815 matches
-
se apuce să facă tot felul de speculații idioate despre oameni pe care nu-i cunosc ? E cu vreo tipă la ora asta ? — Cine poate ști ? — E destul de sexi, nu vi se pare ? spune Caroline cu o grimasă plină de subînțelesuri. Eu una nu m-aș da În lături. Te cred, spune Nick. Probabil că nu te-ar deranja deloc nici să te plimbi cu avionul lui particular, nu ? — Se pare că n-a mai avut nici o relație de la moartea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cută. Peste cîteva zile plec la un congres de radiochimie, se uită ea adînc în ochii lui, iar Mihai înțelege că-i ultima oară cînd o mai vede. Să-i lași mamei tale numărul meu de telefon... îi șoptește cu subînțeles, iar ochii femeii au o tresărire, așternînd pe obraz un zîmbet ca un "mulțumesc!" rostit cu dragoste infinită. Și-abia acum, Mihai descoperă un fir alb în părul Simonei... "Doamne!... se cutremură, așa a fost și-n dimineața cînd m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
firească și capitală pentru bunul mers al lucrurilor (cînd în fond ea este total indiferentă) reprezintă garanția de sănătate a unei vieți. Gesturile curente, agitația zilnică, mobilurile care ne mână nu sânt puse în discuție; ele trebuie lăsate în inerția subînțelesului, în simpla dinamică imanentă a producerii lor. În mod normal sănătatea mentală a omenirii ține de transă, de capacitatea de a participa la seducție și miraj. Ești sănătos câtă vreme ești prins în "dansul amăgirii muritoare" vegheată de marea regină
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în spinare, toată viața aceasta a "Romîniei profunde" care nu avea nimic idilic în ea ― o vedeam fără să o percep în incomensurabilul mizeriei ei atotstăpînitoare. Ea era a mea, stătea lipită de mine, mistificată și devenită invizibilă prin chiar subînțelesul ei. Ea mă învăluia și o iubeam cu acea "dragoste de învăluire" care acompaniază realitatea din care faci parte. Ceea ce nu puteam să fac în cazul țăranului mexican, aici reușeam: trăiam într-o promiscuitate transfigurată, aceeași care îl făcea pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aici reușeam: trăiam într-o promiscuitate transfigurată, aceeași care îl făcea pe Zinoviev, exilat la München, să viseze nostalgic la paznicii ruși ― paznicii lui ― de la Liubianka. Nimeni nu venise să înalțe lumea noastră pe ecran pentru a o scoate din subînțelesul ei și a o face, pentru noi toți, vizibilă în adevărul ei. Lumea a treia? Mi se părea o realitate exotică, planând într-o geografie incertă, undeva între o regiune din Africa și un stat caucazian. Nu mă gândeam nici o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pe care l-ar fi avut pentru studiul religiilor. Așa încît, în prima clipă am avut senzația că sânt confruntat cu un fenomen de travesti cultural. Intrase pe "teritoriul scrisului" fără să sufle o vorbă. Și o făcea cu un subînțeles deconcertant, ca și când paginile din Secolul 20 erau rezultatul firesc al unei preocupări a cărei istorie era de-acum bine conturată. Când cineva începe "să scrie", adică atunci când compune un text și devine "autor", lucrul acesta echivalează ca semnificație, pe altă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
venea pe jos la școală și că-l văzuse luînd-o spre maidanele din Callao, pe scurt descoperiră dintr-odată că era altfel decît ei... Într-o zi a cerut cu Împrumut cincizeci de bani și cu toții au schimbat priviri cu subînțeles, fiindcă Întinsese mîna ca și cum ar fi cerșit, avea o privire tristă și-i lipseau cîțiva nasturi de la cămașă. Cano era altfel decît ei, fără Îndoială și de atunci n-a mai Îndrăznit să declare că ține cu Sport Boys, vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spună pur și simplu că era cel mai bun elev al măicuței pianiste și că acum Învăța un preludiu de Chopin... „Multe măicuțe, multă dragoste!