1,165 matches
-
spune Henri Michaux.89 Este, poate, singura învățătură pe care o poate ilustra simulacrul de psihanaliză pe care l-am făcut. Dar unde o fi acel "ailleurs" (altunde)? Fiecare interpret întâlnit pe drumul investigațiilor mele l-a pus într-un topos (referențial sau simbolic), astfel încât, de la un punct, am încetat să mai citesc ce se spune despre el pentru că până la urmă, aș ajunge la o serie din ce în ce mai lungă de "nici aici..." sau ceea poate complica totul "nici acolo" (unde-l caută
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
colegii lui de generație, oscilează și el între o lirică de esențe pure și una de factură tradițională, ale cărei semne și sonuri - cum observă Octav Șuluțiu - se lasă ușor detectate, de la Andrei Mureșanu până la Mihai Beniuc. Preluând câteva dintre toposurile și motivele caracteristice, tânărul poet le utilizează doar pentru a crea o atmosferă propice reveriei. În suflet i „s-adună cerul lin,/ pădurile, [...] și cerbii” și „cântă-nsingurarea clipelor ce curg”, „precum o doină-n maiestos amurg”. Toate aceste întruchipări ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288230_a_289559]
-
Manolescu, Coșmarele lui Pierrot, RL, 1990, 46; Diana Adamek, La marginea spectrului, TR, 1990, 49; Steinhardt, Monologul, 145-149; Ioan Holban, Zile de viol și râs, CRC, 1991, 4; Bucur Demetrian, Zgomotul și furia, R, 1991, 3; Ovidiu Verdeș, Descoperirea unui topos: nebunia, VR, 1991, 6; Cornel Regman, „Înnebunesc și-mi pare rău”, JL, 1991, 9-12; Sebastian-Vlad Popa, Estetica, CC, 1991, 6-7; Țeposu, Istoria, 51-53; Negoițescu, Scriitori contemporani, 213-216; Regman, Dinspre Cercul Literar, 127-130; Dicț. scriit. rom., II, 561-563; Cărtărescu, Postmodernismul, 376-382
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287489_a_288818]
-
chiar din mine,/ Dintru-nceput deschise-n inima mea", "prăpastie cu adânc de fericire", la fel "din fundul oarbei groape/ Eterna rădăcină spre ceruri dă lăstare"43. Nelocul începutului e semnul ivirii semnificabilului al cărui trup arată conturul unui on topos imaginal: "Eu cer/ Să urc iubirea toată, cum urci o înălțime:/ Sub orice pas să-i crească o nouă adâncime/ Și-ntinderea-i cât lumea s-o-ncercuim cu cer"44. Nu numai că se urcă prin și cu iubire
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ni se arată în Poezia 6: "Coboară spre văile albe ale lunii/ Dintre brazii tulburi ai munților/ Și nu vorbi". Sensul tuturor sensurilor e drumul care coboară din înaltul viziunii, din adâncul răsfrânt în sus spre "văile albe ale lunii", topos imaculat, neparazitat de nicio apariție, al posibilului în stare pură. Spațiul tăcerii absolute, dinainte de cuvânt, este imaginea translucidă în care totul se topește și revine la sine, în premanifestarea începutului neînceput: "E atât de înaltă lumina/ Că toate cuvintele se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
puterea să uit de Irina Nechit 53 este poate una dintre cele mai elocvente ilustrări ale dezimaginării: "Greșește cel ce mă vede/ cu văi înflorite în stânga/ și cu peisaje pictate în dreapta". Stânga și dreapta nu sunt secțiunile schizoide ale unui topos imaginar, la fel cum nici văile înflorite și peisajele pictate nu sunt imagini decât în vederea care "greșește". A vedea imaginându-ți că vezi, în proiecția unui act intențional, înseamnă a-ți da un obiect al vizibilului circumscris în câmpul manifestării
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
invocăm aici, este creatorul cu adevărat original, cu o amprentă a operei ce impune frontiera lui înainte și după, un autor situat nu în bătaia aleatorie a influențelor, de orice natură ar fi acestea, ci un spirit ivit dintr-un topos al convergențelor sau confluențelor cu ceea ce s-a numit gîndirea fondatoare. Orientalistul Sergiu Al. George, într-o carte de eseuri apărută cu peste trei decenii în urmă (v. Arhaic și universal, Ed. Eminescu, 1981), (re)punea poate în termenii cei
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
al gîndirii fondatoare. Un nume generic și aproximativ pentru intențiile de adîncime (analiza lui Călinescu e neștirbită), Egipetul, cu variantele sale (ca și celelalte episoade ale grandioasei construcții Memento mori), este un fel de holomer al relației dintre Eminescu și toposul gîndirilor fondatoare. Sincretismul ascuns sub pojghița fenomenalului o pistă pentru fenomenologia mito-poetică a civilizațiilor este reprezentativ. Poetul e atras de "visările pustiei" sau de acel "gînd al mării sfinte, reflectat de cerul cald", de Magul care, în "oglinda lui de
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
întîmplător, Philon evreul), se va prelungi într-un fel de terapie reprezentată de ceea ce s-a numit "gustul vieții interioare, al liniștii și retragerii" moștenit de primul monahism creștin. Egipetul pe care, în regresia sa, îl întîlnește poetul este un topos cuprins de starea de grație a mytos-ului. Monumentele id est: piramide, temple ș.a. sînt, foucaultian vorbind, niște documente care, în scenariul liric eminescian, vin să ilustreze existența ca atare a mitului. Numai că ele strecoară totodată și ideea unui ethos
