7,087 matches
-
care s-o strecori pe furiș dedesubt, și-ai să-i auzi ronțăind. Și-i mai plac, evident, și tigrii. Chiar și cei imaginari, care trăiesc tot sub covor și care trebuie să se ferească de mături (deși, dacă tigrul imaginar ajunge cumva în făraș, nu trebuie decât să desenezi altul). Dar cel mai mult îi plac copiii. Pentru ei a călătorit hăt-departe, până la capătul curcubeului, tot în sus pe Apa Vremii. A avut nevoie de o umbrelă de soare, un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
confiscate poetului. În scurt timp a și fost invitat la sediul instituției care se „democratiza”, de unde s-a întors cu portbagajul autoturismului încărcat cu manuscrisele scriitorului. Din ele au ieșit multe cărți. Ultimele sonete închipuite ale lui Sheakespeare în traducere imaginară de V. Voiculescu, în 1964, prefațate de Perpessicius, două volume de Povestiri, 1966, cu un studiu semnat de Vladimir Streinu. Referitor la ele Paul Anghel sublinia: „Prin proza lui Voiculescu am mai anexat spiritualității noastre o lume, o țară stranie
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
în sprijinul afirmațiilor sale opinii critice ale cunoscuților G. Călinescu, Tudor Vianu, Vladimir Străinu, Zoe Dumitrescu Bușulenga, Eugen Simion, Perpessicius, Mircea Tomuș, C.D. Zeletin ș.a. Cel din urmă volum - publicat postum - intitulat „Ultimele sonete închipuite ale lui Shakespeare în traducere imaginară de V. Voiculescu” sunt considerate: operă unică în concepția și structura literaturii noastre, o împlinire magistrală care îl apropie de opera lui Dante „Vita nuova” și de unele „Rime” ale lui Michelangelo. Concluzionând, sunt folosite inspirat spusele lui Mircea Tomuș
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
rost să spun că drama bărbatului sedus de o himeră văzută la semafor nu trece ecranul și nu te izbește în plex sau nu te atacă insidios, făcându-te, la ieșirea din sală, să te gândești la propriile tale infidelități imaginare. Banderas poate Cel de-al doilea film al lui Antonio Banderas în calitate de regizor, El Camino de los ingleses (tradus Ploaie de vară, după titlul englezesc Summer Rain), este un film făcut cu multă bună-cuviință, grijă și muncă. Tot respectul pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
a fi necesară stocarea lor în memoria cuiva. Proteze bionice, branșate direct la creier, vor ajuta la stabilirea unor punți între cunoștințe, la producerea de imagini mentale, la călătorii, la învățătură, la comunicarea cu alte spirite, la realizarea unei realități imaginare... încă de pe acum se poate realiza deplasarea unui cursor pe un ecran datorită unei imagini mentale transmise unui calculator, prin intermediul unui implant electronic plasat în cortexul motor. Un astfel de dispozitiv îi permite de pe acum unui tetraplegic să scrie 15
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
unei credințe, a unei ambiții laice sau pentru obținerea unui profit nelegiuit. Firește, pentru a justifica un astfel de război preventiv, Alianța nu va trebui să inventeze motive de conflict, nici să pretexteze existența unor arme de distrugere în masă imaginare, cum a fost cazul războiului împotriva Irakului din 2002. Alianța nu va putea să-și bazeze politica externă pe drepturile omului și, în același timp, să le încalce în practica de zi cu zi. Dar probabil că așa va proceda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
a unei omeniri libere, fericite, diverse, echitabile, dornice de demintate și de respect pare imposibilă. Chiar și simplul fapt de a reflecta la așa ceva pare o zădărnicie. Și totuși: când, în 1516, Thomas Morus visa alegerea conducătorilor Utopiei, cetatea sa imaginară, el nu-și imagina că, patru secole mai târziu, miniștrii propriei țări vor ajunge să fie aleși de întregul popor. De asemenea, când, în iulie 1914, Jean Jaurès își imagina o Europă liberă, democratică, pașnică și unită, încă nimic nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
ar fi spus, du-te, ce mai, fără să se urnească din loc, apoi, în timp ce femeia își închidea poșeta, o privi câteva secunde cu ochii lui albaștri, absolut nevinovați. Porni de-a lungul trotuarului, își ridică din mers gulerul pardesiului. Imaginar îl întrebă pe Alexe: Ce mai face Nina? Și bărbatul îi răspunse ca un automat: Întrebare de gradul zero, absolut idioată. Și madam Olguța o întreabă așa de madam Popescu când o întâlnește în piață și asta o ia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
