1,020 matches
-
care vor continua lucrările Congresului de Pace. La Huși va fi oaspetele episcopului Iacov Stamati. Contele de Langeron descria starea sănătății mareșalului: „Boala lui se înrăutățește; el plânge, geme, cheamă în ajutor toți sfinții, se spovedește, se împărtășește și brutalizează valeții și medicii, trimite cincizeci de curieri pe zi, unul ca să caute un fruct la Iași, un altul o legumă în Crimeea ... El se plictisește la Huși, își trimite echipajele în cinci sau șase locuri diferite și în cele din urmă
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
și în actuala și în viitoarea guvernare, pentru că anticipatele nu pot fi amânate prea mult. Totuși soluția propusă de fruntașii PSD-iști de a-l folosi pe Tăriceanu și pe liberali împotriva lui Băsescu și apoi pe PD-iști (Boc, valetul, se agită de la Cluj, că rămâne fără stăpân!), este nerealistă, pentru că Tăriceanu, în condițiile date, nu poate fi sacrificat pur și simplu. Pe de altă parte, Băsescu este în corzi, dar n-a căzut la podea și n-a fost
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
le-a lăsat numa' așa, să dea bine la atmosferă. E și ăsta un chichirez. Toate-s gândite să aibă șartu' lor, să fie cum erau ele odată. Ce vremuri or fi fost alea! Ding-ding, sunai dân clopoțel și venea valetu' sau femeia, cum mă-sa-i zicea, în costume d-alea livrești, cum purtau servitorii. Poc-poc, făcea o plecăciune: Domnu' dorește ceva? Și tu dădeai comanda. Te întrebau ăia: Să vă pregătesc baia? Auzi, tu, moșule! Să vă pregătesc baia
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
depresii. Nu puteau să priceapă nicicum de ce se adună patru indivizi să-l joace, însă numai trei participă până la finalul donei, iar cel de-al patrulea face doar oficiul de a întoarce cărțile pe spate. Se străduiseră să învețe că valetul e mai mic decât dama, dama-i mai mică decât riga, iar riga e mai mic decât asul. Când au aflat însă că există o ordine crescătoare a culorilor, ba mai mult că există și o a cincea, care nu
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
mării, la Nisa. O mulțime cu origini atît de diferite, Încît devine neutră. La fel aici, probabil că sînt sau au fost foste glorii ale galanteriei, teatrului, filmului. Am găsit un cartier de reședințe particulare unde Încă pot fi zăriți valeți cu livrea dungată. Pe coline poți ghici vile luxoase și discrete. Ca la Nisa... — Și ce deduci? — Nimic. Avea treizeci și doi de ani cînd s-a mutat la Nisa, unde era la fel de singură ca aici. În general, singurătatea Începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
spre seară, se privi În oglindă și fu surprins să vadă cât albise. Avea toate motivele să se albească. Trecuse de șaizeci de ani, dar nu avusese timp să se gândească la vârsta lui. Închise capacul oglinzii și-și chemă valetul, Amemiya Kageyu. — Kageyu, a plecat mesagerul? — Da, i-am dat drumul acum câtva timp. — Vor veni, probabil, nu crezi? — Cred că vor veni Împreună. — Sake-ul e gata? — Da, domnule. Și am pregătit și masa. Era o iarnă târzie, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
părăsea castelul pentru a se plimba pe lângă Kiyosu. Când cutreiera orașul, era bine dispus. În ziua când datoriile sale se schimbară, primi o permisie de cinci zile. Trebuia să-și aranjeze gospodăria, să-și găsească o servitoare, poate și un valet, deși presupunea că locuința pe care urma s-o primească se afla pe vreo stradă dosnică, avea o poartă oarecare, un gard viu În loc de zid și nu mai mult de cinci camere. Era pentru prima oară În viața lui când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ajutoarele alergară după el. Erau Încă pe jumătate adormiți și nici nu-și dădeau seama bine dacă era miezul nopții sau zorii zilei. Încă mai era Întuneric, iar stelele licăreau strălucitoare pe cer. — Mă duc să aprind lămpile, spuse un valet. Vă rog să așteptați un moment, stăpâne. Dar Nobunaga se dezbrăcase deja. Păși În baie și Începu să-și toarne apă pe trup și să se spele. În afara castelului, domnea o confuzie și mai mare. Oamenii ca Nobumori, Tadatsugu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aminti că-i era foame. Pesemne că ajutoarele lui terminaseră, Între timp, de mâncat prânzul. Dar, Înainte de a se gândi măcar să se Întoarcă În apartamentele de oaspeți ale templului, pentru a mânca puțin orez, un băiat ce părea a fi valetul lui Hanbei aduse două tăvi, pe una având și o carafă de sake. Ce s-a Întâmplat cu Hanbei? L-a obosit lunga noastră conversație? — Nu, stăpâne. A intrat adineaori În bucătărie și a pregătit chiar el legumele pentru masa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