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
motiv că i-ar putea repeta destinul: autor mare, dar care nu are multe opere mari. Supralicitînd însă puțin, și asta pentru a face fenomenul mai evident, credem că, după moartea lui Noica, filosofia în limba română a rămas un topos în care nu se (mai) întîmplă parcă nimic, dacă avem ca suprafață de referință creația ca atare. Ceea ce s-a numit, adecvat sau impropriu, Școala de la Păltiniș s-a încercat într-adevăr cu performanță în eseu, hermeneutică sau traduceri. Și
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
mai izolat, "nu se mai înrădăcinează în nimic", "pleacă de peste tot" și "nu mai ajunge nicăieri". Aceeași comunicare dintre oameni, în cheia neschimbatului cunoscut binom: apropiere/depărtare, era tema lui Noica atunci cînd reflecta asupra semnificației block-hous-ului. Afla aici un topos cum nu se poate mai încărcat de (sub)înțelesuri pentru modul desăvîrșit de a indica limitele conviețuirii în indiviziune sau, formulat în româna colibelor, în devălmășie. Dar tot block-hous-ul, cu filosofia sa adiacentă, era și semnul unui impas al adevăratei
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
predispoziția pentru aces‑ tea se simte în baroc și în rococo. 5.2. Contemplația Contemplația este sesizarea invizibilului prin care accedem noetic în spa‑ țiul ideilor (sensurilor). Contemplația presupune o lume obiectivă a sensurilor neconstruite (o lume a ideilor, un topos noeton) și un subiect pur eliberat de privirea interesată și empirică atașată lumii lucrurilor vizibile și disponibile. Astfel, ea nu inven‑ tează sensuri, forme și idei, ci le descoperă printr‑o visio supra‑retinală pro‑ prie ochiului lăuntric. 5.3
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
pînă la analogiile substitutive ("casa de simțire", "clădirea ființei"), literatura Hortensiei Papadat-Bengescu oferă o rețea densă de reprezentări. Componentă relațională exprimată într-un sens literal și unul metaforic, asocierea "casei de zid" cu "casa de simțire" poate fi considerat un topos fondator pentru imaginarul romanesc bengescian. Privit din perspectiva "limbajului" imaginii, ciclul Hallipilor nu ar face decît să înscrie încă o contribuție la poetica realismului, dominat de visul obiectivității și pretenția de a restitui o amprentă credibilă a lumii, în reflectare
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
ei. Elena Drăgănescu în locuința ei somptuoasă, dar prea nouă. Hallipa, cel care lucrase pămîntul și purtase cizme trainice de lut, acum cernut prin sita orașului, cutreiera cu picioare de argilă în căutarea casei de închiriat." Casa apare explicit ca topos în această viziune conclusivă, "corală", a romanului Fecioarele despletite. Tot atîtea promisiuni pentru romanele următoare, care creează "foyere" ale narațiunii, spații cu potențialitate narativă prin instalarea matrimonială a prințului Maxențiu, ca nou locuitor al palatului "de marmoră albă", în casa
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
scena despărțirii dintîi. Că modelul a "gestat", că are o istorie anterioară construcției personajului din cel de-al doilea roman o demonstrează atît avantextul, cît și motivele din Ultima noapte de dragoste, întîia noapte de război. În rezumat, argumentele identificării toposului Dama cu camelii pleacă de la straturile cele mai adînci ale scrisului, de la încercările de roman, însemnări și exerciții de compoziție; trec prin variantele de atelier ale unei nuvele neterminate, Contesa bolnavă; se reflectă în poziția explicită a naratorilor față de subiectul
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
notorietate în underground-ul romanului proustian, care... rescrie (potrivit unui studiu recent) motive ale operei Carmen de Bizet, pe libretul unor celebri, în epocă, scenariști, al căror spirit este...disprețuit de personajele lui Proust. "Argumentele apropierii în profunzime a operei de toposul Dama cu camelii (într-un fel de intertextualitate abisală, care o depășește pe aceea voită, exersată de scriitor) se organizează în mai multe nivele ale "coerenței". Dacă am putea vorbi de structura obsedantă, cum a făcut Charles Mauron vorbind despre
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
aceasta, ca să-l simțim zeu, creator de lumi. (...) E prea realist, ca să întrebuințăm un cuvînt care exprimă acest deficit și, într-un anume sens, despăgubirea de acest deficit." (Creație și analiză) Păstrînd ceea ce este... de păstrat, argumentul apare drept un topos al discursului lui Ibrăileanu. Firește că, integrat concepției și poziției sale care privilegiază o tendință în opera literară, motivul vorbește și despre această ideologie. Altminteri, tema reprezentării are actualitate teoretică: "Lumea din opera de artă este reprezentarea (și chiar "voința
