833 matches
-
Vocea Monicăi Lovinescu știe să se facă auzită și ascultată, iar pronunțarea unui nume sau a unui titlu e simțită drept recunoaștere a calităților și a însemnătății. Din acest motiv, intelectualii din țară își trimit clandestin textele pentru a fi recenzate. Emisiunile radio nu pot fi cenzurate și sunt singurul mijloc de transmitere a informațiilor, de popularizare a culturii neideologizate. De asemenea, ele fasonează un ascultător curios, viitor cititor al lecturilor interzise, client al rețelelor de împrumut în care textele circulă
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
culți printre care se numără în primul rând criticii. Extinzând metafora, criticul este din acest punct de vedere un fel de intermediar. El se bucură de unele dintre privilegiile angrosistului, ca de pildă exemplarele gratis pentru operele pe care le recenzează, dar funcția sa, spre deosebire de cea a librarului, este esențialmente o formă de prospectare pentru consumator"212. Criticul devine astfel un practician al literaturii, diferit de creatorul de literatură sau de consumatorul ei, chiar dacă sunt una și aceeași persoană, chiar dacă dețin
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
filme: "România a înghițit și tot ce nu-i aparținea. Mi-a secătuit orele, mi-a exaltat minutele. Mi-a confiscat secundele. Am uitat chiar să respir în afara ei"216. Scriitorii din țară își trimit clandestin textele spre a fi recenzate, deoarece îi recunosc autoritatea în domeniu. Cronicile urmăresc evoluția literaturii române într-o cultură cenzurată și reliefează problematica libertății spirituale într-o țară închisă. Idealul pentru cronicar, spune Manolescu, este anonimatul: "prin constanță și tact, cronicarul devine cu timpul o
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
afirmații inexorabile, impetuoase. Această revoltă se naște tocmai din faptul că este un spirit original, care nu gândește în stereotipuri, nu adoptă gândirea grupului dacă nu i se potrivește sau nu o convinge. Monica Lovinescu se limitează uneori la a recenza cu ajutorul citatului sau al parafrazei: parafraza este, susține Jean Starobinski, un "ecou degradat al textului"293. Și explică: "Comentatorul, în acest caz, nu îndrăznește să vorbească pentru sine: el nu are nimic de spus, îi lipsesc mijloacele. Poate că a
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
teoretic, țin de actualitatea culturală imediată. Monica Lovinescu constată, descrie, inventariază teme, personaje, subiecte, tehnici, și interpretează. Hermeneutica, acea descifrare a sensurilor, are o singură țintă: cititorul cu întreaga lui instanță a receptării. Monica Lovinescu reușește să procure și să recenzeze operele importante apărute în România. Uneori le apreciază, le folosește pentru a stabili legături cu tradiția europeană, le consideră oportune popularizării culturii naționale sau în consens cu mediul internațional, alteori le critică aspru, le reproșează carierismul și conformitatea cu politica
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
astfel de statut. În, probabil, ultimul interviu acordat de N. Steinhardt, acesta mărturisea: "Nu sunt cu adevărat critic, am mai spus-o în nenumărate rânduri, sunt un diletant, așa încât faptul că revistele România literară, Viața Românească, Vatra, Astra m-au recenzat, reprezintă pentru mine un succes, care este totodată și o mare surpriză"10. Oare să fi fost chiar așa, să fi fost Steinhardt un simplu diletant? Sau să fi fost modestia celui devenit călugăr cea care-l obliga la o
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
modestie rar întâlnite. În, probabil, ultimul interviu acordat de N. Steinhardt, acesta mărturisea:,,Nu sunt cu adevărat critic, am mai spus-o în nenumărate rânduri, sunt un diletant, așa încât faptul că revistele România literară, Viața Românească, Vatra, Astra m-au recenzat, reprezintă pentru mine un succes, care este totodată și o mare surpriză"2. Oare să fi fost chiar așa, să fi fost Steinhardt un simplu diletant? Cine a pătruns câtuși de puțin creația steinhardtiană are cu siguranță mari îndoieli. Într-
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
Andrei Tudor (Generație lirică) și Scarlat Struțeanu (Poezia pură). Relațiile poetei Otilia Cazimir cu Societatea Scriitorilor Români sunt urmărite de G. Nichita. Li se solicită interviuri lui Mihail Sadoveanu, lui N. N. Tonitza și lui D. D. Patrașcanu, iar A. Bădăuță recenzează romane de Eugen Goga (Cartea facerii) și V. Demetrius (Monahul Damian), în timp ce Scarlat Struțeanu face cronică literară la Cezar Petrescu, Omul care și-a găsit umbra și la Al. O. Teodoreanu, Hronicul măscăriciului Vălătuc. N. N. Crețu publică un studiu despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289481_a_290810]
-
