7,087 matches
-
aparent neglijent și „tangențial”, respectivele alegații nu par întâmplătoare dacă privim spre strategia de politică internă a regimului Putin (comparativ cu realitatea românească). În această materie, Rusia deține o experiență istorică „de invidiat”. Sistemul de represiune contra dușmanilor reali și imaginari a fost pus la punct de țarul Ivan cel Groaznic (sec. XVI). Gărzile sale pretoriene în număr de vreo 6000 („opritciniki”) făceau legea în numele tiranului urmărit de fantomele conspiratorilor și trădătorilor. Îmbrăcați în negru, cu un cap de câine și
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
am pe masă două volumașe primite de la doamna Mariana Rogoz Stratulat. Lacrima din paradis, Ed. Pim, Iași, 2009 La prima lectură atrag atenția câteva „teme și motive” (cum se mai scrie prin manualele școlare), mai bine-zis cuvinte-cheie ce definesc teritoriul imaginar circumscris propriei sensibilități. Zborul, dorul, norul, apa, clipa, iubirea, liniștea, moartea, lacrima etc. dezvoltă o dinamică interioară proprie, de risipire și reculegere, de evadare și regăsire, de căutare a spațiului virtual în care cântecul din inimă consună cu misterioasa cântare
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
geniu ca pe un om obișnuit. Este adevărat că exprimarea la persoana întâi, proprie genului liric, trimite involuntar la existența fizică a autorului. Drept urmare, cititorul este înclinat să caute identități, să confunde trama literară cu biografia și să echivaleze omul imaginar cu omul real. Or se știe că și eroul romanesc, și „eroul liric” sunt proiecții imaginare de o anume generalitate, ce pot include, în mod indirect, elemente de experiență 18 individuală. Însă a explica accentele pesimiste din lirica erotică a
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
trimite involuntar la existența fizică a autorului. Drept urmare, cititorul este înclinat să caute identități, să confunde trama literară cu biografia și să echivaleze omul imaginar cu omul real. Or se știe că și eroul romanesc, și „eroul liric” sunt proiecții imaginare de o anume generalitate, ce pot include, în mod indirect, elemente de experiență 18 individuală. Însă a explica accentele pesimiste din lirica erotică a lui Eminescu doar prin infidelitatea partenerei înseamnă a privi lucrurile la fel de simplist ca, spre exemplu, analfabetul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
permanent la principii morale învățate și asumate rațional. Vocația metafizică (gr. fisis = natură, lume, materie; gr. meta = dincolo, alături) este un potențial spiritual specific insului de geniu (creator), dedicat valorilor superioare ale vieții și înclinat să le restructureze în construcții imaginare sau teoretice originale, așezate sub cupola finalității clasice: binele, frumosul, adevărul. Menționez în paranteză că dacă ar fi fost studiat cu mijloacele științei din vremea 38 noastră, creierul poetului ar fi arătat, poate, o mai mare dezvoltare a emisferei drepte
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
al tovarășului suprem!), „lupta de clasă” se ascute! Cei care „se descurcă” se despart de cei care „nu se descurcă”. Sunt împrăștiate metodic pilulele urii contra celor care fac „stocuri” de alimente („hârciogii” din ziarul Scânteia), contra speculanților reali și imaginari, a țăranilor care ar lua pâinea de la gura orășenilor etc. Mass-media și serviciul secret de zvonuri întrețin o atmosferă belicoasă, țara întreagă fiind transformată într-un camp al luptei („de clasă”, nu?), deasupra căruia, la intersecții, pe ziduri, pe garduri
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
aparent neglijent și „tangențial”, respectivele alegații nu par întâmplătoare dacă privim spre strategia de politică internă a regimului Putin (comparativ cu realitatea românească). În această materie, Rusia deține o experiență istorică „de invidiat”. Sistemul de represiune contra dușmanilor reali și imaginari a fost pus la punct de țarul Ivan cel Groaznic (sec. XVI). Gărzile sale pretoriene în număr de vreo 6000 („opritciniki”) făceau legea în numele tiranului urmărit de fantomele conspiratorilor și trădătorilor. Îmbrăcați în negru, cu un cap de câine și
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
am pe masă două volumașe primite de la doamna Mariana Rogoz Stratulat. Lacrima din paradis, Ed. Pim, Iași, 2009 La prima lectură atrag atenția câteva „teme și motive” (cum se mai scrie prin manualele școlare), mai bine-zis cuvinte-cheie ce definesc teritoriul imaginar circumscris propriei sensibilități. Zborul, dorul, norul, apa, clipa, iubirea, liniștea, moartea, lacrima etc. dezvoltă o dinamică interioară proprie, de risipire și reculegere, de evadare și regăsire, de căutare a spațiului virtual în care cântecul din inimă consună cu misterioasa cântare
