8,502 matches
-
moleculară mai mare, precum IgG. Indicele de selectivitate (IS) se definește prin raportul clearance IgG/clearance transferină. Proteinuria este considerată selectivă dacă IS < 0,1 și neselectivă dacă IS > 0,2. Lipiduria este constituită din colesterol, trigliceride și fosfolipide. în urină se evidențiază cilindri grăsoși și cristale birefringente de colesterol (cu aspect de „cruce de Malta” în lumină polarizată). Hematuria se întâlnește în SN impur. Hematiile prezintă dismorfism, ce atestă originea lor glomerulară. Când hematuria este importantă, pot să apară cilindri
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
aportului de sodiu. Un consum de Na de peste 4,5 g/zi (12 g NaCl) poate anula complet efectul antiproteinuric al IECA. Complianța pacienților la restricția de Na poate fi verificată prin dozarea natriurezei (de exemplu, 100 mmol Na în urina din 24 ore = 6 g NaCl consumate în ziua respectivă). Restricția aportului de lichide. Consumul excesiv de lichide nu este benefic și chiar poate crește proteinuria și rata de progresie a IRC. Blocantele canalelor de calciu non-dihidropiridinice (BCC-NDH), verapamilul și diltiazemul
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
artralgii, tulburări digestive, oligurie sau edem pulmonar acut) ori insidios (cu astenie, subfebrilitate, edeme moderate). Perioada de stare se manifestă cu oligurie (până la anurie completă), uneori edeme (în jumătate din cazuri, discrete), iar TA este normală sau puțin crescută. Examenul urinii relevă un sindrom nefritic, cu proteinurie moderată (1-2 g/zi, neselectivă, rareori SN), hematurie, cilindri hematici, hialini și granuloși, leucociturie. Se asociază un sindrom inflamator nespecific (CRP, VSH, fibrinogen crescute etc.), iar serologia permite diagnosticul tipului de GNEC: Ac anti-MBG
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
febrile, HTA severă, decompensări cardiace sau diabetice. Dozarea se face prin diferite tehnici: RIA, ELISA, imunodifuzie radială, imunonefelometrie sau imunoturbidimetrie. Există și bandelete reactive, actualmente în curs de evaluare; acestea au o sensibilitate (95 %) și specificitate (93 %) acceptabile. Deoarece colectarea urinii pe 24 h este uneori dificilă în practică, s-a propus determinarea în paralel a albuminuriei și a creatininuriei dintr-un eșantion de urină, un raport albumină/ creatinină urinară de 30-300 mg/g fiind considerat definitoriu pentru microalbuminurie. în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
actualmente în curs de evaluare; acestea au o sensibilitate (95 %) și specificitate (93 %) acceptabile. Deoarece colectarea urinii pe 24 h este uneori dificilă în practică, s-a propus determinarea în paralel a albuminuriei și a creatininuriei dintr-un eșantion de urină, un raport albumină/ creatinină urinară de 30-300 mg/g fiind considerat definitoriu pentru microalbuminurie. în sfârșit, MA se poate exprima drept concentrația albuminei în urina de dimineață sau într-un eșantion aleatoriu (30-300 mg/l). în practică, determinarea MA în
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
s-a propus determinarea în paralel a albuminuriei și a creatininuriei dintr-un eșantion de urină, un raport albumină/ creatinină urinară de 30-300 mg/g fiind considerat definitoriu pentru microalbuminurie. în sfârșit, MA se poate exprima drept concentrația albuminei în urina de dimineață sau într-un eșantion aleatoriu (30-300 mg/l). în practică, determinarea MA în urina de dimineață constituie un test ideal de depistare. în DZ 1, MA survine rar în primii 5 ani de la debutul diabetului și înainte de pubertate
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
un raport albumină/ creatinină urinară de 30-300 mg/g fiind considerat definitoriu pentru microalbuminurie. în sfârșit, MA se poate exprima drept concentrația albuminei în urina de dimineață sau într-un eșantion aleatoriu (30-300 mg/l). în practică, determinarea MA în urina de dimineață constituie un test ideal de depistare. în DZ 1, MA survine rar în primii 5 ani de la debutul diabetului și înainte de pubertate. De aceea, în DZ 1, cercetarea MA trebuie făcută anual, începând de la pubertate și după 5