“, Îl Întrerupse Juan Lucas, nerăbdător fiindcă nu sosea băutura și el surprinse un zîmbet cu subînțeles cu care medicul ținu să arate că apreciază acest spirit laconic; nu găsea nicăieri Înțelegere, semănau ca două picături de apă, parcă erau făcuți În serie precum cravatele și toți aveau ceva cu el: i se puse un nod În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și obligații. Carlos era Încîntat de venirea Țanțoșei. Ea Îi spunea don Carlos și cînd stătea la masă avea grijă să controleze ca mîncarea să fie la fel cu a stăpînilor. Șoferul cu mustăcioară se uita la ea zîmbind cu subînțeles, scobindu-se În dinți cu nelipsita scobitoare pe care pe urmă o punea după ureche pentru cină. Daniel pregătea fructiera și vasele de spălat pe mîini și Celso le ducea stăpînilor primele platouri pe care le pregătise Abraham. Amîndoi rîdeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nou impunător, Al Capone Îi făcu un compliment grozav În stil vechi bietei Susan, țintuind-o cu privirea În clipa În care ea voia să-i arate afecțiune, Susan se intimidă puțintel, fiindcă Al Capone vorbise și o privise cu subînțeles: era un compliment, desigur, dar mai era și un trecut de succese la femei, de priviri irezistibile, iubiri fără drame și o capacitate rară de a da gata orice femeie, chiar nevasta unui prieten, chiar a lui Juan Lucas, niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dintr-odată gustul artei, adăugă, uitîndu-se la Al Capone. Frumos lucru! exclamă uriașul de pe taburet, dar de Îndată parcă regretă ce spusese, arta nu e o treabă prea bărbătească, pentru orice eventualitate repetă privirea din timpul complimentului anterior cu același subînțeles și Susan lăsă din nou să-i cadă șuvița pe ochi. „E neschimbat“, Își spuse Juan Lucas uitîndu-se la prietenul lui. — Cred și eu că-i un lucru frumos, dar nu să-l ții În casă. Și pe urmă toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
un strănut neașteptat aduse pe urmele lui o voce neașteptată și Îngrozitoare: venea din salonașul de alături, unde Susana, sluta, stînd probabil În Întuneric, Îl ascultase tot timpul și-i trîntea acum fraza ei preferată, Încărcată de milă și de subînțeles: „Dumnezeu să-ți dea sănătate“. Juan Lastarria azvîrli cît colo batista pentru gripă și hotărî să iasă În lume cu iubita lui chiar În seara asta, fără să se mai ascundă. Notele lui Bobby s-au Îmbunătățit simțitor la Începutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a spune spew-mantului, Joy deschise ochii mari și așteptă nerăbdătoare veștile bune. —Deci? Cum a fost prima ta zi în calitate de persoană importantă în lumea revistelor? — Am un birou drăguț, un calculator Apple Mac drăguț... —Un șef drăguț? întrebă Joy cu subînțeles. Ashling încercă să își articuleze gândurile. Era fascinată de strălucirea Lisei, de felul ei de a fi atrăgătoare, dar și curioasă în legătură cu nefericirea care o stăpânea. O recunoscuse pe femeia din supermarket care luase câte șapte produse din fiecare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ăștia să îl repare, arătă Trix către Gerry, Bernard și Kelvin. Nu ar face decât să îl strice mai rău. Jack este foarte bun la reparat mașinării din astea - dar nu l-aș deranja în acest moment, adăugă ea, cu subînțeles. —O să fac altceva, spuse Ashling, îndreptându-se către biroul ei și paralizând pentru o clipă la vederea volumului de muncă ce o aștepta acolo. A decis să continue cu lista ei cu cei mai sexy, interesanți și talentați o sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
plăcere, replică Jack. Și nu ezita să ceri, dacă ai nevoie de ceva. Voi face tot ce îmi stă în putință pentru a-ți face mutarea în Irlanda cât mai ușoară. —Mulțumesc, spuse ea, aruncându-i încă un zâmbet cu subînțeles. —Ești mult prea ocupată și mult prea importantă pentru Colleen pentru a-ți pierde vremea căutând apartamente. Of. Ghemuită pe un fotoliu, Lisa își aprinse o țigară și își aruncă privirea pe geamul camerei de hotel care dădea către strada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
scris numele și numărul de telefon pe o pagină ruptă dintr-un carnețel. Voi prețui asta, spuse el, împăturind hârtia de mai multe ori și băgând-o adânc în buzunarul din față al blugilor. Alături de inima mea, promise el, cu subînțeles profund. Acum plec, dar ținem legătura. Confuză, Ashling îl privi cum pleacă. Apoi, observând că Lisa se uita amuzată la ea, a fugit la toaletă. Însă drumul ei către chiuvete fusese blocat de o fată scundă cu ochii tragici care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
splendoarea lui. Dar telefonul primit diminuase euforia lui Jack de mai devreme. Era din nou tulburat și serios și imposibil de convins să flirteze. Deși asta nu însemna că ea nu putea să o facă. — Pentru noi, zâmbi Lisa cu subînțeles, atingându-și paharul cu vin de al lui Jack. Să ne trăiască Colleen, adăugă ea, pentru a-l ameți și a-l ține pe poziții. —Să bem pentru asta. Și-a ridicat paharul și a reușit să zâmbească, dar era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
