9,482 matches
-
deținerilor de aur de către băncile centrale, cu ușurință vom observa o corelație pe care toată lumea o putea intui. Statele dezvoltate ale lumii, în frunte cu SUA, sunt cele mai mari deținătoare de aur și argint. Dacă printr-o măsură administrativă, imposibilă de altfel, toate statele lumii ar trece din nou la etalonul monetar aur, raporturile de putere în plan internațional nu s-ar modifica prea mult. Lumea se raportează în continuare la aur și argint într-un mod cu totul unitar
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
o țară, trebuie fie ca această țară să aibă mine, fie comerțul său să aibă loc în așa fel încât să ofere lucruri utile pentru a primi numerar. În afara acestor două ipoteze, o creștere generală a cantității de monedă este imposibilă, moneda nefăcând altceva decât să schimbe mâinile și, în acest caz, deși este adevărat că fiecare luat în mod individual va fi cu atât mai bogat cu cât deține o cantitate mai mare de monedă, nu se poate deduce generalizarea
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
prețurilor factorilor de producție, deci problema trebuie analizată cu atenție, cu mai multă atenție decât s-ar părea. Mai ales că reducerile de prețuri la factorii de producție, mai ales la munca salariată, în perioada de recesiune economică, este aproape imposibilă datorită rezistenței pe care o vor întâmpina angajații. Mises 904 detaliază punând în evidență cercul vicios al folosinței banilor de hârtie în slujba intereselor statului. Sigur, mecanismul ar fi simplu dacă ar consta doar din inflaționarea banilor discreționari. În fapt
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
un membru al "societății drepte", care așteaptă totul din exterior. Statul trebuia să ne dea apartamente, statul trebuia să ne dea loc de muncă, statul trebuie să ne școlarizeze copiii, statul trebuia să ne dea să mâncăm 1142. Pe fondul imposibilei operații prin care să fie dată afară gena egoistă, "omul nou" al socialismului a devenit în practică un parazit care aștepta totul de la alții. O ființă moale, lipsită de posibilul antrenament al unei competiții sociale și economice reale. În aceste
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
între acești oameni pot exista dușmănii de tip social, era un nonsens. Așa cum spuneam, lumea occidentală, a comerțului și a banilor, era una extrem de dinamică. Existau suprapuneri, segmentări, o delimitare extrem de clară între aparținătorii unei clase sociale sau alta fiind imposibilă. Raportul față de mijloacele de producție, introdus de socialiști drept criteriu de apartenență la o clasă socială sau alta, era unul extrem de relativ și irelevant 1173. Societatea occidentală a evoluat și oamenii se diferențiază după criterii mult mai complexe, care țin
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
socialism arată: "Cu o proprietate privată asupra activelor de producție practic scoasă în afara legii, nu există piață pentru bunurile de capital, în consecință nici prețuri pentru acestea. Dar, în absența prețurilor de piață pentru bunurile de capital, contabilitatea costurilor este imposibilă. Rezultatul este o alocare permanent eronată a bunurilor de capital"1210. Deci, calculul economic este unul monetar sau nu este deloc, deoarece moneda este singurul etalon universal valabil în evaluarea valorii bunurilor și mărfurilor destinate schimbului. Prin evitarea monedei, în
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
prin mușcarea fructului oprit o dublă și chinuitoare apartenență. Parte a lui Dumnezeu, pentru că putea cunoaște binele și răul și, în același timp,parte a nimicniciei și păcatului pentru că fusese izgonit din rai prin încălcarea poruncii sfinte. În această dualitate, imposibilă dilemă, se petrece viața noastră. Tot ceea ce am construit a stat și stă sub semnul chinului și muncii intens și infinit asumate. Spaimele ne vor domina și sub semnul lor ne vom definii și asuma orice gest, orice gând, orice
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
Alexandru Iliescu - s-a născut în 1901. Așadar, în cel mai bun caz, acesta ar fi trebuit să aibă doar cincisprezece ani în momentul intrării României în primul război mondial (1916, după cei doi ani de neutralitate), fiind de aceea imposibil să fie primit ca voluntar pe front. Să observăm însă cum - dintr-un foc - deși susține că nu-și mai amintește mare lucru despre bunicul său, Iliescu îl plasează totuși, strategic, între soldații romani căzuți prizonieri, iar pe tata (viitorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85070_a_85857]
-
