1,020 matches
-
inspira încredere. Să mai vorbești de lipsa suspendării neîncrederii. N-o să mă credeți dacă vă spun, zise Wilt. Inspectorul se uită la el și își aprinse o țigară. — Ei? — Adevărul e că eu am îmbrăcat-o, zise Wilt, foindu-se stânjenit. — Dumneatavoastră ați îmbrăcat-o? — Da, întări Wilt. — Și aș putea îndrăzni să vă întreb ce scop aveați în minte atunci când ați îmbrăcat-o? — Nu știu precis. Inspectorul oftă semnificativ. — în ordine. Haideți să recapitulăm totul de la început. Avem așadar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
un fel de consilier sexual, zise Sally. Dr. Freeborn îmi trimitea clienți, iar eu îi ajutam cu problemele lor. Nu mi-ar plăcea o asemenea slujbă, zise Eva. N-aș putea suporta să discut cu bărbații despre sex. Nu erai stânjenită? — Te obișnuiești. Și-apoi există și moduri mai neplăcute de a-ți câștiga traiul. Așa că iată-l pe Ge venind la mine cu mica lui problemă, iar eu l-am îndreptat - literal vorbind - și ne-am căsătorit. O relație de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
își dorește ea. Pe 29 decembrie, când i-am telefonat iar Ginei, cum făceam în fiecare seară, bunicul ei mi-a spus că plecase din București la niște rude care o invitaseră să petreacă împreună Anul Nou. Bătrânul părea ușor stânjenit și era clar că nu mințea cu plăcere. Știam că nu are rude în provincie, așa că ori rămăsese în oraș, ori plecase la munte, în orice caz cu cineva. Gina avea să ciocnească paharul de șampanie și să se sărute
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
-mi convine, iarăși, că Nana s-a cam prins, sau așa pare, or mie nu-mi trebuie complicații. Totuși, are ceva interesant, cred că în primul rând vârsta, care mă face ca în relațiile cu ea să mă simt ușor stânjenit,. vinovat, să roșesc puțin, ceea ce-mi place. Să aibă parte de o femeie matură trebuie să fie visul oricărui puști. Dar cu mine e altceva. Ea mă interesează mai puțin ca inițiatoare în erotism, cât pur și simplu ca
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
și cum simțeam nevoia, m-am purtat cu ea distant, cumva neglijent. Nu eram în stare să fac altfel, ceva în mine mă împiedica să fiu naturală, și asta mă întrista. Și ea părea să mă evite, era poate la fel de stânjenită ca și mine, totuși ochii noștri se căutau și, întîlnindu-se, se întorceau repede în altă parte. Eu și gemenele eram singurele care mai veniseră cu păpuși. Păpușile lor se numeau tot Ada și Carmina, dar Ada cea de cârpă era
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
de neînțeles. Calvarul ăsta a durat însă doar vreo cinci minute, până am ajuns la gardul verde, cu flori argintii de tablă, culmea eleganței pe-atunci, în spatele căruia se afla o casă ciudată, cu verandă de sticlă. Am sunat cam stânjenite, căci cunoșteam prea bine obiceiurile maică-sii. Dar de data asta femeia aceea făcută numai din curbe era îmbrăcată relativ decent, într-un capot lucios, albăstrui, ornat cu flori sucite de crizantemă. Era de fapt un kimono, dar pe atunci
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Ce e? Canon... A, uite și una mai puțin scumpă...“ Muzicienii se retrag, doar Anderson va susține conferința. Arătați tânăr pentru rock and roll! Ei, încerci să mă faci să mă simt prost. Tu arăți oribil! (râde, în timp ce reporterul pare stânjenit). Glumesc! Ce pregătiți pentru acest an? Zilele trecute s-a lansat concertul de la Montreaux, pregătim și un documentar, va fi gata până la Crăciun. Următorul album va fi gata în martie sau aprilie 2008 și-l vom lansa, probabil în iunie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
cele mai cordiale cu putință, așa că ne putem aștepta ca în mesajul acela să fie lucruri inconfortabile pentru noul demnitar. Că așa este ne demonstrează felul în care acesta s-a comportat în chiar momentul în care a primit foaia: stânjenit, enervat și nesigur, în ciuda felului bărbătesc în care și-a modulat vocea și a accentuat vocalele și consoanele. Radu Stroe a spus inițial că nu a apucat să citească pagina buclucașă, deși părea evident că nu era așa, mai apoi
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
