9,812 matches
-
un miliard de oameni. A fost nevoie de o sută douăzeci și trei de ani ca să se mai adauge un miliard. După treizeci și trei de ani, am ajuns la trei miliarde. Apoi după paisprezece ani, apoi după treisprezece, apoi după doisprezece... Tremurând, oprește pe banda de refugiu. Singură, în pustiu, cu cifrele astea. Undeva în capul ei izbucnește o furtună. Semnalele țâșnesc, declanșându-se unele pe altele. Evoluția nu a pregătit-o cu nimic pentru asta. O străbat cascade electrice, crize induse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dus odată și în America. Reușește el cumva, iar povestea se va sfârși cu bine. Aici, așadar, fac militărie băieții noștri. Aici, așadar, la capătul patriei. Băieții noștri - așa le zice crainicul de la Telejurnal și, de fiecare dată, vocea îi tremură puțin. Vocea tremură, pământul poate să tremure și el. În 1977, la noi a tremurat zdravăn pământul. Însă când tremură vocea, atunci se vorbește despre ceva cu o însemnătate aparte. Așa mi-a explicat mama. „Puișor, e cât se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
în America. Reușește el cumva, iar povestea se va sfârși cu bine. Aici, așadar, fac militărie băieții noștri. Aici, așadar, la capătul patriei. Băieții noștri - așa le zice crainicul de la Telejurnal și, de fiecare dată, vocea îi tremură puțin. Vocea tremură, pământul poate să tremure și el. În 1977, la noi a tremurat zdravăn pământul. Însă când tremură vocea, atunci se vorbește despre ceva cu o însemnătate aparte. Așa mi-a explicat mama. „Puișor, e cât se poate de simplu”, spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cumva, iar povestea se va sfârși cu bine. Aici, așadar, fac militărie băieții noștri. Aici, așadar, la capătul patriei. Băieții noștri - așa le zice crainicul de la Telejurnal și, de fiecare dată, vocea îi tremură puțin. Vocea tremură, pământul poate să tremure și el. În 1977, la noi a tremurat zdravăn pământul. Însă când tremură vocea, atunci se vorbește despre ceva cu o însemnătate aparte. Așa mi-a explicat mama. „Puișor, e cât se poate de simplu”, spusese ea. „Într-o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Aici, așadar, fac militărie băieții noștri. Aici, așadar, la capătul patriei. Băieții noștri - așa le zice crainicul de la Telejurnal și, de fiecare dată, vocea îi tremură puțin. Vocea tremură, pământul poate să tremure și el. În 1977, la noi a tremurat zdravăn pământul. Însă când tremură vocea, atunci se vorbește despre ceva cu o însemnătate aparte. Așa mi-a explicat mama. „Puișor, e cât se poate de simplu”, spusese ea. „Într-o zi, când tu vei fi primul în clasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
noștri. Aici, așadar, la capătul patriei. Băieții noștri - așa le zice crainicul de la Telejurnal și, de fiecare dată, vocea îi tremură puțin. Vocea tremură, pământul poate să tremure și el. În 1977, la noi a tremurat zdravăn pământul. Însă când tremură vocea, atunci se vorbește despre ceva cu o însemnătate aparte. Așa mi-a explicat mama. „Puișor, e cât se poate de simplu”, spusese ea. „Într-o zi, când tu vei fi primul în clasă și-l vei fi întrecut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mama. „Puișor, e cât se poate de simplu”, spusese ea. „Într-o zi, când tu vei fi primul în clasă și-l vei fi întrecut pe colegul acela al tău, Rașa Mircea, atunci, ori de câte ori voi povesti despre asta, are să-mi tremure vocea.” „Mama exagerează, îndată ce i se oferă prilejul. În orice caz, ce încearcă ea să zică era că toate astea au oarecum de-a face cu mândria. Dar așa obișnuiesc mamele, mereu se exprimă încâlcit și pe ocolite. Mai întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
afla la celălalt capăt al firului. Câteodată și mama trebuia să-și imagineze unele lucruri. Atunci se povestea despre Liviu, bărbatul Doinei, care avea năravul să alerge după femei. Când mama se întindea așa la vorbă, vocea începea să-i tremure de mânie. Asta uitase să mi-o explice. La nașterea mea, tata mâncase o grămadă de înghețată, în vreme ce, la spital, mama și cu mine țipam amândoi cât ne ținea gura. Eu eram plin de forță, mama era stoarsă de puteri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
