737 matches
-
că era o vrajă. Bijuteriile scoteau clinchete ușoare, iar ea îl săruta așa cum preotesele din Phrygia sărutau statuile zeilor. Împăratul închise ochii. Ritul isiac În ciuda soldaților germani care stăteau de pază și a întunericului nopții, în cele mai puternice confrerii sacerdotale din Roma se răspândi a doua zi zvonul că, pe corabia de aur închinată unei divinități străine malefice, o preoteasă venită din țări îndepărtate făcuse asupra Împăratului niște rituri obscure, de nedescris, care aveau să-l facă invulnerabil. După câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
punct de vedere igienic -, a desființat școala de la Atena, unde predase Platon. A transformat în biserică și templul din insula Philae, trimițând acolo un episcop. Atunci, ultima preoteasă a lui Isis Hathor a fost scoasă cu forța din templu; veșmintele sacerdotale i-au fost sfâșiate, iar ea a fost insultată, violată, târâtă prin curtea imensă; în cele din urmă, a fost dusă, goală, pe stânci, lapidată și îngropată - ultim demon păgân - sub o grămadă de pietre. Optzeci de ani mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
școli și spitale proprii, adepții lui Zoroastru sunt foarte prudenți și se comportă ca o comunitate închisă, care nu acceptă imixtiunile. Căsătoriile au loc doar între membrii aceleiași comunități, iar preoții oficianți, succesori direcți ai magilor zoroastrieni, sunt o castă sacerdotală ereditară, în care rangul religios al tatălui se transmite celui dintâi descendent masculin din familie. Deși m-au primit în templu și au împărțit cu mine satum-ul oferit morților, nu am fost acceptată la ceremoniile de inițiere, în care băieții
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Prosper Mérimée), declasarea simbolică, voluntară, printr-o ruptură mitică de clasa care i-a generat și recuperarea În consecință a unui elitarism, prin ceea ce Durkheim numește „solidaritatea mecanică”, „familia marilor scriitori” (e cazul lui Flaubert sau Gautier). Castă asemănătoare celei sacerdotale, „comunitate laică a artiștilor”, În care va intra și Baudelaire. Dar și majoritatea scriitorilor dandy din a doua jumătate a secolulului al XIX-lea. Dandysmul țintește Însă mai sus. El s-ar vrea, după spusele aceluiași Sartre, „un ordin monahal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pas. Carlyle Îl face cu mult umor, iar calitățile pe care le trece În beneficiul preoților templului „Almack” vor da multă apă la moară celor care, peste ani, Îi vor considera pe dandy, cu toată seriozitatea, membri ai unui ordin sacerdotal: zel, curaj, perseverență, puritate, mistagogie. Până la un punct, printre aceștia se va găsi și Roland Barthes care, după știința noastră, nu pomenește Însă niciodată numele lui Carlyle. Moda sistemului tc "Moda sistemului " Deși Barthes-semiologul elaborează una dintre cele mai articulate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
la Guerra Junqueiro). "Dar s-au făcut toate reformele posibile. Inutilitatea lor dovedește că omul este acela care trebuie reformat mai întîi. Aceasta este opera educației". Un seminarist care vorbește astfel dovedește că a renunțat, în fundul sufletului său, la misiunea sacerdotală. Salazar crede în posibilitatea de a schimba omul printr-o educație laică, începută în familie, desăvârșită în școală. "Educația e formația individului, înțelegîndu-se prin aceasta dezvoltarea integrală și armonică a tuturor facultăților sale. Omul are inteligență - și ea trebuie călăuzită
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
episcop, simbolizează harul Sfântului Duh”, zise preotul. Apoi i se adresă direct copilului. „Victor, spuse el, acum ai devenit creștin. Prin această miruire cu Sfântul Duh, ești În trupul lui Cristos. De-acum Înainte faci parte din misiunea lui profetică, sacerdotală și regală.” Spectacolul m-a impresionat atât de mult că m-am Înscris Într-un grup Credință și Viață care se aduna În fiecare miercuri. În grup era o tânără coreeancă, foarte drăguță, imediat mi-a venit s-o Încalec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Chipul tău îmi surâde prin aburul unui ceai / Printre abscise și coordonate - nu reușește să îmblânzească universul rece care o absoarbe, iubirea însăși având aici o configurație sui-generis, fiind armonia jocului de sfere / Ce cad într-o spirală-nnebunită. Contemplarea sacerdotală, lucidă, echilibrată a existenței, cuprinzând panoramic lumea palpabilă, contemporană, dar și pe cea a imaginației care a pornit din ea și s a întors la obârșie, în care asumarea destinului se face calm, fiindcă e un adevăr de prisme și
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
secolul al IV-lea, un bastion al păgânismului. Patrimoniul religios al populației getice nu se deosebea esențial de acela din secolele II-III. Este vorba, în aceste teritorii, despre o societate în care absența oricărui locaș de cult, inexistența unei caste sacerdotale și a unei literaturi religioase, lipsa simulacrelor, a sacrificiilor și ofrandelor denotă faptul că ideea de religie nu presupunea neapărat conceptul de divinitate. Universul religios se reducea la credințe, practici și rituri a căror semnificație sacră decurgea din ele însele-unele