Nicolae Balotă ș.a. Semnează articole Nuși Tulliu, G.M. Ivanov, V.P. Râmniceanu. Revista găzduiește medalioane dedicate unor personalități (Octavian Goga, Titu Maiorescu, Ștefan Luchian). În articolul intitulat Amintiri de la „Convorbiri critice”, Florian Cristescu evocă întâlnirile literare patronate de Mihail Dragomirescu. Sunt recenzate Viața lui Caragiale de Șerban Cioculescu, Amândoi de Liviu Rebreanu, Cetatea cu duhuri de Vintilă Horia. Alți colaboratori: Horia Furtună, C. Gerota. O parte din ilustrațiile revistei aparțin lui A. Demian și sunt preluate din „Gândirea”. N.S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287011_a_288340]
-
apărute sunt urmate și de un fragment expresiv. Cititorii pot afla astfel despre Pățaniile lui Vasilache sau Istoria unei paiațe de Collodi, despre romanul lui H. Stahl Un român în Lună, despre Copiii Căpitanului Grant de Jules Verne. Se mai recenzează sumar Dacia preistorică de Nicolae Densușianu, volumul de nuvele Mărgele de măcriș de Marta D. Rădulescu, iar din literatura universală Căpitani curajoși de Rudyard Kipling, în traducerea lui V.I. Popa, și jurnalul de călătorie al lui Alain Gerbault Singur străbătând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290733_a_292062]
-
ofeream propriile cărți criticilor, ci ceream pe-ale altora. Văzându-ne pe culoar, marele critic ne invita în modestul său colț din biroul redacției "România literară" din str. Moxa; ne propunea, ca și cum ne-ar fi făcut o mare concesie, spre "recenzat" cărți despre care, la drept vorbind, n-ar prea fi scris nimeni. A fost totuși de acord, cam cu vreo trei propuneri din partea noastră în șase ani, să zicem, cu condiția ca volumele să nu fie semnate de "mandarinii" scrisului
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
remunerația criticilor literari. Acestora nu li se răspunde numai cu vorbe grele, ci și, iată, cu amenințări fățișe. Cităm, fără alte comentarii, o precizare a dlui Marius Chivu din Dilema Veche, nr. 310: „Dl Bedros Horasangian, pe care l-am recenzat în nr. 286 al revistei, îmi dă o replică în revista ieșeană Timpul, nr. 132: «Un dobitoc de la Dilema veche m-a acuzat că vreau să epatez prin cultură. Ce să-i spui dobitocului despre cultura și plăcerile tale? Aveam
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6522_a_7847]
-
sfîrșit, după atîtea solidarități efemere și cunoștințe pasagere, simțim cum amărăciunea sedimentată sub forma unor orgolii irascibile dă tonul lumii în care trăim. Dar, întorcîndu-mă la volumul de față, pe care, deși l-am deschis cu gîndul de a-l recenza, l-am terminat cu atenția concentrată cu precădere asupra autorului său, și asta tocmai din cauză că am fost surprins de numărul celor care, din foști aliați, îi sunt azi adversari declarați, întorcîndu-mă la volum, să-l las pe autor să-i
Patetismul și blândețea by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8004_a_9329]
-
Review of Books") e o aducere la zi a unei părți din finalul monumentalei cărți discutate aici. Ea poate fi, în același timp, semnul că autorul a decolat deja în direcția studierii uneia din maladiile vremii noastre: intoleranța. Alan Ryan, recenzând cartea lui Tony Judt chiar în revista citată mai sus, se arăta uluit de vastitatea proiectului: ,A scrie o dare de seamă cuprinzătoare, serioasă din punct de vedere intelectual, a istoriei Europei între sfârșitul celui de-Al Doilea Război Mondial
Postwar by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/10978_a_12303]
-
pasagere, s-au scris, tot ca niciodată, năzbâtii strigătoare la cer. Nu-mi rămâne, în aceste condiții, decât să contez pe bunul-simț al cititorilor, înzestrați cu un discernământ superior celui de care au dat dovadă, vai, articlierii noștri. Săptămâna trecută recenzam un volum al lui Alexandru Mușina, dedicat, în cea mai mare parte a lui, scrierii creatoare. Ei bine, Infinitul dinăuntru e o pledoarie implicită pentru ceea ce s-ar putea numi lectură creatoare. Căci Vlad Zografi oferă un model personal de
Un film personal by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3833_a_5158]
-
fi citit în întregime, ba chiar să n-o fi deschis deloc. Aceasta în paralel cu riscurile, frecvent subestimate, pe care le presupune lectura pentru cel ce vrea să vorbească despre o carte sau, cu atât mai mult, să o recenzeze. Concluzia generală a eseului reclamă ca noțiunea de carte citită să fie ambiguă. Între o carte citită cu atenție și una care nu ne-a trecut niciodată prin mâini și/sau de care nici măcar nu am auzit, există multe situații
Meritele nonlecturii, după Pierre Bayard by Magda Grigore () [Corola-journal/Journalistic/5293_a_6618]
-
știe fac și repet, cu mijloacele pe care le am, acest portret necesar. Are, la data cererii de primire în Uniunea scriitorilor pentru la finele lui 2004, trei volume de poeme, Fulgere captive (Junimea, 1985), bine primit de critică și recenzat favorabil de Nicolae Manolescu, apoi de Viața după Iisus și Duminica absențelor. Profesor de franceză la o școală generală în Agapia, așa ni-l prezintă dl. profesor dr. Mihai Zamfir în recomandarea pe care o semnează de primire în Uniune
