6,326 matches
-
vrei mata, boierule, când vrei... repetă bătrânul... „-...Uite, măi Fa... Fanachi, parc‟așa îț‟ zâci! Am o carabină cu repetiție, măi, un Colt<footnote Colt, carabina cu repetiție, armă de apărare și de vânătoare pentru animale mari, cu două țevi suprapuse cu magazie de 15 focuri, cu țeavă „Damas“, invenție a fabricii de arme St. Etiene, combinație a „damasului“ englezesc cu „damasul“ de Boston, care asigură o precizie totală armei. footnote> nou-nouț, măi... cum n-ai mai văzut!“, zise moșierul cu
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
nici nu distingi dacă amintirea este proiecția acelor fapte petrecute demult sau ele Însele nu sînt decît proiecția În trecut a imaginilor de acum. Te afli Între două ficțiuni, Între două desene pe care le crezi identice, Încerci să le suprapui, prea multe linii tremurate, nu se mai potrivește nimic. Această trudnică lucrare de reconstituire. Chipurile, vocile, detaliile, lumina de atunci - cine e această umbră atît de blîndă acum În declinarea timpului, altădată tiranică În incandescența ei orgolioasă și aceste mișcări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
consolidează relațiile dintre oameni, mici atenții, contraservicii, cadouri, felicitări. CÎnd mă conduce pînă la stație ca să-și cumpere „România literară“ Îl urmăresc cîteva clipe de pe scara autobuzului, cu mersul lui ușor nesigur, cu umerii aduși și peste imaginea lui se suprapune o imagine mai veche, aceea a unui bătrîn care pășea clătinîndu-se noaptea pe aleea din fața blocului nostru, vorbind singur și oprindu-se În dreptul fiecărui felinar. Așa l-am văzut ultima dată pe Leon. Nu știu, de la o vreme mă Îngrijorează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Bloom, cînd Virag? De ce se ascundea el În spatele unui pîrlit de evreu? Un simplu erou de roman, dar ce — Exact, un erou de roman, atît. Nu confunda iar oamenii din cărți cu cei de pe stradă, nu te Încăpățîna să-i suprapui perfect că nu ține, și mai ales nu uita că autorul nu-i identic cu personajul, uneori e chiar opusul lui — Eu cred că toate personajele unei cărți Întruchipează existențele virtuale ale autorului. Uite, pe mine mă urmărește tot timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
numite mai târziu „big love” În revistele germane), Întrebarea potrivită fiind atunci: „E cazul să mă mut la Jérémie?”; era a doua fază, În principiu definitivă. Extrema fragilitate a compromisului propus de acele reviste - era vorba În fapt de a suprapune modéle comportamentale antagoniste, placându-le arbitrar pe două segmente de viață consecutive - avea să apară abia câțiva ani mai târziu, când societatea a devenit conștientă de generalizarea divorțului. Oricum, această schemă ambiguă a putut constitui timp de câțiva ani, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
senzațiile tactile, În special de excitarea deliberată a unor zone epidermice speciale, acoperite cu corpusculi Krause, ei Înșiși fiind legați de neuroni ce pot declanșa În hipotalamus o puternică emisie de endorfine. Peste acest sistem simplu, În neocortex s-a suprapus, prin succesiunea generațiilor culturale, o structură mentală mai complexă ce face apel la fantasme și (În special la femei) la iubire. Dunele de la Marseillan-Plage - asta cel puțin este ipoteza mea - nu trebuie considerate ca fiind locul unei exacerbări aberante a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
stare de detașare senzorială, ca și cum ar fi plutit la câțiva centimetri deasupra solului, Îi văzu pe lucrători fixând capacul sicriului cu ajutorul unei bormașini. Îi urmă până la „zidul tăcerii”, un zid din beton cenușiu, Înalt de trei metri, În care erau suprapuse alveolele funerare; jumătate din ele erau goale. Lucrătorul mai vârstnic se uită În registru, se Îndreptă spre alveola 632; În urmă, colegul său Împingea sicriul pe un căruț de bagaje. Era umed și rece, Începea chiar să plouă. Alveola 623
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
dar m-am trezit rașchetând parchetul: picioarele respective nu aparțineau aceleiași nimfe. Am revenit pe partea carosabilă, hotărât să găsesc traseul corect. GPS-ul dădea Însă erori maxime În acea intersecție aglomerată de șolduri, umeri și torsuri identice, unde se suprapuneau foarte multe benzi curbe, acoperind pasajele și căile de acces, bașca furtuna de fire blonde care se stârnise din senin. Am redus viteza până la limita evitării oricărui pericol, mai ales că un antebraț apărut pe turnantă Îmi presa jugulara, iar
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