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de la pubertate și după 5 ani de evoluție a diabetului. în DZ 2, din cauza dificultății precizării momentului exact al debutului diabetului, screening-ul pentru MA trebuie făcut anual, începând de la data diagnosticului (dacă nu există deja macroalbuminurie, la examenul sumar de urină). în al doilea rând, MA este considerată un marker al unei disfuncții vasculare generalizate, deoarece s-a demonstrat că MA este un factor de risc independent de morbiditate și mortalitate cardiovasculară: prezența ei crește de trei ori riscul de AVC
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
alternativă de diagnostic verosimilă, se poate exclude LES. Dacă nu există altă explicație, rămâne în discuție diagnosticul de LES cu AAN negativi sau LES incomplet. Dacă titrul este ≥ 1/40, se recurge la alte explorări complementare (hemoleucograma, creatinina, sumarul de urină, Ac anti-ADNdc, anti-Sm și APL): 0-3 criterii = absența LES sau LES incomplet; ≥ 4 criterii = LES. 6.1.8. LES indus de medicamente O serie de medicamente pot determina un sindrom lupus-like, manifest clinic sau numai prin apariția AAN sau pot
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
definesc prin structura unică, atât a lanțului greu, cât și a lanțului ușor și a specificității idiotipice. Ele sunt rezultatul unei proliferări monoclonale limfocitare B, benigne sau maligne. Existența unei Ig monoclonale poate fi depistată în serul sau/și în urina pacienților, prin electroforeza proteinelor. Electroforeza proteinelor serice este indicată fie cu ocazia unui bilanț biologic sistematic, fie în prezența unei VSH crescute, aparent neexplicate, fie într-un anumit context clinic. Ea relevă o bandă (pic sau spike) monoclonală (foarte îngustă
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
albuminurie până la sindrom nefrotic, excepțional sindrom Fanconi. 9.1.2.4. Diagnosticul Diagnosticarea cu MM necesită existența a cel puțin două criterii din următoarele patru: • plasmocitoză medulară ≥ 20 % (sau < 20 %, dacă este monoclonală); • paraproteină monoclonală serică; • lanțuri ușoare monoclonale în urină; • leziuni litice osoase radiologice. 9.1.2.5. Clasificarea MM în funcție de masa tumorală (după Durie și Salmon) mielomul multiplu poate fi în: • stadiul I: MM cu masă tumorală redusă (< 0,612 celule/m2) - presupune existența tuturor criteriilor următoare: - Hb > 10
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
nefropatia balcanică (toxine miceliene); • metabolice: gută, hipercalcemie, hipokaliemie, hiperoxaluria; • hematologice: amiloidoza, mielomul multiplu, alte paraproteinemii, drepanocitoza; • imunitare: sindrom Sjögren, vasculite sistemice, lupus eritematos sistemic, boala Goodpasture, sarcoidoză; • ereditare: boala Wilson, cistinoza, hiperoxaluria; • polichistoze cu afectare perichistică. 11.2. Diagnostic Examinarea urinei (cu bandeleta urinară, microscopică, biochimică) obiectivează, de regulă, prezența leucocituriei și a cilindrilor leucocitari, absența proteinuriei glomerulare și a hematuriei. Prin această evaluare se poate obține o importantă sugestie de diagnostic diferențial între nefropatia interstițială acută (căruia îi este caracteristic
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de IRCT (determinată la începutul anilor 1990) este: • 1 % - SUA; • 3 % - Europa; • 9 % - Australia; 10 % dintre pacienții cu sindrom analgezic, dezvoltă IRCT. Manifestările renale din stadiile inițiale ale afectării renale constau în: • piurie sterilă; • hematurie; • tulburări de concentrare și acidifierea urinii; • colică renală asociată cu IRA, cu obstrucție bilaterală a arborelui urinar; • hematurie micro - macroscopică însoțită de eliminare de fragment tisular: - necroză papilară - fragment de carcinom de uroepiteliu Odată cu progresia suferinței renale se instalează semne și simptome nespecifice de IRC. Suspiciunea
