1,240 matches
-
IV Lettres, le Dialogue entre la Goutte et Franklin et un avis à ceux qui voudroient aller s’établir en Amerique, Renouard, Paris, 1795. În afară de traducerile din prima jumătate a secolului, despre care vom vorbi detaliat mai jos, menționăm câteva tălmăciri apărute sub formă de volum, din perioada următoare: B. Franklin XE "Franklin" , Opere alese, trad. de I.M. Râureanu, București, 1859 (alte ediții În 1860, 1862, 1868, 1872, 1888); Știința lui Moș Albu. Meșteșugul de a face stare (Drumul la California
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
poeziei americane (I-II, 1977-1978) și o antologie a poeziei engleze (I-IV, 1980-1984), concepute ca ilustrări ale evoluției liricii din cele două țări de la începuturi până în contemporaneitate. Cu excepția comediei Mult zgomot pentru nimic, L. s-a consacrat cu precădere tălmăcirii unor piese shakespeariane în care se deslușește un clar accent tragic - Henric al IV-lea (partea a doua), Troilus și Cresida, Timon din Atena, Hamlet. Traducerea Furtunii e, fără îndoială, una dintre cele mai importante dovezi ale virtuozității tălmăcitorului, ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287793_a_289122]
-
la Liceul „Carol I” din Craiova. Adolescentul descoperă lucrările lui Humboldt și, mai ales, ale lui Flammarion, căruia, mai târziu, în 1901, îi va dedica un studiu. Debutează în 1892, la „Revista ilustrată”, cu traduceri, în anul următor publicând alte tălmăciri în „Curierul Olteniei”. Înființează o societate literar-științifică și scoate în 1895 revista școlară „Freamătul”. Absolvind liceul în 1896, se înscrie la Facultatea de Litere și Filosofie din București, pe care nu o termină. Continuă să se instruiască, formându-și o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285364_a_286693]
-
Bibliotecă desfătătoare și plină de învățătură, apărut în 1830, adună patru povestiri tălmăcite din Pascal, Boileau, Voltaire, Montesquieu. În același an mai apar Mitologhie pre limba românească, precum și Mărimea românilor sau Băgare de seamă asupra pricinilor înălțării și căderii lor, tălmăcire a scrierii Considérations sur leș causes de la grandeur des Romains et de leur décadence de Montesquieu, iar în 1831 este imprimata traducerea după Zadig de Voltaire. În prefețele la aceste transpuneri, C. vorbește despre strădania lui de a da contemporanilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286080_a_287409]
-
în proză aparțin genului memorialistic, evocând cu predilecție vremea și mediul copilăriei. Amintiri din timpul stagiului militar sunt străbătute de sentimentul aproape euforic al noutății, de bucuria de a vedea și a trăi frumusețile Italiei. Două teatre bucureștene au folosit tălmăcirile lui B. după Clopotul scufundat de G. Hauptmann și după Oricine de Hugo von Hofmannsthal. Ca activ om politic și specialist în drept, B. este autorul unor lucrări precum Tricolorul românesc (1901) și Noua Constituție a României (1922). SCRIERI: Făt-Frumos
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285702_a_287031]
-
continuă istoria, de la 1683 până la 1712, și urmărește scăderea treptată a puterii imperiului. În secolul luminilor, cariera europeană a cărții începe cu traducerea engleză, tipărită în 1734-1735, și continuă cu cea franceză, din 1743, și cu cea germană, din 1745. Tălmăcirea în limba rusă, făcută în timpul vieții autorului, a rămas în manuscris. Istoria exactă era adiționată cu numeroase note și legende, fapt ce i-a atras pe scriitorii romantici europeni. Astfel, Victor Hugo folosea Historia... pentru ciclul Orientalelor din La Légende
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286073_a_287402]
-
