9,812 matches
-
pe tatăl ei urlând. Lasă-te păgubașă! De ce e atât de liniște aici? De ce te uiți la mine, Micuță Lună, ca un suflet care se deșteaptă? Am ghicit? Au cotropit lupii, în cele din urmă, țara mea? Încetează! Nu mai tremura ca o lașă! ... Bănuiesc că nu mai pot face... nimic. Armata a fost întotdeauna punctul meu slab. Tovarășul președinte nu mi-a lăsat suficient de mult timp ca să mă descurc cu căpeteniile războinice. Căpeteniile războinice... poate că... nu aș putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
bărbat sare. E Zhang Yiao-ci, al doilea om de la comanda garnizoanei 8341. În spate se aude zgomotul făcut de zăvoarele porții. Zhang Yiao-ci rămâne nemișcat la intrare. După o clipă, înaintează și intră în clădire. Bate la ușă. Degetele îi tremură. E deschis, se aude vocea primei doamne. Zhang Yiao-ci se avântă înăuntru. Își ține mâna dreaptă pe arma de la spate. Doamna Mao Jiang Ching e așezată pe canapea, cu o cană de ceai în mână. Calmul ei îl îngheață pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
conul de rahat în curtea înghețată. Câinele se târî după ea, dornic să se împrietenească, dar vrând să știe mai întâi pe unde umbla Mark. Karin coborî pe verandă și își lipi fața de balustrada înghețată. Intră înapoi în casă, tremurând. Măcar putea să pună casa la punct pentru el - de săptămâni întregi nu mai fusese făcută curățenie. În ceea ce fratele ei numea „camera familiei“, îndreptă teancurile de reviste cu mașini personalizate și femei goale. Adună discurile împrăștiate și le vârî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
putea fi speriat. Acceptăm orice îi puteți oferi. — Toate experimentele cu Cerestat - Aptiganel - au fost oprite. O cincime din pacienții tratați cu așa ceva au murit. Dar aveți și alte medicamente, nu-i așa? Se uită în jos, la carnețelul ei, tremurând. Din clipă-n clipă, mâinile ei aveau să se transforme în porumbei și să-și ia zborul. Majoritatea sunt încă în primele faze de testare. Ar trebui să intrați în testare clinică. Nu suntem deja? Vreau să zic... Arătă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
sânii ei acoperiți de pulover, în timp ce cu cealaltă își apucă sexul. Din gură îi picurau silabe: Furculiță, fuți o vulpe, sub sug pizdă eu... Ea chițăi, sări înapoi și-l lovi peste mână. Își acoperi pieptul și-și trase răsuflarea, tremurând. Tremurul se transformă în chicoteli stridente. —Ei, n-o să ne distrăm chiar așa de bine. Dar la plecare îl sărută pe țeasta care se vindeca. Te iubesc, Marker! El încercă să se ridice și să se țină după ea. Karin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
trei ani. Îi strânse mâna, vinovată. Apoi se întoarse în grabă, să-și calmeze fratele. Mark avea încă vedenii. Karin încercă să-l liniștească. Dar nu înțelegea ce văzuse el în umbra prelungă venită de nicăieri. Stătea întins în pat, tremurând încă. —Vezi? Ea îl alină și-l minți, spunându-i că vede. După dezastrul de la spital se duse la Daniel. Era exact așa cum și-l amintea: solid, animalic, familiar. Arăta la fel ca în liceu: părul lung, nisipiu, smocul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
fiecare primăvară consumăm tot mai multă apă. Așa că reprezentația va fi și mai spectaculoasă la anul. Daniel vorbea aproape compătimitor, străduindu-se să înțeleagă. Dar capacitatea sa de a descifra rasa umană se micșora mai rapid decât habitatul. Începu să tremure. Ea îi atinse pieptul și, dintr-un impuls, el o cuprinse într-un sărut trist, derutat de propriile motive. Mâna lui alunecă pe sclipirea părului ei până la gulerul răsfrânt al hainei din piele de antilopă. Îl trase spre ea - o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cadă, ar fi putut fi foarte bine o imigrantă din Boemia, lucrătoare la o fermă, care curăța miriștea de paie. Se învârtea ca un animal rănit, înfiorându-se pe măsură ce accidentul i se derula în fața ochilor. Când Daniel ajunse lângă ea, tremura încă. Arătă spre al doilea set de urme de la picioarele ei. Al doilea set începea de la vreo treizeci de metri în fața primului. Un alt vehicul care venea dinspre vest deviase pe banda opusă, unde patinase înainte de a se întoarce pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lui. Luat prin surprindere, Mark virase spre dreapta, apoi trăsese mult de volan înapoi spre stânga - singura șansă, oricât de slabă, de supraviețuire. Virajul fusese prea brusc, iar camioneta lui ieșise de pe șosea. Stătea cu piciorul pe urma de roată, tremurând. O mașină se apropia de ei; ea și Daniel se refugiară pe banda suplimentară dinspre sud. O femeie provincială, ca la vreo patruzeci de ani, într-un Ford Explorer, cu o fetiță de zece ani legată cu centura de siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
