749 matches
-
condescendent, bunicul tău nu prea e În segmentul de public țintă care ne interesează pe noi ! — În afara cazului În care n-a Început de foarte tînăr, se bagă și Artemis În propoziție. Mă fac ca sfecla și mă simt ditamai proasta, motiv pentru care mă fac că am treabă să aranjez plicuțele de ceai. Sinceră să fiu, vorbele lui Connor m-au cam durut. De ce a trebuit să spună asta ? Știu că ține la chestia asta cu profesionalismul și toate astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
să ne Întîlnim și să nu-ți bați joc de mine și de cariera mea. Tot timpul nu știi altceva decît să te lauzi ce mare și tare ești, făcînd tot ce poți ca să mă faci să mă simt o proastă insignifiantă ! Foarte bine. Ai cîștigat, Kerry ! Tu ești vedeta, iar eu sînt o nimeni. Tu ești succesul, iar eu sînt eșecul. Un singur lucru te rog : nu mai pretinde că ești cea mai bună prietenă a mea, OK ? Fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pot să mă uit În ochii ei. — Uite ce e, Lissy, Îmi pare rău, Îngaim, cu ochii În podea. Îmi pare foarte rău ! N-am vrut să fac asta. Nu trebuia niciodată să... viața ta sexuală e problema ta. — Emma, proasto ce ești, nu făceam sex ! — Ei, nu ! V-am văzut cu ochii mei ! Erați complet dezbrăcați ! — Ba eram Îmbrăcați. Emma, uită-te la mine ! — Nu ! zic stresată. Nu vreau să mă uit la tine ! — Uită-te la mine, cînd Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Început. Relația mea cu el a fost total unilaterală. Eu i-am destăinuit toate secretele mele - dar el nu mi-a dezvăluit mie nici un secret de-al lui. Nu mi-a spus nimic. Nu eram suflete pereche. Am fost o proastă care și-a făcut iluzii deșarte. — Emma, n-ai fost deloc o proastă, spune Lissy, punîndu-și mîna peste a mea, cu compasiune. Doar că ai avut Încredere În el. — Am avut Încredere - am fost o proastă - e exact același lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pereche. Am fost o proastă care și-a făcut iluzii deșarte. — Emma, n-ai fost deloc o proastă, spune Lissy, punîndu-și mîna peste a mea, cu compasiune. Doar că ai avut Încredere În el. — Am avut Încredere - am fost o proastă - e exact același lucru. — Dar nu se poate să nu știi chiar nimic ! spune Jemima. Pentru numele lui Dumnezeu, doar te-ai culcat cu tipul ăsta ! Trebuie să aibă și el vreun secret. Vreun punct slab. Un călcîi al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
biletul prin care era chemat de urgență, s-a și grăbit să vină. "Ce zici, bărbate, de Violeta? l-a întrebat Liuță pe un ton șăgalnic, evident insinuant. Nu ți-e dor s-o mai vezi?..." "Dă-o naibii de proastă! a izbucnit Mihai, să pareze ironia prietenului. Bate bulevardele, în loc să pună mîna serios pe carte, să iasă din maghernițele alea..." "Idiotule! i-a șoptit Liuță, împingîndu-l înapoi spre ieșire. Violeta e-aici, la mine, te-așteaptă... Du-te!... măcar să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Iftimie? Între cei doi se instalează brusc o tăcere lungă, în care doar privirile lor se întretaie uneori. Spune-mi, Violeta, șoptește Mihai cu privirea în jos, de ce-ai venit direct în cameră la mine acum? Să vezi că proasta n-a mai bătut bulevardele, a învățat, și a ieșit din maghernițele alea. Cînd..., nu mai primește în schimb o pereche de ciorapi, sau alt lucru mărunt, meschin uneori. Obișnuiește să-și ia singură tot ce vrea, tot ce are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
grecii traducând acest cuvânt, care însemnează legumă, îl numeau Lachanas(adică grădinar de legume), avea însă-dealtfel multă isteție și darul izvodirii, știind sama multor lucruri și mai având pe lângă acestea un gust viu pentru întreprinderi. Acest om, dedat cu totul proastei lui meserii, trăia numai cu pîne și cu legume, dar era cuprins de o adâncă aiurare, clocea planuri cari mergeau foarte departe, făcea mutre serioase, se simțea purtat de planuri care se înălțau sus de tot, se topea în rugăciuni