s-o fi Întâmplat. Karp În convulsii? Karp cu spume la colțul gurii? Karp, palid și fără viață, zăcând culcat pe spate, Într-un pat? Însă după noaptea de la Crama Albastră, imaginația mea era limitată, așa că am rămas fără proiecții imaginare destul de repede. Dar haideți să discutăm treburi mai importante, nu vreți? Observați Întunericul de aici? Gazda mea se referise la penumbra care-i umplea biroul. La fel, și noi suntem Înconjurați de trecut... Brusc, am Început să mă simt de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
mai mare și Îmbrăcat În chelner. Dora mi-a spus odată că a lucrat cândva Într-un restaurant, m-am băgat În discuție. Pentru un anume Walther. Și că a avut un prieten care... În loc să-mi răspundă, Karp proiectă raza imaginară prin Întunericul mut. Lumina tremură, apoi apăru o femeie tânără, Îmbrăcată Într-un palton de iarnă cu o boa de vulpe În jurul gâtului, stând pe o bancă Într-un parc. Avea ochii umflați. Când s-a șters la nas, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ca fetele despre care Anton spunea că „termină“ dacă le gâdilai destul? Cu mândrie, mi-am băgat chestia dureroasă În pantaloni și am schițat În oglindă un gest triumfător. În sfârșit, după doisprezece ani, trecusem de linia de sosire! Aplauzele imaginare m-au Însoțit până În camera de zi. Ca de obicei, maică-mea Își Întinsese stofele pe masă. Foarfeca mare crănțănea autoritar de-a lungul unei linii trase cu cretă. M-am Întins pe burtă și, destul de jenat, am continuat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
a fost prietenă. Și orice ați crede, ea niciodată nu s-a ocupat cu „K. und K. “. Dora n-a fost niciodată o „curvă“. — Din nou, data e... Încercă Pieplack să intervină din nou. Trăgându-i peste gură un fermoar imaginar cu două degete de pedagog, Diels Îl anunță: — O clipă, colega. Domnul Knisch tocmai ne spunea ceva important. Se Întoarse spre mine și mă privi cu bunăvoință. Cred că am putea atinge miezul problemei. Da, acum e momentul să fiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
unei integrame, pe tejghea se odihneau două tălpi gigantice de pantof. Pentru o clipă am crezut că sunt aceleași tălpi care Îmi inspectaseră casa. Apoi mi-am amintit de labirintul În care mă aruncase tendința asta de a construi scenarii imaginare, așa că am alungat gândul acesta. Nu de un impas nou aveam nevoie, ci de o ieșire din el. Timorat, mi-am strâns geanta la piept și am făcut câțiva pași timizi spre recepție. N-ar fi trebuit să-mi fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
a activat un buton al vinovăției undeva În subconștientul lui Rose și o imagine a ei Înseși i s-a ivit În minte. Preț de o secundă a rămas pironită-n loc, uitându-se la reflexia sa Într-o oglindă imaginară, deși evitase cu Îndemânare oglinda reală din spatele salatelor organice proaspete. Cu inima strânsă și-a privit coapsele Îngroșate și fundul imens, dar a reușit totuși să zâmbească văzându-și pomeții Înalți, părul de un blond auriu, ochii de un albastru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
secunde În plus ca să priceapă despre ce vorbea mătușă-sa. — Înțelegi ce vreau să spun, fata a venit să dea de urma unui cufăr În care se află o comoară, a adăugat mătușa Feride tulburată, cercetând acum conținutul unui cufăr imaginar, În timp ce chipul i se lumina gândindu-se la gustul aventurii și strălucirea rubinelor. — La naiba, ai dreptate! a exclamat Asya. Nu ți-am zis? Când s-a dat jos din avion căra o lopată și Împingea o roabă În loc de bagaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
evidență la fiecare gest. Băiatul a ridicat trei degete, indicând faptul că titlul filmului era alcătuit din trei cuvinte. A trecut direct la cel de-al treilea și ultimul cuvânt. Ridicând ambele mâini În aer, a apucat un lucru rotund imaginar În palme, l-a mirosit și l-a stors. Fiindcă echipa lui n-a reușit să Înțeleagă ce voia să spună, echipa adversă a Început să râdă. — Asta e o scuză? a Întrebat Armanoush privind-o pe Asya drept În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Banu l-a privit pe domnul Bitter cu groază, Însă acesta Își dăduse jos cerșaful de pe cap, sărise Înapoi, vizavi de locul din care vorbise prima oară, gata să-l Întruchipeze pe cel de-al doilea vorbitor din dialogul său imaginar. Pentru a-l imita pe cel de-al doilea vorbitor a Înhățat ce mai rămăsese din stafidele pe care le mâncase mătușa Zeliha noaptea trecută și Într-o clipită le-a aranjat În aer printr-o magie, făcând un colier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
