6,555 matches
-
bună și prefectul se arăta satisfăcut. El îi spusese chiar lui Rieux că la urma urmei acest sistem era mai bun decât căruțele cu morți conduse de negri, așa cum erau descrise în cronicile vechilor ciume. Da, spune Rieux, este aceeași înmormântare, dar noi facem și fișe... Progresul este incontestabil. ÎN CIUDA ACESTOR SUCCESE ALE ADMINISTRAȚIEI, CARACTERUL NEPLĂCUT PE CARE ÎL LUAU ACUM FORMALITĂȚILE ÎL OBLIGAU SĂ ÎNDEPĂRTEZE RUDELE DE LA CEREMONIE. LI SE TOLERA DOAR SĂ VINĂ LA POARTA CIMITIRULUI ȘI ÎNCĂ NICI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
care le putea oferi micul nostru cimitir. Zadarnic au fost dărâmate părți din zid, zadarnic a fost făcută pentru cei morți o ieșire în terenurile înconjurătoare, a fost curând nevoie să se găsească altceva. S-a hotărât mai întâi ca înmormântările să fie făcute noaptea, ceea ce dintr-o dată permisese autorităților să procedeze fără anumite menajamente. Au putut fi îngrămădite în ambulanță trupuri din ce în ce mai numeroase. Și cei câțiva trecători întârziați care, împotriva oricărei reguli, se mai aflau prin cartierele mărginașe după oprirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
masă cu Irodiada; Irod bătrân stă la masă cu alți demnitari și o femeie servește la masă; Irodiada tânără stă în picioare și ține în tipsie capul Sfântului Ioan; Tăierea capului Sfântului Ioan de către un slujitor, iar altul ține tipsia; Înmormântarea Sfântului Ioan - în scenă este o construcție mare cu etaje, iar Sfântul Ioan este mort pe pământ; Prima aflare a capului Sfântului Ioan, într-un mormânt săpat de doi călugări cu sapele; A doua aflare a capului Sfântului Ioan - într-
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
sau filosofie ușor, și elinește și slavonește”<footnote Prefață la Tomul Bucuriei, Râmnic, 1705; cf. Dumitru Stăniloae, Viața și activitatea patriarhului Dosoftei al Ierusalimului și legăturile lui cu Țările Românești, 1929, p. 34-35 footnote>. După moartea lui „în 1672 și înmormântarea lui la Cetățuia, mănăstirea a moștenit biblioteca lui numeroasă”<footnote Mitrofan Băltuță, op. cit., p. 578 footnote>. Dosithei i-a publicat la Râmnicu Vâlcea, Tomul Bucuriei. Celelalte lucrări ale lui Kerameus au rămas nepublicate, și anume: Despre medicină, Despre rânduiala Sfântului
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
vor să lucreze la mănăstire. Așa și-a motivat prezența tinerilor în mănăstire. Din anul 1982, arhimandritul Mitrofan a primit ascultarea de exarh al mănăstirilor Arhiepiscopiei Iașilor, calitate în care a participat la hramuri de mănăstiri, sfințiri de biserici, călugării, înmormântări, etc. ca delegat al Mitropolitului. A fost un om apreciat atât de frații din cinul monahal, dar și de numeroși oameni de cultură, de mulți ierarhi și preoți care l-au cunoscut sau care i-au fost colegi la studii
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
admirau odraslele ce bîntuiau, ca niște năluci, orașul. Sub căști nu se vedeau capetele rase, doar pletele unora, fîlfîind pe umeri. Thomas fusese cînd ras pe țeastă, cînd lățos, cu barbă sau fără; cînd se retrăsese, banda Îi organizase o Înmormîntare; se Întristase mult atunci, dar Începuse să simtă o oboseală; din pricina prea multului citit, Îi spuse Jesper, Don Quijote chiar se țicnise din pricina asta. Thomas, În loc să o ia razna, rătăcitor, devenea pieton, un casnic fără căsnicie, dascăl al unor parapiteci ce
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
testamentul. Dacă stai să te gândești, nu-i chiar atât de greu pe cât pare. Suna așa: TESTAMENTUL UNEI BLONDE BRUNETE BERGDORF Mamei mele: - Următoarea mea programare la Ariette. Chiar dacă este la aceeași oră cu ceva realmente important, cum ar fi înmormântarea mea, tot ar trebui să vii la NY, deoarece este imposibil să ajungi la Ariette dacă ești un civil oarecare. - Cardurile de discount: Chloé (30%), Sergio Rossi (25% - cam puțin, dar merită dacă cumperi două perechi de pantofi); Scoop (15
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
spre noi, sper. Îți transmite salutări, Brooke, m-a rugat să vă spun tuturor cât de rău îi pare că n-a putut veni azi. A trebuit să plece înapoi la Los Angeles în dimineața asta. — Atât de curând după înmormântare? exclamă mama, fără să-și poate ascunde dezamăgirea. — Tocmai a terminat de regizat un film și se pare că cineva vrea să discute cu el despre un nou film. Trebuie să plec azi, mi-a spus. Știi cum sunt americanii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
