6,208 matches
-
de altă parte, blândețea, tandrețea, căldura, fiind animalul de pluș preferat al copiilor. Prin urmare, se poate regăsi în ambele variante în vis, în funcție de scenariu și de emoțiile resimțite: încredere sau frică, liniște sau angoasă. Ursul mai simbolizează problemele de socializare, deoarece despre o persoană solitară, închisă sau posacă se poate spune că se poartă ca un urs. În sfârșit, întrucât ursoaica este obligată să își lingă îndelung puiul la naștere, egiptenii au transformat-o în simbolul creației dinamice, dar neterminate
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
parte, informații despre motricitate, adică despre capacitatea de a acționa, de a concretiza și de a realiza a subiectului, iar pe de altă parte, despre calitatea relațiilor cu ceilalți. Reducând spațiul între sine și celălalt, picioarele sunt cu adevărat membrele socializării. Ele marchează distanța și îndepărtarea sau, dimpotrivă, apropierea fizică și deci afectivă. Simbolistica piciorului se nuanțează și în funcție de diferitele sale părți: - gleznele sunt sediul ego-ului. Ele dezvăluie respectul de sine moderat sau prea puternic, valorizarea în raport cu alții («a nu-i
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
delimitată de educația fizică, de sine stătătoare. De la o activitate cu caracter sporadic, efectuată de un grup restrâns de oameni și considerată, de către societate, drept ceva excentric la începutul secolului al XX-lea, sportul a devenit treptat o modalitate de socializare, de cultivare a spiritului de întrecere, de autodepășire, un instrument de perfecționare umană. Mai mult, prezentul ne dezvăluie sportul ca o activitate extrem de complexă, în care își găsesc implicarea, pe lângă specialiști și sportivi, importante resurse financiare, mass-media, clasa politică etc.
FUNDAMENTELE TEORETICE ALE EDUCAȚIEI FIZICE ȘI SPORTULUI by Adrian Cojocariu () [Corola-publishinghouse/Science/1271_a_2363]
-
il propunem ține de valorificarea diferitelor sisteme și niveluri de semnificații ale reprezentării femeii pariziene. Discursul Parisului și al Parizienei este o istorie cu o complexitate în progresie a formelor de reprezentare. Însăși epoca modernă se caracterizează printr-o istorizare, socializare și culturalizare a reprezentării, în urma faptului că literatura și artele devin din ce in ce mai mult expresii ale societății. Proiectul acestui studiu rezidă în înscrierea unui element fundamental al structurii românești personajul în problematică reprezentării. Reprezentarea Parizienei tinde spre o osmoza între ideologie
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
Delincvența, indiferent de nivelul și gravitatea sa, de vârsta făptuitorului poate fi evaluată drept o formă de "conflict cultural", care se datorează, conform opiniilor lui T. Sellin, antagonismului existent între normele de comportament și conduita diferitelor grupe sociale. Preluând ideea socializării și "învățării negative", A. Cohen consideră delincvența drept un atribut reprezentativ pentru anumite "subculturi" sociale, unde diferiți indivizi acuză faptul că perspectivele și căile de acces spre diferite bunuri și valori sociale le sunt obturate, datorită "neșansei existențiale". În consecință
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
diferențiale": indivizii devin criminali prin contactul preponderent cu modele criminale, eliminându-le pe celelalte; o comportamentul criminal nu se structurează printr-un proces de "imitație", ci individul este atras și canalizat de anumite grupuri spre "învățarea" și exprimarea tehnicilor antisociale ( socializare negativă). Teoria conflictelor și a codurilor Întemeiată de T. Sellin, această teorie creează o extensie mare fenomenului de "conflict cultural" prin considerarea următoarelor faze: o conflicte între "codurile culturale" ale diferitelor grupuri; o conflictele între "normele de comportament și conduită
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
de discuția noastră, rețin unul singur: marea teorie a societății ca proces dată de Georg Simmel (poate cel mai tentant critic al lui Tönnies) este perfect sintetizată de conceptul Vergesellschaftung, tradus (până și de spanioli), în disperare de cauză, prin „socializare”, un termen mai cunoscut în accepția conferită de Basil Bernstein în cadrul propriei sale teorii despre emergența și integrarea actorilor sociali. Termenul-pereche, (soziale) Vergemeinschaftung, exprimă procesul complementar. 7. Mathieu Deflem, specialist în contribuția lui Tönnies la sociologia criminologică (la fel ca
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
revelația cerințelor adresate autorităților publice, elaborarea unor proiecte de soluții, conflictul dintre aceste proiecte și modalitatea lor de reglementare. În fiecare dintre aceste procese, este implicată comunicarea, iar contribuția sa în activitatea politică este omniprezentă, fie că este vorba despre socializare și participare, despre elaborarea agendei de lucru, despre mobilizare sau negociere. În mod special, comunicarea are un rol fundamental în mecanismul de identificare a politicilor publice. În regimurile democratice, grație comunicării, s-ar realiza trecerea de la o situație în care