locului. Furia ei pură îl derutase. Docil, rămase pe loc în timp ce ea potrivi bucățile una lângă alta și cercetă ruptura. —Poate fi lipită, declară ea la sfârșit. Își privi fratele, clătinând din cap. De ce faci asta? Se așeză pe pat, tremurând. Și Mark se așeză, spăsit în fața unui lucru prea grav ca să fie trecut cu vederea. Weber se mulțumi să observe. Asta-i era fișa postului: să observe și să relateze. Timp de douăzeci de ani își construise reputația de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
-l consoleze. Văzând-o pe Karin că se apropie, Mark se ridică și începu să urle. —Spune-mi și mie ce se întâmplă. Mai întâi mașina, apoi soră-mea. Acum mi-au luat și casa. Coatele îi țâșniră înainte, în timp ce tremura din tot corpul. Își întindea gâtul în trei direcții, de parcă următorul atac ar fi putut veni de oriunde. Ea se uită în spate și cartierul familiar și prietenos i se păru, prin ochii lui, străin. Se întoarse spre locul unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
toată chestia asta. Poate că ești furioasă chiar și pe Mark. Mă analizezi cumva? —Nu analizez. Pur și simplu văd că... — Cine mă-ta...? Cin’ te crezi? Chiar și înăbușite, cuvintele îi reduseră pe amândoi la tăcere. Începură să-i tremure mâinile și se așeză, inertă. —Dumnezeule, Daniel. Ce se întâmplă? Ascultă-mă. Sunt el. Mai rău ca el. Veni spre ea și-i frecă brațul până i-l readuse la viață. — Furia e ceva natural, spuse el. Toate ființele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cel de dinainte nu purta niciodată centură. Și iată-l redevenind normal, având din nou încredere în ea. Dar ea intră în panică. —Mark, țipă ea. Pune-ți centura. Se întinse să-l ajute, iar el o lovi peste mână. Tremurând, Karin opri mașina pe banda suplimentară și întunecoasă a autostrăzii 30. Refuză să meargă mai departe până când nu-și punea centura. El părea dispus să stea acolo, pe întuneric, savurând impasul în care ajunseseră. —O să-mi pun centura, spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dezastrul. Și apoi venise după el la spital ca să-i lase bilețelul, instrucțiuni pentru viitorul lui Mark Schluter. Un înger autostopist, spunându-i Calc-o, du-te. Unde să se ducă? Spre accident; prin accident. Aici. Se ridică în picioare, tremurând din pricina revelației. În verdele pârlit al acestui câmp se înalță pete negre, iar vederea lui se îngustează. Corpul lui vrea să se lase în jos, dar el îl forțează să se îndrepte. Se întoarce la Farview în fugă. Din creierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de ce vor ei să-l vadă așa supărat. Drăcia dracului, turuie întruna Duane, surescitat. Eram kaput. Era momentul să încasăm asigurările de viață. Cum dracu’ ai făcut asta? Ai virat înainte ca eu să apuc măcar să văd chestia aia. Rupp tremură. Duane și Mark încearcă să nu se uite, dar iată-l. Domnul Soldat înnăscut, bâțâindu-se ca un tip cu Parkinson care merge pe catalige în timpul unui cutremur. Cerbul a încercat să ne omoare, zice el. Imitându-se pe el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și el își retrase mâna. Mi-e dor de tine, Iepuraș. Mi-e dor să fim împreună. Ea nu răspunse. El mormăi ceva cum că-și poate face timp vreo jumătate de oră, marțea viitoare, seara. Ea dădu din cap, tremurând ca un spic de grâu moale într-o zi fără vânt. Ca ea să fie mândră de el. Nimeni de pe planeta asta nu era ceea ce credeai că e. Își recăpătă controlul asupra feței, uitându-se spre stânga, la stradă. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