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
acum. Parcă noaptea și liniștea dimprejur au pus o stavilă neliniștilor, sunt detașat de relitate, ca și cînd bătrîn m-aș gîndi la întîmplări vechi, cu melancolie, dar fără zbucium" s.n.(1) Ca și cînd n-ar fi viața-mi..., topos eminescian strecurat o dată cu...titlul poemului. Golul de viață dimprejur, cerc necesar introspecției, apare ca impus de un ritual. Proustian, s-ar spune, aducînd cu retragerea între pereții ce opresc tumultul zgomotos al cotidianului, ai camerei căptușite cu plută. Aventura nocturnă
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
iubită, un nod care nu se desface. (8) "Intermitențele inimii" răsună, în romanele lui Anton Holban, cu ecou proustian. Printre apropierile declarate, se găsește motivul ce va conferi o structură romanului postum Jocurile Daniei ("iubita ta la telefon", reține Holban toposul), apărut în volumul pe care îl avem deschis la partea a II-a, cap. I: Albertine au téléphone. Dinspre zilele și nopțile suferinței claustrate vin asocieri: la Balbec, tot la marginea mării, personajul lui Proust trăiește devastator un timp care
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
caz' grozav") tema apariției unui candidat în privința supremației, date aici de singura, paradoxală, "calitate" palpabilă, unica autoriate: boala. "Panteră era peste noapte detronat. Altul îi lua locul, cu o boală nouă și mult mai rară..." Literatura azilului descrie totdeauna un topos: spațiul unei simili-lumi, guvernate de legi proprii și de reflectarea minuțioasă, graduală, a raporturilor între azilanți, între membrii comunității. Spitalul, groapa gunoaielor, mai tîrziu ocna oferă în romanul voiculescian viziunea stratificării în același mod a unei lumi care și-a
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
personalității. Un caracter amabil sau extravertit poate fi, în plan profesional sau familial, mai adecvat decât o inteligență foarte abstractă, combinată cu un caracter rece sau introvertit. Pentru mai multe detalii Bernaud, J.-L., Les Tests d’intelligence, Dunod, col. „Topos”, Paris, 1999. Huteau, M.; Lautrey, J., Les Tests d’intelligence, Éditions La Découverte, Paris, 1997. Test PMA de Thurstone. Manuel d’application, Centrul de psihologie aplicată, Paris, 1964. Este limbajul apanajul ființei umane? Învățarea unui limbaj la antropoide Când a
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
legătură anume. Astfel, vom găsi la fel de mulți atleți printre premianți, precum și printre cei slabi la literatură, această situație fiind valabilă și pentru celelalte materii, istorie-geografie sau matematică. Pentru mai multe detalii Bernaud, J.-L., Les Tests d’intelligence, Dunod, col. „Topos”, Paris, 1999. Huteau, M.; Lautrey, J., Les Tests d’intelligence, Éditions La Découverte, Paris, 1997. Lieury, A.; Van Acker, P.; Durand, P., „Mémoire encyclopédique et réussite en 3e au brevet des collèges”, Psychologie et psychométrie, nr. 16, 1995, pp. 35-59
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
că este „clar și precis” sau „prea intelectual”, în timp ce alții îi declară gândirea „nici prea clară, nici prea coerentă”. Așadar, în ce sfânt grafolog am putea crede? Pentru mai multe detalii Bernaud, J.-L., Les Tests d’intelligence, Dunod, col. „Topos”, Paris, 1999. Binet, A., „La graphologie et ses révélations sur le sexe, l’âge et l’intelligence”, L’Année psychologique, nr. 9, 1904, pp. 179-210. Huteau, M., Ecriture et personnalité: approche critique de la graphologie, Dunod, Paris, 2004. De unde vine expresia
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
Această utilizare intensivă a dus totuși la apariția necesității unor îmbunătățirii care au fost întreprinse de Lewis Terman de la Universitatea din Stanford sub denumirea de „test Stanford-Binet”. Pentru mai multe detalii Bernaud, J.-L., Les Tests d’intelligence, Dunod, col. „Topos”, Paris, 1999. Binet, A.; Simon, T., „Le développement de l’intelligence chez les enfants”, L’Année psychologique, nr. 14, 1908, pp. 1-94. Huteau, M.; Lautrey, J., Les Tests d’intelligence, Éditions La Découverte, Paris, 1997. Ce este coeficientul de inteligență
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
1989, apud Huteau, 2006) Metode Corelație Eșantion de lucru Teste de aptitudini .38-.54 .53 Evaluarea colegilor sau a superiorilor Teste de inteligență generală .43 .25-.45 Pentru mai multe detalii Bernaud, J.-L., Les Tests d’intelligence, Dunod, col. „Topos”, Paris, 1999. Cesselin, F., Comment évaluer le niveau intellectuel: adaptation française du test Terman-Merrill, Armand Colin, Paris, 1959. Huteau, M.; Lautrey, J., Les Tests d’intelligence, Éditions La Découverte, Paris, 1997. Huteau M., Ecriture et personnalité: approche critique de la graphologie
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]