1,363 matches
-
nu adusese elemente noi. Ea era însă hotărâtă să nu se lase înfrântă. O voce conspirativă, din forul ei intim, îi tot poruncea: ,,Tatăl trebuie să fie lângă fiul lui!" Simona purta pretutindeni ca pe o rană sângerândă suferința, ce sălășluia în sufletul copilului ei. Această durere se suprapunea peste preocupările ei cotidiene; o însoțea când cumpăra lapte și pâine dimineața, când îl pregătea pe Răducu pentru grădiniță, când se reîntâlnea seara cu odorul ei, când citea în ochii lui toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Zidul interpus era marcat de un mare semn de întrebare de ambele părți: de ce? De ce trebuiau să treacă ei printr-un asemenea infern? De ce? se întreba Doina. De ce trebuia să i se întâmple ei acest lucru, când în casa lor sălășluise mereu lumina, patronată de generosul soare al înțelegerii și dragostei sincere. De ce? se întreba Teo. Cum de se putuse rătăci el care crezuse întotdeauna că Dumnezeu îi așezase pe umeri un cap și-l înzestrase cu suficient creier ca să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Zeii, în schimb, sunt instalați într-o manieră mai spectaculoasă în acest spațiu care le este rezervat și pe care Pollux (secolul II d.H.Ă îl numește „theologeion” (”locul de unde vorbesc zeii”Ă. Ridicarea eroilor în spațiul eteric în care sălășluiesc zeii se produce cu ajutorul acestei „mechané”, o macara destul de simplă, marcând însă o adevărată apoteoză teatrală. Pentru a face cunoscut ceea ce se petrece în interiorul clădirii ce servește drept decor, poetul dispune de diferite mijloace. El poate pur și simplu, fie
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
primesc, iar vraja aceasta ne topea unul în celălalt pană la risipire. Respirația lui se pierdea într-a mea, trupul tot era o așteptare, trăiam din plin și esența întregii noastre ființe murea în fiecare sărut. Un noian de doruri sălășluia în acea amețitoare iubire și el se simțea puternic, căci fiecare secundă era trăită la modul absolut, plenar. Timpul și spațiul își pierdeau orice importanță și niciunul dintre noi nu putea socoti cật trecuse de la întậlnirea noastră, căci miracolul regăsirii
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
și gândurile și amintirile și speranțele și sentimentele lui, toate lucrurile care îi erau caracteristice, care îl făceau o ființă unică - nu puteau să fi dispărut pur și simplu. Înțelegeam că esența care îl făcea să fie Aidan nu mai sălășluia în trupul lui incinerat, dar personalitatea sau spiritul lui sau oricum ați vrea să-i spuneți, nu se poate să se fi stins și pace. El însemna prea multe lucruri pentru a dispărea pur și simplu; faptul că nu îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Vera să-și dorească să strige și să plângă. Nu a scris despre asta În cartea ei. În schimb, și-a amintit de noaptea când fusese copleșită de sunetul ritmic al tobelor. Împreună cu ceilalți a crezut pentru un moment că sălășluiau unul În mintea celuilalt, și asta pentru că deveniseră cu toții o singură minte. A scris că fusese o iluzie, desigur. Cu toate acestea era o iluzie care merita trăită din când În când. Compasiunea nu era suficientă. Trebuia să fii În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
spuse calm Amir. Chemați-i mâine, la răsăritul soarelui, În valea râului Kerulen, acolo unde se adunau, pe vremuri, războinicii tatălui meu. Cunoașteți locul. Cei șase din dreapta se Înclinară tăcuți. Cunoșteau locul. Acolo se afla obo, locul sacru În care sălășluia spiritul lui Baian. Recucerirea demnității tribului Bordjighin nu putea Începe decât de acolo. Amir nu se ridică Încă, privind spre Ștefănel. Pentru deplina Încredere În lupta care Începea mâine, era nevoie de aprobarea lui Andà. Copilul Înclină și el capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
