6,425 matches
-
neputință de stăpânit el s-a repezit în pădure cu niște urlete înfricoșătoare. -Nu, nu! Striga. Eu nu sunt omul drept care mă ia lumea! Roland e mort! Eu nu sunt decât fantoma rătăcitoare a acelui nefericit conte,care acum îndură chinurile iadului! Roland a răăcit toată noaptea la voia întâmplării prin pădure, în zori soarta i-a călăuzit pașii spre fântâna aceea unde Medor gravase fatala inscripție. Dând cu ochii de ea, deznădăjduitul paladin a tras sabia din teacă și a
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
talente? — Cam așa ceva, am răspuns și m-am întins după scotch. Apoi Fielding s-a oferit să-mi trimită medicul lui personal să-mi arunce o privire, dar n-am văzut nici un motiv să-l supun pe doctor unui asemenea chin. Dar m-a mai sunat cineva. Altcineva m-a sunat aici, în New York. Eram cuprins de febră când, într-o bună zi, am auzit, din mijlocul babiloniei, o voce omenească. De acum m-am învățat să văd în telefon isteria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
să mă întorc aici Tipul nu a vrut să mă ia până nu i-am arătat banii. Nu i-am luat-o în nume de rău. Visasem - cine are nevoie de vise când duce o asemenea viață de noapte? - de chin, de râs, de fiori de gheață pe crenelata șiră a spinării. În baie m-am dezbrăcat încet în fața oglinzii. Mai întâi fața: deasupra ochiului stâng era o umflătură cenușie, și părul mi-era bine ars în aceeași parte. O bătaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
singură apropiindu-se de sfârșit) și mă prosternez în fața justiției preventive a trupului - și poate că nu există nici o justiție. Gândește-te la obrazul cenușiu al călugăriței, la chipul ei asexuat, în timp ce chilia ei standardizată, călugărița se zvârcolește cuprinsă de chinuri blestemate, topită de timpul care trece. Sunt anumiți copii care pot muri de bătrânețe la o vârstă fragedă. Lipsiți de zinc și fier, de magneziu sau bauxită, până și stoicii cei mai adevărați încep să trosnească și să fâsâie. Dușmanii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
încerca limita lesei, ca și alte limite ale mirosului, văzului și auzului. Apoi câinele s-a oprit să-și facă treaba lui de câine, cu picioarele îndoite. Nici o problemă pentru Shadow - nu ca mine, cu Morning Line, cu țigara, cafeaua, chinul obișnuit. — Bravo, spuse Martina. — Asta ce e? — O lopățică. A, da, am spus eu. Echipamentul complet - lopățica, fărașul și cutia pentru rahații de câine. Doamne, voi, americanii, sunteți culmea. Ei, hai, doar n-ai de gând să... fii serioasă. — Fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
putea, nici să nu dorm, să-l am înaintea ochilor fără încetare. Îl urăsc așa cum nici nu-ți închipui. (Să-ți destăinui un secret: oglinda din baie am spart-o, crezând că voi sfârși cu el pentru totdeauna.) După atâta chin am și eu dreptul să-l joc cum vreau. Vâjjjjjjjjjj! Iar e vântul, șuieratul fiind acum de nedescris. Astral. E de neînțeles cum de nu contenește odată. Am încercat să mă obișnuiesc. Mi-am vârât vată în urechi, însă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
deja în travaliu, pe o targă cu rotile și se îndreptară spre sala de nașteri. Timp de mai multe ore, până la venirea pe lume a noului născut, cele două asistente se îngrijiră de femeia care trecea prin cele mai cumplite chinuri; îi ștergeau pe rând fața și fruntea năpădită de o transpirație bogată, încercând cu vorbe îndulcite s-o încurajeze și spunându-i mereu: - Încă puțin, încă puțin și veți scăpa. În acest timp, cele două colege nu avură răgazul necesar
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
Decembrie 1940, statisticile Comisariatului pentru refugiați dădeau cifra de 220.500 persoane ajunse în România. Numai ei au știut cum. Victimile N.K.V.D-ului nemaiîncăpând în penitenciarele din orașele basarabene, au fost trecute și peste Nistru, la Tiraspol, etc. În chinuri inimaginabile au sfârșit românii care au avut funcții în poliție, prefecturi, primării, armată, nu mai vorbim de patrioții foști în Sfatul Țării de la Chișinău sau de legionari și de foștii ofițeri în armata țaristă, aceștia din urmă au fost vânați
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
furtunile s-au mai potolit, rugăciunile în gând - altcum nici nu era cu putință!- această de minune „taină a unirii cu Dumnezeu” (Dumitru Stăniloaie-Ortodoxie și românism, Sibiu, 1939), prin dragoste, credință, căință, au redeșteptat conștiințele atâtor martiri trecuți prin sfâșietoarele chinuri ce păreau a nu se mai sfârși. Gheorghiță Savel, luptătorul pe fronturile de Est și Vest, studentul în Drept-Iași, românul mereu la datorie, structural blând, comunicativ, săritor în sprijinul aproapelui, cu o profundă educație creștin ortodoxă din familie, și-a
