1,030 matches
-
se găsesc - pentru completarea Monografiei. Sunt foarte curios să văd Muzeul pentru lit. și artă, la care ați depus competență și muncă uriașă. Sunt sigur că va arăta altfel decât celălalt (cu ursul lui Vârnav, care iese dintr-o caraghioasă vizuină). Îmi pare extrem de rău, că n-am văzut filmul cu Flt. Atât mata, cât și dl. Tatos mi-ați indicat ora 16,30 și el a Început la 16. Am venit la TV exact după ce se sfârșise emisiunea cu Flt
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
ilustrând o concepție despre creație, adevăr, lectură, sens, limbaj. În acest scop sunt valorificate cele mai diverse resurse ale textului - registre stilistice, efecte contextuale, autodiegeza, simplul montaj de planuri etc. Din acest unghi nou de vedere sunt analizate romane precum Vizuina luminată, Craii de Curtea-Veche, Cartea Milionarului, Creanga de aur, Vânătoare regală, Bunavestire, Lumea în două zile ș.a. În fond, cele două unghiuri de lectură cu care operează criticul - în încercarea sa de a prezenta diverse chipuri ale romanului românesc drept
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287990_a_289319]
-
aș fi încercat să-i ating coarda rațiunii. Pe când așa, fusese prea șocată ca să poată înțelege ceva. O distribuisem în rolul prizonierei și al victimei, și acest lucru în sine îi inhibase puterea de gândire. Cel puțin acum, „acasă“, în vizuina aceea funestă, va fi în stare să gândească. El nu va putea sta tot timpul s-o toace la cap și s-o supravegheze fizic. Voi aștepta. Și ea va veni. Nu voi părăsi casa. S-ar putea să vină
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fi, pentru tine, fără seamăn în lume... Dar dacă tu mă îmblânzești, viața mi se va însenina. Voi cunoaște sunetul unor pași deosebiți de-ai tuturora. Pașii altora mă fac să intru sub pământ. Ai tăi mă vor chema din vizuină, ca o melodie. Și-apoi, privește! Vezi tu, colo, lanurile acelea de grâu? Eu nu mănânc pâine. Mie grâul nu mi-e de folos. Lanurile de grâu mie nu-mi trezesc nici o amintire. Și asta-i trist! Tu însă ai
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
care vă chinuiți În fel și chip s’o renegați -, sărăcia. Dimpotrivă. Bordeiul, adică adăpostul Îngropat În pământ, e ceva cât se poate de natural. În fond, asta e opțiunea Naturii care Își Învață copiii cuminți - animalele - să-și sape vizuini. De nu, să le fure de la alții, mai conștiincioși, precum vulpea de la viezure. Dar mai e ceva, și mărturisesc că am tras cu ochiul prin notițele amicului meu biped: Îngropat În pământ, bordeiul devine un fel de beci. Adică păstrează
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
de fapt decât „vina“ că sunt centrul definitoriu al vieții umane laudă lor! să mă ierte: dar rusoaicele n’au avut niciodată alt rol decât acela de a „produce“ soldați. Ne-au devenit „oaspeți“ de felul vulpii care-și schimbă vizuina, Învechită și proverbial „Înmiresmată“, exportând „parfumul“ În vizuina vecină a viezurelui. Dar, tot răul spre bine, fie că rușii au pornit prea târziu la drum, fie că tehnica militară a progresat prea rapid, noi am pierdut doar, dureros doar, Basarabia
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
al vieții umane laudă lor! să mă ierte: dar rusoaicele n’au avut niciodată alt rol decât acela de a „produce“ soldați. Ne-au devenit „oaspeți“ de felul vulpii care-și schimbă vizuina, Învechită și proverbial „Înmiresmată“, exportând „parfumul“ În vizuina vecină a viezurelui. Dar, tot răul spre bine, fie că rușii au pornit prea târziu la drum, fie că tehnica militară a progresat prea rapid, noi am pierdut doar, dureros doar, Basarabia. Urma altminteri restul Moldovei (ori Dobrogea), Muntenia și
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
o bifurcație dubitativă repetitivă. De ce repetitivă am să vă luminez imediat. Prima dubitație, în loc să fie urmată de o clarificare, era trifurcată de o meditație. „Unde fusese, în definitiv, fascismul sau poate fascistul - se întreba gândind intens locotenentul -, în propria lui vizuină sau în propria lui viziune?“ Două bifurcații, hai, mai merge, însă treaba se complica, deoarece a doua o urnea din loc pe a treia. „Popoarele oprimate nu răspundeau la forță numai prin forță, ci apelând la propria lor cunoștință. Sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