mea. Și acum s-o văd în mâinile dușmanilor? Felix, ajuns în birou, fu cuprins de un scrupul. I se păru că e o indiscreție să asiste la dezbaterile celor doi, mai ales că-l vedea pe moș Costache cam stânjenit și-și zise chiar că nu-i de demnitatea lui să se amestece în astfel de lucruri. Îi era foame. Fugise acasă fără să mănânce, iar moș Costache îl luase prea repede. Domnul Iorgu, auzindu-i dorința, dădu ordine strașnice
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Sinceră să fiu, nu m-ar deranja deloc să fac pe asistenta. Sau să fac pe Catwoman din Batman. Ar fi chiar cool. Mi-aș putea lua niște cizme de-alea lucioase... — Mă gîndeam că... poate... am putea... Se oprește, stînjenit. — Da ? Îi pun o mînă pe braț, ca să-i dau curaj. Poate am putea... Se oprește din nou. — Da ? Urmează un alt moment de tăcere. Aproape am rămas fără aer. Ce vrea să facem ? Ce ? Poate am putea să Începem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
care vrea să-l lanseze ? Jack Harper deschide ușa și mi-o ține politicos, așteptînd să ies. Aproape am ieșit, cînd mă opresc brusc. Stați așa. Ce e ? — Ce să le zic dacă mă Întreabă despre ce am vorbit ? spun stînjenită. Toată lumea o să vrea să știe. De ce nu le spui c-am discutat despre logistică ? Ridică din sprînceană și Închide ușa. ȘASE Tot restul zilei, la serviciu e o atmosferă de sărbătoare. Dar eu nu pot să fac altceva decît să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Aoleu, nu. Aoleu, nu, aoleu, nu... — Connor, spune acesta interzis. Connor Martin. — Îmi cer scuze ! Jack Își dă un pumn În cap. Connor. A, da. Și să-nțeleg că voi doi - arată către mine - sînteți un cuplu ? Connor e extrem de stînjenit. — Vă asigur, domnule, că relația noastră de la serviciu e una strict profesională. În context privat, da, este adevărat, Emma și cu mine sîntem... da, avem o relație personală. — Foarte frumos ! spune Jack Încurajator, iar Connor zîmbește radios, ca o floare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
lui Lissy, care stă În picioare În fața mea. A... da. Are pe ea un costum de balerină, de culoarea pielii. — Atunci ce făceați, dacă nu făceați sex ? spun, aproape acuzator. Și de ce ai chestia asta pe tine ? — Dansam, spune Lissy, stînjenită. — Poftim ? Mă holbez la ea de-a dreptul uluită. — Dansam, OK ? Asta făceam ! — Dansați ? Dar... de ce dansați ? Chestia asta nu are nici un sens. Lissy dansa cu un francez pe nume Jean-Paul la ea În cameră ? Mă simt de parcă aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
o altă relație, de curînd, spune, ușor bățos. — Uau ! spun surprinsă. Bravo ! Connor, Îmi pare foarte bine. Cum o cheamă ? — Francesca. — Și unde v-ați... — Vreau să te Întreb despre relația noastră la pat, spune Connor, tăindu-mi macaroana, vizibil stînjenit. — A ! Bine. Simt un mic fior de spaimă, pe care mi-l ascund luînd o Înghițitură de vin. Sigur! — Ai fost sinceră cu mine În legătură cu... subiectul ăsta ? — Ăă... ce vrei să spui ? zic cît pot de relaxată, trăgînd de timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
idee: personajul principal este părăsit de o femeie pe care a iubit-o imens. Eliminăm din actualul scenariu toate întîlnirile lui cu foste colege, posibile iubiri, și rămîne una singură: Teona. Teona?! se miră regizorul. Frumos nume! Da... încuviințează Mihai stînjenit. Am dat un exemplu de nume. Cert e că întregul film va fi structurat pe relația eroului cu această femeie: fuga lui de ea, de amintiri, dar, de fapt, o căutare perpetuă. Antipatia șefilor, ba chiar ura lor față de eroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
i s-a schimonosit cu un milimetru. Ca și cum plânsul acesta avea o viață a lui, care trebuia respectată, o viață dictată de viața paginii și acompaniind-o în chip necesar. E singurul plâns la care, asistând, nu m-am simțit stânjenit. Mai mult, era un plâns căruia i te puteai alătura, pentru că de fapt el depășea drama unei persoane și devenea plâns în orizontul unui destin comunitar. Cred că românii nu mai știu astăzi nici măcar pentru ce trebuie să plângă. Când