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Din păcate însă, marea majoritate a pacienților continuă abuzul. 11.5. Nefropatia ascendentă. Refluxul vezicorenal 11.5.1. Definiții Nefropatia ascendentă este caracterizată de prezența unisau bilaterală de cicatrice focale renale datorate refluxului vezicorenal primitiv. Refluxul vezicorenal constă în regurgitarea urinii din vezica urinară în uretere. Există două tipuri de reflux vezicoureteral: a) secundar obstrucției vezicale din motive anatomice sau din cauza suferinței neurologice, având drept consecință nefropatie interstițială cronică secundară; b) primitiv, consecință a unei anomalii congenitale la nivelul joncțiunii ureterovezicale
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
IRC. 11.5.3. Patogenia nefropatiei ascendente Relația dintre refluxul vezicorenal și instalarea nefropatiei ascendente este realizată prin următoarele verigi patogenice: • insultă hemodinamică; • infecție bacteriană; • leziuni microvasculare cu pierderi de vase și ischemie secundară; • răspuns imun la substanțe iritante din urină - proteina Tamm-Horsfall și la antigene bacteriene, cu inițierea fibrogenezei. Pierderea de nefroni are drept consecință hipertrofia și hiperfiltrarea la nivelul nefronilor restanți cu apariția și progresia sclerozei focale și segmentale la nivelul glomerulilor restanți (glomeruloscleroză focală și segmentală). Progresia nefropatiei
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
ed.). Robert W. Schrier (ed). Lippincott Williams and Wilkins. Philadelphia 2001. 12. INFECȚIILE TRACTULUI URINAR 12.1. Definiție Infecțiile tractului urinar (ITU) reprezintă situații patologice caracterizate prin pătrunderea și multiplicarea bacteriilor în tractul urinar, manifestate prin bacteriurie. Colonizarea microbiană a urinii poate fi asimptomatică sau simptomatică. în absența infecției, tractul urinar este steril, cu excepția treimii externe a uretrei la femei. Infecția poate atinge uretra, vezica urinară, ureterele, bazinetul, papilele, calicele și interstițiul renal, dar și structurile adiacente (fascia perineală, prostata, epididimul
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
uretra, vezica urinară, ureterele, bazinetul, papilele, calicele și interstițiul renal, dar și structurile adiacente (fascia perineală, prostata, epididimul). Germenii cei mai frecvent implicați sunt bacteriile, mai rar virusuri, levuri, ciuperci. Diagnosticul de infecție urinară este documentat prin: • examenul citobacteriologic al urinii (ECBU); • prin bandelete reactive. Pentru un examen citobacteriologic corect, trebuie respectate condițiile de prelevare: • toaleta corectă a zonei perineale; • recoltarea urinii din mijlocul jetului urinar; • recoltarea din prima urină de dimineață care este mai concentrată (dacă proba este recoltată în
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
frecvent implicați sunt bacteriile, mai rar virusuri, levuri, ciuperci. Diagnosticul de infecție urinară este documentat prin: • examenul citobacteriologic al urinii (ECBU); • prin bandelete reactive. Pentru un examen citobacteriologic corect, trebuie respectate condițiile de prelevare: • toaleta corectă a zonei perineale; • recoltarea urinii din mijlocul jetului urinar; • recoltarea din prima urină de dimineață care este mai concentrată (dacă proba este recoltată în cursul zilei, se recomandă ca subiectul să încerce să nu urineze și să nu bea timp de patru ore înainte de prelevare
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
ciuperci. Diagnosticul de infecție urinară este documentat prin: • examenul citobacteriologic al urinii (ECBU); • prin bandelete reactive. Pentru un examen citobacteriologic corect, trebuie respectate condițiile de prelevare: • toaleta corectă a zonei perineale; • recoltarea urinii din mijlocul jetului urinar; • recoltarea din prima urină de dimineață care este mai concentrată (dacă proba este recoltată în cursul zilei, se recomandă ca subiectul să încerce să nu urineze și să nu bea timp de patru ore înainte de prelevare); • proba de urină va fi transportată rapid la