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
sistemului este condiționată de patru factori: importanța informației, timpul de așteptare necesar sistemului pentru refacere, cîștigul realizat prin fiecare operație corectivă și deplasarea scopului comunicării. Pentru Almond, comunicarea este elementul dinamic al sistemului politic, de care depind alte procese, precum socializarea, atragerea, participarea. Comunicarea permite transpunerea în practică a altor funcții de conversie a sistemului, precum articularea și unirea intereselor. În sfîrșit, potrivit lui Easton, comunicarea nu este un concept central, modelul său fundamentîndu-se pe aceeași logică a schimbului de informații între
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
2. Ce este cultura? 89 4.3. Ce este structura socială? 97 4.4. Compatibilități între cultură și structura socială 110 4.5. Incompatibilități între cultură și structura socială 119 4.6. O viziune comparativă a societăților 123 Cap. 5 SOCIALIZAREA 5.1. Teorii ale socializării și dezvoltării 131 5.2. Agenții socializării 138 5.3. Tipuri de socializare 144 5.4. Perspectiva funcționalistă și perspectiva conflictualistă asupra socializării 149 Cap. 6 GRUPURI ȘI ORGANIZAȚII 6.1. Grupuri 152 6.2
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
4.3. Ce este structura socială? 97 4.4. Compatibilități între cultură și structura socială 110 4.5. Incompatibilități între cultură și structura socială 119 4.6. O viziune comparativă a societăților 123 Cap. 5 SOCIALIZAREA 5.1. Teorii ale socializării și dezvoltării 131 5.2. Agenții socializării 138 5.3. Tipuri de socializare 144 5.4. Perspectiva funcționalistă și perspectiva conflictualistă asupra socializării 149 Cap. 6 GRUPURI ȘI ORGANIZAȚII 6.1. Grupuri 152 6.2. Organizații 162 6.3. Conducerea
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
4.4. Compatibilități între cultură și structura socială 110 4.5. Incompatibilități între cultură și structura socială 119 4.6. O viziune comparativă a societăților 123 Cap. 5 SOCIALIZAREA 5.1. Teorii ale socializării și dezvoltării 131 5.2. Agenții socializării 138 5.3. Tipuri de socializare 144 5.4. Perspectiva funcționalistă și perspectiva conflictualistă asupra socializării 149 Cap. 6 GRUPURI ȘI ORGANIZAȚII 6.1. Grupuri 152 6.2. Organizații 162 6.3. Conducerea în grupuri și organizații 167 6.4
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
structura socială 110 4.5. Incompatibilități între cultură și structura socială 119 4.6. O viziune comparativă a societăților 123 Cap. 5 SOCIALIZAREA 5.1. Teorii ale socializării și dezvoltării 131 5.2. Agenții socializării 138 5.3. Tipuri de socializare 144 5.4. Perspectiva funcționalistă și perspectiva conflictualistă asupra socializării 149 Cap. 6 GRUPURI ȘI ORGANIZAȚII 6.1. Grupuri 152 6.2. Organizații 162 6.3. Conducerea în grupuri și organizații 167 6.4. Persuasiunea birocrației 170 Cap. 7 DEVIANȚA
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
socială 119 4.6. O viziune comparativă a societăților 123 Cap. 5 SOCIALIZAREA 5.1. Teorii ale socializării și dezvoltării 131 5.2. Agenții socializării 138 5.3. Tipuri de socializare 144 5.4. Perspectiva funcționalistă și perspectiva conflictualistă asupra socializării 149 Cap. 6 GRUPURI ȘI ORGANIZAȚII 6.1. Grupuri 152 6.2. Organizații 162 6.3. Conducerea în grupuri și organizații 167 6.4. Persuasiunea birocrației 170 Cap. 7 DEVIANȚA, CRIMA ȘI CONTROLUL SOCIAL 7.1. Relativitatea devianței 184 7
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
și pe relațiile sociale mai mult decât pe indivizi. Fiecare persoană este născută într-un grup particular dintr-o societate dată și viața ei devine o trecere progresivă de la un set de grupuri la altele. Mai întâi familia care asigură socializarea individului, dobândirea de către acesta a unor valori fundamentale și a pregătirii necesare pentru a deveni independent, apoi grupul de prieteni și intrarea în școală, colegii de serviciu etc. Aspirațiile și dorințele care vor întemeia alegerile noastre de mai târziu își
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
social sau a regularităților acestuia. Toate tipurile de studii de caz menționate pot fi aplicate fie unui caz singular, fie unui caz multiplu. Partea a II-a DINAMICA SOCIETĂȚII Perspective teoretice asupra societății și interacțiunii umane Cultura și structura socială Socializarea Grupuri și organizații Devianța, crima și controlul social În partea a doua a lucrării examinăm dinamica societății. Pornim de la ideea că întreaga viață socială se realizează prin acțiuni umane variate în care subiecții acestora constituiți în grupuri de mărimi diferite
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
au un impact deosebit asupra comportamentului oamenilor, astfel că aceștia în mod obișnuit încearcă să se comporte într-un mod care va satisface așteptările rolurilor așa cum le înțeleg. Din acest motiv, interacționiștii-simbolici au fost interesați în mod special de procesul socializării copiilor deoarece învățarea rolurilor sociale este o parte critică a acestui proces. 3.4.4. Transmiterea mesajelor: prezentarea persoanei La fel cum perspectiva interacționist-simbolică este preocupată de felul în care oamenii obțin și interpretează mesajele sociale, ea este interesată de
