6,421 matches
-
Oceanului Pacific. O mare parte a australienilor circulă pe apă așa cum noi, românii, circulăm pe uscat. Merg la serviciu, la piață, în vizită la prieteni, la operă sau la film cu vaporul sau cu propria lor ambarcațiune. Cei care locuiesc în golfuri sunt de obicei oameni înstăriți, de-a lungul coastei vezi case foarte frumoase, vederea la Oceanul Pacific se plătește scump și este un motiv de fandoseală. Numai că vraja apei dispare după câteva săptămâni. Chiar dacă vezi oceanul doar din baie, te
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
Stau și mă uit la silueta ei perfectă, este îmbrăcată într-o rochie ponosită, cu crinolină, o rochie de acum un secol, are fața văruită în alb, genele sunt grele de rimel, stă nemișcată lângă unul din stâlpii ce înconjoară golful de lângă Opera House, din inima Sydney-ului. Mă așez în fața ei, o privesc din cap până în picioare, vreau să văd cum reacționează la acest examen, fata rămâne nemișcată, parcă ar fi de carton, încep să mă strâmb la ea, fata clipește
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
unor flăcări răzvrătite. Erau nori mari, nori mici, nori de toate formele și categoriile. Priveliștea pe care o ofereau era greu de descris în cuvinte. Pasagerii de pe punte, copleșiți de frumusețea amurgului, au rămas muți de uimire. La intrarea în golf însă, s-a zărit și epava unei nave japoneze de transport, aflată acolo încă din timpul războiului. De la Manila la Hong Kong, alte două zile. Dimineața, razele proaspete ale soarelui străluceau la suprafața apei ca niște perle autentice. În miezul zilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
și le-au hărtănit pe alea mai mititele, de apă dulce. La demisol, unde nu s-a mai construit capela și-a rămas numai un soi de fundație și doi stâlpi, a atârnat pe pereți diplome de excelență, crose de golf, măști din Bucovina, gravuri, câteva icoane vechi și-un tablou mare, cu el în redingotă, cu papion la gât, dând mâna cu regele Mihai. În fostele columbare tronează acum imitații de statuete africane și busturi făcute de artiști contemporani, printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Organizația producătorilor de petrol de la Roma a făcut o declarație privind angajamentul corporației publice exportatoare de petrol din Kuweit de a stabili prețul petrolului livrat către statele europene și cele din Orientul Îndepărat prin metoda net-back • Consiliul de Cooperare din Golf a declarat, prin purtătorul său de cuvânt, ministrul de afaceri externe al Omanului, că a atras atenția grupurilor de interese străine să nu intervină În situația politică internă din Yemenul de Sud • Potrivit postului de televiziune națională din Siria, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
venise din Siria tocmai la New York. Și apoi, mi se urâse de așa ceva. Dac-aș mai fi lucrat la institutul de cercetare probabil că și la ora asta aș fi fost treaz, cu un teanc de documente despre Războiul din Golf În față. Probabil că aș fi introdus În calculator informații pe care nu le deținea nici măcar prim-ministrul, dar cu siguranță n-aș fi știut că În New York se află un șofer de taxi sirian. Până am ajuns În Bowery
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
mulți nebuni pe lumea asta, dar asta nu Înseamnă că-și taie toți urechile. Ce zici de modul ăsta de gândire? continuă bărbatul luând o Înghițitură de Jack Daniels. Îți amintești de pilotul ăla japonez care s-a prăbușit În golful Tokio, acum ceva vreme? Din analizele medicale efectuate În urma accidentului a reieșit că suferea de stres psihosomatic. Eu cred că era mai degrabă vorba de o obsesie. După părerea ta, de ce crezi că se teme cel mai tare un pilot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
flori de culoare crem. Ovalul mesei era tăiat dintr-o bucată groasă de sticlă. Picioarele, dintr-un metal auriu, Înnegrit pe alocuri, erau adânc cufundate În covor. Era un covor atât de gros Încât aveai impresia că o minge de golf nu s-ar fi zărit pe suprafața lui. Femeia Încetă să-și mai privească pantofii, mutându-și privirea deasupra mesei. Schiță un gest Înspre paharul de apă, dar apoi, amintindu-și, probabil, că băusem eu din el, Își turnă apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
