6,822 matches
-
José Martí; cu puțin Înaintea celei de-a unsprezecea, a trebuit să-l lipsesc de plăcere, căci de plictisul cu care pisăloaga baroneasă Îl asedia pe tânărul Goliadkin se molipsise și omul meu din Catamarca, printr-un interesant fenomen de simpatie psihologică, pe care de nenumărate ori l-am observat și la alți pacienți. Cu proverbiala-mi lipsă de afectare, care-i un apanage al omului de lume, nu am șovăit În fața măsurii radicale: am tras de el până a deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care spiritul său artistic Își făcea deja cumpătate iluzii. Mai echitabil și mai generos s-a dovedit a fi juriul Rural, ce nu a șovăit să-l declare campion pe berbecul care, de la incident, a avut drept de uzufruct asupra simpatiei și căldurii majorității argentinienilor. Dilema creată este interesantă. Dacă tendința descriptivă va continua, arta va fi sacrificată pe altarul naturii; doctorul T. Browne a și spus că natura este arta lui Dumnezeu. Catalogul și analiza diverselor cărți ale lui Loomis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Ruiz Villalba, pluș și cristal, cea mai oribilă hărmălaie ie tranzitabilă. Ierarhia, destincția născută, rangu, frumusețea, dacă vreți, Îndulcește pilula și ne face să Înghițim orce lături. Io aș zice mai bine să cetească junile Cárdenas, care fincă n-are simpatie contagioasă va accepta, În schimbu să rămânem ca mumiile, o judecată amativă. — O ciucolată pentru așa vorbă coaptă - a ciripit doamna. Iera să spui că să știe d-acu că io cetesc mișto. Persky a opinat liniștit: — Să lectureze Cárdenas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și necorupte, ființele și lucrurile se perpetuează prin multiplicare. Dar eu continuu să cred că aceste vorbe erau, ca multe alte paradoxuri la fel de abracadabrante, simple butade borgesiene. Căci, ce altceva a fost Bioy pentru Borges decât o oglindă plină de simpatie, mai tânără și, poate, mai sprințară, În care el și-a reflectat o imagine mai rațională și mai precisă decât Însuși originalul, desigur că mai În etate? Și poate exista, oare, satisfacție naturală mai deplină decât aceea de a-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Bioy, continuându-și conversația: „Ne vorbeam cu dumneavoastră - Îi va relata Bioy lui Sorrentino. [...] simțeam că jucam pe teren străin. Că În casa Victoriei, acolo, În San Isidro, era o lume literară care nu era lumea noastră literară. Aveam alte simpatii și admiram alte lucruri... Când Borges și eu am Început să vorbim despre literatură, ne-am Înțeles mult mai bine decât cu cei care mai erau pe acolo. Cu toate că Borges nu putea fi de acord cu gusturile mele de atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și am simțit la un moment dat că nu mai merge, în sensul că mă învârt în cerc, că pur și simplu nu mai aveam pe ce să declin. Apoi Sanda Vișan, care este o doamnă remarcabilă de altfel, avea simpatie față de mine, dar rezervă față de anumite aspecte ale fenomenului religios și a făcut să pară că a scos-o din întâmplare, dar care întâmplare s-a potrivit cu descoperirea pasiunii mele pentru filmat. De un lucru sunt convins: dacă mergeam mai
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
unul singur. Dacă fuseseră de multe ori în aceeași echipă însemna fie că aveau aceleași calități, fie că aveau calități complementare. Era o concluzie normală și, după ce ajunsese la ea, începuse să-l privească pe George Stan cu o oarecare simpatie, ceva mai multă decît trebuia să fie în privirea oricărui funcționar al Serviciului atunci cînd se întîlnește cu un coleg. Probabil nepotul lui Emanuel Stan a observat acea licărire în ochii săi dar s-a dovedit mult mai ferm, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
privirea lui rece, pătrunzătoare, i-a amintit că în acel birou trebuia să răspundă la orice întrebare i se punea, indiferent de părerea pe care o avea el. "Domnule director, după cum știți nu am opinii politice și nici un fel de simpatii pentru nici o organizație și nici o persoană politică." Desigur, nu era adevărat sută la sută. Un asemenea om nici nu există, nu avea cum să existe, chiar dacă lucra în Serviciu. Dar lui Mihail nu putea și nu voia să-i răspundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a amintirii sale, pentru că multă lume n-o mai întîlnea, nici măcar n-o mai vedea cum o zărea el în geam, și de aceea doar o mai ținea minte, născînd în jurul ei cercuri din ce în ce mai largi, mai puternice de admirație, de simpatie, de curiozitate. O nouă viață se năștea în Vladia, fremătătoare, plină de necunoscut, captivantă, în totală opoziție și de aceea primejdioasă, cel puțin de cîteva ori și-a spus cu glas tare sieși acest cuvînt o viață primejdioasă -, cu toate că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