mai fi uitat de Cristina. Sufeream. O vreme, chiar am suferit. CAPITOLUL XII. ÎN CARE SE RIDICĂ UNELE ÎNTREBĂRI Au fost câteva săptămâni În care n-am mai știut care e locul meu În Celebrul animal. Eșecul amoros s-a suprapus cu un neașteptat impuls de a face bilanțul. Oare realizaserăm ceva În lunile acestea zbuciumate? Cât de acoperită era miza cu care Începuserăm jocul În ianuarie? Schimbaserăm oare ceva În jurul nostru, În noi, membrii, se schimbase ceva? Și dacă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cronicarul. Tabloul lui Cosimo ar fi databil pe la 1520. Și portretul... sigur... o reprezintă pe celebra Venus Medici, dar și pe tânăra Vespucci, dacă nu sunt cumva una și aceeași sau visul în care au apărut cândva, fiecare sau împreună, suprapuse Siei Strihan, în după-amiaza când intra, emoționată, în casa Hariga. Comună tuturor acestor chipuri este doar supraintensificarea mișcării interioare ? ! Chiar când împrumută simplitatea, noblețea liniștită a imobilității. ...Doamna Mărgărit, viitoarea soție a folcloristului, și tânărul Barbosa, dar și ceilalți întruniți
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
a exista ; un acord adânc cu întâmplările și vârstele, primite cu lăcomie, în arcul lor scrâșnit. Otrava a săpat și a coclit șanțurile obrazului și gâlgâie în vene, mici clocote rebele. Jumătățile ferestrei balansează, se apropie și iar se depărtează, suprapun și din nou despart chipul proaspăt de demult care rulează pe retina rănită a femeii și copiile bizare ale chipului de-acum. Nestăpânită a devenit mâna care împinge canatul unei ferestre și al celeilalte, până se aude scârțâitul subțire și
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
-l mai privește, dar începe să vorbească despre familia Manole. Desigur ! Despre Vera, desigur... un portret care nu ne poate lăsa indiferenți, desigur, un portret cu adevărat viu, tulburător, doar să ne reamintim amănuntele, amănuntele, cum cum cum fiecare clipă suprapune, peste portretul prezent, de-o paloare metalică, prospețimea de altădată. Parcă ieri pielea obrazului neted, alb-roz, ochii mari și umezi, părul lung, vânturat, ca al unei păsări subțiri, imaculate ! Trecutul, încă ieri un vis de intensă cruzime. Clipă de durere
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
hohotul stîrnit de vreo glumă ce nu-i spunea nimic oțelului, prinse În clește un nit Încins și, pe cînd hohotul Încă-i vibra În gît, aruncă cu Îndemînare, cu indiferență, pe traiectoria obișnuită cuiul de foc. Țipătul i se suprapuse peste ecourile propriilor sale hohote, trimițînd spre marea de mașini perfecte și corecte din strada de sub el mesajul cumplit al greșelii omenești. Țipătul său fusese „Doamne!“ și, auzind acest cuvînt atît de rar folosit În numele iubirii și al milostivirii, celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
din sîngele tatălui meu, viață din viața lui, toți fuseseră oameni adevărați, reali și vii, plini de pasiunea, puterea și trăirile tinereții tatălui meu. Iar pentru mine erau niște americani dispăruți: chipurile lor grave, Încadrate de favoriți, se amestecau, se suprapuneau, pluteau laolaltă În adîncurile marine ale unui trecut imposibil de atins, de măsurat și de pătruns, ca orașul Îngropat Persepolis. Și toți erau dispăruți. Căci cine a fost Garfield cel sacrificat și cine l-a văzut pășind pe străzile vieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
încă un prilej în a-și dovedi bărbăția, de a ține piept oricăror invazii, de mici, cârnați și bere fie ea chiar nemțească. Este pentru ei, o adevărată bucurie a primăverii renăscute, când plesnetul mugurilor ce se deschid sfios, se suprapune perfect și polifonic, peste zgomotul sacilor de cărbuni, târâți de prin benzinării spre portbagaje încăpătoare, puse alături de specialități gustoase cu tocătură la grătar. Și apoi să vedeți, cum se întorc seara de la demonstrația de 1 mai, sănătoși și gălăgioși, și
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Pe figură îi era întipărită un fel de șiretenie jucăușă. M-am întrebat dacă nu își bătea joc de mine, de maică-sa, de toți cei din jur. Aveam să învăț mult mai târziu că femeile au tendința de a suprapune imaginea mamei cu cea a iubitului, pentru a se putea răzbuna dintr-un foc pe amândoi. Bineînțeles, anumite femei, nu cele pentru care imaginea mamei este sacrosantă și se răsfrânge umilitor asupra umbrei tatălui, castrat în ochii fiicei. Ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
-se când ochii îi / înalț la sânul dulce al timpului. Și, totuși, mâine este un cuvânt obscen. într-un timp în / schimbare (...). Volumul reface alegoric destinul christic, avându-l ca actant pe creatorul de poezie, pentru care filonul credinței se suprapune până la identificare propriei meniri de a zămisli, concomitent, gândul înalt și frumosul al cărui aport îl susține cu fervoare pe cel dintâi: nu știu ce mângâiere a intrat în mine / când era să mor pe deal, înnebunit de vânt, / curgându-mi din