parchetul ori dușumeaua. Altele erau prioritățile. După ridicarea pereților, umplutura de pământ era bine bătută cu maiul pentru a o netezi, pentru a realiza o suprafață plană. "Maiul" era o sculă deosebit de importantă, căci, în absența ei, tasarea pământului era imposibilă. Era făcut dintr-un butuc de lemn pe extremitățile căruia erau aplicate două stinghii, două șipci de o înălțime variabilă. Ridicai maiul cu ambele mâini și băteai metodic fiecare centimetru pătrat al încăperii; de aceea i se mai spunea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
era atât de bine preparată, moale ca untul, parfumată și delicioasă, încât aluneca singură la vale. Dincolo, în cealaltă parte a vagonului, într-o perfectă mișcare sincronică, familia Butu efectua același ritual ca și noi, ritual fără de care viața este imposibilă. După ce am terminat tartinele și ne-am răcorit cu o gură de apă minerală, parcă ne-a mai venit, cât de cât, inima la loc. Acum am înțeles mai bine cugetarea strămoșilor noștri de pe malurile Padului: "Primum vivere, deinde philosophare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
a pus pe cap căciula prăfuită, într-o poziție caraghioasă. Într-o altă situație, scena aceasta ar fi declanșat un zâmbet, bună dispoziție sau poate chiar un hohot de râs. Dar, în circumstanțele date, crearea unei atari atmosfere era, practic, imposibilă. Cu excepția, pe deplin îndreptățită, a sentimentului uman de compătimire, orice altă reacție ar fi fost o ticăloșie. Moș Butu se lovise rău de tot. N-a scos nimeni niciun cuvânt: nici militarul, nici milițianul. S-a ridicat cu anevoie, ținându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
și sofisticate, cu piscine mari, moderne, aflați, dragii mei, că o bucată de timp am suferit îngrozitor din cauza lipsei de apă, că ne-a fost greu să ne adaptăm la niște condiții stringente și obligatorii, fără de care supraviețuirea era, practic, imposibilă: construirea grupurilor sanitare, a bordeielor, săparea fântânilor, confecționarea chirpicilor și ridicarea caselor. Dar, bunicule, nu cred că acolo era chiar iadul de pe pământ: nu a fost nici Auschwitz, nici Birkenau, Siberia, minele Vokuța, Canalul Dunăre-MareaNeagră, Delta ori Periprava sau Pitești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
2001) este un roman autobiografic - naratorul-protagonist este Florica Rogin - tot despre timp și despre forța sa distructivă. SCRIERI: Freamăt, pref. Al. A. Philippide, București, 1967; Povestea neauzită, București, 1968; Fiica lui Janus, București, 1975; Bună ziua, istorie, București, 1978; O fată imposibilă, București, 1985; Lacrima incașului, București, 1993; Jurnal absurd, București, 2001. Traduceri: Eva Curie, O viață închinată științei, umanismului și păcii - Marie Curie, pref. trad., București, 1987. Repere bibliografice: Dumitru Micu, „Freamăt”, GL, 1968, 12; Emil Manu, „Freamăt”, F, 1968, 8
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288031_a_289360]
-
umanismului și păcii - Marie Curie, pref. trad., București, 1987. Repere bibliografice: Dumitru Micu, „Freamăt”, GL, 1968, 12; Emil Manu, „Freamăt”, F, 1968, 8; Aura Pană, Discuții, IL, 1969, 5; Nichita Stănescu, De Felicia, O, 1981, 2; Virgil Nistor, „O fată imposibilă”, ST, 1985, 8; Mihaela Ursa, „Lacrima incașului”, ST, 1994, 10-11; Iolanda Malamen, With Felicia Marinca in Front of Damascus Gate, „Ziarul financiar”, 2000, 1 februarie; Bianca Burța, „Jurnal absurd”, OC, 2001, 65. N.I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288031_a_289360]
-
că e o minune. Ce ai de gând cu peștișorul argintiu? l-am întrebat într-o doară. Îi dau drumul, dacă nu prind nimic, să ajungă în ocean râse voluptos. Un oraș, un cartier adormit, unde vara e un anotimp imposibil. Poate de aceea peștișorul mi-a amintit de iarnă, de fulgii de nea. Un peștișor argintiu neverosimil, ducându-și viața în apă tulbure, mâloasă, plină de gunoaie, un peștișor captiv într-o lume captivă. Peștișorul de argint fratele vitreg al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
tare! Asta te scotea din pepeni, îți pierdeai echilibrul. La tine se traduce printr-o risipire de greutate. Și atunci, te înălțai ca un zepelin în furtună, cu burta ta balonată de mâncăruri acide. Accidentele de mașină erau pentru tine imposibile. Cum venea ceva spre tine, te ridicai iute în văzduh și scăpai, treceai mai departe neatins. Depindea însă de cei din jur, dacă te striga cineva, uitai unde te afli și asta îți era fatal cădeai ca un bolovan venit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
X la individul Y, ci cu transplantul corpului acefal al individului Y la... capul individului X". Deci, nu un simplu transplant de organ, ci și de personalitate. A doua: în pofida tuturor speranțelor, dar și îngrijorărilor, clonarea cu rezultat identic este imposibilă. Iată opinia lui J. Harris: "Să zicem că o celulă din trupul neînsuflețit ar fi denucleată și genomul lui Lenin ar fi clonat." Asta, se întreabă Harris, l-ar readuce pe Lenin printre noi? Nici vorbă: Chiar dacă genomul acestui om
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
