1,293 matches
-
Închipuit că era rândul meu să Încerc să schițez un zâmbet: — Știți, costumul ăsta de pe mine nu era unul prost Înainte de a fi nevoit să dorm În el o săptămână. Oi mirosi eu, dar nu chiar așa de rău. El pufni amuzat: — Capacitatea de a vorbi la fel de dur precum echivalentul dumitale din literatură e una, Herr Gunther, să și fii la fel e cu totul altceva, Îmi spuse. Remarcile dumitale demonstrează fie o uluitoare lipsă de apreciere a gravității situației În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
se bâlbâie, cu fața contorsionată. —Ce mă-sa? — Serios. Se certaseră sau cam așa ceva din cauza morții mamei lor. Cappy nu mai voise să audă de el pentru că spusese... Dar în momentul în care auzise că Luther era pe moarte... Mark pufni și o expedie cu un gest. Nu vorbeam despre tipul ăla. Niciodată n-a însemnat nimic pentru mine. Mă refeream la domnul Thurman. Ea rămase cu gura căscată, îngrozită. Mark râse doar, un râs grav, sacadat. Mă gândeam, prietenii ăștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de psihiatru? Weber clătină din cap. —Un psihiatru! Deci, ia zi, tu cine ar mai trebui să fii? Weber își înclină capul. —Explică-mi ce vrei să spui. Adică deja știu cine crede dama asta că e. Dar tu? Karin pufni. Am discutat ieri despre el, Mark. Nu vrea decât să stea de vorbă cu tine. Hai să mergem la tine în cameră și să stăm jos. Mark se întoarse spre ea. —Te-am prevenit deja. Și să știi că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
despre politică sau religie. Păi, știi ce e aici. E... ei, știi tu: un azil. Acolo unde te duc când ești făcut praf și nu mai are nimeni nevoie de tine. —Tu te-ai făcut praf? Fața se smuci înapoi, pufnind. — Hai să zicem așa. Doctorii pretind că nu mai sunt exact cum eram odată. — Crezi că au dreptate? Mark ridică din umeri. Un spasm îi săgetă corpul. Cu o mână își trase căciula albastru-deschis peste sprâncene. Cealaltă mână țâșni înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
departe, până când o să fie gata. Ca să-mi facă o surpriză? —Atâtea luni? Mark își încreți buza, sarcastic. —Ai reparat vreodată o mașină? Să știi că durează ceva. Ca s-o faci ca nouă. —Sora ta știe să repare mașini? Mark pufni. Da’ papa se cacă pe catolici? Probabil că ar putea să desfacă japonezăria aia ieftină a ei de patru cilindri până la blană și să facă din ea ceva aproape decent, dacă ar vrea. Ce fel de mașină are cealaltă femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
aia înapoi. O dată și gata. Motoarele tăcuseră, iar bursucul își ridică privirea și-l văzu pe Weber în pragul ușii. Îi dădu un cot lui Mark. —Ai musafiri, Gus. Mark se întoarse, cu ochii aprinși și speriați în același timp. Pufni, văzându-l pe Weber. —Ăsta nu-i musafir. Ăsta-i Incredibilul Pisihiatru. Băi, tipul ăsta e celebru. De o grămadă de ori mai celebru decât pricep majoritatea oamenilor. —Trageți-vă un scaun, îl invită omul cu pălăria de vânătoare. Noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Gus. Mai zi-mi o dată cine dracu’ ziceai tu că ești? Bursucul îi arătă degetul mijlociu. Mark râse, un rezervor de benzină gol. Cum zici tu. Ăsta-i Tommy Rupp. Unul dintre cei mai mari șoferi din lume. Duane Cain pufni. —Șofer? Poate băgător de seamă. Weber îi urmări pe cei trei în timp ce își ocupau din nou pozițiile de start. Văzuse pentru prima oară o astfel de cutie când avea treizeci și patru de ani. Se dusese s-o ia pe Jessica, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
e o leziune... Exact pe dos față de ce susținuse în fața doctorului Hayes. Oculta o dinamică de mare interes pentru el. Am mai discutat despre asta. E o caracteristică a sindromului Capgras. Subiectul are probleme doar cu recunoașterea celor dragi. Ea pufni, caustic. — Întotdeauna îl dublezi pe cel pe care-l iubești? — Ceva de felul ăsta. — Deci până la urmă este psihologic. O intuiție supărătoare, în gura altuia. —Ascultă. Nu i-a cășunat pe tine. —Ba da. Pe Rupp a început să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