noștri grei... Între timp ceilalți petrecăreți au Început și ei să fluture steaguri și eșarfe de la ferestrele mașinilor lor, pe când se alăturau veseli cântecului. Din când În când toboșarul se oprea și Își folosea bățul ca să deseneze În aer șerpi imaginari Înspre trecătorii și vânzătorii ambulanți de pe trotuar, de parcă Îi dirija pe toți, orchestrând Întreaga larmă a orașului. După ce s-a terminat prima jumătate a cântecului s-a iscat o scurtă confuzie, fiindcă puțini din corul acela pestriț păreau să știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
le sunt gazdele, lăsându-și mortul singur. Așa a spus sora care jucase odată rolul de „mamă“ pentru mătușa Zelliha, cântându-i cântece de leagăn pe jumătate inventate, dându-i să mănânce prăjituri pe cutii de carton preschimbate În mese imaginare, spunându-i povești În care fata cea frumoasă se căsătorea Întotdeauna cu prințul la final, alintând-o și gâdilând-o, sora care o făcea să râdă ca nimeni alta. — Bine! a Încuviințat mătușa Zeliha. Să mergem, atunci. Așa că s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
supă. Bunica mea obișnuia să gătească așa ceva În Honolulu. — Tu ești din Honolulu? — Mozart ar fi mai potrivit pentru cină, sugeră Barnes. Sau Beethoven. Ceva cu viori. Muzica asta de orgă e tristă. — Dramatică, preciza Ted, apăsând pe niște clape imaginare În aer, În ritmul muzicii, și legănându-și corpul asemenea lui James Mason. — Tristă, repetă Barnes. Se auzi declicul intercomului: — Oh, ar trebui să vedeți asta, se auzi vocea lui Edmunds prin intercom. E minunat. — De unde vorbești? Probabil că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
cu chipuri albe, albastre, verzi sau negre învață lecțiile cinismului: prezentul este doar prezent, spun ei cu frenezie cum prezent în hora nebunilor e regele nebunilor, cum nedoritul vizitator ieșit din el însuși e un zvon nelămurit, e un personaj imaginar, fără vârstă, ... și cel cu privirea înghețată în cei o sută de ochi de argint, după ce cu tămâie sonoră înconjoară de trei ori sihăstria de platină spune că mântuirea lor e paradoxală. Comentarii critice "Poezia lui Vasile Proca demarează abrupt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
geniu ca pe un om obișnuit. Este adevărat că exprimarea la persoana întâi, proprie genului liric, trimite involuntar la existența fizică a autorului. Drept urmare, cititorul este înclinat să caute identități, să confunde trama literară cu biografia și să echivaleze omul imaginar cu omul real. Or se știe că și eroul romanesc, și „eroul liric” sunt proiecții imaginare de o anume generalitate, ce pot include, în mod indirect, elemente de experiență 18 individuală. Însă a explica accentele pesimiste din lirica erotică a
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
trimite involuntar la existența fizică a autorului. Drept urmare, cititorul este înclinat să caute identități, să confunde trama literară cu biografia și să echivaleze omul imaginar cu omul real. Or se știe că și eroul romanesc, și „eroul liric” sunt proiecții imaginare de o anume generalitate, ce pot include, în mod indirect, elemente de experiență 18 individuală. Însă a explica accentele pesimiste din lirica erotică a lui Eminescu doar prin infidelitatea partenerei înseamnă a privi lucrurile la fel de simplist ca, spre exemplu, analfabetul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
permanent la principii morale învățate și asumate rațional. Vocația metafizică (gr. fisis = natură, lume, materie; gr. meta = dincolo, alături) este un potențial spiritual specific insului de geniu (creator), dedicat valorilor superioare ale vieții și înclinat să le restructureze în construcții imaginare sau teoretice originale, așezate sub cupola finalității clasice: binele, frumosul, adevărul. Menționez în paranteză că dacă ar fi fost studiat cu mijloacele științei din vremea 38 noastră, creierul poetului ar fi arătat, poate, o mai mare dezvoltare a emisferei drepte
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
al tovarășului suprem!), „lupta de clasă” se ascute! Cei care „se descurcă” se despart de cei care „nu se descurcă”. Sunt împrăștiate metodic pilulele urii contra celor care fac „stocuri” de alimente („hârciogii” din ziarul Scânteia), contra speculanților reali și imaginari, a țăranilor care ar lua pâinea de la gura orășenilor etc. Mass-media și serviciul secret de zvonuri întrețin o atmosferă belicoasă, țara întreagă fiind transformată într-un camp al luptei („de clasă”, nu?), deasupra căruia, la intersecții, pe ziduri, pe garduri
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]