privire din exterior e mult mai cuprinzătoare și mai obiectivă, felul de a fi al inginerului nu-i displăcuse cu totul și atunci, la cea de-a doua întîlnire a lor, Cezar Stoicescu ar fi putut desluși o undă de simpatie în privirea iscoditoare a lui Bîlbîie. Ar fi putut dacă nu s-ar fi grăbit, dacă n-ar fi intrat în panică, dacă nu l-ar fi paralizat gîndul că stîrpitura din fața lui însemna sfîrșitul nu doar al carierei sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pentru prima dată. Drept argument aducea distribuirea insignei de model fascist, însemn care după toate aparențele a fost pregătit în mod special pentru acea ocazie, avînd un dublu scop cel dintâi de a convinge pe domnul Balbo de existența unor simpatii clare pentru persoana sa și pentru ideologia pe care o reprezintă, iar cel de-al doilea, de a crea impresia unei organizații serioase și hotărîte, ce are drept scop punerea în practică a unora din ideile expuse de domnul Balbo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
gradelor inferioare ofițerești nu este în sine periculoasă, dar prin excelența-sa Basarab Cantacuzino este posibilă o legătură cu nivelul coloneilor și chiar al generalilor. Ar trebui ca în centrul atenției să stea generalul Broșteanu, general care se bucură de simpatie între cadrele tehnice și care afișează public o nemulțumire față de starea actuală a armatei". Sigur, nu e prost deloc domnul Bîlbîie, altfel nici n-ar fi avut ce căuta în Serviciu, dar nu e treaba lui să ridice piatra. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Dacă n-ar fi fost Bîlbîie, pe altcineva n-ar fi putut să-l trimită să se descurce într-o chestiune atît de complicată. Complicată, mai ales din cauză că era cu precădere duplicitară. În orice clipă tinerii ăia îți puteau trezi simpatia, te puteau face să fraternizezi cu ei, să le ții partea. Asta s-ar fi întîmplat cu oricare altul din Serviciu, aveau ofițerașii ăștia o doză de curaj nebunesc, de disperare, un dram de sfîntă naivitate și pasiune care te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fusese inteligentă, Basarab Cantacuzino nu mai era un necunoscut pentru tineri și cînd va veni vremea nu trebuiau decît să-l recunoască. E mult mai ușor să recunoști decît să cunoști! Îl vor recunoaște și îi vor purta chiar o simpatie, care destul de repede se va transforma în recunoștință. Doar nu au fost mulți prinții care i-au luat în seamă, care i-au invitat în casa lor și, mai ales, care au făcut asemenea gesturi publice tocmai pentru că vedeau ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pe mine nu mă interesează ce hotărîre ați luat, eu n-am vrut decît să vă atrag atenția că e momentul să luați o decizie, nimic mai mult, a fost, hm, cum să zic, un gest prietenesc, o dovadă de simpatie." Și fără nici un motiv, sau aproape fără nici un motiv, se apropie de biroul pe care erau aruncate de-a valma lot felul de hîrtii, plicuri netăiate, răscoli cu vîrful cuțitului de os gălbui și scoase la iveală un plic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fiu scriitor, nu numai să fiu pur și simplu, cu unicul dar care mă făcuse să înțeleg ca exist, cel a auzului... Din ciocnirile sau prieteniile mele cu.profesorii descopăr cel mult că se învață bine cu profesorul care inspiră simpatie, dar se învață în cele din urmă bine și cu cel rău, de frică. În nici una din ciocnirile sau prieteniile de care îmi amintesc nu descopăr un conflict sau o afinitate între aspirațiile încă în fașă ale viitorului romancier, cu
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cu atât mai puțin. Un nas mare, o gură strâmbă, un râs dizgrațios nu le sesizam ușor, gama de expresii era învăluită într-o unică expresie, nu vedeam antipatia, decât dacă era prea pronunțată, ca și celelalte reacții, de aversiune, simpatie sau dușmănie. Mă uitam totdeauna departe, peste capul omului, când nu coboram privirea în jos, fără să mai văd nimic în jur ore întregi. Cutreieram orașul... Nu mă interesa nici numele străzilor, nici al marilor bulevarde. Nu intram în magazine