nu mă mai dădeam dus din ușa băii, de parcă aș fi prins rădăcini în prag. Întocmai ca flora țării noastre, căci și ea îi ținuse piept inamicului german. Îi barase drumul, cum ne învățase pe noi doamna de istorie. Tata tremură puțin din pricina tensiunii, iar eu, stând cu ochii pe el, îl făceam să tremure și mai tare, însă el nu lăsa să se observe decât mândria de a avea un fiu care manifestă atâta interes. În ziua a treia, lama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
prag. Întocmai ca flora țării noastre, căci și ea îi ținuse piept inamicului german. Îi barase drumul, cum ne învățase pe noi doamna de istorie. Tata tremură puțin din pricina tensiunii, iar eu, stând cu ochii pe el, îl făceam să tremure și mai tare, însă el nu lăsa să se observe decât mândria de a avea un fiu care manifestă atâta interes. În ziua a treia, lama mă interesa în așa măsură încât tremuram ca și tata, dar îmi ascundeam mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cu ochii pe el, îl făceam să tremure și mai tare, însă el nu lăsa să se observe decât mândria de a avea un fiu care manifestă atâta interes. În ziua a treia, lama mă interesa în așa măsură încât tremuram ca și tata, dar îmi ascundeam mâinile în buzunarele pantalonilor și dădeam la iveală numai dorința să mă pot rade cândva la fel de bine ca el, motiv pentru care mă declaram nerăbdător să exersez de unul singur, în fața oglinzii. Astfel, lama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
după câteva ore, eu învățasem limba italiană, nu toată, dar destule cuvinte, care sunau ca ale noastre de acasă. Părea că am să mă simt bine la Roma. Tata era mai transpirat decât înainte, însă zâmbea și mâinile nu-i tremurau deloc. Atunci am știut că tații reușesc totdeauna. A aranjat niște cartonașe pe masă: „Cele de-aici, din stânga, sunt pentru mâncare, celelalte pentru dormit”, a spus el, iar eu mă gândeam: pun pariu că tatăl din film, acela cu bicicleta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
în jur priviri hotărâte. Totdeauna privirile hotărâte sunt de folos, aș fi putut să i le recomand și tatei. Atunci n-ar mai fi avut nevoie de două cămăși pe zi din cauza transpirației și mâinile ar fi încetat să-i tremure. Atunci ar fi luat poziție în fața ambasadorului american și i-ar fi zis: „Ascultați ce vă spun!” Atunci am fi fost deja în America. Benito purta cămăși negre, ca să-și ascundă petele de transpirație. Ultima lui cămașă a avut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
A tușit puțin, cu timiditate, pe urmă s-a ridicat și s-a plimbat încolo și încoace, nu prea departe, fiindcă nu știa dacă funcționarul de la biroul cel negru n-avea ceva împotrivă. Tata transpira pe la subsuori, iar mâna îi tremura când a arătat la ghișeu scrisoarea cu invitația. A fost cât pe ce să n-o găsească și a trebuit să-și întoarcă pe dos toate buzunarele. Tata era cumplit de uituc. Când el nu găsea un lucru, venea rândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
tine la țară. Ei, când carul e încărcat din greu, de exemplu cu fân clădit într-o stivă înaltă, e nevoie de câteva lovituri de bici ca să îndemni boul. Dar totodată trebuie să-l încurajezi și să-l ajuți. Carnea tremură pe el, boul întinde grumazul, își rostogolește ochii în orbite, chinul lui îți inspiră milă. Însă în dimineața aceea căruța era ușoară. Curând, satul rămăsese în urma noastră. Călătoream spre orașul cu gară, unde eu terminasem liceul. Țăranii se duceau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Dădusem examenele după câteva zile de la sosire și știam că m-am descurcat bine. Totuși, când am deschis ochii dimineața, m-am simțit încordat și abătut, căci, pe lângă notele la examene, mă mai aștepta și căutarea unui nou adăpost. Îmi tremurau mâinile și transpiram. Fir-ar să fie, tare aș vrea să știu de unde îmi vin tremuratul și transpiratul ăsta, căci la noi în familie n-a fost nimeni care să sufere de așa ceva, se știe doar că țăranii au nervii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mult mai prietenoasă. Oamenii purtau haine groase, trenciuri, haine de blană, paltoane de toate felurile căptușite cu vatelină, mergeau pe stradă cu pași grăbiți, își ridicau gulerele și evitau drumurile lungi. Ridicam și eu gulerul costumului meu subțire, de vară, tremurând așa cum tremură puii abia fătați, când cățeaua îi lasă pentru puțin timp singuri. Câștigam trei sute douăzeci de lei într-o lună, din care o sută douăzeci se duceau pe chirie, treizeci pe abonamentul de tramvai - pentru că nu puteam face blatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