Actualitatea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8564_a_9889]
-
cartea cu pricina Vă vine a crede? Altele, somate în repetate rînduri, deși ar trebui să se autosesizeze, nu trimit liste de apariții. Despre cărți, nici gînd să le trimită unei redacții care acordă două serii de premii pe an, recenzează aproximativ cinci sute de cărți și inventariază peste o mie. Excepțiile confirmă regula. Existînd astăzi cîteva sute de edituri în toată țara, destule ne rămîn necunoscute. Am publicat acum cîțiva ani, număr de număr, informații complete despre editurile românești. Ni
Premiile pentru Debut () [Corola-journal/Journalistic/13921_a_15246]
-
Anul acesta, după ce am definitivat lista nominalizărilor și am publicat-o în nr. 16, am fost încunonștiințați de unul din autori că este la a doua carte. Despre prima, n-avusesem însă absolut nici o informație, nimeni n-o citase ori recenzase în presa cunoscută nouă. In al doilea rînd, reversul faptului că se acordă astăzi mult mai multe ( și mai consistente) premii decît în trecutul apropiat este o oarecare devalorizare a instituției premierii. Sînt destui nechemați care vor să se afirme
Premiile pentru Debut () [Corola-journal/Journalistic/13921_a_15246]
-
VATRA (nr. 11-12 din 2003) propune o utilă discuție despre publicistica (mai ales politică) a scriitorilor din deceniile postcomuniste. Ar fi fost binevenită o bibliografie: numărul culegerilor de articole de acest fel este mult mai mare decît cel al culegerilor recenzate de colaboratorii revistei. În plus, majoritatea cărților recenzate provin din anii din urmă, în vreme ce epoca de entuziasm publicistico-politic al scriitorilor este aceea de imediat după 1989. Și, apoi, nu Val Condurache ori Călin-Andrei Mihăilescu, autori stimabili, de altfel, au dat
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13051_a_14376]
-
Pandrea, de exemplu, rudă cu Pătrășcanii, erau convinși că Brauner și Lena jucaseră rolul de protagoniști, probă ce scrie despre ei. Rezum urîta istorie, fiindcă începe să fie uitată, douăzeci de ani după apariția cărții lui Zilber, pe care am recenzat-o eu însumi în România literarăla vremea cuvenită. Să explic de ce am ținut să reiau lectura memoriilor Lenei Constante. Îmi aminteam, și am constatat că nu mă înșelam, că foarte multe dintre deținutele cu care Lena a împărțit celulele de la
Omisiunea de denunț by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4361_a_5686]
-
2011 Într-un scurt serial publicat pe blogul personal, Octavian Soviany ține să preîntâmpine câteva posibile obiecții legate de cele mai recente două volume ale sale intitulate Cinci decenii de experimentalism. Compendiu de poezie românească actuală (pe care le-a recenzat în numărul precedent al revistei noastre Iulia Iarca). În principiu, atitudinea nu mi se pare la locul ei. Cred totuși că despre cărțile lor autorii ar trebui să păstreze tăcerea. E nu doar mai elegant, dar și mai înțelept să
Două observații by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4912_a_6237]
-
chiar în biblioteca mea. Nu trebuia decât să întind mâna și să iau din raft o capodoperă, dar eu preferam să parcurg cu creionul în mână manuscrise sosite prin poștă de la necunoscuți sau cărți mediocre pe care urma să le recenzez. Mă consolez cu gândul că și în această literatură predominant proastă s-a reflectat ceva din splendoarea marii literaturi (așa cum în gara pierdută undeva în stepă din romanul O zi mai lungă decât veacul de Cinghiz Aitmatov trenurile pline de
Despre citit by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/12997_a_14322]
-
făcut-o?" O întrebare utopică: la urma urmei, nimeni n-are jumătate din avere în lichidități. - Și oricum nu putea fi o rezolvare. - Evident. Dar încerca să se scuze. Veneau fel de fel de tinere poete dornice de a fi recenzate, scandalizând-o pe mama. Veneau Vanea Gherghinescu cu Domnița, fiind prieteni încă din copilărie, prieteni severineni. - Eugen Ionescu? - El stătea foarte aproape; se plimbau serile prin Grădina botanică; soția lui, fiind severineancă era o cunoștință veche a tatei. Se aveau
Barbu Cioculescu by George Arion () [Corola-journal/Journalistic/14201_a_15526]
-
serile prin Grădina botanică; soția lui, fiind severineancă era o cunoștință veche a tatei. Se aveau foarte bine. Tata mi-a spus că atunci când a publicat articolul despre Nu, cronica era împărțită în două, adică în cuprinsul aceluiași articol a recenzat două cărți, deci nu l-a onorat pe Ionescu cu o recenzie întreagă. Eugen Ionescu cumpărase ziarul dar nu îndrăznea să-l deschidă și să-l citească, temându-se de o cronică nimicitoare, pe care tata, bineînțeles, nu i-a
Barbu Cioculescu by George Arion () [Corola-journal/Journalistic/14201_a_15526]