7,756 matches
-
la ziarul Scânteia, al cărui redactor- șef a fost, în perioada 1947-1960. În 1948 s-a căsătorit cu Kati Ernyei, a cărei familie, atât tatăl, cât și fratele ei, precum și soția și fetița acestuia, în vârstă de 4 ani, au pierit ca victime ale pogromiștilor germani și unguri. Exclus din partid și destituit din funcție în 1963, sub acuzații care s-au dovedit false, reabilitat după o nouă anchetă, în 1970, a emigrat, în 1980, în Israel, unde se afla o
Sorin Toma (redactor-șef al „Scânteii“ între 1947-1960): „Articolul despre poezia lui Arghezi, l-am scris din însărcinarea conducerii superioare de partid” () [Corola-journal/Journalistic/5201_a_6526]
-
terminat. Potrivit RFI, guvernul egiptean al Fratelui musulman Mohamen Morsi va trebui să coopereze cu Israael în domeniul securității. Cooperarea este însă în contradicție totală cu Frații musulmani care au acuzat Israelul că se află în spatele atacului în urma căruia au pierit 16 paznici ai frontierelor egiptene. Oficial, Morsi nu a fost prezent la funerariile militare pentru a nu deranja participarea populației cu măsurile de securitate, dar justificarea nu a convins o mare parte din egipteni. De altfel, Frații musulmani au venit
Egiptul bombardează localitățile activiștilor islamiști din Sinai by Tole Lavinia () [Corola-journal/Journalistic/57763_a_59088]
-
vieții lui). Mumiile egiptene, deși impenetrabile în misterul lor sepulcral, „comunică", indirect, cu vizitatorul înfiorat, dezvăluindu-și, în detaliu, în lungi comentarii simpatice, strategiile îmbălsămării. Experimentul moral-didactic atinge apogeul la amintita închisoare „Clink", unde nenumărați englezi (și nu numai) au pierit în chinuri groaznice, în vremurile tradiționale. Instrumentele de tortură îți fac pielea de găină (cu precădere, centura de castitate - prevăzută cu orificii minuscule pentru „derularea" minimă a circuitului fiziologic - ori „bocancul" metalic - în care laba piciorului era prăjită în ulei
România - o perspectivă londoneză by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6875_a_8200]
-
un concurs pentru tinerii violoniști și pianiști. A desfășurat o bogată activitate didactică la Școala Normală de Muzică și la Academia Chighiana din Sienne, a efectuat numeroase turnee în Europa, S.U.A. și Japonia și a realizat numeroase înregistrări discografice. A pierit împreună cu vioara sa Stradivarius într-un accident aviatic în 1953. MIERCURI, 28 SEPTEMBRIE JOHN DOS PASOS Se împlinesc 25 de ani de la decesul scriitorului american John Roderigo Dos Pasos. Născut în 1896, a fost fascinat de cultura americanilor de rând
Agenda2005-39-05-stiri () [Corola-journal/Journalistic/284248_a_285577]
-
val de lacrimi mă podidi. La contactul cu ele, mirosul de levandă al pernei se învioră. Și m-am trezit așa, nitam-nisam, într-un pat destul de larg ce plutea pe calme valuri. în jur, dalbi nuferi bolborositori jucau pe unde, piereau în adâncuri - adevărate flori de stil.