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
teritoriile de la sud și est de Carpați, pentru secolele V-VI, nu știm nimic despre episcopia ortodoxă a "Gothiei", încetarea stăpânirii vizigoților a atras și dispariția acesteia, expresie a legăturii dintre ordinea politică și organizarea bisericească. Exista și o ierarhie sacerdotală, dar nu știm mai nimic despre ea, anumite nuclee creștine zonale erau păstorite de horepiscopi (în limba română "piscupi"). Consolidarea organizării bisericilor (comunităților) extra-carpatice s-a înfăptuit prin întărirea legăturilor cu cele din Imperiu, în urma a două evenimente importante pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
și a suveranității politice. Puterea rusă rezidă în această alianță și deci amenințarea pe care ea o reprezintă emană din acest principiu: "Superioritatea sistemului rus asupra sistemului catolic se exprimă prin faptul apartenenței acestuia la spiritul modern prin abolirea castei sacerdotale și prin identificarea puterii religioase cu puterea civilă. Rusia și-a luat acest avans față de Occident, pentru că ea a distrus casta din religie". Or, în privința acestui aspect al identității ruse, asupra acestei moșteniri bizantine a Rusiei, românii tac, rămînînd în
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
care "ia parte, în el" la această jertfă ce se prelungește în viața tainică a Ecclesiei. De fapt, aceasta este semnificația sacramentală a Liturghiei la catolici care nu mai reprezintă comemorarea sacrificiului lui Hristos (teza luterană), ci permanenta lui resăvîrșire sacerdotală. În viziunea catolică, "Biserica administrează pe pământ lucrarea sfințitoare a Duhului Sfânt în sânul comunității credincioșilor, care continuă această jertfă în Euharistie". Astfel, ființa umană devine copărtașă la opera lui Dumnezeu de mântuire, cu condiția de a se învrednici de
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
861) stabilește: "Pe prezbiterii sau diaconii cari primesc asupră-le slujbe sau purtări de grije civile (...) canoanele dumnezeiești și sfințite îi supun depunerii. Deci aceasta și noi întărind-o, rânduim că, DACĂ VREUNUL DIN CEI CE SE NUMĂRĂ ÎN CATALOGUL SACERDOTAL AR ÎNTREBUINȚA LUMEȘTI DREGĂTORII (...), ACELA SE SCOATE DIN CLER; căci nimeni nu poate sluji la doi domni, precum zice nemincinosul glas al lui Hristos, adevăratului Dumnezeului nostru". 4 Nae Ionescu, Duminica, în "Cuvântul", an III, nr. 825, 1 august 1927
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
a căutat să împiedice agravarea amenințătoarei decăderi religioase și morale a poporului roman, începând o amplă operă de reactivare a religiei de stat și a unei convingeri care să o sprijine, eșuând tocmai din această cauză. În ciuda reorganizării vechilor colegii sacerdotale, restaurării sanctuarelor, reluării sărbătorilor religioase căzute în uitare. Nu a mai ajutat la nimic nici chemarea și reîntoarcerea membrilor principalelor familii pentru a-și asuma oficiile și funcțiunile religioase. Esența religioasă nu mai era în măsură să sprijine cultul abia
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de frenezie după care avea să moară. Apoi a fost redeșteptat la o nouă viață și reunit iarăși marii mame. Acest mit, devenit fundamentul neobișnuit al unui cult al misterelor, era pătruns de nuanțe înfricoșătoare, avea în serviciul său corpul sacerdotal al galilor. Aceștia, prin dansuri extatice unite flagelărilor, suscitau într-înșii o stare mistică de frenezie ajungând până la autoevirație. În ritul de inițiere, misticul lui Attis retrăia simbolic soarta zeului său în moarte și înviere; era stropit cu sângele unui
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
tău... Să iubești pe aproapele tău ca pe tine însuți. În aceste două porunci se cuprind toată Legea și profeții. Atât din partea soldaților creștini, cât și din cea teologilor exista conștiința solidă de a fi soldatul lui Cristos, un popor sacerdotal care nu se lăsa condiționat de vreo putere civilă totalitară. În persecuția din februarie 303 nu mai era prigonit numele de creștin ca până atunci, ci refuzul de a sacrifica, iar efectele care derivau din aceasta au fost diferite pentru