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
jetului urinar; • recoltarea din prima urină de dimineață care este mai concentrată (dacă proba este recoltată în cursul zilei, se recomandă ca subiectul să încerce să nu urineze și să nu bea timp de patru ore înainte de prelevare); • proba de urină va fi transportată rapid la laborator (dacă nu este posibil, urina va fi conservată la frigider la 4 șC). Examenul bacteriologic oferă date privind: - citologia: leucocite și hematii pe ml sau pe mm3; - bacteriologia: identificarea și numărul de germeni pe
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
concentrată (dacă proba este recoltată în cursul zilei, se recomandă ca subiectul să încerce să nu urineze și să nu bea timp de patru ore înainte de prelevare); • proba de urină va fi transportată rapid la laborator (dacă nu este posibil, urina va fi conservată la frigider la 4 șC). Examenul bacteriologic oferă date privind: - citologia: leucocite și hematii pe ml sau pe mm3; - bacteriologia: identificarea și numărul de germeni pe ml; această identificare este cuplată cu antibiograma. O infecție urinară este
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
acută, infecții decapitate prin antibioterapie prealabilă; - fără infecție: contaminare urinară prin secreție vaginală, nefropatii interstițiale cronice, tumori uroteliale, inflamații vezicale (calculi, radioterapie pelvină), neovezică ileală. Bacteriuria semnificativă se definește prin prezența a peste 105 unități formatoare de colonii (UFC)/ml urină. O bacteriurie joasă, cuprinsă între 103-105 UFC/ ml, semnifică contaminarea urinii, dar se interpretează ca ITU în condițiile: 1) asocierii bacteriuriei joase cu piurie și simptome clinice sugestive, 2) a bacteriuriei peste 103 UFC/ml la un bărbat simptomatic sau
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
secreție vaginală, nefropatii interstițiale cronice, tumori uroteliale, inflamații vezicale (calculi, radioterapie pelvină), neovezică ileală. Bacteriuria semnificativă se definește prin prezența a peste 105 unități formatoare de colonii (UFC)/ml urină. O bacteriurie joasă, cuprinsă între 103-105 UFC/ ml, semnifică contaminarea urinii, dar se interpretează ca ITU în condițiile: 1) asocierii bacteriuriei joase cu piurie și simptome clinice sugestive, 2) a bacteriuriei peste 103 UFC/ml la un bărbat simptomatic sau 3) a identificării Staphilococcus Saprophiticus. Diagnosticul de infecție urinară prin bandelete
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
este mai rară, rezervorul de infecție fiind un focar ORL, dentar, cutanat, prostatic etc., iar germenii implicați fiind stafilococii alb și auriu, Salmonella, Pseudomonas aeruginosa, Candida. Parenchimul renal este mai întâi colonizat cu germeni, ulterior producându-se infectarea secundară a urinii. Adeziunea bacteriană se referă la capacitatea germenilor de a adera la mucoase și la celulele uroteliale, colonizând astfel intestinul și apoi perineul, uretra, vezica urinară, sistemul pielo-caliceal și interstițiul renal. Aderarea se face prin intermediul sistemelor de adeziune (exemplu, pilii sau
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
apărare ai tractului urinar • Fluxul urinar care realizează un efect de spălare a tractului urinar • Flora periuretrală saprofită ce se opune dezvoltării bacteriilor patogene • pH-ul vaginal acid • Secreția prostatică cu acțiune bactericidă • pH-ul urinar acid, anumite substanțe din urină (imunoglobuline IgG, IgA, lizozim, concentrație de uree crescută, acizi organici) • Proteina Tamm-Horsfall • Celulele epiteliale, polinucleare • Valvele vezico-ureterale • Mecanismele imune umorale și celulare 12.4.3. Factori care țin de gazdă și influențează infecția Tabelul 1. Factori predispozanți pentru pielonefrită obstrucția
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]