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
trecut pe acolo, numai morții trăiesc. Iată, de pildă, eu umblu, vorbesc asemenea lui, așijderea ție, dar viața mea nu-i, prietene decât o moarte vie. Ah, Doamne, iată-mă aici, la ceasul ororilor îmbrățișându-mi lespedea de patimi și chin, aștept Arhanghelul zorilor, aștept Învierea, în numele Tatălui, al Fiului și al Sfântului Duh, amin!” („Amin”) Cunoscându-i apetența pentru poezie autentică, i- am răspuns dorinței sale de a-i da în scris poezia: “Coșmar penitenciar” din 25 Decembrie 1949, Camera
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Bartolomeu Anania, Arhiepiscopul Vadului, Feleacului, și Clujului, altar sfințit de rugăciune pentru odihna celor care s-au săvârșit atât între zidurile cruntei închisori, cât și în marea închisoare care ajunsese România sub comunism, îndurând cu credință în Dumnezeu și demnitate chinurile la care au fost supuși de criminala orânduire comunistă, un grup de foști deținuți politici s-a constituit într-un comitet de inițiativă, având drept scop strângerea de fonduri pentru ridicarea, alături de Mausoleu, a unei case parohiale. În această casă
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Jilavă. Câți s-au stins, sărmanii, irosindu-și anii, cu dorul de soare, în frig și duhoare, cu dorul de-acasă în umbra ta deasă, Jilavă, Jilavă. Câtă ură, Doamne, gemete de foame, murmur și răscoală, vaiete de boală. Cât chin și obidă a putut să-nchidă ceața ta bolnavă, Jilavă, Jilavă...” Ritmică ușor de memorat. Tristețe greu de conservat. În “Universitatea populară” înjghebată în camera lui, orice intelectual putea să conferențieze despre ce îi era mai în plăcere. Ovidiu Papadima
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
-o poezie. Le citeam mereu cu sentimentul cu care trebuie să-și fi privit Macbeth mâinile-nsângerate. Într-una dintre ele e vorba de o femeie bolnavă și tot mai bolnavă. Nimeni nu știe ce are. Dar când, după lungi chinuri, în sfârșit femeia moare și i se face autopsia, se scoate din pânte cele ei o perlă grea, cu luciri cenușii, mare cât o bilă de bowling. Cea mai mare și mai grea perlă din lume. Diavolul de hârtie Victor
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
le face la cei din față, ne băteam joc de fetele și mai ales de băieții fricoși și, când ne venea rândul, întindeam mâna și ne uitam în partea cea laltă. Peste câteva zile veneau să vadă rezultatul. Atunci începea chinul meu. Prima dată m-a luat prin surprindere. Nici nu mă mai gân disem la micul „vaccin“. Cel pe care ți-l făceau în picior era afurisit rău, a doua zi te durea groaznic și nici nu mai puteai să
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
s-a aburit brusc de la răsuflarea mea înspăimântată. Înfiorat, m-am hotărât într-o clipă. Am mers spre pat și, cu curajul omului încolțit, am dat brusc deoparte cuvertura. Am rămas cu gura căs cată, privind prostește spectacolul de sub balda chin. Căci în patul meu, adâncindu-se în cearșaful de pe saltea, era o oaie! Dormea pe-o parte, mare, lânoasă și umflată, cu co pitele des picate întinse rigid spre marginea patului. Visam? O luasem razna? Nimerisem pe mâna vre unor
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
diaboli - Politica * - Jurnale și cărți. Nu prin rațiune se-nvinge răul. Pe câtă vreme omul va număra între plăcerile sale principale chinuirea semenului său, pe-atâta vreme nu poate fi vorba despre îndreptare. Oare ce plăcere găsește o femeie în mulțimea admiratorilor? Chinul lor este plăcerea ei. Fetele bătrâne. Foșnirea rochiei unui amant fericit. Plăcere de-a trezi invidia în inima altuia, și cât de nefericit face invidia. Plăcerea de-a trezi gelozia ["LEGILE NATUREI -LEGILE OAMENILOR"] 2287 Din legile naturei rezultă că
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
abstracte. Nimic [nu] trebuie tratat în mod mai puțin abstract decât matematecele, tocmai din cauza că ele sunt cele mai abstracte. Celelalte științe găsesc lucrurile la cari se referă în natură; numere și triunghiuri nu găsim în natură niciodată. Eu știu chinul ce l-am avut însumi cu matematicele în copilărie, din cauza modului rău în care mi se propunea, deși îndealtfel eram unul din capetele cele mai deștepte. N-ajunsesem încă la vrâsta de douăzeci de ani să știu tabla pitagoreică - tocmai
