1,158 matches
-
Dialog cu o vânzătoare de busuioc uscat. Frig, umezeală, oboseală. Strategii de supraviețuire în rând. Bărbatul în cârje și miracolul așteptării. Grad maxim de nervozitate : scrieți, faceți poze, dați totul la ziar ! Relațiile rândului cu riveranii, între comerț și ostilitate. Vânzătoarea de „tradiție” este nemulțumită. Banzai, sună telefonul unui pelerin mai special. Le regard de l’autre : pelerinii din Norvegia. Rândul, după ora 21.00. „Adevărata revoluție din România”, spune Cornel. Sărbătoare și bucurie populară la Sărbătoarea Vinului. Două lumi care
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
afișat deasupra clădirii unde își desfășoară activitatea un banner uriaș, pe care scrie „Angajăm confecționere”, resursă rară într-o regiune profund atinsă de migrație, puțin atrasă de salariile de maxim 200 de euro oferite pentru acest tip de activitate), o vânzătoare panicată de numărul mare de pelerini care încearcă să-și găsească acolo o haină groasă și o clipă de răgaz după ploaia râncedă de afară, strigă cu voce înaltă, panicată : „Nu e voie, nu e voie, ieșiți, ieșiți ! șefa a
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
fi” în cadrul marelui pelerinaj de la Iași. Comerț. Vânzătoare de „tradiție”. O tonetă printre atâtea altele din zonă, dar care avea obiecte religioase realizate manual : cruciulițe, crucifixe, mici icoane pe sticlă, candele, toate într-un stil „neotradiționalist”, de ortodoxie reinventată postmodern. Vânzătoarea este îmbrăcată în negru, cu haine tricotate manual și are o privire severă, fiind vizibil deranjată de faptul că am atins un fel de lampadar pentru candele de stearină fără să-i fi cerut voie în prealabil. Cum se cam
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în Turcia. Cum a plouat foarte mult până acum, este sigur faptul că oamenii din rând sunt uzi la picioare și vor avea nevoie și de ceva uscat, pentru a face așteptarea nu doar suportabilă, ci de-a dreptul posibilă. Vânzătoarele de mănuși, ciorapi și veste de lână, originare din satul Corbi, Argeș, o prezență de acum obișnuită în toate locurile de pelerinaj. Vânzătoarea de turte (un fel de pâinici, extrem de frumoase și gustoase, în plus !), o femeie în jur de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
nevoie și de ceva uscat, pentru a face așteptarea nu doar suportabilă, ci de-a dreptul posibilă. Vânzătoarele de mănuși, ciorapi și veste de lână, originare din satul Corbi, Argeș, o prezență de acum obișnuită în toate locurile de pelerinaj. Vânzătoarea de turte (un fel de pâinici, extrem de frumoase și gustoase, în plus !), o femeie în jur de 70 de ani, originară din Iași. Pâinicile sunt aranjate cu grijă într-un coș de nuiele, dar nu ostentativ, și costă 2 lei
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
turte (un fel de pâinici, extrem de frumoase și gustoase, în plus !), o femeie în jur de 70 de ani, originară din Iași. Pâinicile sunt aranjate cu grijă într-un coș de nuiele, dar nu ostentativ, și costă 2 lei bucata; vânzătoarei îi este teamă să nu fie sancționată de polițiștii în civil care mișună prin zonă. După ce cumpăr o pâinică, îmi mai dă una de pomană, „de sufletul lui tata”, nu-mi dau seama prea bine de ce a făcut acest gest
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
dispărut. Au rămas doar câțiva comercianți rromi, cu scaune de tip tripod pe braț, cum sunt cele vândute în magazinele de pescărie. Nu par să aibă mare succes, se află acolo ocazional, realizează un mic „biznis” și nimic mai mult. Vânzătoarele de batiste pentru „dat pe la raclă” traversează central pachetul pelerin care abia s-a format, cu complicitatea jandarmilor. Aceștia din urmă știu că ordinea deja constituită a rândului nu suferă prea mult din această cauză, iar batistele corespund unei necesități
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
necesități reale din economia rituală a pelerinajului. Iarăși, obsesia purității obiectului care se va atinge de raclă : o pelerină în vârstă, femeie de la țară, o tot întreba pe femeia rroma care vindea batiste dacă „sunt din in și sunt curate”. Vânzătoarea, vizibil deranjată de faptul că pierde timpul și banii cu un cumpărător indecis, spune : „Mamaie, dacă la angrou la Europa mi-au spus că sunt făcute din in, așa spun și eu la oameni. Dar acuma, știți cum e să
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
iepure, basma înflorată, iar în locul vechilor desagi de purtat pe umăr, sacoșe din pânză groasă, rezistentă, pe care scria ceva în limba germană. Puțin mai departe, în șirul vânzătorilor locali, tolerați de către poliție în timpul zilelor de pelerinaj, văd o altă vânzătoare de pulovere, șosete și veste tricotate din lână. Le știu bine, sunt originare dintr- un sat din Argeș, Corbii de Piatră, aceasta este marea lor „specialitate”, vânzarea obiectelor tricotate din lână. Ce m-a atras însă la această femeie este