Pop, București, 1965; Spectacolul nunților, pref. Perpessicius, București, 1969; 10 poeți țărani, pref. Al. A. Philippide, București, 1973; Stare de dor. Poeți și pictori tărani, pref. Zoe Dumitrescu-Bușulenga, București, 1983; Flori lângă izvoare, Bucureți, 1985; Flacăra vieții, București, 1987. Traduceri: Tălmăciri din poezia sovietică, București, 1957. Repere bibliografice: Popa, Dicț. lit. (1977), 346; Romulus Vulcănescu, Dicționar de etnologie, București, 1979, 380. I.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288080_a_289409]
-
portret al lui S. a lăsat prietenul său Costache Negruzzi, într-o scrisoare din ciclul Negru pe alb. Tot el i-a publicat, în 1840, împreună cu Mihail Kogălniceanu, traducerea piesei Democrit de J.-Fr. Regnard. Ar fi lăsat și alte tălmăciri: Brutus de Voltaire și Moartea lui Socrat de Lamartine. În 1814 a frecventat cursul de ingineri hotarnici deschis de Gh. Asachi, de unde, probabil, vin cunoștințele sale de limba franceză. Din germană a tradus, fragmentar, prefața Macrobioticii lui C. W. Hufeland
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289540_a_290869]
-
scurtă vreme. O inițiativă salutară s-a dovedit apariția colecției „Extrasele revistei «Sibiul literar»”, din care reține atenția studiul Publicațiile periodice românești ale Sibiului de azi de Pimen Constantinescu. S.l. se ocupă și de literatura sașilor din Transilvania, publicând în tălmăcire românească din scrierile lui Richard Breckner și Robert Stellner. Dintre traduceri se evidențiază cele ale lui Pimen Constantinescu din literatura italiană (Onofrio Minzoni, Lionello Fiumi, Ada Negri, Filippo Pananti, Gabriele D’Annunzio, Giosuè Carducci). Sintetizând rostul acestei reviste, redactorul ei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289663_a_290992]
-
91-96; Maria Vodă Căpușan, Umanistul Henri Jacquier, TR, 1980, 17; Ștefan Augustin Doinaș, Henri Jacquier, prietenul nostru, ST, 1980, 5; Octavian Schiau, Profesorul Henri Jacquier, ST, 1980, 5; I. Baciu, Henri Jacquier, CLG, 1980, 2; Mircea Muthu, Hortensia Papadat-Bengescu în tălmăcirea lui Henri Jacquier, RITL, 1988, 1-2; Mircea Muthu, Henri Jacquier al revistelor, ST, 1989, 11-12; Sanda Cordoș, Actualitatea lui Henri Jacquier, TR, 1992, 9; Gabriela Duda, Restituiri. Henri Jacquier, VR, 1992, 8-9; Ioan Pânzaru, „Babel, mit viu”, JL, 1992, 19-20
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287662_a_288991]
-
acei traducători pentru care transpunerea unei pagini literare într-o altă limbă înseamnă totodată interpretare. Romanul lui Hasek, carte care i-a schimbat destinul, a cunoscut, prin G., care a colaborat la traducerea din 1956 cu Al. O. Teodoreanu, o tălmăcire atât de reușită încât - observă Sorin Titel, „vorbele lui Svejk sună atât de viu în traducere, încât putem spune fără să greșim că bravul soldat Svejk a învățat, de fapt, să vorbească românește”. Unele scrieri i-au pus probleme deosebite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287371_a_288700]
-
tălmăcește, din Tristele, poemele Către soție și Către viitorime; se reproduce fotografia statuii lui Ovidiu de la Constanța și se dau informații în legătură cu inaugurarea unui monument la Sulmona, locul nașterii poetului. Revista publică mai multe traduceri: Viermele de mătase de Uhland (tălmăcire de N. Țimiraș), Cântece de H. Heine (traducător Ion Bentoiu), Poemele vieții și ale dragostei de Tagore (în versiunea lui P. Theodoru). Alți colaboratori: Al. Șteflea, O. Tafrali. I.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286803_a_288132]
-
Adrian Popescu ș.a. Versiunile în germană din poezia lui Ion Barbu au apărut în 1975 în două antologii (la Cluj-Napoca și la Tübingen), intrând apoi în cuprinsul volumului Das dogmatische Ei (1981), ediție îngrijită împreună cu Hedi Hauser. Peter Motzan consideră tălmăcirile lui H. „de o exactitate cuceritoare și de o pregnanță adecvată originalului”. A transpus în limba germană și numeroase texte de proză românească, apărute în diferite antologii, la Cluj-Napoca și la Berlin. Traduceri: Aurel Rău, Auf diese Weise schlaf ich