la baie, Îl băgară În covată și-l spălară pe cap. Dar, când Începură să-l Îmbrace pentru drum, văzură că atât rufăria de corp, cât și kimonoul pregătit pentru el erau din cea mai pură mătase albă - veșmintele morții. Valeții lui Shojumaru se gândiră imediat că Ito mințise ca să-l consoleze și că băiatului avea să i se taie capul În fața lui Nobunaga. Începură din nou să plângă, dar Shojumaru nu le dădu absolut nici o atenție și luă pe el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu era decât o chestiune de timp, dar Hideyoshi dorea nespus să audă că mai puteau exista speranțe. Bolnavul Își mișcă Încet mâna. Părea să fi auzit glasul lui Hideyoshi și, abia deschizând ochii, Încercă să-i spună ceva unui valet, care răspunse: — Domnia Sa a fost atât de bun să vină În vizită la dumneavoastră... să vă stea la căpătâiul patului... Hanbei dădu din cap, deși părea să se agite din cine știe ce motiv. Îi indică omului să-l ajute să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
sorbi o Înghițitură și i-o trecu lui Taro. Apoi, o Împărți cu soția lui. — Stăpâne, o ceașcă pentru frații Tsuchiya, spuse ea. Tsuchiya, trebuie să-ți iei rămas bun cât Încă ne mai aflăm În astă lume. Tsuchiya Sozo, valetul personal al lui Katsuyori, și cei doi frați mai mici ai săi, Îi fuseseră sincer devotați stăpânului lor. Sozo avea douăzeci și șase de ani, următorul avea douăzeci și unu, iar cel mai mic, doar optsprezece. Împreună, Își apăraseră, cu fidelitate, seniorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Avea fața albă și pură ca luna răsărind peste creasta muntelui. Calmă, intonă un vers din Sutrele Lotusului, care Îi plăcuse să recite, În alte vremuri. — Tsuchiya! Tsuchiya! strigă Katsuyori. — Stăpâne? — Asist-o. Dar soția lui Katsuyori nu așteptă lama valetului, ci-și apăsă propriul jungher drept În gură, În timp ce recita sutra. În clipa când trupul soției lui Katsuyori căzu Înainte, una dintre servitoare Începu să le Încurajeze pe cele rămase În urmă: — Doamna noastră a plecat Înainte. Nici una dintre noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se Înroșise toată. — Taro! Își chemă el fiul, dar avea vederea Încețoșată de propriu-i sânge. Toți cei din jur păreau dușmani. — Stăpâne! Încă mai sunt aici! Sozo e lângă dumneavoastră! — Sozo, repede... voi comite seppuku. Rezemându-se de umărul valetului, Katsuyori se retrase ca la o sută de pași. Îngenunche, dar, având atâtea răni de lănci și săgeți, nu-și mai putea folosi deloc mâinile. Cu cât se grăbea mai tare, cu atât mâinile Îi deveneau mai neputincioase. — Iertați-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
critici. — Tsumaki! Tsumaki! strigă Mitsuhide, privind, dintr-o dată, ușile glisante, dintr-o parte și din cealaltă. Dengo? Dengo, ești aici? Dar omul care deschise, În sfârșit, ușa, plecându-se În fața lui, nu era nici Dengo, nici Tsumaki. Era unul dintre valeții săi personali, Yomoda Masataka. Amândoi oamenii sunt ocupați cu aruncarea produselor pe care trebuia să le folosim la banchet și cu pregătirile pentru neașteptata plecare. — Vino cu mine la castel. — La castel? Vă duceți la castel? — Cred că se cuvine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mă voi Întâlni cu Domnul Sokyu din Sakai. Atunci vom discuta amândoi unde e locul tabloului. Desigur, cel mai bine ar fi fost să-l Întreb pe Mu Ch’i În persoană. Nobunaga era tot mai bine dispus. Și, cu toate că valeții veniseră să taie feștilele lumânărilor de mai multe ori, nu făcea decât să bea apă și să continue petrecerea, nepăsător față de trecerea timpului. Era o noapte de vară, iar obloanele și ușile templului erau toate deschise. Din acest motiv poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se ocupa În timpul liber. Și impunea, chiar față de clanul Mori, că dacă obiectau ceva, să-l anunțe Înainte de Luna a Șaptea - Înainte de a porni, din nou, la război. Kazumasa ajunsese dincolo de orice admirație; se simțea epuizat. În acel moment, un valet anunță că nava pentru Kazumasa era gata să ridice pânzele. Hideyoshi Își scoase una dintre săbiile de la cingătoare și i-o dărui lui Kazumasa: — Poate că este puțin cam veche, dar oamenii spun că e o lamă bună. Vă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mureau din cauza orgoliului rănit. Nevoia de titluri și demnități oferă un spectacol caraghios. Să privești cum se ridică soarele deasupra orizontului e Înduioșător, dar să asiști la deșteptarea Regelui Soare, la palatul Versailles, e o glorificare ridicolă a bombasticului: șeful valeților avea datoria să dea la o parte perdelele patului regal; regele deschidea ochii. În acel moment, le era permis demnitarilor autorizați să asiste la solemna ceremonie. Veneau prinți de viță nobilă, urmați de primul șambelan, Marele Maestru al Garderobei și