nevoie de ceva de băut și se gândea că va stârni o revoltă dacă își turna doar ei un pahar. Teatral, își drese vocea. — Deci, spuse ea puternic, are cineva chef de un pahar cu șampanie? Și-a aplecat cu subînțeles capul său lucios către lada de șampanie și nu a durat mai mult de o secundă pentru ca toată lumea să înțeleagă la ce se referea. — Dar ce se va întâmpla cu competiția cititorilor? întrebă Ashling neliniștită. —Taci dracului din gură, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
opinia ei și Ashling se simțea flatată. — Nu mi se pare deloc inteligent să râzi de bolile mintale, recunoscu ea. Poate dacă ești extrem de amuzant, ceea ce el nu este. — Și cine ți se pare că e nostim? întrebă el, cu subînțeles. Păi, tu, evident, spuse ea, după care împărtăși un chicot cu el. Și Samuel Beckett. Ashling a izbucnit în râs, până când a văzut că el era serios. Rahat! — Eu îl consider cel mai bun scriitor de comedie al secolului, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
îi plăcea atât de mult înghețata - deși îi plăcea -, ci pentru a-i ține gura ocupată, dacă tot nu discuta cu Jack Devine. Se aplecă asupra înghețatei cu poftă, plimbându-și limba pe deasupra. Dintr-odată, s-a simțit privită cu subînțeles și studiată de Jack Devine, care părea amuzat. A simțit furnicături pe ceafă. Cu ochii încă ațintiți asupra lui, a mușcat vârful cu sălbăticie. Jack clipi și ea râse, aruncându-i o privire șireată care parcă spunea „așa-îți-trebuie“. — Plec acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
o pereche de pectorali pe măsură. Era atât de perfect, încât încrederea Lisei se micșoră. Probabil e obișnuit să se culce cu modele excepțional de slabe. Noroc că ea nu mânca. — Acum tu, spuse el. Cu un zâmbet plin de subînțeles - atitudinea este importantă - și-a tras rochia albă peste cap dintr-o mișcare fluidă. Kelvin avea dreptate - nu purta chiloți. —Frate, râse Wayne, desfăcându-și șlițul. Erecția lui a țâșnit în față, deja aproape la capacitate maximă. Nu purta chiloți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
puțin, dădu el din gene. În ciuda faptului că numărul tău aduce aminte de Tony Hancock și... Rahat! Nu mai știa ce să mai spună. —Woody Allen? interveni el. Peter Cook? —Woody Allen, Peter Cook și Groucho Marx, zâmbi ea cu subînțeles. Putea să parieze că Marcus își știa cronicile pe dinafară. Stilul tău este o combinație de noutate și modernism. Spera că ceea ce a spus era adecvat. Pentru că, dacă mai cerea încă o explicație pentru felul în care era el amuzant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Încântați. —Lisa aceea, e ceva, nu? Foarte convingătoare. Ashling nu știa dacă e inteligent să o vorbească de rău pe Lisa. Tu ar trebui să primești laudele, totuși. —Dar eu nu am făcut nimic. Marcus se uită la ea cu subînțeles. Le poți spune că m-ai convins când eram împreună în pat. Intenția clară din privirea lui o făcu să își piardă vocea. Apoi a înghițit de parcă mânca o scoică. —Dar asta nu ar fi adevărat. Entuziasmul ei se evaporase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
mai stilată. Lisa îl împinsese pe Gerry până la limitele imposibilului ca să obțină ceea ce își dorea. — Unde mergi să faci canotaj? întrebă Lisa, în timp ce Jack aranja sushi pe biroul ei. —Dun Laoghaire, acolo unde vin bărcile. —Dun Laoghaire, mimă ea cu subînțeles. Nu am fost niciodată acolo. — Ți-ar plăcea. —Trebuie să ajung și eu pe acolo odată. —Trebuie. Of, pentru numele lui Dumnezeu! Cât de evidentă trebuie să fie o fată pe aici? Poate era speriat de combinația de dinamism și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
disece subiectul, mai ales dintr-o fidelitate pe care încă o simțea pentru Mai, așa că s-a întors către Lisa și a spus: Oricum, mai bei ceva? Nu, nu cred... Dar tocmai când se pregătea să pună mâna, plin de subînțeles, pe umărul lui și să îl întrebe „Nu vrei să vii la mine să bem o cafea?“, Jack spuse: —Bine atunci, te duc acasă. Și ea știa că asta e tot ce vrea el. Dar nu are importanță, se gândea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]