ar fi exclamat Topârceanu. Iar când se susțineau cicluri de conferințe, temele tratate denunțau încă din titluri exclusivismul: în 1935, Ralea a conferențiat despre "Germania și ideologia național-socialistă", după care a urmat Petre Andrei, cu subiectul "Lenin și Rusia sovietică". Imposibilă o astfel de largă deschidere astăzi, când judecata de valoare începe, obligatoriu, cu întrebarea "ăsta, cu cine-i?" Sus Tudorache dacă-i de-al nostru, jos Tudorache dacă-i de-al lor! Și nu numai scriitorii, dar în general intelectualitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
și Alianța izraelită, căreia nu-i place a-l ști. E dar curat zadarnic de a repeta acest adevăr pentru a suta oară. Catolici, protestanți, calvini, armeni, lipoveni, turci și În fine evrei, toate confesiile creștine și necreștine, posibile și imposibile, s-au bucurat pururea de cea mai mare toleranță religioasă pe pământul nostru” <endnote id="(285, p. 57)"/>. De altfel, aceasta era și poziția oficială a României. Prim- -ministrului, Ion C. Brătianu, declara următoarele Într-un interviu acordat În 1877
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
iar cel care le conducea - harabagiu (din turc. arabadjy). Vezi, de exemplu, „harabagiii jidani” de care vorbește M. Kogălniceanu În Iașiul anului 1844 <endnote id=" (501, p. 58)"/>, sau „les haraba jedovesti” despre care scrie Alecu Russo, Într-o franco-româno-turcă imposibilă <endnote id=" (130, p. 193)"/>. „Un car mare și Înalt - scria Șalom Alehem pe la 1909 -, căruia În Basarabia i se spune haraba” <endnote id="(744, p. 110)"/>. Totuși, În Alexandria egipteană, harabaki putea să Însemne „o birjă frumoasă”, ca În
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
și apostatul. Reprezentarea străinului În Principatele Române (secolele XVIII-XIX)”, În 393, pp. 158-177. 396. Sfântul mare mucenic Gheorghe, purtătorul de biruință. Viața, minunile, legendele și obiceiurile, selecția textelor de Costion Nicolescu, Editura România creștină, București, 1999. 397. Walter Block, Pledoarii imposibile. În apărarea prostituatelor, a spărgătorilor de grevă, a cămătarilor, a patronilor și a altor stigmatizați [În original, Defending the Undefendable, 1991], Editura Nemira, București, 1998. 398. Tudor Arghezi, „Israel”, Adam, nr. 9, 15 octombrie 1930 ; apud 402, pp. 96-98. 399
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
direct de aceiași Congregație. E adevărat că spre 1650 și în continuare, misionarii noștri se plângeau că adesea nu mai primesc subsidii; însă aceasta nu depindea de Sf. Congregație, ci de situația politică tulbure care ne împiedica și făcea aproape imposibilă trimiterea. În 1650 Moldova a fost invadată de tătari, cazaci - scria Pr. Valentini, Viceprefectul Misiunii -, iar această invazie a provocat ciuma și o foame chinuitoare; în așa fel încât până acum (1653) hrana de fiecare zi e pâinea de mei
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
Lupu și conduși de ginerele acestuia, Timusz Chmielnicki, au prădat țara și capitala, distrugând și bisericile catolice din Iași și Baia, în timp ce populația se refugia printre pădurile munților. Se subînțelege că aceste incursiuni frecvente ale tătarilor, cazacilor și turcilor făceau imposibilă corespondența cu lumea occidentală. În ciuda a toate acestea, Misionarii Conventuali, precum Pr. Bernardino Valentini și Pr. Vito Piluzzi, chiar dacă puțin numeroși, așa cum au putut au rămas la locul lor așteptând vremuri mai bune și mai pașnice pentru a crește numeric
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
Archiepiscopi Marcianopolitani de contentionibus inter Patres Societas Jesu et Minores Conventuales... in quibus testimonium perhihebat Patres Societatis non intulisse nec inferre molestias Missionariis praefatis, sed e contra praefatos Missionarios praedictis Patribus molestos esse.... Situația misionarilor la Iași devenise de-acum imposibilă. Pr. Gaspare da Noto a trebuit să se resemneze și să părăsească orașul și să se retragă în Valahia în conventul nostru din Târgoviște, rămânând doar Pr. Simone Appoloni la Baia (Suceava). Între timp, aceste evenimente neplăcute se apropiau de
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
o situație politică continuu îndoielnică și nesigură, datorită invaziilor tătarilor care furau și distrugeau totul, ducând în robie până și femeile și copiii, și războaiele continue cu nelipsitele consecințe de ciumă și foamete. În această situație, viața misionarului devenea aproape imposibilă fără un ajutor din partea Sf. Congregații a Propagandei. Prin aceasta se explică insistența cu care misionarii cereau acest subsidiu. În acest sens, în 1650 l-au trimis la Roma pe Pr. Agostino da Barbarano cu o procură din partea fiecărui misionar
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]