6,384 matches
-
a mai părăsit niciodată, că este total „descoperit” (fizic și în fața destinului?!), ceea ce l-a determinat să ia o primă măsură: să se ascundă! Abandonează starea de „transparență totală”, scăldatul copilăresc în lumina orbitoare a Paradisului, și caută umbra, obscuritatea „protectoare”. Improvizează o „apărătoare” din frunză de viță! Se înțelege că acest gest nu este decât expresia simbolică pentru un „moment epocal” din existența umanității. Atenție, însă! Frunza era o rezolvare provizorie: pălește, se vestejește și trebuie înlocuită periodic. Omul ieșise
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
accederii la noua „calitate socială”: aceea de tată. Deși, într-o asemenea situație, tatăl are preocupări mult mai „concrete”: cum să asigure condițiile necesare minime creșterii puiului de om? Pe când mama pregătește „cuibul”, tatăl se învârte în jurul ei, atent și protector. Oamenii vor fi văzut acest mic spectacol, de mii de ani, și la alte perechi de mamifere, exemplar în acest sens fiind comportamentul lupilor, atât de prezenți în miturile popoarelor indoeuropene. Este un ritual al tuturor viețuitoarelor, inclusiv al acelora
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
chiriaș aveam să fiu. Dar acestea-s căile sorții, Întotdeauna necunoscute. Trufia În care se Învăluise nu mai exista. Nu mai semăna cu cea de atunci, purta o ciudată umilință dincolo de Înfrîngere sau victorie, ce părea În același timp dominație protectoare, căreia Încercam să mă sustrag, dar pe care nu Îndrăzneam s-o Îndepărtez. Eram descumpănit s-ar fi putut să Înceapă, Îmi spuneam, nu fără teamă, sentimentul marilor Înotători În preclipa plonjării Într-o apă necunoscută, de a se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Ați auzit? — Ce anume? întrebă indiferent hangiul. — Un foșnet... Deasupra ce-i? — Cucuvele - hangiul înteți focul. Din cauza frigului, își caută adăpost sub acoperiș. — Cucuvele, gemu Vitellius. Păsări prevestitoare de rău. Cucuveaua e pasărea sacră a Minervei, răspunse prezicătorul. Minerva e protectoarea Romei. E o prevestire bună pentru tine, care vrei să conduci Imperiul. — Crezi? Vitellius își sprijini fruntea pe brațe. — Vrei să-ți cunoști soarta? Du-te la Velunda. Ea e marea profetă din ținutul ăsta. Ea e preoteasa viitorului. — Velunda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
bandaj gros, iar deasupra așezară o placă concavă de bronz, ce-i ajungea imediat sub genunchi. În mâna stângă îi puseră scutul dreptunghiular din paie și nuiele. Atunci își făcu apariția un rețiar. Nu avea plasa, nici manșonul cu galerus protector pe brațul stâng; nu avea nici măcar pumnalul. Ținea în mână doar tridentul, ale cărui vârfuri erau niște sfere învelite în piele, pentru a evita accidentările în timpul antrenamentului, dar ale căror lovituri erau foarte dureroase. Rubrus se apropie de începător și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Ascunse mantia în încăperea în care stătea împreună cu alți servitori, apoi se duse repede în bucătărie. Bucătarii se certau în jurul meselor. Vitellius poruncise să se pregătească un nou fel de mâncare, care trebuia să se numească „scutul Minervei“, în cinstea protectoarei orașului, și urma să conțină peste două mii de pești și peste șapte mii de păsări, ficat, creier de fazan și de păun, limbă de flamingo și țipari, ingrediente pe care flotele imperiale le căutaseră în ținuturile cele mai îndepărtate, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
generic ce indică lupta. Pulvinar: balcon de onoare în amfiteatru. Quazi: populație ce trăia în ținuturile danubiene. Raetia: corespunde Tirolului actual, cantonului elvețian Graubünden (Grigioni) și sudului Bavariei. Retiarius: clasă de gladiatori înarmați cu trident, plasă, pumnal și un manșon protector, cu o aripă metalică pentru apărarea feței, pe brațul stâng. Rostri: astfel era numită tribuna oratorilor din Forul roman, împodobită cu ciocurile de metal ale corăbiilor dușmane pe care romanii le incendiaseră în anul 338 î.Hr. la Antium, capitala volscilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ca o nuntă din care lipsește un mire. Jalnic și impur țopăiau peste portativ fără sunete, cu slăvi sălbatice de ger, firea a rămas sticloasă și fără cer. * * * Un gest copilăresc era sărutul ce îmbrățișa umărul din care creștea aripa, protectoarea mea. Atunci nu știam câtă candoare era în buzele mele și ce bucurie să găsești un sprijin patimilor pământești! Timpul a fost puțin, zilele numărate tâmplele fierbinți de-ntristare, nu le mai simt ocrotirea, poate să cadă oricând, să zboare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