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
rafturile pline cu acestea până la refuz. Iată un caz autentic: într-un magazin alimentar din Piața Șulea din București, într-o zi de luni, nu s-a găsit ulei. Foarte mirat, am întrebat într-o doară ce s-a întâmplat. Vânzătoarea mi-a răspuns, în loc să se scuze, foarte supărată, ca și cum vina ar fi a mea: Ei, se întâmplă, și ce-i cu asta? Nu se dărâmă lumea! Lăsând la o parte impertinența vânzătoarei, aspect asupra căruia voi reveni, acest răspuns reflectă
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
întrebat într-o doară ce s-a întâmplat. Vânzătoarea mi-a răspuns, în loc să se scuze, foarte supărată, ca și cum vina ar fi a mea: Ei, se întâmplă, și ce-i cu asta? Nu se dărâmă lumea! Lăsând la o parte impertinența vânzătoarei, aspect asupra căruia voi reveni, acest răspuns reflectă o mentalitate specifică aparatului de deservire din comerț, iar răspunderea pentru această mentaliltate revine fără îndoială acelorași organe de conducere ale acestei activități. Despre organizarea comerțului interior sunt multe de spus, asupra
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
vrut să evit această constatare, dar nu se poate, că, dintre vânzători, femeile sunt cel mai puțin politicoase și totodată cele mai certărețe. Iată câteva exemple. Intrând într-un magazin de artizanat cu un străin de origine română, am găsit vânzătoarea scriind ceva. La Bună ziua dat de client, aceasta a ridicat ochii, ne-a văzut, nu a zis nimic și a continuat să scrie. Clientul a ieșit imediat din prăvălie, enervat și zicând că nu a mai văzut așa ceva. Dacă intri
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
zis nimic și a continuat să scrie. Clientul a ieșit imediat din prăvălie, enervat și zicând că nu a mai văzut așa ceva. Dacă intri dimineața în orele neaglomerate într-un magazin de stofe, de galanterie sau altceva asemănător, găsești două-trei vânzătoare stând de vorbă într-un colț. După o așteptare de o jumătate de minut, văzând că acestea te-au observat, dar continuă să vorbească, întrebi cine servește, și atunci vine una dintre ele îmbufnată, zicând un Ce doriți? , de parcă ar
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
de pe bulevardul Șulea, am întrebat: Aveți chiloți bărbătești de gradel?. Avem numai numere mari, mi s-a răspuns. Bine, am continuat eu, dar acum o lună mi-ați spus același lucru. Și ce sunt eu de vină, sări ca arsă vânzătoarea, de ce veniți din lună în lună?. Aveam nevoie de hârtie de calc pentru fiul meu student. După mai multe căutări, mi s-a spus că la Librăria M-am dus într-un suflet, dar mi s-a spus că tocmai
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
cred că mai aducem anul acesta, mi s-a răspuns. Poate credeți că era în ajun de Anul Nou. Aș, de unde, scena s-a petrecut la 20 ianuarie 1979. În altă zi, intrând la Librăria Agenda, i-am spus timid vânzătoarei: Aș vrea să cumpăr un stilou și nu știu de care. Mă așteptam să-mi prezinte câteva stilouri din cele pe care le avea expuse, arătându-mi avantajele unora, pledând pentru cel mai bun etc. Dar am primit răspunsul: Duceți
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
a făcut practică de vânzător, ca elevă a unui liceu economic, a venit entuziasmată după prima zi de practică, zicându-mi cu candoare că a primit o atenție de la un client. Cunosc un cetățean care are o înțelegere cu o vânzătoare de la o librărie, să-i rezerve cărțile mai căutate. La noi se tipăresc foarte multe cărți și sunt ieftine față de străinătate. Dar, din totalul lor, abia 10% sunt interesante, iar condițiile grafice lasă mult de dorit. Citești în ziar că
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
în felul acesta s-ar apăra ștaiful și blazonul nealterat al presei. între timp, mai intrați și prin magazine și prefaceți-vă că vreți să cumpărați câte ceva. În primul rând, va asigur că veți fi primiți cu ostilitate de către majoritatea vânzătoarelor, acrite și ele de viața asta plină de privațiuni. Apoi, presupunând că veți găsi câte ceva de cumpărat, veți vedea cu câtă nonșalanță se umflă prețurile sau cu câtă bucurie nu vi se mai dă restul; dacă veți scoate carnetul, veți
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
front larg; Mobilizare generală la recoltatul... Oamenii muncii raportează... etc. etc. în Drapelul Roșu (unii spuneau șervețelul roșu) apar însă și critici, uneori foarte aspre, precum: A luat foc o claie de fân. Ce fac pompierii? S-au ars! , sau Vânzătoarea C.T. a dat lipsă la gramaj. A fost amendată cu 250 de lei. Să-i fie de învățătură, ori: Bișnițarul M.I. a fost surprins plasând ceasuri electronice și țigări Kent. Organele de miliție i-au confiscat marfa. Acum lui M.I.
