8,226 matches
-
de ei toți, ce s-au repezit deodată. Cât despre pericol, era chiar inexistent, de vreme ce se isprăvise de servit ceaiul. Chiar acesta este adevărul, dar postura de salvator o aștepta de multă vreme. Așa că își ridică prețiosul trofeu, trupușorul care miroase amețitor a fraged și a lapte, și îi potrivește minuscula bluziță de marinar... O, stabilele, mediocrele noastre sentimente familiale, ce-ți dau puterea să o iei mereu de la capăt, dimineață de dimineață, și-ți dau puterea să suporți mereu, seară
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
își sprijină coatele de marginea terasei. Apoi inspiră adânc. Un timp își ține răsuflarea în piept, umflându-și cușca toracică în care, striviți, se sufocă, mucegăiesc plămânii. Respiră, face câțiva pași pe terasă, își încrucișează din nou brațele pe balustradă. Miroase amețitor a iarbă, a fân, a pământ, a copilărie îndepărtată, și el simte că e vară. E vară - e vară - e vară... Aerul încețoșat de albastru, umbra catifelată a clematitelor, mirosul de regina-nopții și de petunii. Straturile de trandafiri ai
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
nicio mamă neputând înțelege o lege care i-ar amenința copilul, decât generozitatea discutabilă a unui altruist ca mine ? Sau nu e mai de înțeles spaima de moarte a unui tânăr, chiar dacă are un obraz dizgrațios, hainele mototolite și îi miroase gura ? Ținteam acum cu disperare ușa cu careuri de oglinzi care se încăpățâna să nu se deschidă, încercând să ignor dorința mea, aproape permanentă, de a mă vedea într-o lumină favorabilă. Pur și simplu, nu mai voiam să mă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
iubeam teribil, și pe ea, și pe nenea Sandu ! Nenea Sandu Geblescu era un perfect om de lume, dar avea răbdare să se joace și cu mine ! Când îi auzeam motorul automobilului, alergam să-i sar de gât ! Ce frumos mirosea obrazul lui, neted și mângâietor, proaspăt ras, totdeauna, și părul creț, care se ondula sub briantină ! Totdeauna urca scările la mine cu cartonul de prăjituri, cu ciocolată Suchard și fructe glasate. Iar eu mă țineam după el ca o umbră
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Dintr-odată, s-a prăbușit ! Ajunsese ca un copil mic... — Las’ că asta știu ! Las’ că asta mi-aduc aminte... Că dormea în sălița de sus, din mansardă, și peste tot era o putoare de pișat ! Și pișatu de copil miroase a lapte, da pișatu de om bătrân e mai rău ca al cotoiului ! Degeaba-i pusese madam Ioaniu mușama dedesubt, că putoarea intrase-n toate, eee, mie să-mi fi dat aur, și n-aș fi ținut-o ! Și când
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ce-i țiu la respect, altminteri ce-ar mai da ei năvală ! Da io gâlgâi cu sticla pân toate colțurile unde-i știu că s-aciuiază. Numa capra de cumnată-mea tot strâmbă din nas, nu și nu, că gazu miroase, păi, a ce miroase, zic io. A ce ? A gaz ! Las’ să miroasă, zic, că gazu nu lasă putoare și în el am bază, că n-am nici picior de lighioană spurcată. C-altminteri, ce mă făceam cu casa asta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
respect, altminteri ce-ar mai da ei năvală ! Da io gâlgâi cu sticla pân toate colțurile unde-i știu că s-aciuiază. Numa capra de cumnată-mea tot strâmbă din nas, nu și nu, că gazu miroase, păi, a ce miroase, zic io. A ce ? A gaz ! Las’ să miroasă, zic, că gazu nu lasă putoare și în el am bază, că n-am nici picior de lighioană spurcată. C-altminteri, ce mă făceam cu casa asta putredă a lu Moapsa
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
io gâlgâi cu sticla pân toate colțurile unde-i știu că s-aciuiază. Numa capra de cumnată-mea tot strâmbă din nas, nu și nu, că gazu miroase, păi, a ce miroase, zic io. A ce ? A gaz ! Las’ să miroasă, zic, că gazu nu lasă putoare și în el am bază, că n-am nici picior de lighioană spurcată. C-altminteri, ce mă făceam cu casa asta putredă a lu Moapsa ? Că lemnăria toată e putredă, de veche... — Cu gaz
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ai uitat acasă ! Sau aici, prin bucătărie ! Și adu-ți și dumneata o ceșcuță pentru cafea ! Ei, lasă, numai o gură ! Uf, ce miros dezgustător ! De muced, de gaz ! Săraca, a avut intenție bună, dar... Din păcate, toate hainele ei miros așa, după ce pleacă trebuie să aerisesc în urmă ! Este și ea o biată bătrână, și n-a mai găsit alte soluții ca să lupte cu mizeria ! Soluția ei higienică este gazul, soluția ei medicală e carbaxinul, și așa mai departe ! De