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
În acel moment, le era permis demnitarilor autorizați să asiste la solemna ceremonie. Veneau prinți de viță nobilă, urmați de primul șambelan, Marele Maestru al Garderobei și patru șambelani obișnuiți. Regele cobora din pat și, după o scurtă rugăciune, șeful valeților Îi turna În palme câteva picături de apă parfumată. Primul șambelan Îi aducea papucii, iar Marele Maestru al Garderobei, halatul. Numai atunci se deschidea ușa și intrau miniștrii, ambasadorii, mareșalii. Regele Își dădea jos halatul, veșmintele de noapte, apoi Își
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
astfel în mijlocul drumului, fără a ști cum să ieșim din încurcătură; ajunge din fericire un deputat moldovean pe care îl salutasem în stația precedentă, d-l Grigore Cuza, rudă a domnitorului. Acest admirabil bătrân îl pune la dispoziția noastră pe valetul său, un țigan voinic, un fel de om bun la toate. Cu ajutorul cuțitului și al securii sale, cu o bucată de lemn și un capăt de frânghie, bravul țigan ne readuce în stare să continuăm drumul, și ajungem la Buzău
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
bal. Odată serata terminată, invitații se retraseră; A... trecu în sala de mese dând brațul dnei B. În locul unei mese servite, nu descoperă pe masă decât un arsenal complet de instrumente de pedeapsă și pe cei doi soți înconjurați de valeți robuști. Fuga era imposibilă; nefericitului i se cer dezicerile cele mai înjositoare; e despuiat de haine; victima e întinsă pe covor; soții se înarmează cu bastoane; soțiile, cu nuiele; și nefericitului i se dă o corecție atât de severă, încât
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
până-n dinți, având ordin de a nu lăsa pe nimeni să se apropie. La un semn al soțului, arnăutul îl înjunghie pe nefericitul amant chiar pe balconul camerei în care fusese surprins. Mare tulburare în oraș, proces intentat soțului și valetului său, amândoi asasini, unul călău, celălalt, instrument. O versiune favorabilă soțului pretinse că arnăutul era el însuși gelos. Ne vine greu să credem că eroina aceste sângeroase tragedii coborâse atât de jos. Valetul fu condamnat la douăzeci de ani de
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
tulburare în oraș, proces intentat soțului și valetului său, amândoi asasini, unul călău, celălalt, instrument. O versiune favorabilă soțului pretinse că arnăutul era el însuși gelos. Ne vine greu să credem că eroina aceste sângeroase tragedii coborâse atât de jos. Valetul fu condamnat la douăzeci de ani de muncă silnică, pedeapsa maximă, iar soțul, la o amendă nesemnificativă. Își păstră soția și nu pierdu nimic din stima publică: la câtva timp după această catastrofă obținu un post în magistratură. Nu vă
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
schimbate la fiecare întâlnire. În sfârșit, la încheierea unei orgii, Bl... își convinse convivii să asedieze casa dnei K... și să-i facă scandal. Aceasta, avertizată la timp despre complot, se pregăti să susțină atacul. Abia spărseseră asediatorii poarta, că valeți solizi, înarmați cu bastoane, îi apucară de guler și îi bătură măr. Femeile dnei K... o apucară pe Bl... Aceasta e târâtă înnebunită pe peron, și acolo slujitorimea feminină o biciuiește din toate puterile. Doamna K..., palidă de furie, într-
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
am înregistrat detaliile, fericiți să întâlnim nuanțe luminoase pe care să le opunem umbrelor din tablourile precedente. Capitolul 13 Blândețea aparentă a moravurilor Nu vă încredeți în apa care doarme • Cum se corectează neascultarea • Un spintecător al străzii • Stăpân și valet pe un vas • Bastonul poliției • Un birjar prea discret, un copil care nu e mai puțin astfel; asta îi costă scump • Buza smulsă • Pericol de a ofensa prejudecățile locale • Superstiții În general, moravurile românilor sunt blânde sau par a fi
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]