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
sâmbătă dimineața, pe la orele 10, într-o alimentară din Sibiu, la secția mezeluri am văzut opt ciolane afumate de porc, trei salamuri și un caltaboș dezgustător la vedere pe care se plimbau niște muște verzi. Când am întrebat de iaurt, vânzătoarea ne-a atras atenția să luăm spirt sanitar, care tocmai sosise. Apă minerală, Pepsi sau Coca-Cola, citronadă, oranjadă, adică tot ce se găsește pentru potolirea setei în toată Europa de la Nădlac încolo și în toate magazinele, toate aceste produse nu
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
de toți cei din spate. În fața mea aveam un omușor cu geantă diplomat, cu o vădită structură de intelectual, cu alte cuvinte un șoricel de bibliotecă. Tăcea, se înălța pe vîrfuri și se uita îngrijorat cum pe măsură ce se apropia de vînzătoare, mormanul de inimi scădea vertiginos. Fremăta tot mai vizibil cînd auzea: "Vă rog, patru kilograme!" și cînd fericirea asigurată de movila de inimi devenise incertă, căci mormanul îi scăpase din control, încîlcindu-se în calcule, l-am auzit (sau mi s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
diseară va deschide o carte, va face socoteli tainice, poate va scrie și un strălucit articol și care acum plutea în incertitudine. Cînd a ajuns, în sfîrșit, erau încă trei bucăți și nimic mai mult. Rămăsesem doar eu, el și vînzătoarea și îl aud cu o voce scăzută și vinovată: "Trei kilograme, vă rog!" În realitate, au fost 3,5 kg și cele trei inimi au plecat supuse într-o sacoșă curată, scoasă din buzunar și cu grijă despăturită. Nu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
care nu ai nevoie. La o tarabă, se vînd pălării din paie, lucrate stîngaci. Dar, pe soarele ăsta, care arde și dogorește ca un cuptor de la Reșița, o pălărie ar merge... Vă rog, o pălărie pentru mine... Imediat, spune veselă vînzătoarea. Îmi dă o pălărie s-o probez. Nu merge nici pe vîrful capului. Se uită la țeasta mea și mă măsoară din ochi. Îmi dă alta, dar rezultatul este același. Femeia caută înfrigurată, nu dorește să-i scape clientul. Scoate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
uită la țeasta mea și mă măsoară din ochi. Îmi dă alta, dar rezultatul este același. Femeia caută înfrigurată, nu dorește să-i scape clientul. Scoate o pălărie din vîrful unui clid mare. O pun pe cap. Se oferă și vînzătoarea s-o îndese. O apasă cu foc. Pălăria pîrîie pe la îmbinări, dar tot nu merge. Așteptați puțin, mă roagă politicos. Fuge la un alt vînzător de pălării. Vorbesc între ei, caută și aleargă cu o pălărie în mînă. Aceasta este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
se face în Cuba, spune cu un ton ciudos. O încerc, o îndesăm, o sucim și o răsucim, dar pălăria se dovedește a fi... prea mică. Vînzătorul vecin vine și el la acest spectacol inedit. În spatele meu o aud pe vînzătoarea frustrată: Are un cap cît o coșarcă! Nu sînt sensibil la necazul vînzătorilor de pălării, dar ce mă fac eu cu soarele acesta care pîrjolește și arde totul? După cîteva săptămîni am treabă în Mexic și soția îmi aduce aminte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
forma o propoziție dintr-o conjuncție. Important era că puteam chipurile să mă descurc, să trăiesc, să vegetez, în lumea asta care nu pune prea mare preț pe cuvinte, pe dialog. Pot trăi și fără el. Apoi treceam pe lângă taximetriști, vânzătoarea de la colț, care probabil se întreba ce serviciu oi fi având de stau numai două ore. De dimineața, de la 7 la 9 sunt plecat, două treceri pe lângă teritoriul ei, după care dispar din raza sa vizuală. Când ea toată ziua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]