primejdie, scapă și fugi. Ai Învățat să vorbești cu caii, să zbori cu ei. Folosește toate acestea. Îndreaptă-te spre un loc sigur. Când nici un loc nu e sigur, Îndreaptă-te spre munți. Munții sunt mai aproape de Tengri. Spiritele care sălășluiesc acolo te vor apăra.»” Paznicul rămăsese tot cu ochii Întredeschiși. Trecuse de miezul nopții. Ștefănel scoase Încet din mâneca hainei, pumnalul lăsat de Nogodar. O rafală de viscol lovi ferestrele, dar paznicul nu tresări. Acum. Cu o smucitură a Încheieturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nimic, niciodată. Apoi, pe măsură ce puterile Îi reveneau, Își amintise că Nogodar murise pe celălalt țărm al Mării Chinei de Est, străpuns de lancea unui pirat wako. Își amintise că demult, Într-o noapte de vară, plecase din stepele mongole unde sălășluia tribul lui Amir, revenind pe Drumul Mătăsii, traversând China cu pagodele ei ridicate deasupra templelor budiste și cu mulțimea ei de pelerini care umpleau drumurile. Nu ajungea să Înțeleagă Însă unde se afla și cine era bătrânul acela ciudat care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dovadă de Încredere. În urma lor se ivea prima geană de lumină. 15 august 1475, palatul Ak Sarai, Istanbul Amir se Înclină În fața celor patru Cuceritori și așteptă să afle de ce fusese chemat. Abia se Întorsese din ținuturile mongole În care sălășluia tribul Bordjighin. În iarnă primise, pe drum, vestea Înfrângerii de la Vaslui. Se așteptase să fie rechemat la Istanbul, dar nu se Întâmplase așa. O mulțime de lucruri se Întâmplaseră În Imperiul Otoman de la plecarea lui, din octombrie 1474, dar, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
viață, acesta silabisește "printre ezitări și suspine cu greu înghițite: Var-va-ri-an". Fenomen atât de cunoscut copiilor de basarabeni care, până nu demult, visau să devină... ruși. În același Labirint Dimitrie Cristea observă că pentru a accede în sala tronului, unde sălășluiește Marele Duh, Rebega își face cruce nu cu trei, ci cu cinci degete, și nu în patru puncte ale trupului, ci în cinci, semnificația fiind la vedere steaua cu cinci colțuri. Aici el află ce-l așteaptă în viitor va
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cât și Bacovia se întorc la izvoare, numai că în direcții diametral opuse, unul e descendent, celălalt ascensional. Zeul bacovian (în cazul în care există) s-a ascuns într-o sâmbătă a ultimelor suferințe, a morților care nu mai mor, sălășluind într-o apocalipsă fără finalitate, zeul vierean pogoară din ceruri ca pace a Duhului Sfânt, ca Duminică Mare (Duminica albă, ca lumină taborică). Antibacovianismul lui Vieru se manifestă în bunătatea sa ca pâinea caldă (simbol central în imaginarul său poetic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
eternitate. Nu omul îl așteaptă pe Dumnezeu ci invers, omul e într-o continuă facere spre îndumnezeire, dar omul se află mereu în pericol de a rata ora astrală de iubire. Gloria dată omului de către Dumnezeu o reprezintă libertatea, aici sălășluiește antropocentrismul creștin. Omul de azi urmează individualismul lui Cain, îl paște Complexul lui Iuda, cel care neputând suporta prețul trădării s-a spânzurat. Omul e centrat în lumea-lumen dar stă modest, la margine. Lumea devine transparentă pentru om când "îl
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
privea "conflictul dintre mine și societate" care durează "din clipa în care am început să gândesc pe cont propriu, din clipa când arta și filosofia mi-au deschis ochii asupra drumului greșit pe care se află societatea românească... în care sălășluiesc minciuna și nedreptatea, în contrast cu ceea ce se spune. E drept, sunt prea slab în fața enormei mașinării și sunt nevoit să mă revolt în genunchi" (2494). Ca și cum la vremea aceea partidul avea nevoie de indivizi capabili să gândească. Scrisoarea, un document periculos
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
am înotat cât am putut de mult, am colindat întreg orașul și am mers chiar în două insule. Acolo găsisem liniștea absolută: case de țară în jurul golfului, bisericuțe noi care se animau doar la hramuri. Pretutindeni, liniște nemărginită, locuri unde sălășluiesc mituri, unde zace forța pânzelor încă nepictate, a poeziilor încă nescrise. Dar și aici mă enervam, mă simțeam priponit cu o funie legată prea strâns. Nu mă gândeam nicidecum la viitor. Curba destinului meu era evident coborâtoare. Dar, niciodată, să
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
venea să mă reped la mama s-o îmbrățișez. Atunci mi-am dat seama că fața ei aducea puțin cu a bietei reptile pe care tocmai o văzuserăm și am avut senzația că șarpele oribil ca o viperă ce-mi sălășluia în piept îl va devora, într-o bună zi, pe acest frumos șarpe-mamă, copleșit de durere. Am pus mâna pe umărul firav și catifelat al mamei. Am fost cuprinsă de o agitație pe care n-aș putea-o explica. (rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