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287437_a_288766]
-
I-III, îngr. Ion Caraion și Ov. S. Crohmălniceanu, pref. Ov. S. Crohmălniceanu, București, 1974-1976 (în colaborare); Alain Bosquet, Note pentru o singurătate, pref. trad., București, 1977, Zbuciumul lui Dumnezeu, București, 1993, Mâine fără mine, București, 1998; Duhuri peste ape. Tălmăciri din lirica universală, București, 1981; Luis Lopez Alvarez, Poeme, pref. Dan Hăulică, Cluj-Napoca, 1991(în colaborare cu Cristina Hăulică); Paul Verlaine, O sută de poeme - Cent poèmes, București, 1996 (în colaborare). Repere bibliografice: Constantinescu, Scrieri, I, 177-179; Călinescu, Ist. lit.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
H. G. Lecca, A. Steuerman-Rodion, Ludovic Dauș, Radu D. Rosetti, Constanța Hodoș, Sextil Pușcariu, N. Țimiraș. Între autorii străini din care s-a tradus figurează Goethe (Rămas bun, transpunere de V. Scântee), Schiller (Hero și Leandru, Norocul ș.a.), Lenau (Copacul amintirii, tălmăcire de V. Scântee), Lamartine (Nemurirea), Heine (Doi frați, Don Ramiro și, în traducerea lui G. Coșbuc, Doream), Alfred de Vigny, Lev Tolstoi, Petőfi, Longfellow, Balzac, Arvers (Sonet, în versiunea lui Gheorghe din Moldova), H. Murger, Maupassant, François Coppée ș.a. R.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287882_a_289211]
-
morții stegarului Christoph Rilke, precum și poeme de Georg Trakl și Ivan Goll). Acestora le corespund, complementar, demersurile pentru cunoașterea creației românești în străinătate. Ca traducător, C. dovedește receptivitate față de reliefurile marcante ale unui moment artistic. Astfel, în anii ’20 publică tălmăciri din Tudor Arghezi, G. Bacovia, Nichifor Crainic, Adrian Maniu, Ion Pillat ș.a.; transpune (împreună cu Hortensia Mateescu), pentru eventuale prezentări pe scene germane, piesele Tulburarea apelor, Meșterul Manole și Daria ale lui Lucian Blaga, prieten și coleg în serviciul diplomației române
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286277_a_287606]
-
i-a deschis calea spre scrisul avangardist. Împreună cu poetul berlinez Heinz Kahlau, L. a realizat în limba germană un substanțial volum de poezie avangardista românească, Die Wolkentrompete (1975), pe baza Antologiei literaturii române de avangardă (1969) întocmite de Șasa Până. Tălmăcirile semnate de L. au intrat în repertoriul versiunilor străine ale scrierilor românești în discuție și au fost reproduse cu ocazia editării unor antologii, în România și în Germania. De unul dintre poeții din constelația avangardei - Gellu Naum - L. s-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287752_a_289081]
-
București între 2 noiembrie 1914 și 14 august 1916, ca publicație de informație și de reportaj. Însoțite de o bogată iconografie, știrile despre diversele momente ale încleștării armate sunt ilustrate și prin traduceri din literatura dedicată înfruntărilor militare. Sunt tipărite tălmăciri din Alphonse Daudet (Stegarul, Cea din urmă lecție. Povestirea unui mic alsacian, Asediul Berlinului), Guy de Maupassant (Războiul, Bătrânul Milon), L. N. Tolstoi (Pentru ce?), Émile Zola (Șarja de la Rozenville), Arthur Conan Doyle (Contele din Castelul Negru). Unele texte au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289483_a_290812]
-
de vreo mână. Iată cum zice: «Picioarele, o parte de fier și o parte de lut. O piatră s‑a desprins, neazvârlită de nici o mână și a lovit statuia peste picioarele de fier și de lut, sfărâmându‑le». Apoi, în tălmăcire, zice: «Picioarele pe care le‑ai văzut și degetele, parte de lut, parte de fier, [înseamnă] că va fi un regat împărțit. Și va fi tare ca fierul, după cum ai văzut fier amestecat cu lut». Așadar, cele zece degete de la