prietenoasă. Oamenii purtau haine groase, trenciuri, haine de blană, paltoane de toate felurile căptușite cu vatelină, mergeau pe stradă cu pași grăbiți, își ridicau gulerele și evitau drumurile lungi. Ridicam și eu gulerul costumului meu subțire, de vară, tremurând așa cum tremură puii abia fătați, când cățeaua îi lasă pentru puțin timp singuri. Câștigam trei sute douăzeci de lei într-o lună, din care o sută douăzeci se duceau pe chirie, treizeci pe abonamentul de tramvai - pentru că nu puteam face blatul la nesfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
În curând avea să spună și tata „la noi” și să stea la volanul unei mașini, îmbrăcat numai în maiou. Eu aș lua în primire scaunul de alături și aș număra hârtiile verzi. Tata nu era bun pentru asta, îi tremurau mâinile prea tare. Mi-am turtit nasul de geam. Era rece, din pricina aerului condiționat. Asta iarăși avea de-a face cu tehnica. Așa ceva i-ar folosi tatei la subsuori, ca să nu mai transpire. M-am apucat să număr grinzile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
el mi-era cald. S-au adus la masă bere în cutii, hamburgeri cu fasole și plăcintă cu mere cu frișcă, din care eu am primit două bucăți. Când tata a tras în sus urechea cutiei de bere, mâna îi tremura mai tare ca altădată. Începând de atunci, tata a dormit prost, se răsucea mereu în pat de pe o parte pe alta și transpira. Câteodată se scula noaptea și se ștergea, fără să facă zgomot. Prosopul și-l punea seara pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Femeile nu pot face așa ceva. Stai în baie, te uiți în oglindă și așezi lama lângă ureche. Pe urmă o faci să alunece până jos, la bărbie, apoi o iei iar de la capăt. E ciudat că atunci mâinile tatei nu tremurau. Cunoștea mișcările pe de rost. Dacă se tăia, apăsa deasupra bucățele mici de hârtie subțire. În emisiunea Teleenciclopedia povestiseră că omul se trage din maimuță. Înseamnă că bărbații sunt niște maimuțe cu un păr provizoriu. Întâi firelor de păr le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
aprins obrajii. Mi-am târât ghipsul în urma lor. În sufragerie, ciocolata trecea din mână în mână. Unchiul strângea cu amândouă mâinile cutia de bere. Cu una singură n-ar fi putut s-o țină. Una îi era aproape paralizată, cealaltă tremura. „Vino încoace, fiule, vino încoace!” i-a strigat el lui Sorin. „Uită-te ce minunăție e cutia asta. Fratele meu mi-a arătat cum se desface. Mie nu mi-ar fi trecut niciodată prin cap. Vino încoace, după ce o golesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
și am privit într-o altă lume, pe care o știam doar din filmele de la televizor și de la un post de radio interzis, am simțit cum îmi scade curajul și crește în mine frica. Stăteam cu spatele spre băiat și tremuram. Îmi țâșnea transpirația prin toți porii. Un lucru știu însă, că eram mai curajos ca mulți alții. Fără îndoială, și mai disperat ca mulți alții, din cauza bolii copilului. Curajul și disperarea m-au împins în călătoria asta. Și nu vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cinstit și cumsecade. Nici unul care e cinstit și cumsecade nu se întoarce din America. Doar cine a avut o misiune, acela se întoarce. Ascultați ce vă spun.” Din nou au încremenit toți. Eu nu-mi luam ochii de la tata. El tremura din tot corpul și a făcut un pas înspre Petrea. „Hai, tată, curaj. Arată-i că te pricepi să vorbești la fel de bine ca profesorii de la școală”, îi ziceam eu în gând. „Vorbiți, domnule Teodorescu, spuneți ceva. Altfel bețivul are să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pentru asta, căci deseori armata ucide armăsarul din tine. Și când armăsarul e mort, atunci ești adult, spui fraze de genul «Sensul vieții e următorul...» sau «Ader la crezul acestui partid», îți iei două săptămâni de concediu pe an și tremuri să nu-ți pierzi locul de muncă. Dar să lăsăm toate astea, ai să le afli tu oricum prea curând. Petreceam zilnic multe ore pe câmpul de zbor. Văzuserăm câteva din cele mai noi avioane - printre care și aparate rusești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]