astfel vina de a fi provocat un incendiu. De-a doua zi m-am apucat să muncesc serios la câmp. Mă mai ajuta fiica domnului Nakai din când în când. De la isprava cu focul, am senzația că la pieptul meu sălășluiește iar acea viperă oribilă, că sângele mi s-a mai închis la culoare, că mă abrutizez pe zi ce trece. Când stau cu mama pe verandă și tricotez, mă simt amorțită și sufocată, dar când ies pe câmp să sap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
în care trebuie luate hotărârile - nu e doar locală; este aceeași întunecime care există până și în atmosfera cea mai limpede a toridei Messina. Și ce să mai vorbim despre temperatura înghețată a acestei ploi? Aceasta nu dezgheață prostia ce sălășluiește pe chipul uman, nici nu îndepărtează înșelătoria, nici nu preschimbă defectele, căci această ploaie este o emblemă a unei condiții împărtășite de toți. Ea poate să spună că lucrul de care este nevoie pentru a se îndulci prostia sau dizolva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu poți să nu fii conștient de tine; ești văzut, deci trebuie să fii conștient că ești privit. În cele mai personale acte ale vieții duci cu tine prezența și puterea altuia; îți extinzi ființa lui în gânduri, unde el sălășluiește. Moartea, cu monumentele ei, face ca imaginea oamenilor importanți să fie astfel amintită. Așa că a trebuit să suport privirea lui Caligula. Și am făcut-o. S-a împotrivit glugii multă vreme. De câteva ori am încercat să i-o punem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
însă de obicei se zărea doar bura stropilor, mai străvezie decât aerul, deasupra crestelor copacilor. Mult mai jos erau pini, formând colți triunghiulari pe solul povârnit; și apoi urmau copaci și flori tropicale, precum și centura de piatră fierbinte pe care sălășluiau șerpi și porci sălbatici, căprioare și acele iguane gigantice pe care venisem să le prindem. Acolo unde ședeau ele lumina era arzătoare. Într-un Paris sau o Londră unde nu se disting nuanțele luminii solare, în tentele sale de cenușiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
văd. Și acum și-a aplecat capul. Plângea. Pălăria îi căzuse de pe cap și atârna doar de bentiță. În adâncul pieptului meu, asemeni unei veverițe înnebunite care a fost prinsă într-un horn, în vălătucii tremurători și mătăsoși de fum, sălășluia o senzație înfiorătoare. Am încercat să mă apropii de ea, iar ea s-a îndreptat, s-a uitat în ochii mei și a strigat: Nu vreau să faci așa ceva! N-am nevoie; nu-ți pot permite una ca asta. Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a nu servi nici un scop sau plan mai însemnat, de a nu contribui la nici o forță suverană. Ascultarea care nu este dată de bună voie pentru că nimeni nu știe cum s-o ceară. Armonia care nu este desăvârșită. Aceste lucruri sălășluiesc în spatele plictisului. Dar îți dai și tu seama de aceste imagini infinite! Oare? Mă simțeam stupefiat. M-am uitat cum se cațără prin jur ca un alpinist ce escaladează munții propriului creier, zdravăn, cu ochelarii lui calmi și privirile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aerian ca să-mi dea replica. M-am Întrebat dacă nu cumva era unul dintre acei bărbați care, decât să ia ei ințiativa, preferă să fie pocniți cu o bâtă În cap și apoi târâți de păr către peștera În care sălășluiești. Nu e niciodată lipsă de asemenea exemplare: cam de ce credeți că Își lasă părul atât de lung și unduitor, În zilele noastre? I-am prezentat-o pe Lucy lui Tom, ceea ce n-a fost o manevră tocmai fericită; el a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
îi scosese la suprafață și a căror greutate încovoia firele de iarbă. Se strecură pe sub niște rugi de mure și pe sub un arbust de iederă, în adâncul desișurilor, pe lângă vechiul teren de tenis năpădit de bălării, acolo în hățișul unde sălășluiau vulpile. Adam, ca și bunica lui, știa de vulpi, dar nu sufla o vorbă. Pe sub movilițe de pământ fin desțelenit, se aflau vizuini cu intrări largi, întunecoase, în care Adam și Zet priveau cu groază. Adam îl ținea cu strășnicie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
dacă n-ar trebui să se întoarcă și să-și ceară scuze? Apoi își spuse: „Sunt nebun? Să-i cer scuze maniacului ăstuia? Pentru ce?“. Și își dădu seama, cu oroare, că acum și de aci înainte John Robert Rozanov sălășluia înlăuntrul minții lui, ca un virus, ceva ce nu mai putea fi vindecat. Contractase o boală nouă. Rozanovismul. Hattie și Pearl se mutaseră în locuința de vară „Papucul“. Erau fericite ca doi șoricei într-o casă de păpuși. Niciodată, până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]