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cu numele de Bud. — CÎnd ai tăi te-au pricopsit cu un nume ca Wendell, cauți și tu ceva de Împrumut. Angela rîse. — Și cu ce te ocupi, Bud? — SÎnt cam Între două slujbe. — Da? Atunci ce făceai Înainte? SUSPENDAT! PROASTA DRACULUI, CAUȚI CALUL DE DAR LA DINȚI! — N-am vrut să cooperez cu șeful meu. Angela, ce-ai zice să... — Adică ați avut o dispută sindicală sau ceva În genul ăsta? Eu sînt În Confederația Unită a Profesorilor, iar fostul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Iar tu? — Întocmai. Nu trebuie să mă pui sub acuzație sau să mă eliberezi? — Abia peste șaizeci și opt de ore. — Nu-mi Încalci drepturile constituționale? — Drepturile constituționale sînt suspendate pentru cazul de față. — Cazul de față? — Nu face pe proasta! În cazul de față e vorba de Pierce Patchett, care distribuie materiale pornografice, inclusiv albume cu fotografii sîngeroase, care seamănă exact cu mutilările suferite de victima unui asasinat și anume răposatul lui „partener“ Sid Hudgens. E cazul unei presupuse victime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
spun că-s cam sucită, dar eu mă pricep să fac deosebirea. Pentru că importantă e inima, iar restul nu-s decât fleacuri. Și de minte e nevoie, desigur... poate că tocmai mintea e principalul. Nu râde, Adelaida, nu mă contrazice: proasta cu inimă și fără minte e la fel de năpăstuită ca proasta cu minte și fără inimă. E un vechi adevăr. Eu sunt proastă cu inimă și fără minte, iar tu ești proastă cu minte și fără inimă, amândouă suntem niște nenorocite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fac deosebirea. Pentru că importantă e inima, iar restul nu-s decât fleacuri. Și de minte e nevoie, desigur... poate că tocmai mintea e principalul. Nu râde, Adelaida, nu mă contrazice: proasta cu inimă și fără minte e la fel de năpăstuită ca proasta cu minte și fără inimă. E un vechi adevăr. Eu sunt proastă cu inimă și fără minte, iar tu ești proastă cu minte și fără inimă, amândouă suntem niște nenorocite și amândouă avem de suferit. — Și ce te face atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
el să adauge convingător. — Ajunge, Ivan Feodorovici! Lasă-mă în pace! exclamă Prokofievna. De ce îmi mai oferi acum brațul dumitale? Nu te-ai priceput adineaori să mă scoți de aici; ești soțul, ești capul familiei; trebuia s-o înșfaci pe proasta de mine de ureche și să mă scoți afară, dacă nu ți-am dat ascultare și n-am ieșit singură. Măcar de fiicele tale puteai avea grijă! Acum însă o să nimerim drumul și fără tine, iar rușine avem destulă, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
care nimeni nu avea curajul să intre. Visul i-a fost imediat relatat solemn Lizavetei Prokofievna de cele două surori, care râdeau cu hohote; dar mama lor s-a supărat foarte tare și a spus că toate trei sunt niște proaste. „Hm! E tare molâie, cu adevărat o «curcă plouată», nimic n-o mișcă, dar tânjește și câteodată se uită cu tristețe la mine! De ce-i amărâtă, de ce?“ Uneori îi punea această întrebare lui Ivan Feodorovici, după cum îi era obiceiul, isteric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
adică nu m-am gândit niciodată că trebuie făcută o astfel de propunere, spuse prințul încurcat. — Dar ce-ai crezut? Ce motiv aș mai fi avut să te chem aici? Ce-ai avut în minte? Nu cumva mă crezi o proastă mică, așa cum mă consideră toți din casă? — N-am știut că te consideră proastă... și nu te consider. — Nu mă consideri? Foarte inteligent din partea dumitale. Te-ai exprimat deosebit de inteligent. După părerea mea, ești, poate, chiar foarte inteligentă câteodată, continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
râd câteodată de ea. Dar ascultă lucrul cel mai important: m-am gândit mult și în cele din urmă te-am ales pe dumneata. Nu vreau ca ai mei să râdă de mine; nu vreau să fiu luată drept o proastă mică; nu vreau să fiu tachinată. Asta am înțeles-o de la început și l-am refuzat categoric pe Evgheni Pavlovici, pentru că nu vreau să mi se caute mereu câte un soț! Vreau... vreau... ei bine, vreau să fug de-acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
bal, ci să fiu folositoare. De mult vreau să plec. Sunt douăzeci de ani de când mă țin închisă ca-ntr-o colivie și tot vor să mă mărite. Și la paisprezece ani m-am gândit să fug, cu toate că eram o proastă... Acum însă am plănuit totul și te-am așteptat pe dumneata ca să mă lămurești cum e prin străinătate. N-am văzut nici o catedrală gotică, vreau să merg la Roma ca să vizitez toate cabinetele oamenilor de știință, vreau să învăț la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