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
și / don’t - nu face...), abolirea majorității normelor ortografiei (voi renunța / la majuscule deoarece / de aici încolo orice cuvânt ar trebui săl scriu cu majusculă de important ce mi se pare totul) și ale punctuației, cumulul de imagini, senzații, emoții, suprapuse adesea, din care se compune lumea etc. Astfel, un pocnet din degete care duce cu gândul la Arhimede, imaginea unei prostituate în miez de noapte fumând la un colț de stradă, iluzionistul plecând spre casă, după spectacol pentru a se
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
și a căuta dincolo de închipuirea comună - este benefică, generând procesul de creație, definit, între altele, în volum, ca decolarea în neantul infinit. Demersul liric acoperă un interval vast, începând cu un trecut imemorial (Din vremi), aflat în vecinătatea legendei sau suprapunându-i-se uneori, de când, de pildă, au căzut din cuib cântând puii paserii măiestre, și până în contemporaneitate, reluând la nesfârșit, sub inalienabila mască pe care și-a construit-o specia, spectacolul vieții, la care poetul se raportează, adesea, amar, ironic
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
cuie / Ca să-mi aline plânsul ce-l îngân /...// În pleoape zbateri și mirări amân, / În gesturi tandre care-n carne suie / Doar umbre-n tremur, fără trup rămân. În mod firesc, peste sentimentul neplăcut al trecerii inexorabile a timpului se suprapune cel al zădărniciei oricărei zbateri umane, frecvent sugerat în volum. De pildă, într-unul dintre sonete, din 2004, deci de la începuturile acestui periplu, făcându-și, confesiv, bilanțul sau, mai degrabă, analizându-se în acel moment, poetul se referă la dihotomia
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
Lucifer, Binele și Răul, sub semnul puterii băncilor în lingouri de aur, și, pe de altă parte, a-și exprima, cu un termen blagian, disperata conștiință a propriei destrămări. Între aceste două trăiri, care, de cele mai multe ori, de fapt, se suprapun / se amestecă, poetul dezvăluie un număr incomensurabil de frământări, convingeri, sentimente, toate demonstrând asumarea plenară a dublei lui condiții, de om și de artist, care motivează trecerea sa de la acceptare bolgiei existențiale, fără a se transforma, totuși, într-un învins
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
și simandicoși, dar și oameni simpli. În plus, Poemul Popescu s-a plictisit de veșnicia textului. Poemul lui Cristi aproape că nu-și mai dorește cititori, el își dorește prieteni. În cele câteva zeci de pagini care compun volumul, se suprapun, de fapt, două arte poetice, a autorului cărții și a poetului dispărut, sintetizând, în principal, creația lui Cristian Popescu, jalonată constant de câteva aspecte care o traversează, între care sublinierea legăturii viitorului poet cu verbul, încă înainte de a se naște
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
deasupra-mi, el însuși fiind un punct / atins de răni. În vecinătatea semantică a acestora, este situat aparentul hazard, coroborat cu imposibilitatea ieșirii din destin, prin care se subliniază dramatismul condiției umane, temă eternă a literaturilor lumii: goluri care se suprapun - / zaruri / căzute sub cruce... Mai mult, nu doar că nu uită el, dar poetul face efort să nu-i lase nici pe alții să uite, pentru că uitarea înseamnă sporirea singurătăți și, de aceea, de la această distanță/ rup în dinți / toate
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
parcă ura și avea spaimă de tot ceea ce, din gânduri sau din existență, nu avea culoarea albastră în care optica lumii a închipuit cerul și idealul) Făptura lui de instincte și hotărâri cinstite purta indelebil un ser blestemat căruia îi suprapuse cultul idealului. Cum va fi fost dezgustul lui de înseși gusturile lui, refuzul lui de el singur?” Această descriere a idealului masculin pare mai degrabă o viziune a sinelui decât a unei alte persoane. Bărbatul apare în ipostaza dedublată a
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
se simte năpădită ca de o boală de prezența acestui copilaș : ”I se păru că a crescut pe pielea ei curată o pecingine, și suferea de acest parazit care nu are amestec cu organismul ei, dar totuși i s-a suprapus”. Aceste rânduri, deși aparțin prozei de început a scriitoarei, anticipează romanul de maturitate Concert din muzică de Bach, în care prințul Maxențiu își analizează starea de boală, chiagurile de sânge din batistă, moartea iminentă, care parcă îl atrăgea ca un
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]