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
fără importanță pentru administrație. Brodeck nici măcar nu știe dacă rapoartele lui ajung la destinație - de când cu războiul, poșta funcționează greu, și va trece mult timp până când lucrurile se vor îmbunătăți. Suntem într-un sat din estul Europei, într-o țară imaginară, în care s-a petrecut o crimă colectivă. Autorul este necunoscut, sătenii îi dau felurite nume, iar Brodeck vorbește despre un „Altul“. Brodeck trebuie să scrie un raport care să nu dea în vileag mai mult decât este nevoie, însă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
fac mai multe pentru țară decât clasa politică actuală. Sunt întru totul de acord: dacă renunțăm la egalitatea cetățenilor, toți merită asta. Dacă acceptăm o lege a iresponsabilității și facem o ierarhizare a potențialilor beneficiari, pe o astfel de listă imaginară miniștrii ar fi printre ultimii oameni. Înaintea foștilor, desigur. LA LOC teleCOMANDA Triburile, tribunele, tribunul Alex SAVITESCU Cum poate fi atins gradul maxim de penibil în seara alegerilor fără alegători? Apărând la televizor, în prime-time, alături de „echipa de campanie“. Toți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
inaccesibilele aventuri ale rătăcitorului Ulise, fiul lui Laertes, din seminția lui Zeus. Dar adoratorul severei epopei mediteraneene aduce libații În orice grădină; susținut de M. Lecoq, am cotrobăit prin maldăre de terfeloage prăfuite; mi-am Încordat auzul, În imense hoteluri imaginare, doar-doar voi surprinde pașii tăcuți ai unui gentleman-cambrioleur; În oribila țelină din Dartmoor, Învăluit În ceața britanică, m-a devorat marele dulău fosforescent. Ar fi de prost-gust să insist. Cititorul cunoaște antecedentele care mă acreditează: și eu am fost În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
zguduită de o mențiune ocazională: cea a lui Lambkin Formento. Ne roade o inspirată bănuială. Există oare, În carne și oase, asemenea personaj? Nu cumva e, oare, vorba de o rudă, sau măcar de un ecou, al acelui Lambkin, fantoșa imaginară care și-a Împrumutat augustul nume unei satire de Belloc? Farse ca aceasta reduc numărul posibilelor carate ale repertoriului informativ, care nu poate aspira să primească un alt avans - să se priceapă bine lucrul acesta - decât al purei și simplei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
străbunii celor doi. Honorio Bustos Domecq Îmbină nume purtate de strămoși ai fiecăruia din cei doi scriitori: Bustos se numea al lui Borges, Domecq - al lui Bioy. Același procedeu se regăsește și În formarea nucelui lui B. Suárez Lynch. Autor imaginar acreditat, pentru a implementa mistificarea În verosimil, drept discipol al lui Bustos, Suárez este numele unui străbunic al lui Borges evocat de nenumărate ori În poeme; Lynch - al unui străbunic al lui Bioy. Dintre toți scriitorii imaginari În spatele cărora s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Suárez Lynch. Autor imaginar acreditat, pentru a implementa mistificarea În verosimil, drept discipol al lui Bustos, Suárez este numele unui străbunic al lui Borges evocat de nenumărate ori În poeme; Lynch - al unui străbunic al lui Bioy. Dintre toți scriitorii imaginari În spatele cărora s-au ascuns, Borges și Bioy l-au Îndrăgit mai ales pe fanfaronul și veleitarul Bustos Domecq, i-au inventat o poreclă, Bicho Feo, un critic propriu, Gervasio Montenegro, și chiar o editură care să-i publice opera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
numărul de accesări. În toată această invazie a comunicării, religiosul este un spațiu asumat sau căutat de mulți dintre noi, fie permanent, fie cu intermitențe, în funcție de necesitățile spirituale diferite, necesități dictate de lumea în care trăim: lumea reală și cea imaginară, creată de fiecare individ în parte. Cert este că fiecare dintre cele două lumi ne creează personalitatea. Prin credință, manifestată sau nu religios, realitatea transcende lumea materială, făcând apel la imaginarul nostru la care participă mesajul și limbajul religioase. Mesajul
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
decursul istoriei Biserica, fie că e vorba despre latura materială, fie că intră în discuție latura afectivă. Singura punte de legătură, care de altfel poate fi folosită și în dinamizarea valorii misionare a mass-media este faptul că "televiziunea "vorbește" întâi imaginarului și afectivului; fuzionând toate etapele reprezentării simbolice ale realului "diferit" (între un eveniment și lectura scrisorii oficiale care îl relatează, de exemplu) în spectacolul "trăit în direct", ea privilegiază comuniunea și senzația "la cald" asupra informației și reflectarea ei "la
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