Printre coșmaruri by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/12149_a_13474]
-
tutelară, Ion Pillat. Finalul acesteia e omagiat nu doar printr-un discurs ce-i captează spiritul robust-melancolic, ci și litera, prin inserturi de factura a ceea ce se numește acum textualism: „«Ar trebui un cîntec...» al pietrelor de prund/ Cînd valuri pier în spumă, din «jocul» lor «secund»” (Nu timpul...). Sau: „Și se-ntîlneau sub vremuri - foșneau la drumuri plopii -/ Cu mama lui Vieru, «bunica-mi Calyopi»...” (Elegie la Prut). E vorba de-o abordare a tradiției ca o temă aptă nu de
„În asfințit“ by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2544_a_3869]
-
zilele trec, veșnic aceleași, searbede și plictisitoare, și viața mea se scurge întocmai ca viața unei gâze netrebnice... Eu nu pot avea o iubire; eu nu pot avea decât iubiri. Iubirile acestea însă răsar repede, pâlpâie o clipă și apoi pier, dispar pentru totdeauna, parc-ar fi fost niște visuri pe care le uiți îndată ce te-ai deșteptat din somn... O, și eu credeam că nu pot iubi, și eu îmi închipuiam că vina nu este în mine, ci în ele
Vezi una dintre cele mai frumoase declarații de dragoste din literatura românească by Căloiu Oana () [Corola-journal/Journalistic/64466_a_65791]
-
cînd tu îmi spui/ că vrei să pleci/ deși-i tîrziu/ am înțeles că tu ești tot ce am/ că te iubesc...", , Ah, voi, sănii, sănii, și voi cai, numai dracul v-a scornit, mișelul...Totu-i dus, finalul a pierit/ S-a schimbat și părul meu, și pasul/ De prea mult vioi pălăvrăgit/ Și-a schimbat, harmonica mea glasul,/ Sufletul mi-e totuși plin de rost/ Gerul și zăpada-mi saltă țelul/ Fiindcă peste toate cîte-au fost/ Rîde păn' la
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7881_a_9206]
-
compozitorului; Io de Darie Nemeș-Bota - piesă vizionară, concepută astfel încât să creeze spectre sonore de anvergură simfonică, descriind forța jupiteriană a celui mai vulcanic satelit al ”planetei roșii”, dar și contextul ciclic în care Universul se construiește/de-construiește pe sine, piere și reînvie la nesfârșit. Lucrarea reconfirmă peferința foarte tânărului compozitor pentru construcțiile monumentale, complexe, cu substrat simbolic, cosmologic. Absorbiți în actul acestei ”Geneze”, cei trei instrumentiști au depășit limitele obișnuite ale actului interpretativ. În timp ce Sorin Petrescu și Doru Roman se
Puncte cardinale by Despina PETECEL-THEODORU () [Corola-journal/Journalistic/83407_a_84732]
-
Ralucăi într-o scriitură convingătoare pentru configurarea personajului. Pe de altă parte însă, Raluca Holban este un subtil melanj de dragoste maternă, de slăbiciune feminină și de forță capabilă să țină singură cumpăna unei normalități ce pare doar a fi pierit. Finalul cărții conectează spusele de la începutul romanului ale lui Sebastian Răutu și gândurile Ralucăi Holban. „Raluca Holban începu să se dezbrace cu mișcări obosite. Lăsând grija închiderii geamantanelor pentru a doua zi, se culcă în patul monumental de care puteai
Perspective epice asupra legionarismului by Andrei Bodiu () [Corola-journal/Journalistic/5794_a_7119]
-
reverie, eram chiar fericită, era un mic sentiment al singurătății și al fericirii în pielea proprie. D.P.: "Și eu am fost aici. ș...ț În miezul stelei al insomniei al lipsei de rost/ ș...ț În inima dorinței de-a pieri/ ș...ț În inima refuzului de-a fi", spui în poemul Aici (vezi, ce bine, ce ușor putem dialoga prin versurile tale...). Ești cioraniană, ai o atitudine cioraniană, privitor la sensul vieții. M.P.: Știi cine a observat asta prima dată
Marta Petreu by Dora Pavel () [Corola-journal/Journalistic/13691_a_15016]
-
cînd, ne spunea glume. Era un om minunat. Eu rîdeam atît de tare încît se auzea peste trei săli de clasă, deși zidurile sînt groase de un metru douăzeci, pentru că școala este un vechi castel transformat. Pe urmă, mi-a pierit pofta de rîs. D.P.: Ce și cine te mai face astăzi să rîzi, totuși? M.P.: Ce mă face să rîd? Tot felul de lucruri... Replicile unora... Balotă mă face să rîd foarte mult cu ceea ce-mi povestește și cu