sfârșit înăuntru. Rămase în picioare lângă Bonnie în living, rotindu-și capul de uluire, plescăind din limbă. —Tata îmi spunea că aselenizarea s-a făcut într-un studio de filmare din sudul Californiei. Întotdeauna am zis că e țicnit. Karin pufni. Chiar era țicnit, Mark. Ții minte că avea impresia că marina putea să reorganizeze moleculele unei nave de război ca s-o facă invizibilă? Mark o cercetă cu atenție. De unde știi că nu poate? Se uită întrebător la Bonnie, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Adele, care-l asigurase pe Weber că nu zăcea într-un spital din Stony Brook, ci se afla, de fapt, în casa ei colonială confortabilă din Old Field. Când doctorul Weber îi arătase toată aparatura medicală scumpă din cameră, Adele pufnise în râs. „O, astea sunt doar de decor, ca să mă facă să mă simt mai bine. Nu mi-aș permite în veci originalele.“ Paramnezie reduplicativă. Copie cuvintele din cartea lui în e-mail. Oare Mark ar putea suferi de așa ceva? Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
el cerșind îndurare. —Așa te distrezi tu? Tu, femeie-n toată firea, să bați măr un începător? Karin îl auzi fără să vrea. —Începător? Nu mai ții minte că joci de când lumea, că jucai și cu mama, în copilărie? El pufni disprețuitor la o asemenea idioțenie. —Joc de când lumea? Cu mama în copilărie? — Știi ce-am vrut să zic. Jucați pe timbre fără nici o valoare. Mark își înălță capul din cărți ca să rânjească. —Mama mea nu juca cribbage. Cărțile de joc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
O, pentru numele lui Dumnezeu! Nu fi așa cap pătrat. Ascultă ecoul, oripilată de ea însăși. Ochii ei îi căutară pe ai Barbarei, invocând nebunia temporară. Barbara se uită la Mark. Dar Mark își lăsă doar capul pe spate și pufni. —Cap pătrat. De unde-ai învățat chestia asta? Și sora mea îmi spunea așa. Nimic nu-l scotea dintr-ale lui, atâta timp cât Barbara era acolo. În pași mărunți, ea-l convinse să reînceapă să citească. Îl păcăli să aleagă o carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
impuls străbătu chipul femeii, înainte să-l poată înăbuși. Cine nu e? Fața i se îmblânzi. Nu chiar. Am asta. Ridică din umeri, făcând un semn cuprinzător cu palmele îndreptate în sus spre camera cu televizorul. Am munca mea. Karin pufni, înainte să se poată controla. Simți adevărata întrebare, care se cerea pusă de mult. —Ce-ți dă ție locul ăsta? Barbara zâmbi. Pe lângă ea, Mona Lisa ar fi părut o concurentă care se umflă în pene la o emisiune TV
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
în capul ei. Karsh își luă pulsul. —Știi, dacă o iei pe drumul ăsta, tot ar mai fi o problemă. —Și anume? — Să-l convingi pe Mark să-și dea acordul. —Să-l conving pe Mark să ia pastile? Problemă? Pufni îndurerată. —Să-l faci să se țină de ele. Sau să-l urmărești cum trebuie. N-o să fie cel mai de încredere pacient posibil. Dacă-i intră în cap să întrerupă brusc... Ea încuviință din cap - încă un motiv de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
în chiuveta uscată și prăfuită. Ai dreptate, zice ea; am avut noroc. Criza Fermelor i-ar fi pus oricum capac. Le-a pus capac tuturor. Ah, dar să aduci ploaia. Nimeni n-a pierdut vreodată vreun sfanț aducând ploaia. Ea pufnește amar. Cine să știe de ce? Pentru ea e doar o treabă. Dar la care se pricepe a-ntâia. Ea clatină din cap. Adică, mai ții minte vocea lui? Mersul? Cine era omul ăla? Adică, eu acum am aceeași vârstă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dosul palmei. Uneori îi luam mâna și o puneam lângă a mea. „Deci aici o să-mi crească păr, și aici, și aici.” Pentru că nu vedeam nici un fir, aduceam lupa și mă uitam. Degeaba, nimic. Pielea mea era un deșert. Tata pufnea în râs. Însă tatei îi mai creștea păr și în jurul buricului și pe piept. Asta mi se părea caraghios și mă întrebam la ce-i folosește. Părul de pe față îți folosește, de pildă, ca să te razi. Slavă Domnului, căci dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