ci apelând la propria lor cunoștință. Sau conștiință? Oare nu cumva conștiență?“ Îl surprinsesem împrumutând un dicționar de la bibliotecă și înapoindu-l foarte nervos. Învăța, tocea din manualul dactilografiat de patriotism științific că „fascismul a fost înfrânt în propria-i vizuină de popoarele care nu răspundeau la forță numai prin forță, ci apelând la conștiința de clasă“. Dar când trebuia să spună fraza pe de rost în fața plutonului, săreau de unde nu te aștepți bifurcațiile și-l înnebuneau de cap. Când căpitanul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
și ierni bântuite de crivețe cumplite. Nu existau alternative. Trebuia să supraviețuim. Era un aspect edificator al luptei pentru existență și, în același timp, al selecției naturale: cei puternici supraviețuiesc și merg mai departe, pe câtă vreme cei slabi dispar. Vulpile au vizuini și păsările cerului cuiburi. Fiul Omului însă n-are unde să-și plece capul. (Matei 8:20) Nici noi nu aveam unde să ne punem capul. Ce era de făcut? Ce? Cui să ne adresăm? Cui să-i cerem ajutor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
înapoi, în vremurile apuse, cețoase ale istoriei omenirii. Păream niște mutanți enigmatici, trezind o curiozitate pernicioasă și riscantă, cauzată de imobilitatea facială și de privirea fixă și tulbure a sistemului optic. Săpam în pământul bolovănos, tare și deshidratat, propriile noastre vizuini... În apropierea locului unde am fost coborâți din mașină pentru a ne ridica viitoarea casă, se afla un depozit cu materiale de construcții unde erau tot felul de articole, inclusiv formele sau tiparele pentru modelarea chirpicilor. De la depozitul respectiv am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
pe care a îndurat-o Fiul Omului ne dădea puterea să întâmpinăm, cu mai multă bărbăție, provocările vieții, să fim mai solidari și mai încrezători în forțele noastre, în lupta de zi cu zi. În acest lăcaș subteran, în această vizuină, am locuit mai bine de o jumătate de an. Aici dormeam, aici mâncam, aici ne spălam, și tot aici ne făceam lecțiile, la lumina lămpii, când a început școala. Cum a fost? Destul de greu, dar suportabil. Vorba românului: "Nu da
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
înapoi, în vremurile apuse, cețoase ale istoriei omenirii. Păream niște mutanți enigmatici, trezind o curiozitate pernicioasă și riscantă, cauzată de imobilitatea facială și de privirea fixă și tulbure a sistemului optic. Săpam în pământul bolovănos, tare și deshidratat, propriile noastre vizuini..." Nu am dorit să repovestesc pe scurt această carte, iar ea nu se termină cu episodul pe care l-am reprodus anterior. Am vrut doar să vă conving că, deschizând-o, n-o veți mai putea lăsa din mâini până la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
drumul Siberiei. Nu a fost așa, pentru că aveam și nou Gulagul nostru care se numea Bărăgan. Au fost abandonați într-un loc pustiu. Nu aveau hrană și nici adăpost. Au fost nevoiți să-și încropească un bordei, un fel de vizuină unde s-au îngrămădit, precum cârtițele, cei șase copii și mama lor. Un medic omenos a angajat-o pe mama copiilor ca îngrijitoare la un spital rural aflați la câțiva kilometri distanță. Timp de șase ani, cât a durat deportarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
păcălit vulpea și a rămas fără coadă? (povestea ,,Ursul păcălit de vulpe”)-soluțiile găsite de copii au fost dintre cele mai neașteptate:ursul s-a ascuns după un copac și a pândit-o pe vulpe până ce aceasta a iesit din vizuina și atunci a reușit să se răzbune dându-i o mamă de bătaie zdravăna. Ce face Ciripel după ce l-au părăsit prietenii? (și-a găsit un alt stol de vrăbiuțe iar când a găsit de mâncare nu a mai mâncat
CREANGĂ ŞI COPIII by POPA M. RODICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/631_a_1267]
-
mi s-au părut deosebite: Unul dintre câini, un animăluț de talie mică, aflat în legătoare, deși are în dotare o cușcă sănătoasă, și-a săpat alături o gaură în pământ unde stă la răcoare pe timpul arșiței. Nu iese din vizuina lui decât atunci când îl răzbește foamea ori setea. La trecerea pe lângă stabilimentul păsărilor, întins pe o suprafață cam cât acorda ceapeul tinerelor familii pentru construcția caselor, curcile au început să glăsuiască agitate, pe limba lor. Fina, fiind aceea care le
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