είκών, de la είκω (a semăna) are, la origine, sensul de asemănare (în limba latină imago; în slavă ikona sau obraz) și poate avea mai multe înțelesuri: imagine, reprezentare, chip, portret. Vorbind despre discurs, imaginea ca reprezentare văzută, nu cea imaginată (imaginară), a fost și rămâne întâiul locutor. Susțin acest aspect de prim locutor al imaginii prin aceea că orice este vizibil transmite un mesaj, se află într-un anumit context, temporal și spațial și este supus interpretării. Mesajul transmis de imagine
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
viu au reușit să schimbe înlăuntrul oamenilor ceva. E un absurd al lucrurilor că, deși filmul de factură evanghelică are o difuzare la scară infinit mai mare decât discursul verbal, nu creează ecou decât la modul cognitiv și ca proiecție imaginară, însă nu schimbă viziunea asupra vieții, nu ordonează viața, nu îi schimbă cursul. Nu este întâmplător acest fapt. Așa cum un film dramatic nu poate schimba viziunea asupra unei iubiri imposibile, tot astfel nici filmul religios nu poate schimba viziunea în privința
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
nouă viață se năștea în Vladia, fremătătoare, plină de necunoscut, captivantă, în totală opoziție și de aceea primejdioasă, cel puțin de cîteva ori și-a spus cu glas tare sieși acest cuvînt o viață primejdioasă -, cu toate că era doar o viață imaginară, lăuntrică. Ori poate tocmai de aceea era atît de primejdioasă, pentru că nimeni nu ar fi reușit să o măsoare, să-i vadă frămîntările, tulburările, capcanele, anafoarele, curenții care pînă la urmă pot să surpe orice realitate, oricît de zdravănă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
liniștii, o liniște fără cusur, definitivă ar putea spune, împărțise așezarea în două, dar nu așa cum ar putea să-și închipuie cineva, în două părți, una la stînga și alta la dreapta, ci într-un fel surprinzător. Printr-un plan imaginar, Vladia fusese împărțită la nivelul etajului în care se aciuase K.F. Tot ce se întîmpla jos, pe pămînt, printre garduri, cotețe, case, prin grădini, pe ulițe, chiar în odăile caselor pitice, la crîșmă, în Cramă, tot ce se așeza pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
dealului și să le dea drumul la vale către Comuna. Dar pînă atunci începuse să devină sincer interesat, curios de ce aveau de gînd să facă domniile lor în Vladia. Chiar în Vladia lui, nici măcar aceea a domnișoarei K..F., fantasmagorică, imaginară, ci în Vladia lui, cea așezată pe pămînt și încîlcită în cîrceii viței de vie. "Întîi, domnule adjutant, o să vedem cu cine avem de-a face în Vladia. Altfel spus, o să facem un fel de recensămînt. Dar nu așa cum s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
era faptul că evenimentele, schimbările din Vladia aparțineau realității neadevărate, dacă vă amintiți am lămurit cumva termenul, deci realități neadevărate. Celei ce provine din aplicarea unui program teoretic în împrejurimea imediată. Înțelegeți, e vorba de a supune Realitatea, și cea imaginară, și cea din preajmă, unui plan. Or, înțelegeți, domnule Mihail, nici una, nici alta nu au planuri, nu se conformează, nu se pot supune planurilor. Ele există, sînt, atît. Dacă încerci cumva acest lucru îngrozitor, să le supui, atunci... atunci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
se temea cel mai mult "și cîți ani mai pot fi cîștigați așa, unul cîte unul?" De undeva, din întuneric, i se păru că aude răspunsul. "Nu prea mulți, domnule Mihail, nu prea mulți." Deși nu era decît o voce imaginară, o voce născută din propria sa imaginație, avu senzația că deslușește în ea inflexiunile leneșe, sîsîitul inconfundabil al celuilalt prinț, intangibil și de data asta, Basarab Cantacuzino. "Și cînd te gîndești că pe nenorocitul ăsta de Pangratty vor fi nevoiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și ardea incandescent: - Și nu ți-a luat casa foc? zic eu. - Nu! - Și nici tu n-ai pățit nimic? A clătinat din cap și a negat mut, posedat de viziunea care îi trăia înaintea ochilor (acel stâlp de foc imaginar) și care îi dilata nu numai pupilele, ci și sufletul său turburat de această predispoziție nestinsă de trecerea anilor: pornirea irezistibilă și inconștientă de a ieși din real și de a intra în lumea închipuirii, în care însă începi să
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
vom descoperi în noi înșine un mizerabil, am simțit că Dostoievski însuși se prăbușea în sine făcând această descoperire, și m-am simțit rău câteva zile. E drept că fusesem avertizat: mica broșură, Visul unui om ridicol, cu acea planetă imaginară de oameni fericiți pe care îi strică un ins venit de pe planeta noastră, conținea ceva asemănător, dar autorul parcă știa că acest om ridicol, în pragul sinuciderii, cunoscuse și el odată astfel de oameni fericiți, deci ei existau și numai
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]