murim, suntem pierduți. Întâmplarea cu domnișorul meu a fost sinucidere, nimic altceva decât sinucidere. Și-a făcut damblaua! — Neplăceri pesemne. Și încă mari, foarte mari! Femei! — Înțeleg, înțeleg! Dar, ce mai, situația n-are altă rezolvare decât să-i pregătiți înmormântarea. Domingo plângea. XXXIII Când am primit telegrama cu anunțul morții bietului Augusto și-am aflat apoi și toate împrejurările în care avusese loc, am stat să mă gândesc dacă am făcut bine sau nu că i-am spus tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
învață acum și ce deștepte și frumoase sunt fetele! Acum două săptămâni l-am sunat de la facultate. - Ce mă bucur că nu-i maică-ta acasă și nu-mi ia receptorul din mână. Ea s-a dus la Dominic la înmormântare și n-a vrut să mă ia în blugi. ...Mi-a fost greu să scriu. Starea de fiică se trăiește, nu se povestește. Cum spuneam, din sâmbăta Paștelui și până ieri, mi-am băut cafeaua de dimineață în cimitir, printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de puțin înainte. E o cultură a respectului pentru cei duși, fără să fie și a respectului pentru cei care trăiesc lângă noi. Mă gândesc, la modul carnavalesc, și la noi. Oamenii își fac aprovizionarea cu cele ale morților și înmormântării, ba chiar fac și pomană de viu. Își prețuiesc acea ipostază fiindcă abia atunci devin cu adevărat merituoși în ochii familiei, în primul rând. Probabil aici, la un moment dat, s-a pus problema: morții nu ne lasă în pace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Pauline tocmai ațipise după veghea ei lungă. Și chiar s-a dus, căci după o oră de la moartea sa, a venit instituția funerară, l-a făcut pachet, l-a luat și mai departe a dispărut fără nici o ceremonie, fără nici o înmormântare, fără nimic. Dragoș zice că a fost coerent cu el însuși. Cred. Nu îmi pot însă reprima contrarierea. Nu atât pentru dispariția corpului, cât pentru lipsa oricărei ceremonii de despărțire, fie ea și complet laică. Plus descoperirea lui M. că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
intrat în pubul ăsta... Eamonn se apleacă peste tejghea conspirativ. Nathaniel i-a tras un pumn în nas. — I-a tras un pumn în nas ? Glasul mi se transformă într-un scâncet împietrit. — S-a întâmplat să fie tocmai ziua înmormântării tatălui lui. Eamonn coboară vocea. Unul dintre avocații tatălui său a venit la pub și Nathaniel i-a tras una de i-au mers fulgii. Și acum mai facem mișto de el pe tema asta. Îmi întoarce spatele pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
spune Nathaniel. Se oprește gânditor. Dacă mori, tot satul se strânge la patul tău și te bocește. Pe față mi se așterne un zâmbet. — Știam eu. Și presară deasupra ta petale de flori ? — Evident. Încuviințează. Și-ți fac păpuși de înmormântare, din porumb. Pășim câteva clipe în tăcere. Un animăluț traversează în fugă drumul, se oprește și ne privește cu doi ochișori galbeni imenși, după care dispare după gardul viu. — Și cum e bocetul ? zic. — Cam așa ceva. Își drege glasul, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
întâmplat ceva cumplit. Ridic din sprâncene spre ea cu teamă, iar ea dă din cap drept răspuns de mai multe ori, în timp ce zice „Da“, „Înțeleg“ și „Când anume?“ Mă prăbușesc într‑un scaun, slăbită de îngrijorare. Despre ce vorbește? O înmormântare? O operație pe creier? O, Doamne! Abia mă hotărăsc și eu să plec și uite ce se întâmplă. — Ghici ce s‑a întâmplat? zice cu glasul agitat în timp ce pune jos receptorul, iar eu sar în picioare imediat. — Suze, nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
deloc potrivit, dar nu-l ducea mintea la altceva decât că pierdeau un timp prețios. Îi făcu un semn lui Ripley. Aceasta coborî o manetă. Țambuchiul exterior ieși, iar aerul care stagna în sas, propulsă sicriul în neant. Fu o înmormântare rapidă. Dallas nu era dispus să prelungească acest ceremonial funebru. Kane, fie-i sufletul împăcat, dispăruse în hăul cosmic mai simplu decât trecuse de la viață la moarte. Ultimul urlet agonic răsuna încă în urechile căpitanului. Se adunară la popotă. Acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nesigură Kiril, fără să se atingă de bani. — O să mori mâine. Statutul nostru ne interzice să luăm bani de la un client dacă nu putem să-i dăm un preaviz de 24 de ore, să aibă timp să se pregătească de înmormântare. Nu e vina mea c-ai venit așa târziu. — Mâine nu pot să mor: îmi vine un transport de pepperoni. Ce-o să zică clienții? n-o ia Kiril în serios. O să-nceapă mai întâi o ninsoare în plină zi... recită