Marta Petreu by Dora Pavel () [Corola-journal/Journalistic/13691_a_15016]
-
apropierii nelegitime dintre Misugi și Saiko se consumă pe malul oceanului, în timp ce undeva în larg arde o barcă. Privită de la distanță. dincolo de fereastra care estompează zgomote și stilizează estetic lumea de afară, flacăra bărcii, în care vieți sau o viață pier, e frumoasă. În termenii lui T.S. Eliot, ea e corelativul obiectiv al iubirii-crimă. Ca și la cei doi Macbeth, ori Vronski și Anna Karenina, această iubire-crimă nu poate răscumpăra nestatornicia universului și singurătatea individului. Macbeth înnebunește singur, în vreme ce mîinile soției
Culoarea tristeții by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17308_a_18633]
-
vag și aproximație pare a se fi instalat la putere în republică literelor. Nici o gafă nu mai compromite, nici o inexactitate nu mai descalifică. Pur și simplu, nu sînt băgate în seamă. Iar de corectat, cine s-o facă? Rigoarea a pierit aproape cu desăvîrșire. Nu te mai aștepți că o bibliografie să fie completă. Contribuțiile anterioare sînt citate, cel mult, din politețe, fără sentimentul că istoriografia literară e o ștafeta obligatorie. Am descoperit anii trecuți că se poate absolvi Facultatea de
Un dram de stiintă by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/17545_a_18870]
-
Constantin Țoiu Îndărăt, drumul de la Sud la Nord, - grâul si marea. Lanurile de pe țărm lungi de zeci de kilometri sărind peste șirul stațiunilor, peste pădurea Comorovei cu iepuri, fazani apărând la calea ferată si pierind în intimitatea desișului... O blană leonină așternută pe țărm... Orizontul parcă se îndoaie în briză; grâul galben se apleacă și el salutând marea, unde în larg un delfin coase apa, iar valurile mării răspund și ele la salut bubuind în
La mare, vara… by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6154_a_7479]
-
dedesubt, în însăși viața cuvintelor, și în această profunzime a cuvîntului trebuie să știm să regăsim acțiunea poeziei și, pornind de aici, să-i înțelegem importanța. Să înțelegem că poezia este baza vieții în societate. Să înțelegem că societatea va pieri dacă poezia se stinge, încetul cu încetul, în relația noastră cu lumea. Să fie oare esența poeziei această relație cu cuvintele? Da, și mă voi explica de îndată. Ce sînt cuvintele? Ceea ce ne permite să gîndim lucrurile, să le analizăm
„Ce bine că Turnul Babel s-a prăbușit!“ () [Corola-journal/Journalistic/2925_a_4250]
-
duce. S-ar duce în nas./ Ar putrezi-mirosi. O lacrimă/ Poate-ar rămâne. Și aia lipsită de sare. Pe care/ Oricine-o va putea confunda/ Cu-o simplă picătură de apă/ IV/ Dar vie dezghețul !/ Chiar dac-ar fi să piară și trupul și visul/ Chiar dacă nimeni/ Nu va recunoaște în pata de pe covor/ Lacrima sângelui din inima mea/ Care tocmai a aflat că sunt muritor." (pag. 13) Ca și îngerul din Laodiceea (cel din Apocalipsă), Alexandru Mușina e insensibil la
Poezia se predă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6665_a_7990]
-
Ajunge la Timișoara doar când mai scapă și el din laț... Dar ne distrăm tare fain, râdem, glumim, mâncăm, bem. Sunt foarte fericită cu el!" "De ce nu încercați să locuiți împreună, dacă vă înțelegeți atât de bine?" Fără să-i piară o secundă zâmbetul de pe buze, mi-a replicat: "Dar cum să se mute cu mine, când e însurat?! Nu se poate așa ceva!" Ei bine, tovarășa mea de confesiuni nocturne e unul din românii care-l consideră pe Băsescu "nereprezentativ"! Discuția
Președinția ca voință și reprezentare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12125_a_13450]
-
orice ar putea să camufleze sângele. Ceea ce rămâne în urma supliciului fizic este o movilă de carne sângerândă, din care nu întotdeauna se mai poate desluși ceva. Microcosmosul corporal a devenit o hartă stâlcită a lumii. Urletul și mimica îndurerate au pierit și doar sângele a rămas singurul indiciu că victima mai trăiește.