avar din licoare, nu m-am îmbătat. Angela, vara mea, de mică înțelegea suferința; fără mare popas, am rămas cu tristețea somnului greu, respirând odată cu trupul și sufletul ei și al meu. Simțurile nu mă înșeală, mireasma lor mă învăluie protector ele îmi spun dacă trăiesc sau o să mor, dacă sunt mințită frumos, ca firul ierbii mătăsos, ruginit de vreme ca în albastrele poeme chemat de condeierii bătrâni în pagini de suflet stăpâni. Marea iubire nici nu cred că ar greși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
în judecată. Pentru că i ați eliberat ? Ași. Pentru că abia se obișnuiseră fără taxe și impozite. Înăuntru trăiau mult mai protejați. Domnule doctor, eu am venit în problema Pitbullului. Știți... Știu. L-am rezolvat și pe ăsta. Prin eutanasiere ? Ferească sfântul protector al felinelor! I-am făcut certificat de motan siamez și l-am vândut ca pisică gestantă. Pentru a vă putea ajuta să plătiți consultația vom opri blana crocodilului ca plată a domnului pentru castrare iar dumneavoastră veți mai primi un
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
HOLERĂ La 1 noiembrie 1875, Ceaikovski Își prezintă la Petersburg, În sala Conservatorului, concertul În si minor pentru pian și orchestră. Așa cum scrie Ken Russell, aici l-a ascultat pentru prima oară aceea care avea să-i devină prietenă și protectoare, văduva N. von Mekk. Extaziată, femeia-l cheamă după concert pe directorul Conservatorului și-i cere amănunte despre tînărul compozitor. Directorul, care nu Întrevăzuse nici urmă de geniu la Ceaikovski, ca orice director, Își dă Însă seama c-ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pe care-l face toată lumea, chiar oameni cu mult mai puțin geniali decît Piotr, el nu Înțelege de ce-i blestemat, din neînțelegere se naște o muzică fabuloasă ce comentează permanent trama, și se strică prietenia aparte dintre Ceaikovski și văduva protectoare. Adevărul este c-am căutat și eu, la Frankfurt, o asemenea văduvă, fiindcă patronul, cum am spus, nu vroia să fie, și n-am găsit decît o fată care mi-a cerut o țigară, avea pe ea o dubioasă blană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
eu, mărturisi Maitreyi. Dar alte iubiri am mai avut. Să ți le spun? ― Cum vrei. ― Am iubit întîi un pcm, din aceia pe care noi îi numim "șapte frunze", se pregăti ea să povestească. Începui să rid și o mângâiai protector, ridicul. ― Asta nu e dragoste, scumpa mea. ― Ba da, e dragoste. Și Chabù iubește acum pomul ei; dar al meu era mare, căci ședeam pe atunci în Alipore, și acolo erau arbori mulți și voinici, și eu m-am îndrăgostit
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
dragostea noastră) se cobora jos să pregătească ceaiul. Tot ea era aceea care îmi bătea în ușă dimineața, foarte discret și foarte prudentă. Iar de câte ori întîrziam cu spălatul, mă mustra copilărește. Avea atunci un glas de mătușă, ceva familiar și protector, aproape matern, care la început mă jenase, pentru că eu aș fi voit-o pe ea numai îndrăgostită, dar care izbuti să mă farmece în cele din urmă, descoperindu-mi adâncimi și specii de dragoste pe care nu le cunoșteam și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
nu rămâne mult. Îl așteaptă ceilalți, la cafenea. Îl așteaptă ca să joace șah... Adăugase ultimele cuvinte foarte încet, mai mult pentru sine, dar fără să-și poată stăpâni iritarea. Parcă l-ar fi auzit din nou pe Caimata, pretențios și protector, și vorbindu-i totuși cu venerație, aproape cu evlavie. De câte ori îl întîlnea, nu-i putea vorbi de altceva: "Degeaba, Ieronime tată, începea punîndu-i mâna lui grea pe umeri. Cât o fi de genial conu Manolache în muzică, nu-l întrece
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Unul mare, impresionant, care era drapelul de luptă ÎBannièreă; altul mai mic, un steguleț de lance ÎPenonă. Și aceste drapele reflectau puternica credință a tinerei luptătoare, precum și recunoștința ei în fața Divinității. în același timp, ea le socotea și ca elemente protectoare. Nu a propriei persoane, ci a cauzei căreia i se dedica. Adică pentru Franța și pentru slujitorul Franței, moștenitorul tronului, Charles al VII-lea. Victoria cea adevărată în momentele premergătoare declanșării luptei pentru Orléans, Jeanne d’Arc a vrut să
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
ultima. Culți și desculți "! neam bun și blînd, de trădători, cuminte neam, frumoasă cruce, pe Fiii lui Dumnezeiești neamul cu drag pe cruce-i duce!" Cezar Ivănescu, Sutra XI marți, 21 august, 2001 Iordan s-a interpus ca un ecran protector, cînd mă gîndesc că "iepoca" pe care am trăit-o (Iordan a și murit-o) n-a năvălit peste mine. Gura propagandei n-a făcut din mine o cîrpă. Cîrpa roșie care "pavoaza", în timpul ședințelor, masa prezidiului. M-a ferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