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Și tot timpul stă printre servitori. Pentru nimic În lume! Dar pe urmă plecă mirosind foarte frumos a parfum țeapăn și nu se mai Întoarse pînă noaptea tîrziu. Așa se face că pe neașteptate, Julius i-a apărăt În fața ochilor, stînjenit și cu gîtul ros de gulerul strîns, dar hotărît să nu-și scoată cravata neagră de cîrpă ordinară pentru nimic În lume. Care dintre majordomi i-a dat-o? Asta a rămas o taină pe care mama, frumoasă cum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să-l ducă acasă? Ceva mai tîrziu apăru Santiago și, văzîndu-l, Își amintiră-cu toții că furase o mașină. — Vino aici, prietene, Îi spuse Juan Lucas, făcîndu-i semn să se apropie. — Ce-i? Întrebă Santiago, Încercînd să zîmbească, dar vădit stînjenit. — Vino puțin aici, prietene. Santiago se apropie trecînd printre grupurile de invitați. Juan Lucas Îl luă prietenește de braț și se aplecă ușor. Mătușa Susana era numai ochi și urechi, să moară de curiozitate, nu altceva. — Ce hotărăște judecătorul? Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
creole! strigă adresîndu-se unuia dintre invitați; trebuie să creăm ambianța potrivită pentru numărul care urmează! Iar artista acestui număr este aici, de față, uitați-o!“ Concepción de los Reyes nu știa ce să mai creadă. Biata bătrînă schiță un zîmbet stînjenit și nu reușea să Înțeleagă motivul acestui entuziasm subit pe care un univers de stăpîni Îl manifesta față de ea. Înțelegea oare? Sau pur și simplu simțea numai atingerea unor oameni incredibili și mai ales foarte schimbători, ale căror rîsete și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era furios foc și zîmbetul lui Îl făcu pînă și pe grăsanul Martinto să-și dea seama că ceva nu e În regulă, deodată observă că toți cei dintr-a treia urmăreau scena de la o oarecare distanță și parcă puțin stînjeniți. Grăsanul Își pierdu veselia, nesiguranța se strecură În sufletul lui de copil netot și cînd Fernandito Îi spuse dă-mi bățul el i-l dăduse ca un cîine care vine cu mingea În dinți la stăpînu-său, ca să i-o arunce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se vindeau din dorința de a mă imita. — Atunci asta-i tot, i-o tăie cu un ton definitiv, fiindcă intuise foarte bine un aspect al realității care nu-i făcea plăcere. Asta-i tot! porunci, dezgustat, fiindcă se simți stânjenit. Și tocmai acum, Înainte de masă. Tocmai cînd bea gin and ionic. Asta-i tot! Abraham dădu să se unduiască iar, dar se Îndreptă imediat. Rămase țeapăn, gata să Îndeplinească fără Întîrziere ordinele stăpînului, plecîndu-și ochii de parca aceste cuvinte atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Când Ashling și-a făcut din nou apariția, Lisa se pregătea să plece. Acum, că obținuse ceea ce își dorea, nu mai avea nici un motiv să mai stea într-un club ieftin. —Pa, atunci, ne vedem luni la serviciu, spuse Ashling stânjenită, nesigură de cât de prietenoasă ar trebui să fie. Lisa s-a strecurat prin mulțime cu o figură satisfăcută. Nu fusese o seară neproductivă. Faptul că îl văzuse pe Marcus Valentine o convinsese că el chiar merita efortul. Deși nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
senzație ciudată de dragoste era acum atăt de palpabilă în mintea ei, uimind-o prin claritatea cu care o simțea. Apoi dispăru, la fel de brusc cum apăruse, lăsând în urmă o dorință inexplicabilă. — Nu poți să îl amâni? Nu, spuse Ashling stânjenită. I-am spus că îl voi ajuta cu numărul. E comic, vezi tu... —Altul! — Și are nevoie de mine pentru a încerca noul număr. — Atunci mâine. Am lecții de salsa. —Miercuri? —Trebuie să particip la deschiderea unui nou restaurant. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
el din umeri, se mai întâmplă. Știai că... —...două din trei căsnicii se termină cu divorț, spuseră ei amândoi. Reușiră să râdă cu ceva efort, după care își dădură drumul unul celuilalt. —Și cel puțin acum este amiabil, spuse ea stânjenită. Adică, știi tu, vorbim unul cu altul. — Exact, o aprobă el vesel. Atenția Lisei a fost atrasă de strălucirea culorii liliacee a cămășii lui pe gâtul lui ciocolatiu. Iisuse, omul ăsta știa să se îmbrace! În timp ce ea închidea ușa, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Era deranjat. Deși nu putea simți asta încă, știa că este un semn bun. Nu știam că ești căsătorită, se hotărî el să spună. Nu sunt. E, adică sunt, dar ne-am despărțit. Divorțăm, adăugă ea, cu durere. Jack părea stânjenit. —Iisuse! Nu am trecut prin așa ceva, așa că nu o să te iau cu sfaturi și chestii de genul acela... Adică, m-am despărțit de oameni, ceea ce este greu, dar nu este același lucru, îmi imaginez. Dar, oricum, deci, mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]