negare autoindusă, dar el o ținea pe a lui. Se tot scuza pentru întâmplarea cu Tally. Dar tu luaseși deja hotărârea să fii calmă și iertătoare, am raționat eu. Deci nu se poate să fi fost atât de grav. Lisa pufni disprețuitor. — Așa aș fi zis și eu. Dar pentru că era atât de uimit de cât de calmă și iertătoare eram, s-a hotărât să-mi spună și despre cealaltă aventură. —Ce altă aventură? am întrebat șocată. Încă mi-era greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cu scara rulantă până la primul etaj și am trecut repede de zeci de rafturi încărcate cu haine care miroseau scump și nu mi se potriveau deloc. Mda, nimic pentru mine, am zis eu. Hai, să mergem în altă parte. Maria pufni pierzându-și răbdarea. —Unde? La magazinul cu articole pentru camping? Vino după mine. Ne-am oprit în fața unui raion care m-a năucit prin gama de culori. — Cred că ăsta e raionul pentru clovni, am șoptit, sperând să nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Este o baie foarte scumpă, l-am certat eu, ingredientele sunt vândute numai femeilor îmbrăcate frumos pe care niște consultanți în halate albe le declară demne de acest lux contra unor comisioane substanțiale. —Cel puțin va îndepărta mirosul de cal, pufni Ed. —Eu oricum nu simt nimic, am subliniat eu. Am nasul atât de înfundat, că ai fi putut foarte bine să te fi luptat în bălegar laolaltă cu porcii și tot nu aș fi remarcat. Și atunci de ce ai mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
luni de zile. —Spălăcita! a spus Baby pe un ton care trebuia să fie batjocoritor, dar a sunat mai degrabă iritat. Așa îi plac lui, mici, deschise la culoare și aparent lipsite de apărare, animăluțele firave din pădure. Baby a pufnit. —Aia e la fel de firavă ca... ca... —Ca un picamăr. Exact. Aproape că lăsasem garda jos cu Baby, pentru un moment. Apoi a făcut o moacă bosumflată și falsă ce o făcea să semene cu o vrăjitoare și mi-am amintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
trebuie. Mă întrebam dacă aveți rezultatul autopsiei. Asta ar fi pentru doamna, hm... —Jackson. Lee Jackson. îl auzeam cum caută prin hârtii. A revenit la telefon și a spus: — Nu ați fost la proces? — Nu am știut când e. A pufnit. —O persoană din casă a adus dovezi. Tânărul asiatic. Părea cel mai conștient dintre ei. A fost scurt și la obiect. Verdictul a fost accident cauzator de moarte. Și la autopsie ce a ieșit? A oftat. Nu dețin rezultatele exacte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Toată lumea vorbește de ea. Măria sa maica, și dada Stanca, și dada Ilinca, toată lumea. Când era dada Stanca mică, Tudora o lua la cuhnii și-i dădea vinerea să mănânce scovergi și să bea zeamă de varză! Toți cei de față pufniră în râs, mai puțin vodă care, preocupat, se întoarse spre cele două femei îndoliate și spuse: — Io Constantin Basarab vă poruncesc să o luați în cârcă pe domnița mea Smărăndița și s-o duceți la cuhnii să-i dați să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de hârtii ce se afla în fața lui, scrisoarea grecilor și a boierilor din partida Bălenilor fugiți peste munți și i-o pune lui vodă în față. Constandinul Stancăi, făcându-și ochii mari și dându-și capul pe spate, citește și pufnește în râs, fără să țină seamă de protocol: „Auzi și dumneata, spătare Mihai, ce spun hiclenii aci că de când domnesc Cantacuzinii în țară boierii pământeni nu mai au trai. Cantacuzinii, hm..., adică noi. Află și domnia ta, spătare, de la ei că
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
frumoase, doar că pentru sobe să pui să le facă așa ca la noi, chiar ar fi bine să poruncești cahlele la meșterii care le-au făcut la Hurezi, ca pe astea, și doamna arătă soba. Ștefan în acel moment pufni într-un hohot scurt de râs, pe care și-l stăpâni mușcându-și nemilos buza de jos. — Ce ai de râzi? întrebă jignită doamna. — Nimic, mă gândeam așa... și imaginea ochilor jupâniței care se înțepase cu acul, se suprapuse pe
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
am băgat de seamă că sigiliile cu care au fost însemnate au toate aceeași vechime, nici un colț ros, nici un semn mâncat, de parcă ghiaurii care au semnat aci ar fi foarte tineri și ar avea toți aceeași vârstă. Damad Ali Pașa pufnea într-un fel anume pe nas. În lumina albă a lămpilor cu spermanțet fața lui era roșie ca focul: Să văd și eu! Cum adică, am citit de zeci de ori documentul și nu am băgat de seamă că este
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]