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
sunt la școală? Și ăsta, ca și alții, din sat și mai târziu din București, vedeau pentru mine cu ochii minții un sfârșit lamentabil. Era o dorință a lor obscură, dintr-o aversiune inexplicabilă? Ceva din mine nu le inspira simpatia? Ceva subteran, fără nume, de care eu nu știam, o lua înaintea dorinței mele de apropiere prin simpla mea prezență, și năștea pofta să ajung rău, să sfârșesc "pe sub poduri" cum îmi spusese acest frate când îl vizitasem pentru prima
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
au surprins coșmarurile lui. Se pare că violase o fetiță... În schimb Feodor Pavlovici Karamazov mi s-a părut mai apropiat și desfrâul lui de care îl acuzau mulți și însuși Dostoievski, nu mi s-a părut deloc odios. Aveam simpatie pentru el, era plin de viață. (Tot așa am fost mirat că maleficul personaj feminin din Cei trei mușchetari era considerat cu naivitate de autor drept un personaj care trebuia marcat pe umăr cu fierul roșu; dimpotrivă, mie mi-a
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
că rânjea când îi asculta elogiile, dar îi plăceau... Ne-a vizitat atunci Alfredo Varella, scriitor latino-american, care ne-a povestit despre miturile din țara sa... Le culte de Pachamamma... și alte legende care trăiau în sufletul lui... uitîndu-se cu simpatie la noi, când la unul, când la altul. Un bărbat frumos, de vârsta mea, poate cu doi-trei ani mai bătrân (la cei douăzeci și șase ai mei asta nu era puțin), vorbea o franțuzească clară, puțin întreruptă de optimismul care
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și ne-a luat și am mers o zi întreagă până am ajuns în satul lui. Ce călătorie! Sate de mocani, pe care îi cunoșteam din drumul la Cîmpu-Lung, dar și de secui, cum îmi spunea Codrin, pentru care aveam simpatie, nu înțelesesem de ce Mihai Viteazul pusese să li se taie capetele celor trei omorâtori secui ai lui Bathory, și de ce domnitorul nostru fusese atât de cutremurat când își văzuse dușmanul ucis: săracul popă! Cavalerismul acesta avea să-l coste viața
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
stabilă (nu-i mai jucau ochii ca înainte) și nici nu mai arăta așa gras la față, cu obrajii prea albi și care îi cam înghesuiau nasul mic, dîndu-i acea expresie de veselie nemotivată, dar care era și contagioasă: stârnea simpatie... I-am spus lui Dobrinescu: - Un normalist din Cristur, faceți cunoștință... Și tu, am continuat eu apoi, Codrine, ai plecat singur sau cu părinți cu tot? - Nu, am plecat toți, părinții sunt la Brașov. - Și sora ta, ce face? - Ea
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
avea așa mare, poate din pricina pieptănăturii, atunci părul castaniu îi cădea bogat pe lângă obraji, acum își eliberase chipul ridicând părul într-un coc. Îi stătea mai bine, da, iată, nasul arăta obișnuit, ca orice nas. Observând poate privirea mea de simpatie mi se adresă și mă întrebă dacă am fost pe la țară și ce mai fac socrii și cumnatele ei. Îi răspunsei că n-am fost. - Noi vrem să ne ducem, dar nu acum, încolo spre primăvară, o să luăm și copilul
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
acest filon. Pe urmă, e adevărat, trebuie să-l depășești. Și a plecat. Iar noi ne-am pus ca și el paltoanele și ne-am dus la locul știut să sărbătorim evenimentul... Sîrbulescu, masivul, cum îi spuneam eu cu infinită simpatie, fiindcă vederea lui te calma ca o forță liniștită a naturii, era cel mai comunicativ, deși nu vorbea mult. - Ei, vezi? zise el când ciocnirăm halbele cu bere. Hî, ai văzut? Ei, na! Bineînțeles că văzusem. Cum să nu fi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cele mai vizibile, se petrec în Capitală. Însă de ani buni procurorii îmi spun că, în anumite zone ale țării, atunci când au instrumentat anumite dosare, s-au întâlnit cu oameni care scandau: „Votez DNA“, „Susțin DNA“. Au existat manifestări de simpatie față de această instituție. Acum, într-adevăr, trăim vremuri foarte tulburi, foarte agitate, și apar acești cetățeni care spun că susțin DNA, că sprijină justiția. Din punctul meu de vedere, e un lucru cât se poate de normal și de frumos
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]