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
lui Mihai Eminescu, reușind versiuni comparabile cu ale lui Franyó Zoltán. A promovat cunoașterea poeților români contemporani în rândurile cititorilor germani, mai ales prin revista „Rumänische Rundschau”, unde a publicat traduceri din lirica anilor ‘50 și ‘60. Meritorii sunt și tălmăcirile din Tudor Arghezi, din opera căruia a alcătuit antologii consistente, editate la București și la Viena. Traduceri: Im Wandel der Zeiten, București, 1953; Rumänische Volksdichtungen, București, 1954; Vladimir Colin, Märchen, București, 1956, Der kupferne Reiter, Berlin, 1958; Mihai Beniuc, Der
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288018_a_289347]
-
Alexandru Balaci traduce din Umberto Fraccarela, Mihnea Gheorghiu transpune în românește poemul Corabia îmbătata al lui Rimbaud, versiunea Cimitir la mare a poeziei lui Paul Valéry îi aparține lui Constantin Chioralia, iar Elenei Celac și Ninei Vasiliu li se datoreaza tălmăciri din scriitorii ruși Boris Pilniak și Maiakovski. Aspectul grafic al revistei vădește aceeași orientare modernista, cele mai multe ilustrații reprezentând sculpturi de Brâncuși, despre a cărui opera se pronunță elogios în câteva eseuri Petre Pandrea și V.G. Paleolog. M.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288091_a_289420]
-
continuă cursul liber de filologie română pe care îl începuse în 1879 la Universitatea din Iași. Tot în 1882 este ales membru corespondent al Academiei Române. L. s-a remarcat ca filolog îndată după publicarea studiului Limba română vechie și nouă. Tălmăcirea românească a scrierilor lui Oxenstiern (1873), unul dintre textele reprezentative ale orientării junimiste în probleme de limbă. Plecând de la principiile unui pozitivism lingvistic de esență neogramatică, s-a arătat preocupat de aflarea unor legi fonetice, morfologice și sintactice ale limbii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287740_a_289069]
-
tipăriturile societății. Au apărut, astfel, cu sprijinul societății, volume de poezii de D. Bolintineanu și I. Văcărescu, Meropa de Voltaire în traducerea lui Gr. Alexandrescu, un manual școlar (Prietenul tinerimii) tradus de C. A. Rosetti și E. Winterhalder. Se plănuia tălmăcirea unor scrieri de A. G. Baumgarten, C. Beccaria, S. Pellico. Au fost sprijiniți bănește, pentru a putea traduce, R. Rosetti, I. Brezoianu, N. D. Racoviță și, pentru scrieri originale, N. Bălcescu, M. Kogălniceanu, I. Ghica, Șt. Golescu, C. Bălcescu. Asociația a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285475_a_286804]
-
în confruntarea cu Imperiul. B. este și autorul unei monografii, Emil Isac, un tribun al ideilor noi (1972), scrisă simpatetic, cu abundență deliberată de citate, menite a reconstitui mai autentic „fluxul vieții” și operei. Traducătorul s-a remarcat îndeosebi prin tălmăciri din lirica greacă modernă. A abordat, în ultima vreme, cu succes, și genul memorialistic, evocându-și cu deosebire cariera diplomatică. Un volum intitulat Monologuri paralele (1999) și cuprinzând un dialog epistolar cu Monica Anton dezbate probleme la ordinea zilei în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285850_a_287179]
-
Poeziile, puține de altfel, aparțin lui Eugen Vaian, M. Ciucă și Elizei Mustea. Rar figurează în sumar cronici teatrale sau muzicale, semnate Emil, pseudonim care, ca și Emile Cadenette, pare a fi al lui Vaian. În gazetă sunt incluse și tălmăciri din Émile Zola, Pierre Loti, Ludwig Uhland sau din autori francezi obscuri. D. M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290613_a_291942]