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
prin limbă și alte simboluri. * Guvernarea: instituirea unui sistem prin care regulile sunt elaborate, disputele rezolvate și obiectivele comune îndeplinite. * Norme referitoare la violență: un set de reguli care specifică condițiile sub care violența este acceptată sau nu este acceptată. * Socializarea: un anumit mod al învățării copiilor și al oricărui alt individ care intră în societate cum să acționeze și să supraviețuiască în cultura acesteia. Deși aceste probleme trebuie să fie rezolvate de toate societățile, mijloacele prin care acestea fac acest
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
limitate astfel ca dobândirea banilor și schimbul produselor. Calculul, impersonalitatea și formalitatea ajung să domine relațiile sociale. În mod crescător, relațiile interumane devin mai mult contractuale decât personale. Gesellschaft ca relații sociale tinde să predomine în societățile industriale. Cap. 5 SOCIALIZAREA Istoria umanității este plină de legende despre copii pierduți sau rătăciți care au fost crescuți de lupi, maimuțe sau alte animale. De exemplu, legenda că Roma a fost fondată de Romulus și Remus, doi copii care au fost crescuți în
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
copiii care au fost ignorați de părinți pentru o perioadă mai lungă de timp, arată în mod tipic o dezvoltare intelectuală săracă și o rată înaltă a dificultăților de personalitate. Efectele izolării sociale ilustrează cu dramatism nevoia ființei umane de socializare. Studiile întreprinse arată că ființele umane au o nevoie înnăscută de interacțiune cu alți oameni, lucru care se realizează în procesul socializării. Noii născuți sunt dependenți de alte ființe omenești pentru: (1) satisfacerea nevoilor fizice de bază fără de care ei
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
și o rată înaltă a dificultăților de personalitate. Efectele izolării sociale ilustrează cu dramatism nevoia ființei umane de socializare. Studiile întreprinse arată că ființele umane au o nevoie înnăscută de interacțiune cu alți oameni, lucru care se realizează în procesul socializării. Noii născuți sunt dependenți de alte ființe omenești pentru: (1) satisfacerea nevoilor fizice de bază fără de care ei nu pot supraviețui și, (2) satisfacerea nevoii de interacțiune fără de care capacitatea lor de învățare este pierdută și comportamentul normal este imposibil
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
1) satisfacerea nevoilor fizice de bază fără de care ei nu pot supraviețui și, (2) satisfacerea nevoii de interacțiune fără de care capacitatea lor de învățare este pierdută și comportamentul normal este imposibil de realizat. Pe lângă aceste două aspecte cheie ale procesului socializării există și un la treilea, care constă în a învăța pe oameni informația de bază de care au nevoie pentru a supraviețui în societate. Cu alte cuvinte, fiecare individ trebuie să învețe principalele roluri sociale existente în societate și modul
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
roluri sociale existente în societate și modul de îndeplinire a acestora. De asemenea, fiecare trebuie să învețe normele societății lui sau a ei. Pe scurt, oamenii trebuie să știe cum să participe la viața societății în care s-au născut. Socializarea este procesul prin care individul își dezvoltă identitatea personală, învață și asimilează, prin interacțiune cu alții, valorile și pattern-urile de comportament potrivit culturii societății și poziției sale sociale. Fiind un proces foarte complex, socializarea începe din primele clipe după
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
în care s-au născut. Socializarea este procesul prin care individul își dezvoltă identitatea personală, învață și asimilează, prin interacțiune cu alții, valorile și pattern-urile de comportament potrivit culturii societății și poziției sale sociale. Fiind un proces foarte complex, socializarea începe din primele clipe după naștere și continuă prin întreaga viață a oamenilor. Aceștia învață modurile de existență în societatea lor cât și în grupurile din care fac parte. De asemenea, ei învață rolurile lor și ale altora din societatea
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
să ne vadă sau cum ne-ar fi plăcut să fim altcineva. Oricum, noi însă nu ne naștem cu asemenea abilitate. Utilizând ca mecanisme învățarea modului de relaționare cu societatea și percepția de către individ a comportamentului altor indivizi, procesul de socializare are ca rezultantă fundamentală constituirea personalității, modelată și desăvârșită de relațiile de grup prin intermediul agenților socializării. Astfel se formează personalitatea care este o constelație de atitudini, trăsături, simțăminte și modalități de comportament. Personalitățile noastre se dezvoltă în timp, dar odată
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]