va fi cum vrea el. — De-acum n-o să mai facă nimic și... și nu fiți sever cu el. — O, nu, de ce? — Și... să nu râdeți de el; ăsta-i lucrul cel mai important. — O, câtuși de puțin! — Sunt o proastă că zic așa ceva unui om ca dumneavoastră, spuse Vera, roșind. Și, chiar dacă sunteți obosit, râse ea, întorcându-se pe jumătate ca să plece, în clipa asta ochii vă sunt atât de simpatici... de fericiți. — Chiar fericiți? întrebă prințul cu vervă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dea jos de pe litieră. Urechează la întâmplare încă vreo doi-trei prichindei. — Ai să ajungi să nu mai poți atinge pământul decât atâr nând pe mâinile celor ce te susțin de ambele părți, îl mustră pe băiat. — Lasă-mă-n pace! Proasto! se smucește nervos copilul. Ici și colo izbucnesc chicoteli, înghețate imediat de privirea rece a bătrânei. — Bravo! îi admonestează ea pe pedagogi, bucurați-vă când spune vreo necuviință. Că doar ăsta e rolul vostru: să le stricați copilăria prin plăceri
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să se consacre unei reforme spirituale. Întemeia Confreria, inventând o limbă și o scriere magică, ce ar fi servit drept fundament științei fraților care aveau să vină. „Nu, că murdăresc cartea, bagă-mi-o În gură, nu, nu face pe proasta, așa, bine. Doamne, ce bună-i mamaia, rosencreutzlische Mutti-ja-ja... Dar știi că ceea ce primii rozacruceeni au scris În primii ani ar fi putut ilumina lumea, dornică de adevăr?” „Și ce au scris?” „Aici e trucul, manifestul nu spune, te lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
plăcut absolut deloc dacă Julia sau oricare altă prietenă dădea peste ea În timp ce o făcea. Ar fi murit de jenă! Și totuși... Nu-și dezlipi ochii de la liniile roșietice, privindu-le pe jumătate perplexă, pe jumătate cu admirație. Ești o proastă fără scăpare, se gîndi ea aproape veselă. În cele din urmă luă lama, o spălă, o Înșurubă la loc sub miezul metalic, și puse aparatul la loc În cutie. Stinse lumina, așteptă ca ochii să se obișnuiască Încet cu Întunericul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
era să-l Înghesui la loc În pieptul tău după ce-și făcea numărul; cît de Înspăimîntător era să-l simți acolo, cum trăiește În interiorul tău, așteptînd momentul pentru a răsări din nou... — Te iubesc, Julia, fu tot ce spuse. — Proasto. Hai, culcă-te, răspunse Julia. După asta nu-și mai spuseră nimic. Julia stătu o vreme Încordată, dar curînd membrele i se destinseră și respirația Îi deveni profundă și rară. Odată, ca și cum ar fi fost speriată de un vis, tresări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sări Înapoi. Motorul se zgîlțîi În timp ce ea Întoarse. Schimbă din nou viteza, debraind de două ori ca de obicei, dar calculîndu-și mișcarea greșit și zdrobind roțile dințate: Înjura, furioasă pe mecanismul greoi, și, aproape În lacrimi, Își zicea, Nu plînge, proasto! Își lovi șoldul sălbatic, cu pumnul. Dubița se balansă și porni. Nu plînge, nu plînge... Se Îndrepta spre sud acum, dar observă un drum neblocat spre stînga și dădu colțul razant. Puțin mai departe putu să o ia din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
am mai simțit-o niciodată. Cum a Îndrăznit Linda să-l ia pe Tom În brațe? Numai gîndul la ea mă face să Înnebunesc de furie, În ultima vreme. Cum a Îndrăznit să-mi ignore În mod deliberat dorințele? Dacă proasta asta l-ar fi lăsat În pace, Tom n-ar fi pățit nimic. Știu că acum e În afară de orice pericol și că asta e tot ce contează, dar nu mă pot gîndi decît că Linda mi-a scăpat copilașul iubit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
să cred că ai cunoscut pe cineva și că nu ne-ai Împărtășit toate amănuntele picante. Nu-i de mirare că nu ne-ai lăsat pe mine și pe Trish să venim la tine acasă! Dumnezeule, e incredibil cît de proastă am putut fi! Trish chiar a zis că e convinsă că te Întîlnești cu cineva, dar eu i-am răspuns că e o caraghioasă și că fără Îndoială ne-ai spune dacă așa ar sta lucrurile. Dar e adevărat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]