1,372 matches
-
vicontele Henri temperând câinii. -Bun venit prințe Rudolf. Știu. Cunosc motivul. Vreau să spun. . . , cunosc cauza care te-a adus la mine. Având bastonul în mână îl mișcă. Vicontele Henri dispăru parcă absorbit de lumina cerului. Apăru bătrâna Brigitte cu toiagul de fildeș în mână-Acum cred că îmi cunoști enigma. Eu am fost cavalerul Eduard, vicontele Henri și Marta. Eu sunt Brigitte vrăjitoarea acestor tărâmuri, stăpâna destinelor. Mișcă toiagul. În locul bătrânii apăru o tânără strălucitor de frumoasă. -Tatăl tău mi-a
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
Vicontele Henri dispăru parcă absorbit de lumina cerului. Apăru bătrâna Brigitte cu toiagul de fildeș în mână-Acum cred că îmi cunoști enigma. Eu am fost cavalerul Eduard, vicontele Henri și Marta. Eu sunt Brigitte vrăjitoarea acestor tărâmuri, stăpâna destinelor. Mișcă toiagul. În locul bătrânii apăru o tânără strălucitor de frumoasă. -Tatăl tău mi-a fost iubit pe vremuri, dăruindu-i o fetiță. Dar el ca mulțumire ne-a părăsit. Tu ești fratele surorii tale Marta, care trăiește aici la palat, e vie
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
fost transformate în păpuși de ceară. -Prințe ai plătit suficient pentru greșelile tatălui tău. Du-te pe domeniul tău. La palat îți vei regăsi sora și toate bogățiile pământului. Sub ochii uimiți ai prințului Rudolf, vrăjitoarea Brigitte -stăpâna destinelor, mișcă toiagul de fildeș. Palatul și ea au dispărut într-un nimb de lumină strălucitoare, absorbit de universul infinit. MEDIUM Rafael s-a născut la castelul din Făgăraș, al bunicului său contele Maillat. Transilvania făcea parte integrantă de imperiul habsburgic, având ca
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
5. PSI apare în 1918 ca o forță politică considerabilă. El numără nu mai puțin de 200.000 de aderenți dar este traversat de mai multe tendințe: o aripă parlamentară moderată sub conducerea lui Filippo Turati; un curent "maximalist" sub toiagul lui Menotti Serrati și, în sfîrșit, ca urmare a evenimentelor din august 1917 de la Torino, un curent și mai radical creat de Amadeo Bordiga. În momentul în care încep să parvină știri despre revoluția rusă din februarie și mai tîrziu
Europa comuniştilor by José Gotovitch, Pascal Delwit, Jean-Michel De Waele [Corola-publishinghouse/Science/1433_a_2675]
-
echivalare, propusă privirii ca spectacol al metamorfozelor perpetue: „pe ghergheful Înalților cedri se urzește brocartul poemului”, „visul plăpînd ia forma zăpezilor din zboruri”, „frunzele sunt fluturii verzi adormiți În cuvinte”, „elanul se imprimă În arbore și-n slovă”, „cu un toiag Învie În literă un șipot”, „e seva care urcă În glas și În tulpină”; poetul e Îndemnat să „ridice luna” și să „onduleze nisipul”, „cad În cerneală cheile destinului”, „În glas se-ntorc ținuturi”, pictorul „cu un deget atinge oceanul
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
a ființelor În ființe. Fiecare poem din Act de prezență conține asemenea pasaje În care se concentrează, ca În tot atîtea embleme, obsesia structurantă a viziunii specifice poetului. Iată unul din Poemoterapie, dintre cele mai caracteristice: „Pasul pipăie ca un toiag pînă ce nimerește bolovanul din care un izvor de alte excursiuni izbucnește. Sunt bolovani aici și acolo, să nu-ți Înfunzi capul În pernele lor, să treci iarăși de barierele orașului cu dulăul care se va speria vestindu-ți goana
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
În planul energiei afective a eului este dintre cele mai frecvente. De foarte multe ori, miraculoase mutații se petrec „precum la atingerea baghetei” (Brățara nopților), a „nuielei fermecate” („Ca o nuia fermecată privirea peste pianul colinei” - Zodiac, XI) sau a „toiagului” magic („Cu un toiag Învie În literă un șipot” - Zodiac, III). Tot ce se poate deștepta, prin atingere, izbire, deschidere, răscolire etc. viața secretă, amorțită, a lucrurilor se bucură de atenția poetului, pentru care acestea devin, În consecință, surse de
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
a eului este dintre cele mai frecvente. De foarte multe ori, miraculoase mutații se petrec „precum la atingerea baghetei” (Brățara nopților), a „nuielei fermecate” („Ca o nuia fermecată privirea peste pianul colinei” - Zodiac, XI) sau a „toiagului” magic („Cu un toiag Învie În literă un șipot” - Zodiac, III). Tot ce se poate deștepta, prin atingere, izbire, deschidere, răscolire etc. viața secretă, amorțită, a lucrurilor se bucură de atenția poetului, pentru care acestea devin, În consecință, surse de energie sonoră, muzicală (clape