fără tine, doctorașule. Tu și Barbara sunteți singurii cărora chiar le-a păsat ce se întâmplă cu mine. Weber tresări la auzul acestor cuvinte, cele mai delirante pe care le rostise Mark în după-amiaza aceea. Brațele lui Mark începură să tremure, de parcă trupului său i s-ar fi făcut foarte frig. — Doctore, am o presimțire foarte nasoală legată de soră-mea. Adică a trecut... cât? Jumătate de an. Nici măcar o vorbă. Nimeni n-are chef să spună ce i s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Ea îi căută privirea, tatonând. Întinse mâna peste masa îngustă și-l apucă de încheietură. — Deci asta voiai să spui cu „mai degrabă bâjbâi“? Chiar și susținut de mâna ei, tot nu-și putea controla brațul neputincios. Tot corpul lui tremura de parc-ar fi încercat să ridice deasupra capului ceva mult mai greu decât el. Ea se aplecă și-i ridică bărbia. —Ascultă-mă. Ei sunt niște nimeni. N-au nici o putere asupra ta. Îi luă câteva clipe ca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lui și nu spuse nimic. Coloana i se arcuia, aplecându-se. Ceva din ea îi împărtășea dezamăgirea, absorbind-o în propriul ei trup. Doar ochii îl îmbărbătau - empatia însemna vertij. Îi scutură încheietura în aer. Aproape că încetase să mai tremure. —Basta. Gata cu flagelarea. Hai să dansăm. El se făcu mic, lipindu-se de peretele separeului, uluit. Eu nu dansez. Ce tot spui acolo? Orice om viu dansează. Râse de expresia lui îngrozită. — Te duci acolo și te bâțâi. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Când ne-am mutat în casa din Farview, zice ea, eu și cu mama am găsit niște casete video... Ce, vrei să zici chestiile alea gen ajută-te singur? „Belește-ți concurența?“ „Cel mai mare scor?“ Ea clatină din cap, tremurând. Oribile, zice ea. Nici nu pot. Nu pot. Oh, zice Mark. Chestia cu fistingul. Mda, de alea știam. Și când mama, șocată, vine să i le arate și începe să țipe, el stă acolo și zice că nu le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
strigă prin placajul subțire: —Pleacă. Nu ești bine-venit aici. —Schluter, frate, deschide ușa. E-o vreme de câine afară. Erau minus șase grade și o vizibilitate de trei metri. Vântul biciuia zăpada uscată și fină într-o vijelie albă. Rupp tremura, ceea ce nu făcu decât să-l convingă pe Mark că era o capacană. Pe Rupp nu-l îngheța nimic, niciodată. Avem de lămurit niște treburi, moșule. Lasă-mă să intru și discutăm. Câinele era deja isteric, arătându-și colții ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
din copilărie. Timp de cincisprezece ani nu avuseseră nici un fel de contact, în afară de momentele discutabile când se văzuseră de la distanță și de o întâlnire față în față la supermarket, când trecuseră unul pe lângă altul fără un cuvânt. Mâinile lui Daniel tremurau în timp ce forma numărul. Prima oară închise, apoi se sili să mai încerce o dată. Karin îi povestise totul despre după-amiaza aceea la casa părăsită a Schluterilor, o casă pe care Daniel și-o amintea la fel de bine cum și-o amintea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
îmbătrânit. Îl târî pe Daniel înăuntru și-l lăsă în mijlocul livingului, cercetându-l. Pe la colțurile ochilor îi izvorî apă sărată. Și totuși fața lui rămânea atentă, ca a unui cumpărător care cercetează ingredientele de pe o etichetă ciudată. Daniel stătea locului, tremurând. După multă vreme, Mark clătină din cap. —Nimic. Nu-mi vine nimic. Fața lui Daniel se boți, după care înțelese. Mark nu sereferise la acum cincisprezece ani; se referise la acum zece luni. — Niciodată nu mai vine înapoi, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Bonnie? Scuză-mă că te-am trezit. Mă primești și pe mine? Doar pentru o noapte sau două. Nu sunt nicăieri. Nimic. Gerald Weber oprește cea de-a treia mașină închiriată de el în Nebraska lângă un bancomat. Mâinile îi tremură, scoțând mult mai mulți bani decât avusese intenția. De la aeroport se întoarce instinctiv la hotelul unde devenise deja client fidel. Bun venit amatorilor de cocori. Doar că, acum, holul mișună de oameni greoi, în vârstă, îmbrăcați în haine tricotate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
femeia asta - ce e infirmiera asta? O femeie atât de singură încât îl vrea până și pe el. Ea își vâră mâna pe sub gulerul hainei lui. El o atinge pe spate. Trasează amândoi conturul pielii, capcana dintre ei. Mâinile lui tremură pe sânii ei, iar ea e gata să-l lase, să-l îndrume mai departe, până la capăt, chiar aici, pe câmpul ăsta plin de păsări. Coastele ei îi presează palma. Orbecăie spre ceva care-i uluiește pe amândoi. Gurile lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]