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fie stomacul. Prin ușile larg deschise se vede înăuntru mobila sufrageriei, lustruită ca nouă, fără un fir de praf. Tișlaifăre apretate sub vaze cu flori, bufeturi încărcate de bibelouri. Incredibil ca în această cameră, lipită de cea a Vicăi, să miroasă a flori ! Totuși, n-am intrat niciodată înăuntru. Arată ca o casă îngrijită, dintr-acelea în care n-ai voie să intri încălțat. N-am intrat și probabil n-am să intru niciodată, deși vocea îngroșată a Moapsei, ce s-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să spargi ușa nu poți, nici să-l îndoi... — ...o pătură... au cerut ei, atunci. L-au coborât doi dintre ei din pat, în vreme ce eu, cu ceilalți câți mai eram, țineam pătura atent de cele patru colțuri. O pătură obișnuită, mirosind bineînțeles a gaz și a cărbuni și a lături... De pe pat l-au coborât cu cearșaful. Le-a fost destul de greu să-l ridice și să-l târâie, cu cearșaful verde cu tot. Așa l-au pus în pătura pe
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
un zîmbet protocolar, În timp ce dă mîna cu el. În timp ce urcăm cu toții spre apartamentul nostru, Îmi dau pentru prima oară În viață seama cît de Înguste sînt scările, cum vopseaua crem de pe pereți s-a scorojit de tot, și cum covorul miroase a varză. Jack locuiește, probabil, În ditamai căsoiul. Cu balustradă de marmură și tot tacîmul. Și ce dacă ? Nu putem avea cu toții marmură. Oricum, probabil că e groaznic să stai acolo. E rece și amplifică orice zgomot. Și probabil că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
În spatele meu și ridic ochii. Lissy, cu respirația Întretăiată, se zgîiește la buchet. O, Doamne. SÎnt de la Jack ? — Da. Dar nu le vreau, zic. Vă rog luați-le. Stați ! exclamă Lissy, punînd mîna pe celofan. Lăsați-mă doar să le miros și eu un pic ! Își Îngroapă fața Între petale și inhalează adînc. Uau ! SÎnt absolut incredibile ! Emma, le-ai mirosit? — Nu ! zic supărată. Nu vreau să le miros. — N-am văzut În viața mea niște flori atît de incredibile ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
nu le vreau, zic. Vă rog luați-le. Stați ! exclamă Lissy, punînd mîna pe celofan. Lăsați-mă doar să le miros și eu un pic ! Își Îngroapă fața Între petale și inhalează adînc. Uau ! SÎnt absolut incredibile ! Emma, le-ai mirosit? — Nu ! zic supărată. Nu vreau să le miros. — N-am văzut În viața mea niște flori atît de incredibile ca astea. Se uită la curier. Și ce-o să faceți cu ele ? — Nu știu. Ridică din umeri. Le aruncăm, cred. — O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Stați ! exclamă Lissy, punînd mîna pe celofan. Lăsați-mă doar să le miros și eu un pic ! Își Îngroapă fața Între petale și inhalează adînc. Uau ! SÎnt absolut incredibile ! Emma, le-ai mirosit? — Nu ! zic supărată. Nu vreau să le miros. — N-am văzut În viața mea niște flori atît de incredibile ca astea. Se uită la curier. Și ce-o să faceți cu ele ? — Nu știu. Ridică din umeri. Le aruncăm, cred. — O, Doamne. Lissy Îmi aruncă o privire de control
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
griji, crede-mă. Îmi zîmbește liniștitor, de parcă e extrem de obișnuit să trateze cu femei isterice care-l trimit la plimbare. Și probabil chiar e. Hai să ne așezăm și să vorbim puțin... Vorbește mestecînd gumă și, În clipa În care miros aroma de spearmint, Îmi vine să vomit. — Uite ce e, a fost o neînțelegere, spun, făcînd eforturi să-mi iau un ton politicos. Mi-e teamă că nu există nici o poveste. — Lasă-mă pe mine să hotărăsc asta, OK ? spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Timișoara. Deși e încă devreme, aproape opt, Mihai bate încet la ușă. Aude un "da" și abia peste două-trei minute i se deschide. În holul camerei, un bărbat fără haina de costum pe el, cu cravata desfăcută la gît și mirosind a băutură. În cuier, se zărește un pardesiu verde. Vă rog! întinde bărbatul o bancnotă. Beți jos în bar un coniac, vreo oră... Domnule! se supără Mihai pe un ton care luminează obrazul celuilalt. Dacă mă caută cineva, un regizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și pot arăta: pe aici pășteam porcii împreună cu Ion al lui Arbore și furam cireșe din grădina de la rîu a lui nașu Ion. Copiii mei ce vor putea spune peste ani? Că au stat zile întregi închiși într-o sală mirosind a urină și au fost colegi de oliță cu cutare și cutare?... O laborantă aduce ultimul buletin de analize. Putem merge acasă, își lovește Mihai prietenul cu palma peste umăr, arătînd spre hîrtie. N-am visat nici eu, nici cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a reușit să obțină o cameră cu balcon. Însetată, pe la un prînz, Ana s-a grăbit să soarbă din berea cumpărată. După cîteva înghițituri, a observat cum se desprind firișoare albicioase de la fund. Mihai a luat sticla, a gustat, a mirosit... Nu i-a spus Anei ce crede, dar au plecat cu toții la policlinică. Acolo nu aveau furtun subțire pentru spălaturi stomacale, așa că doctorița, foarte grijulie de altfel, a improvizat și ea ce a putut. Copiii plîngeau, iar Mihai, deși părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vadă; știe că s-ar fi bucurat, așa cum se bucură cînd își revede un prieten bun. Apoi și-a amintit de zilele verii trecute, de somnul la soare în cîmpul cu fîn în floare, de amiaza toridă și de camerele mirosind a mobilă încinsă și a crin alb, de femeia care îl aștepta la ușa biroului și semăna cu Tamara, ba era chiar ea, dar cu părul vopsit... Altceva ce mai scrie? a întrebat Mihai cînd l-a văzut pe Adrian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se ridică și rămîne în picioare, în mijlocul încăperii. Iartă-mă! șoptește Doris, conștientă că a ratat apropierea. Ți-am văzut reacția cînd Dinu a amintit de ea... pare că se scuză în timp ce coboară la marginea patului. O, dar ce plăcut miroase! izbucnește în rîs, arătînd cu privirea spre mîncarea de pe plită, vrînd să depășească momentul stînjenitor. Se așază amîndoi la masă. Mihai îi împărtășește gîndul că vrea să plece la familie și cere să fie dus doar pînă la bifurcarea șoselei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și fata plîngeau de mama focului În drum spre mașina polițiștilor. La ferestre Începură să se aprindă lumini. Curioșii scoteau capul pe uși. Jack se Întoarse În casă. Ceață de marijuana. Chiar dacă trecuseră patru ani, tot i se părea că miroase ca lumea. Hudgens trăgea de sertare, scoțînd la iveală falusuri artificiale și zgărzi de cîine țintuite. Jack găsi telefonul și căută În agenda telefonică informații despre furnizori, dar nu avu baftă. Dinăuntru căzu o carte de vizită: „Fleur-de-Lis. Douăzeci și patru de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
el. — White, fii atent aici. Bud ridică privirea. Elmer Lentz Îi arăta prima pagină din Herald. Titlul principal: „Victimele bătăii de la poliție vor intenta proces“. Subtitluri: „Marele juriu e gata să asculte mărturiile“, „Parker promite cooperare deplină din partea LAPD“. — Asta miroase a belele, spuse Lentz. — Nu, zău, Sherlock! Îi răspunse Bud. CAPITOLUL 8 Preston Exley termină de citit. — Edmund, toate cele trei versiuni sînt strălucite, dar ar fi trebuit să te duci imediat la Parker. Acum, cu toată publicitatea asta, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cum?“ -, de parcă Într-adevăr chiar nu știa nimic. Jack se duse la B.J.’s Rumpus Room. Totul În interior era tapițat cu vinilin - pereții, tavanul, separeurile de lîngă mica estradă a orchestrei. La bar: obișnuiții poponari ai casei. Barmanul Îl mirosi pe loc pe sticlete. Jack se Îndreptă spre el și Îi puse pe tejghea pozele, cu fața În sus. Barmanul luă pozele ca să le cerceteze. — Ăsta e Bobby și nu mai știu cum. Vine pe-acilea destul de des. — CÎt de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Ed Îi aruncă ziarul În față și ieși. În hol: Thad Green. Dudley Smith și Bud White la postul de ascultare. Green spuse: — Avem confirmarea oculară din partea paznicului - ei sînt tipii din Griffith Park. Apropo, ai fost grozav. Ed Își mirosi propria sudoare. — Domnule, pe Coates l-a zdruncinat povestea cu femeile. Simt asta. — Și eu. Așa că dă-i bătaie mai departe. — Au apărut puștile sau mașina? Nu, dar echipa de la Strada 77 le scutură pe toate rudele și cunoștințele tipilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]