unde bărbatul aștepta cu penisul În erecție. În timp ce o conducea pe Noriko Înspre el, Keiko Kataoka Își aminti de cuvintele bărbatului. Îi vorbise pe un ton neutru, de parcă era un comentator sportiv care explica mișcările de balansare de la jocul de golf sau de tenis: „Noriko are o conformație ciudată și În plus are vaginul adânc, de aceea când o penetrez, nu am impresia că mă afund Înăuntrul ei, ci că alunec afară, Înspre anus. Intrarea În vagin Îi este așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de femei mai degrabă frumoase, care duceau o viață obișnuită, erau bine-crescute și manifestau o simpatie clară pentru vagabond. Cu toate că erau același gen de femei, totuși le diferenția vârsta și ocupația. Una dintre ele era chiar soția unui partener de golf al bărbatului, o femeie trecută de treizeci și cinci de ani. O femeie căsătorită, cam băiețoasă, care conducea un Porsche Carrera, Îi plăceau rockul britanic și filmele franțuzești ale regizorilor independenți, iahturile, golful, săriturile de la Înălțime și mâncarea italienească. Dintotdeauna Își dorise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Una dintre ele era chiar soția unui partener de golf al bărbatului, o femeie trecută de treizeci și cinci de ani. O femeie căsătorită, cam băiețoasă, care conducea un Porsche Carrera, Îi plăceau rockul britanic și filmele franțuzești ale regizorilor independenți, iahturile, golful, săriturile de la Înălțime și mâncarea italienească. Dintotdeauna Își dorise să pătrundă În această lume a bărbaților care i se părea atât de excitantă. Două ore mai târziu, după ce mâncase mai multe feluri de paste și golise două sticle de barolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
scărpinau crustele sau furunculii. Pe scurt, toaletele alea de la Auschwitz erau pentru mine reprezentarea concretă a celei mai insuportabile terori, pe care numai un Château Latour 1976, cocaina columbiană, cu cristalele ei lucioase, de culoarea fildeșului, sau un traseu de golf atât de desăvârșit Încât Îți taie respirația pot să mă facă s-o uit, Înțelegi? Mie era traducătoare profesionistă și lua cursuri de pian și de balet modern. Era o femeie minionă, de numai un metru cincizeci și patru, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
calitate. Reiko mi-a zis că era prima dată când fuma hașiș, oricum, pentru ea absolut totul era pentru prima dată. Râdeam de ea, tachinând-o: să fumezi hașiș pentru prima dată În Talger e același lucru cu a juca golf pentru prima dată În Scoția. Știi, făceam cu ea genul ăsta de glume insipide. Ce prost mai eram! Târâsem după mine o cameră video cam grea ca să Înregistrez muzica tradițională a berberilor, la fel cum făcuse odinioară Brian Jones. Știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Pe scurt: De mult, cu vreo zece ani în urmă, pe vremea când Caravella nu avea decât optsprezece și toată lumea îi spunea pe numele ei adevărat, Magistratul, aflat, cu treburi, într-un oraș de pe malul mării, îi devenise logodnic. Tot Golful știa de iubirea lor, păreau ieșiți din minți. O vară năucitoare; insuportabilă, pentru că, altfel, Magistratul nu ar fi plecat fără veste. A revenit spre iarnă, era așteptat; peste câteva luni a dispărut iar. Întâlnise o pianistă-contesă. Ducesă. Cam așa; avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
ales mânăstirea, precum apa curgătoare pietrele. Apa muntelui, cea mai torturată materie: smulsă din izvoare, lovită de stânci, prăvălită-n cascade, cursă în mare ca o avalanșă a durerii. Apa muntelui umple pântecele mărilor cu tristețe. Sărată-i marea în golful pescarilor, năvodul plin cu lacrimi se rupe, năvodul ca o cataractă a cerului pătează valul și malul cu înstrăinare. În mănăstire, Petru își căuta piatra, inima ca o compensație a numelui îngrămădea nisipul. Prin vene, un fluid tulbure aluneca a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
plătesc pe mecanic, o să pornesc motorul și o să merg la Elsa. O să aibă părul ud încă și bluza de bumbac ciclamin. O să mergem la restaurant, o să ne așezăm la masa din fund, de la care atunci când cade întunericul se văd luminile golfului. O s-o las pe ea să conducă, așa o să-mi pot pune capul pe umărul ei... Nu păru suprinsă, dimpotrivă, am avut impresia că mă aștepta. S-a înroșit în timp ce îmi făcea loc să intru. Fără să vreau, am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Țărilor în Curs de Dezvoltare, cu specială atenție la mișcările revoluționare înainte și după venirea la putere, asigurându-se premisele necesare construcției, indiferent de schimbările de regim“. În această calitate, prima lui misiune s-a desfășurat într-un sultanat din Golful Persic, unde trebuia să trateze construirea unui zgârie-nori. O întâmplare neașteptată, legată de munca lui de traducător, îi deschisese uși în mod normal închise europenilor... „Ultima soție a sultanului e o conațională a noastră, o femeie cu temperament sensibil și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