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
vechi de lume) (p. 634) În a ta zâmbire raiu-l regăsesc Înger cu păr galbăn, înger ce slăvesc, Viață și nădejde și amor îmi vin Din doi ochi albaștri ca ceriul senin, 1027 {EminescuOpXV 1028} 5 Și la glasu-ți piere chinul ca un vis Fericirea-mi râde, ceriul mi-i deschis... Ziua îți văd umbra și în somnul greu Ești în veci de față sufletului meu. Ale tale haruri * tot în gând îmi vin 10 Și ești amintirea oricărui suspin. CÎNTECE
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
totuși, motive să fim fericiți: Eram tineri, eram mulți și eram uniți. Viată... Din zi în zi mai prost trăim, Cu pâine și legume ne hrănim. Când este carne e-atât de drămuită, Că doar, cu șanse, poate fi găsită. Chin Când sufletul îți este cuprins de suferință, Iar gândurile te-asaltează, cu nesăbuință, Orele nopții se transformă într-un chin, Așteptând somnul și zorile, ce anevoie vin. A fost cândva De mult, pe când adolescent eram, În galop dealul urcam. Acum
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
Cu pâine și legume ne hrănim. Când este carne e-atât de drămuită, Că doar, cu șanse, poate fi găsită. Chin Când sufletul îți este cuprins de suferință, Iar gândurile te-asaltează, cu nesăbuință, Orele nopții se transformă într-un chin, Așteptând somnul și zorile, ce anevoie vin. A fost cândva De mult, pe când adolescent eram, În galop dealul urcam. Acum și mersul e obositor, Chiar valea cu dificultate o cobor. Alean Pentru vârstnici intrarea-n noul an, Aduce bucurie, dar
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
vestibul, pădure întunecoasă, landă fără de speranță a izgonirii la apariția Celui Așezat de pe timpan, la chipul lui plin de făgăduială și de amenințare ...”. Îndeosebi Judecata de Apoi a fost obsesia lumii medievale, tratată în consecință cu o fantezie inepuizabilă în ceea ce privește chinurile damnaților și creația demonologică. Biserica a găsit în acesta o metodă educativă ce urmărea să inspire teamă, fără însă a-i paraliza pe oameni. “Piesa” esențială a sistemului religios nu a fost paradisul, ci infernul. Biserica promovează mai mult frica
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
ăsta de cifrare singur, fără ajutor. Acum va afla în sfârșit că Elius Sejanus, omul pe care el l-a ridicat din nimic, este cel care ți-a distrus familia. Aici îi ofer dovezile. Numai ea știa câte nopți de chin avea să-i pricinuiască iar lui Tiberius. Dar nu traduse scrisoarea, nu spuse care erau acuzațiile. Privi, pe chipul tânărului Gajus, emoția provocată de vorbele ei. El murmură: — E cel mai periculos om din imperiu. Tiberius a lăsat Roma în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
numele și declarațiile acuzatorilor; procesele-verbale ale martorilor falși, semnate în josul paginii; listele cu numele senatorilor care semnaseră condamnările. Rapoarte întocmite zilnic, cu o minuțiozitate plină de cruzime, de paznicii care o văzuseră pe mama sa căutându-și moartea, supusă unor chinuri pline de sadism, în insula Pandataria. Nero, fratele cel mare, care iubea viața cu pasiune, cel care îl ridica de la pământ, îl lua în spate și fugea, obligat să se sinucidă după ce văzuse instrumentele de tortură, flagrum-ul, cleștii, fierul înroșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
duc eu acasă. La ezitarea mea, adăugă: - Crede-mă, Ballard, o tamponare seamănă cu oricare alta. Era oare conștient că îmi imaginam o serie de posturi sexuale dintre el și mine, dintre Helen Remington și Gabrielle, care ar fi reînscenat chinurile morții manechinelor și ale motociclistului din fibră de sticlă? În closetul din spatele parcării, Vaughan își expuse intenționat penisul pe jumătate erect stând foarte departe de boxă, scuturând ultimele picături de urină pe podeaua din gresie. Odată plecați de la Laborator, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
inevitabilă în mintea mea - avu loc trei zile mai târziu pe șoseaua de mare viteză Harlington. Când transmisiunile poliției dădură primele informații confuze cu privire la rănile multiple suferite de Elizabeth Taylor și puțin după aceea fură întrerupte, am înțeles imediat că chinurile morții la care aveam să fim martori nu erau ale ei. Vaughan ședea răbdător lângă mine în vreme ce eu conduceam Lincolnul spre vest, pe direcția locului accidentului. Se uita cu ochi resemnați la fațadele albe ale fabricilor de materiale plastice și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]