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
o aruncătură de băț de Alba Iulia, în care domiciliază poetul în discuție): „Doamne, nu dormi niciodată,/ nici sub glie, nici sub cer/ nici pe limba-ncrucișată/ în altarul de mister./ Stai în sînge dalbă pată/ bei doar anii mei ce pier/ pe-un surîs cald de mușcată - / nici tu, brazdă, nici tu, cer” (Rudenii vegetale de veghe). Dar Ion Mărgineanu-Li nu e un cîntăreț popular. Dacă în arta plastică vorbim despre pictori naivi și pictori naiviști, ultimii descinzînd în meșteșugul celor
Un poet naivist by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4786_a_6111]
-
pericole potențiale"; astfel scrie în "fișa postului" lui Neculai Crăciun și a șefilor săi din noua Instituție, denumirea kafkiană a poliției politice; regula lor e aceea a lui Stalin: "decît să scape un vinovat din zece bănuiți mai bine să piară toți, vinovați și nevinovați", iar modul de recrutare e simplu și eficient: Nu puteai intra atunci, prin ^46-^47 între cei care băgau pe alții la pușcărie, nu între cei care intrau, fără să nu fi făcut ceva de care
Strînsoarea de oțel a fricii by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/7451_a_8776]
-
trimis cu același mesaj în Babilon, locuitorii îl iau drept profet mincinos. (Nu le vorbise și celorlalți în termeni ultimativi ? Și iată, nici un rău n-a cuprins Ninivele, remarcă ei.) Pentru ca o cetate să fie cruțată, trebuie ca alta să piară: „Bănuiești ce s-a întâmplat: fix într-o lună de la sosirea lui Iona, izbucni o epidemie de ciumă care lichidă aproape cu totul populația Babilonului. De bună seamă, nimeni nu văzu în ea urmarea profeției lui Iona, care dăduse greș
Pensula lui Ingres by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6494_a_7819]
-
sau rasă neagră - aspirații comune, interese comune, grad comun? Astea sînt rașele primare. Mai există însă și o rasă secundară. Pot avea semiții (turcii, asirienii, evreii) ori mongolii - aspirații comune, interese comune, grăi comun? Popoarele se ridică în locul raselor care pier. Rasă e o entitate: ceva de pură abstracție. Popoarele trăiesc: pure sau corcite, ele își impun voința. Voința unui conglomerat, care are același trecut, aceleași interese și aceleași aspirații viitoare - se numește popor.". Antropologia modernă, de astăzi, confirmă opiniile sagace
Iudaismul în eseistica lui Fundoianu by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17448_a_18773]
-
Dar fiindcă implacabilul Cuvînt bîntuie ca o fantasmă prin lumile noastre reale sau imaginare, fiindcă el ne apropie sau ne îndepărtează de noi înșine, Paul Neagu a scris: Remitent La marginea apei Într-o seară de toamnă cu licăr Mîndria-mi pieri Cînd am înțeles Că după și dincolo de bătălia Purtată cu strălucită probitate Întoarcerea la vatră era De neocolit 1993 Epilog A-l privi pe Paul Neagu doar în ipostazele sale de sculptor, pictor, grafician, actant sau poet nu înseamnă mare
Paul Neagu, între materie și poezie by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/8409_a_9734]
-
nu numai la masa de scris, ci și în viața publică, prin susținerea tinerilor dramaturgi, participarea la dezbateri televizate, prezența la premiere etc. Argumentele despre inevitabilul declin al teatrului într-un moment istoric nefavorabil nu-l impresionează pe Iosif Naghiu. "Piară lumea, dar rămână teatrul!" - aceasta pare să fie deviza sa. Și teatrul românesc "rămâne" tocmai prin contribuția lui Iosif Naghiu și a altor pasionați ca el. Fervoarea omului de teatru se manifestă și în textele propriu-zise, ca o inepuizabilă inventivitate
TEATRU SCURT... ȘI CUPRINZĂTOR by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17388_a_18713]