iertare-uitare. Punct și de la capăt, dar pentru unii. O să-ți demonstrez cu zeci de exemple, altădată, cum am fost induși în eroare. Cîte forme de manipulare s-au folosit. Cîte tricsuri, cîte trișerii. După '89, s-a preferat învăluirea, vălul protector al ambiguității. Nu-ți convine realitatea, istoria, o denaturezi cum îți place. Ce ne-o fi găsit (are dreptate încășiîncășiîncă Paul Goma) să iertăm-uităm, c-așa scrie-n legile omenești? E mai simplu să exiști dincolo de bine și dincoace de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
litera primă a cuvîntului licențios? Nimeni! Ecranul TV, unde se pronunță orice, cu toată gura, vă transformă în voaiori. Cultivă voyeuristica. Inocența copilăriei? Poveste! O știu pe Ioana Holda și cariera ei murdar-pragmatică. Intră în viața studentelor ca profa cumsecade, protectoare, mămoasă. Le încîntă cu complimente, că-s frumoase și deștepte, într-o risipă de ahuri. Le introduce în tainele seducției. Fetele capătă încredere, unele o și iubesc. Fac orice pentru ea, îi spală și lenjeria, mare cît o husă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
mai face, cu toată împotrivirea subiectului de educat care are cu totul alte interese de ordin material și mai puțin spiritual. Pentru joi, 14 octombrie 2010, notam următoarele: E sărbătoare mare mai ales aici în părțile Moldovei - ziua Sfintei Parascheva, protectoarea Moldovei și în special a orașului Iași în care se află moaștele ei, aduse în țară la 1631 de către voievodul Vasile Lupu. Acum se fac anual pelerinaje cu această ocazie, cu mii și mii de pelerini, semn că lumea de
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
și Cehoslovaciei, până în adâncul Munților Tatra. Cu pregnanță autorul în memoriile de pe front evidențiază nu numai eroismul românilor, ci și omenia proverbială a poporului nostru prin aceea că în loc de cuceritor, ostașul român în totalitate își asumă responsabil rolul de eliberator protector al vieții și avutului cetățenilor țărilor respective. Din noianul de fapte concrete de OMENIE, consemnez doar cazul micului prizonier maghiar - component al formației de muzică dintr-o unitate militară care, în loc să fie predat ca prizonier de război, este însoțit să
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
Am stat în gazdă la un institutor de la fosta școala normală, cum s-ar zice, cineva care trebuia să aibă grijă de reușita mea. Tata, scumpă să-i fie amintirea, cu recomandarea cuiva, a ajuns la acest domn V.P., ca protector. Cum veneam de la țară și era toamnă, m-a adus cu căruța cu boulenii noștri, având adăpostite în coșul căruței o mulțime de produse gospodărești numai bune pentru fețe de orășeni. Nu s-a zgârcit fiindcă era vorba de viitorul
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
Willinger - ca cetățean român, loial României, față de care a manifestat și manifestă o ardentă dragoste și profundă recunoștință, țara, care cu toate unele măsuri restrictive față de evrei recunoaște fără echivoc că, Chiar în acele vremuri crâncene, România a fost mama protectoare care nu și a trimis evreii în lagăre de exterminare, așa cum au făcut statele aflate sub dominația ideologică a Germaniei hitleriste. Autoarea se întreabă retoric, „de ce atâta ură? constatând că “Poți asmuți oameni mai slabi,mai neștiutori chiar primitivi în
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
în Principatele Române, instituind, prin pacea de la Kuciuk-Kainardji (1774), „protectoratul” de facto asupra acestora, iar ulterior a obținut recunoașterea, din partea marilor puteri europene, a statutului de jure, în urma tratatului de la Adrianopol, din anul 1829. Atitudinea Rusiei, care se erija în „protectoare” a creștinilor ortodocși din partea europeană a Turciei, a devenit tot mai clară pentru cele două țări românești, mai ales după răpirea teritoriului Moldovei dintre Prut și Nistru, în anul 1812, denumit ulterior, impropriu, de noii stăpâni, Basarabia. În contrast cu
Evolu?ii demografice ?n zona ?n zona Belce?ti ?n prima jum?tate a secolului al XIX-lea by Gheorghe Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83574_a_84899]
-
eu seama, cel mai rău lucru care mi se putea Întâmpla era să mă atingă. M‑am scuturat de scârbă imaginându‑mi miile de feluri În care el o atinsese deja pe Lily, care dormea Încă adânc În umbra lui protectoare. Cine dracu’ Îți Închipui tu că ești? Ăsta este apartamentul meu și aș dori să pleci. Acum! am adăugat eu, cu o infuzie de curaj dată de grabă: aveam la dispoziție exact o oră ca să devin superbă pentru cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]