galerie de artă și un magazin de vinuri. Părinți cu copii de mână trăgeau după ei cărucioare roșii cu legume. Pietonii aveau prioritate. Oamenii păreau să zâmbească fără un motiv anume. Toată lumea avea câine. Au străbătut orășelul îndreptându-se spre golf unde era un port cu ambarcațiuni, au trecut peste un pod, apoi au intrat pe un drum șerpuit prin pădure. Drumul spre casa lui Jesse era lung de o jumătate de milă, nu era asfaltat, iar razele soarelui ce pătrundeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
vegetație și fără suflet sfârșește prin a părea odihnitor, te prinde în somn, până la urmă. Dar este și drept să mai adăugam că e grefat pe un peisaj fără seamăn, în mijlocul unui podiș deschis, înconjurat de coline luminoase, în fața unui golf cu un contur desăvârșit. Păcat numai că a fost construit cu spatele la acest golf și că e cu neputință așadar să zărești marea pe care, dacă vrei s-o vezi, trebuie totdeauna s-o cauți. Ajunși aici, va fi lesne să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
până la urmă. Dar este și drept să mai adăugam că e grefat pe un peisaj fără seamăn, în mijlocul unui podiș deschis, înconjurat de coline luminoase, în fața unui golf cu un contur desăvârșit. Păcat numai că a fost construit cu spatele la acest golf și că e cu neputință așadar să zărești marea pe care, dacă vrei s-o vezi, trebuie totdeauna s-o cauți. Ajunși aici, va fi lesne să admitem că nimic nu-i putea face pe concetățenii noștri să prevadă incidentele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
toată lumea știe că "ea" a dispărut din Occident". Da, toată lumea știe asta, în afară de morți. Rieux, dumneata știi la fel de bine ca și mine ce este. Rieux se gândea. Prin fereastra biroului privea umărul falezei pietroase care se sfârșea în depărtare deasupra golfului. Cerul, deși albastru, avea o sclipire mohorâtă care se îndulcea pe măsură ce după-amiaza înainta. \ Da, Castel, spune el, e greu de crezut. Dar se pare totuși că ar fi ciuma. Castel se ridică și se îndreaptă spre ușă. Știi ce ni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
tramvai nevăzut răsună deodată și dezmințea într-o clipă cruzimea și durerea. Singură marea la capătul tablei ca de șah întunecat a caselor, era o mărturie a ceea ce este neliniștitor și fără de odihnă în lume. Și doctorul Rieux, care privea golful, se gândea la acele ruguri despre care vorbește Lucrețiu și pe care atenienii loviți de ciumă le ridicau în fața mării. În timpul nopții acolo erau duși morții, dar nu era loc suficient, și cei în viată se băteau cu lovituri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
și până în ziua de azi îmi pare rău că nu fac două lucruri: nu mai pictez și nu am învățat să călăresc. Inserție. Una din cele mai frumoase amintiri vizuale din viața mea e asta: sunt pe țărmul mării în golful yoghinilor de la Costinești. Din stânga, gonește pe un cal sur o fată blondă, superbă, cu sâni ca două opere de artă. Avea pe ea doar un slip alb, minuscul, asortat cu șuvițele albe ale coamei calului. Străbăteau stâncile spre mine, mișcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
și spațioasă într-o seră imensă de sticlă mobilată cu șezlonguri opulente de tek, cu plante bogate și o tavă bine garnisită cu băuturi. — Eddie ! Vino puțin ! Bate în fereastră și, când mă uit, văd un bărbat în pantaloni de golf traversând peluza bine îngrijită. E bronzat și arată ca un om fără griji materiale, probabil spre cincizeci de ani. Trish are probabil cam aceeași vârstă, mă gândesc, remarcându-i ridurile din colțul ochilor când se întoarce de la fereastră. Deși ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
torn cafeaua. Pentru moment, ne ajunge atât. Mă simt de parcă aș fi nimerit din întâmplare în nu știu ce film ciudat de epocă al lui Merchant Ivory, doar că în acest caz costumele constau în ținută roz de yoga și trening de golf. — Ăă... prea bine, doamnă, spun, jucându-mi rolul. După care, nu știu ce-mi vine și fac o reverență. Urmează o tăcere încremenită. Ambii Geigeri se holbează la mine uluiți. — Samantha, mi s-a părut mie sau... ai făcut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]