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
care suferea de o boală grea s-a vindecat cu apa tămăduitoare a izvorului de la mănăstirea Prislop. „Izvorul Tămăduirii” se află chiar în altarul mănăstirii Dervent, comuna Ostrov, jud. Constanța. Legenda spune că acest izvor ar fi apărut din vârful toiagului Sfântului Apostol Andrei atunci când acesta i-ar fi cerut lui Dumnezeu să-i dea apă curată spre a boteza noroadele din această parte de lume. Izvorul nu curge însă decât de la data sărbătorii „Izvorul Tămăduirii” și până la 15 august, sărbătoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1870_a_3195]
-
necesare țesătoriei, lada de zestre, culișerul de făcut mămăligă, covățica sau chersânul pentru ținut făina, sărărița, scafa pentru pisat usturoiul, lingurile din lemn de paltin sau de plop, polonicul, iar în tindă drugul cu care se asigura ușa închisă și toiagul din lemn de carpen sau de corn. Pentru cei mai înstăriți, dacă aveau beci(zemnic) în el erau butoaiele pentru vin, teascul cu șurub din lemn tare, iar afară haragii pentru vie și leasa pentru uscat prunele. Multă vreme s-
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
prin aceasta întreaga comunitate din satul respectiv. Crucea adusă la casa unde este mortul se pune la poartă cu o eșarfă neagră, iar sfeșnicul se pune la capul mortului cu o lumânare aprinsă. O femeie mai pricepută face din ceară toiagul care se pune cu o icoană pe pieptul celui mort și care trebuie să ardă complet până la înmormântare. în fiecare seară se face privegherea mortului de către cei apropiați ai casei. în trecutul nu prea îndepărtat la priveghiul mortului unii copii
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
cu genunchile plecate, cu fețe rușinate și se roagă la dumneavoastră să le dați iertăciune așa cum Dumenezeu a binecuvântat pe cei doisprezece patriarhi de le-a înfrunzit cununiile de pe capetele lor, precum a binecuvântat Dumenezeu pe Adam de-o înfrunzit toiagul uscat de 99 de ani, iar dumneavoastră cinstiți părinți să-i iertați și să-i binecuvântați! Părinții spun: “Dumnezeu să-i ierte și să-i binecuvânteze! (mirii stau în geninchi în fața părinților - fata în stânga mirelui, socrii mici în stânga socrilor mari
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
ce ascultă, De Dumnezeu și de părinți. Apoi tot el povestește Despre-un Copilaș frumos Care-n ceruri locuiește Și acesta e Hristos. Eu l-am vazut pe Moș Crăciun, e un moșneag Cu barbă albă, cu cojoc și cu toiag, Ca toți moșnegii care trec pe drum. Departe, într-o țară fermecată În care nimeni n-a ajuns vreodată, Sta singur cuc într-un bordei de fum. Și trage moșul, trage din lulea. Și zilele se duc, și iarna vine
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
de muzeu. Costache Buraga are 73 de ani . L-am găsit în sat, la Dănești. Să-l ascultăm. Nu e vorbă acuma de la mine, ci așa spunea cu mult înainte marele nostru Iorga : A ciopli o piatră, un gard, un toiag, o lingură, un taler începe a se crede vreme pierdută. Talere se iau de fabrică și rasa vechilor olari meșteri se pierde. Muzeul Buraga asta vrea: ca cei tineri să nu uite și nimic să nu se piardă. Că am
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
atunci în sufletele tinerilor de azi”. Chezășia izbânzii era legătura cu poporul, în speță cu lumea țărănească: „Acolo e un suflet mare, care cere lumină. Acolo stau genii ascunse, gata să zbucnească, asemenea izvorului care așteaptă în stâncă lovitura de toiag a lui Moise. Acolo-i puterea și viitorul nostru”. Prin asemenea îndemnuri, directorii publicației, Alexandru Vlahuță și George Coșbuc, se străduiau să mențină și să revitalizeze orientarea tradițională a literaturii române, amenințată, după ei, de proliferarea spiritului occidental modernist, care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289451_a_290780]
-
cunoașterii spirituale", i.e. simbolice (p. 10): "Ascultați ce-am văzut. [3] Cenușa veche sta încă în vatra părăsită; lătra în adâncime cățelul pământului; am intrat și l-am găsit palid și semeț în jilțul tăiat în stâncă. Cu dreapta ținea toiagul de fildeș. Avea mușchi în plete și pe sân; îi ajungea barba la pământ și genele la piept; deasupră-i fâlfâia, gonindu-se în roate, Cu-aripile-ostenite, un alb și-un negru corb... Subt povara acestui semn al zilelor și nopților stătea
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