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în discuție. Pentru câtva timp s-a păstrat distincția dintre militare consimțită creștinului și bellare neîngăduită acestuia. Acest ultim aspect va dura până când serviciul militar va fi complet acceptat și chiar impus creștinului de ierarhia ecleziastică. Atunci, când în poporul sacerdotal va avea loc o distincție între ecleziastici, cărora le va fi interzis să presteze serviciul militar în armată și restul laicilor, care vor fi însă obligați să intre structura militară. Pentru aceștia din urmă nu trebuia să mai existe nici o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mântuirea sa. Refuzul serviciului militar de către creștini este ilustrat în Contra Celsum, VIII, 73. La îndemnul adresat lor de către filozoful păgân, de a lupta și de se înrola pentru împărat, Origene îi prezintă pe ucenicii lui Cristos ca pe un popor sacerdotal, mult mai eficienți pentru cel care domnește decât soldații, care se luptă și ucid la comandă. Pentru aceasta, autorul apelează la o analogie foarte elocventă: dacă pe bună dreptate sacerdoții păgâni nu sunt înrolați niciodată și sunt scutiți de serviciul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
bună seamă, Dan Bogdan Hanu este, el însuși, un monologal care ține să își racordeze din nou lirica la matricea unei sensibilități po(i)etice aproape uitate, de care nu este străină aspirația spre revrăjirea lumii și nici tentația rostirii sacerdotale de sine: " Continui să cred că poezia atinge pragul autenticității abia atunci când sublimează într-o ontologie poetică. Altfel spus, autenticitatea este posibilă mai degrabă în prezența unor resurse existențiale limitate, atunci nu trebuie nimic pus în scenă, nu este nevoie
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
critică și la public (Nichita Stănescu, Ioan Alexandru, Cezar Baltag, Ana Blandiana, Constanța Buzea), Dan Laurențiu cultivă o poezie retro, lipsită de candoare și de ideal (sau, și mai bine, marcată de idealuri dintre cele mai întunecate), sumbru vizionară și sacerdotală. Recuzita și gesticulația largă, de o pedanterie căutată, denotă un acut simț al grandiosului și un impuls imaginativ cu sens exclusiv ascensional, manifestat chiar și acolo unde teritoriul de meditație poetică pare a fi unul de semn opus (ca dovadă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
dezlegarea formulelor", "cristalul sublim", "foc nesfârșit", "echilibru cosmic", "marea Distilerie", essentia nobilis, "recipiente", "alambicuri,/ Țevi intestine contorsionate și țevi capilare", "substanța aceea nebună, alcoolul secret din cuvinte,/ Spiritum verbi" etc.) ar sugera faptul că ne aflăm în fața unei rostiri aproape sacerdotale despre actul poietic și finalitatea lui alchimică, deloc străină de principiul unificării totului Daniel Dimitriu, spre exemplu, a și fost înclinat să citească în cărțile lui Mihai Ursachi "o cale de a reconstitui unitatea primordială a lumii". Natural, o unitate
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
vrerea voastră. Eu sînt ce sînteți voi și voi sînteți ce sînt eu și cu toții credem în tine, Germanie. PECETEA ISTORIEI Indiferent de model, că e vorba de Cincinnatus, de Alexandru, de Solon sau de Moise, chiar dacă întruchipează puterea instituțională, sacerdotală, omul providențial apare întotdeauna ca un luptător, ca un combatant. Fiind întotdeauna amenințat, aflat mereu la marginea prăpastiei, el refuză să se supună destinului. Pe de altă parte, fie că reinstaurează sau bulversează o ordine, fie că pune lucrurile în
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
trăiască, și adaptării fiecăruia, cît mai mult posibil, la finalitatea supremă la care vor să ajungă 75. E de la sine înțeles că proiectul lui Comte de instituire a unei puteri spirituale structurate și organizate de fapt, reconstituire a unei aristocrații sacerdotale se dovedește a fi, prin principiile sale, cu totul diferit de religia civilă a lui Rousseau. Așa cum, de altfel, e de la sine înțeles că, la nivelul conceptelor fundamentale, nici Maistre, nici Lamennais nu pot fi confundați cu Saint-Simon, cu La
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
feminin "de sub dominația puterii și a aurului" ("Fiică a Evei, strigă Enfantin, pentru tine bărbatul nu mai este un stăpîn.") Preoteasă suverană, asociată Pontifului-rege, și ea va avea misiunea de a conduce umanitatea pe calea Progresului și a Iubirii, cuplul sacerdotal întruchipmd astfel "individul social complet", acela în care se întîlnesc și se armonizează harul inteligenței, al voinței și al sensibilității, care este, potrivit lui Saint-Simon, "activ și înțelegător, pe de o parte", "afectiv și productiv", pe de alta... Trecerea de la condamnarea
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
o Liturghie În tradiția antiohiană care Îi va purta numele. Deoarece nu există mărturii concrete de la contemporanii, istoricii, biografii și panegiriștii acestui Sfânt Părinte cu privire la alcătuirea Liturghiei, autenticitatea acesteia a fost contestată, dar s-a demonstrat că rugăciunile sacerdotale ale Liturghiei și, În primul rând, anaforaua liturgică aparțin Sfântului Ioan Gură de Aur care, preluând o tradiție mai veche, le reformulează cu propriile sale cuvinte. Liturghia Sfântului Ioan Gură de Aur a cunoscut și În continuare o dezvoltare În
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]