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
funebru: — Fetelor, programul artistic din seara asta s-a încheiat. Urmează ultimul dans. Damen tango! Cele cinci fete rămase de căruță se scoală, dezamăgite, se cuplează două câte două, a cincea cuplându-se cu Fernando, și dansează un tangou de înmormântare. Ca să nu se spună c-au venit degeaba la salon. Între timp, Lionel urcă în camera de hotel cu Matilde. Fără prea multe vorbe - de fapt, fără nici o vorbă -, Lionel își îndeplinește misiunea de misionar al amorului pe sponci. I-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
face o minune ca să crească vânzările, sau e dat afară. — Vă interesează ceva anume? începe el să se gudure pe lângă Lionel. — Un costum negru, sobru. — Sunteți invitat la un faliment? întreabă directorul, aflat încă sub impresia avertismentului primit. — La o înmormântare. Directorul îi strânge mâna dreaptă între mâinile sale și încearcă să-l consoleze: — Îmi pare rău. Condoleanțe. — N-a murit încă, îl liniștește Lionel. — Am înțeles, e în fază terminală. Toți murim... Unii mai devreme, alții mai târziu. — Câtă dreptate
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Duc d’Anjou! Și închide. E ora 20.25. Lionel și Liliane intră pe ușa restaurantului Duc d’Anjou. Restaurantul pare pustiu. Îi întâmpină căruciorul cu deserturi, deasupra căruia tronează faimosul ananas. Lionel e îmbrăcat strălucitor, cu hainele lui de înmormântare. Costumul negru, cravata albă și batista albă, asortată, din buzunarul hainei, ca să nu mai vorbim de pantofii albi cu șireturi, îl fac să semene cu Fred Astaire, mai mult ca niciodată. Nici Liliane nu e mai prejos: are pe ea
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
dar nu vrea nici un conflict interetnic. Drept care îi răspunde: — De acord. Lionel, care a auzit parola, îl introduce pe amărât în cameră. — Sunt Ahmed, nepotul lui Agnès. Am auzit prin ce necaz treceți. Aș vrea să fiu alături de dumneavoastră... La înmormântare... N-am și eu un costum ca lumea... O să vină atâta lume... N-aș vrea să vă fac de râs... Lionel deschide dulapul și-i arată cele trei costume gri. Lui Ahmed însă îi sare în ochi costumul negru, nou-nouț
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
trei costume gri. Lui Ahmed însă îi sare în ochi costumul negru, nou-nouț. Pipăie stofa ca un adevărat cunoscător și-i spune lui Lionel: — Ăsta cred că m-ar aranja. Ăsta mă aranjează și pe mine, o să-l port la înmormântare. Nici eu nu vreau să mă fac de râs. Ușor dezamăgit, Ahmed ia la întâmplare unul dintre costumele gri, cu tot cu umeraș. — Pot să iau unul și pentru frate-meu, Mehmet? N-a putut să vină, a rămas să vândă. — Să
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
încearcă să-și amintească unde a mai auzit vorbele astea. Ia-ți un costum autentic de matador. Toată viața mi-am dorit unul. — Am deja unul, spune Omar. Nu uitați că strămoșii mei au stăpânit Spania. Păstrez banii, dar la înmormântarea dumneavoastră vin îmbrăcat în matador. Și-mi îmbrac și copiii în picadori. — Te rog încă o dată, să nu spui nimănui de banii ăștia. Cum o să spun? Dacă află nemâncații ăștia, nu mai scăpați de ei. Omar pleacă. Următorul la rând
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Duminica aia, la prânz, bărbatul meu a făcut apoplexie. Ați gătit ceva picant? N-a făcut apoplexia la mine acasă. A făcut-o acasă la amantă. Ca să respect aparențele, am păstrat doliu după el. Astăzi se împlinesc douăsprezece luni de la înmormântare. De câteva minute, nu mai sunt în doliu. — Am observat. — Am auzit c-o să muriți duminică. — Așa se zice. Mai precis, e una, Esmé, care zice. — Esmé e una care n-a fost aleasă într-o duminică, nu-i așa
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Schimbase doar greutatea corpului de pe stânga pe dreapta. — Tragedia familiei! Moartea, domnule... Nu există alt tip de tragedie decât asta, Moartea. Marele scenarist din ceruri pentru asta ne-a angajat! Distracțiile lui, nu-i așa? Deci, moartea... ți-aduci aminte înmormântarea? Adică, ce s-a întâmplat cu tata? — Da, da, sigur, mi-amintesc, se grăbise, stânjenit, musafirul. — Buun, deci ți-amintești. Sinucidere, crimă, accident, ce-o fi fost? Sau nu-ți mai amintești? Poate nu-ți amintești, aveai alt nume... toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]