patru sute și ceva cu totul. Avea destul, Îi băgă la loc În buzunar... — Și mai dă-o-n pula mea de Motănică, vere. * În seara aia l-am luat pe Laur În demisolul meu. — E bine că-i răcoare În vizuina asta, vere. Atâta că-i strâmt și stai ca su’ pământ. Abia de te vede lumina zilei. Și câtă hârțogăraie, după ce că n-ai loc să te miști... Sunt romanele vieții mele, i-am spus. — Ferească Dumnezeu de-un cutremur, că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
În străinătate, a produs nu doar mai mulți ingineri, ci mai mulți ingineri de tipul optim. „Persoanele care cântă la un instrument sau fac parte dintr-o trupă au mai multe abilități sociale, nu se mulțumesc să stea ascunși În vizuina lor și să lucreze“, mai spune Clough. Iar o astfel de persoană are șanse mai bune de a sintetiza și de a orchestra aspecte care aparțin unor domenii diferite. De pildă, ne dezvăluie Clough, va fi o cerere mare de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
prototipul său, de asemine învățăturile creștinătăței, care în ascuns [cadâna] insuflase fiicei sale, au prins în inima cea fragedă o mai adâncă rădăcină" (Gh. Asachi, Valea albă, în Scrieri literare, vol. II, București, 1956, p. 216); "Ca tigrul amenințat în vizuina sa, el aruncă un răcnet sălbatec" (Pantazi Ghica, Marele vistier Cîndescu, "Revista contimporană", I, 1873, p. 272). 53 DA, MDA și DELR nu au atestată această posibilă variantă. Toate aceste dicționare consideră că etimologia lui bodicăi este necunoscută. 54 Neatestat
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
pe care îl răscolesc[ ] și-l răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; au ca un fel de glas articulat, și cînd se ridică în picioare, arată un chip omenesc, și într-adevăr sînt oameni[. N]oaptea se retrag în niște vizuini [, ] în care trăiesc cu pîine neagră, cu apă, și cu rădăcină[i;] ei îi cruță pe ceilalți oameni de osteneala de a semăna, de a ara și [de a] recolta ca să trăiască, și merită astfel să nu simtă lipsa pîinii
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
pămîntul pe care îl răscolesc [ ] și-l răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; au ca un fel de glas articulat, și cînd se ridică în picioare, arată un chip omenesc, și într-adevăr sînt oameni [; ] noaptea se retrag în niște vizuini în care trăiesc cu pîine neagră, cu apă, și cu rădăcină [;] ei îi cruță pe ceilalți oameni de osteneala de a semăna, de a ara și [de a] recolta ca să trăiască, și merită astfel să nu simtă lipsa pîinii pe
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
pămîntul pe care îl răscolesc [ ] și-l răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; au ca un fel de glas articulat, și cînd se ridică în picioare, arată un chip omenesc, și într-adevăr sînt oameni [; ] noaptea se retrag în niște vizuini[, ] în care trăiesc cu pîine neagră, cu apă, și cu rădăcină [i;] ei îi cruță pe ceilalți oameni de osteneala de a semăna, de a ara și [de a] recolta ca să trăiască, și merită astfel să nu simtă lipsa pîinii
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
ale lui Soler și Benda sînt foarte apropiate. Textul se prezintă ca o structură liniară plată formată din patru segmente egale: [A; B; C; D.]. Cele două ediții nu se deosebesc decît prin pluralul racines (rădăcini) și virgula de după tanières (vizuini) (după exemplul lui Garapon). Ultimele două ediții, pe care le vom lua ca referință în continuare, diferă într-un singur punct: E. Bury suprimă majuscula de la Soleil (Soare), pe care L. Van Delft o păstrează. Această segmentare duce la o
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
pămîntul pe care îl răscolesc, și-l răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; au ca un fel de glas articulat, și cînd se ridică în picioare, arată un chip omenesc, și într-adevăr sînt oameni; noaptea se retrag în niște vizuini în care trăiesc cu pîine neagră, cu apă, și cu rădăcină: ei îi cruță pe ceilalți oameni de osteneala de a semăna, de a ara și recolta ca să trăiască, și merită astfel să nu simtă lipsa pîinii pe care au
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; [B] [Ø] au ca un fel de glas articulat, și cînd [Ø] se ridică în picioare, [Ø] arată un chip omenesc, și într-adevăr [Ø] sînt oameni; [C] [Ø] noaptea se retrag în niște vizuini în care [Ø] trăiesc cu pîine neagră, cu apă, și cu rădăcină: D] ei îi cruță pe ceilalți oameni de osteneala de a semăna, de a ara și recolta ca să trăiască, și merită astfel să nu simtă lipsa pîinii pe
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]