textul. Ei nu înțeleg că semnul Sfintei Cruci este semnul văzut al acțiunii Duhului dumnezeiesc, așa după cum porumbelul este semnul (chipul) văzut al Duhului Sfânt, ca Persoană Treimică. Toate acțiunile pe care le săvârșește Dumnezeu închipuie Crucea. Moise lovește cu toiagul asupra apelor pe verticală, iar apele se despart pe orizontală. Elisei repetă minunea, lovind apa Iordanului cu haina lui Ilie și apele se despart. Tot el învie pe fiul sumamitencei, întinzându-se în chipul crucii deasupra copilului. Când evreii erau
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
curătură, sate rupte de pădure s-au atins în capete, orașe, s-au atins în capete, cibernetică, va fi extensivă și etapa intensivă, cît mai ține, în totul n-a fost decît provizorat, Liteni pe firul de drum județean, în toiag și la costum, puțin mai ai pînă la biserică, lemne de foc trei căruțe cu inimă lungă, țiganul pe hățuri cu pieptar negru, mîneci albe, timpi ținuți pe vorbe schimbate cîte una, shi nhe înhîlhnim înh Burdhuhenhi, limită cu seducția
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
în treflă, comerț la domiciliu, Țibeni cartofii nu putrezesc de la ploaie, ci de la boala lor, timpul nu e frumos căci și ploaia e frumoasă! a trebuit să mă răzbun repede pe vorbe înainte să plec, vine moșneagul în loc, foarte bătrîn, toiagul dintr-o rămășiță de pe la gatere, patru fețe lustruite de purtare, net dolicocefal, facies carpatic, obrajii supți, om de sit arheologic autohton, degetele de pe băț le strîng și le desfac, mă cercetezi, mai rămîne jetul discursiv, de loc din sat, merg
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
mediteraneene pe lângă aceea autohtonă, lutul mai Înseamnă ceva: În el, adică În strachină, respectiv ulcică, se Întâlnesc cel mai fericit sarmalele și vinul. Altfel spus, vița se Întregește. Încununat cu iederă, cu o cupă În mână, dar și cu un toiag Încunumat cu un con de pin, vița a creat un zeu: al vinului, nu al bețivului, căci antichitatea acoperea cu magic, cu sacru adică, orice acțiune umană. Dar acel zeu, Dionysos, era de fapt nu doar unul al viței și
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
răceala patimilor senile. In ultimii ani îl văd lucrând în compania muzicii sinfonice, în seninătate și poezie. Il văd evadat într-o lume a sunetelor. Uneori se plimbă agale pe aleile Copoului, purtând o pălărie mare, ținând în mână un toiag patriarhal și lesa unui cățeluș. Pare o figură a altui veac. După o jumătate de secol de activitate, Gheorghe Mustață rămâne un model de muncă, de dorință de a studia, un model de bun organizator, un exemplu de pasiune științifică
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
timidă a cerului nu se schimbase, doar detunăturile dinspre râu trezindu-ne din ațipeala ori așteptarea noastră plicticoasă. Moșneagul, mic de statură, cu ochi scânteietori, purta pe cap o pălărie uzată, tuflită și caraghioasă. Pe umărul drept atârna într-un toiag o traistă nici plină, nici goală, în picioare avea opinci de cauciuc. Mai târziu mi s-a părut absurd ca acel personaj hidos și hilar să apară acolo. În urma noastră, drumul se înfunda, urca pe culmea colinei nisipoase, apoi dispărea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
doborâte și înghițite de balaurul negru ce șerpuia cu repeziciune la vale. Adunătura de oameni privea îngrozită, în timp ce o femeie țipa cu disperare, necontrolat. Tata își întoarse privirea uimită și resemnată, totodată, spre mine, fiindcă moșul cu barba lungă și toiagul în mână dispăruse, așa cum venise pe nesimțite. Moșul ăsta apare și dispare când nu trebuie, spuse cu ciudă tata. Să mergem spre casă, primejdiile se pare că au trecut. Tata pășea tăcut, cu privirea ațintită drept în față, de parcă undeva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
găsească la un colț de drum căruța plină cu lemne de salcâm și calul cel alb, costeliv, nechezând de bucurie la vederea noastră. Sau, poate, o să întâlnim un moș mic de statură, cu o pălărie caraghioasă pe cap și un toiag în mână de care să atârne o traistă nici plină, nici goală. Un moșneag care în singurătatea lui să fredoneze acum: Podul de piatră s-a dărâmat, A venit apa și l-a luat, Vom face altul pe râu în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
de lucruri pe care i le povestisem puțin mai înainte. În timp ce se îndrepta spre ușă, m-a privit din prag și mi-a spus, convinsă, că eu trebuia să mă duc la ea, întrucât se deplasează greu, sprijinindu-se în toiagul pe care-l ținea în mâna dreaptă. Ai văzut cum te-a descusut? Cum te-a întrebat unde lucrezi, câți bani primești? mi-a spus repede tata, după ce a condus-o până la ușa. Șmecheră baba! Spune că nu aude bine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]