6,372 matches
-
871 G. Boccaccio, Decameronul, vol. I, p. 213. 872 Ibidem. 873 Ibidem, p. 219. 874 Ibidem. 235 un tânăr amorez corupt care îi va oferi femeii ceea ce soțul nu îi putea garanta în intimitate. Din nou avem note licențioase, situații comice, iar femeia devine credibilă în actele ei de trădare, stârnind nu blamarea, ci compătimirea. Ultima nuvelă a zilei a cincea ne înfățișează tot un soț neputincios, de data aceasta homosexual, pe care consoarta sa nu poate decât să-l apostrofeze
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
Povestirea morarului, parodiază limbajul curtenesc, îl fac ridicol: femeile sunt descrise ca asemănându-se unor zeițe, poftele trupești precum un fel de adorație divină, frustrarea sexuală ca fatală.916 Donna demonicata apare, după cum a reliefat și naratorul chaucerian, în situații comice, licențioase, mai puțin demne, dar foarte autentice și credibile prin naturalețea și prospețimea pe care le degajă. 911 Linda Lomperis, art. cit., p. 245. 912 Ibidem, pp. 248-249. 913 Ibidem, p. 249. 914 H. Marshall Leicester Jr., Newer currents in
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
a personajului. Poate fi amândouă în același timp deoarece pentru Chaucer natura înseamnă destin. [...] Pentru scriitorul englez și pentru contemporanii săi, natura devine expresie a providenței divine, ea însăși o virtute divină.”961 Tonul este în creația chauceriană grav și comic în același timp, avem de-a face cu un roman medieval sentimental, dar și cu o comedie burlescă, se observă permanent atitudinea 957 „ Poemul lui Boccaccio se compune din 5704 versuri, poemul lui Chaucer are 8239, dar numai 2750 de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
Lyman Kittredge, Troilus, ed. cit., p. 112. (trad. n.) 963 Robert O. Payne, op. cit., p. 8. 260 Cresida, pe care mai mult o conceptualizează. Pandar, un fel de preot al unei religii a iubirii, este văzut tot într-o lumină comică, el are darul de a transforma multe scene, ce s ar dori intime sau pline de pasiune, în adevărate farse. În opera lui Boccaccio, Il Filostrato, Criseida era vinovată de trădare, condamnată, receptată într-o lumină total defavorabilă, ilustrând oarecum
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
acestuia este imobil: rămâne mereu o prizonieră în propria poveste, pentru a fi condamnată de generații întregi de cititori și de ascultători. Autorul părăsește soarta ei pe seama imaginației noastre.” 986 Autorul englez balansează, în mod admirabil, elementele tragice cu cele comice. Ceea ce reușește, de asemenea remarcabil, este posibilitatea de a conferi personalitate personajului său feminin, îi acordă aceeași importanță ca și personajului masculin (aspect pe care nu îl regăseam la Boccaccio), o privește ca pe un tot unitar, mai complex decât
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
așa cum devine cea din Decameronul sau din Povestirile din Canterbury) este nepăsătoare și veselă, dar în 1050 Ibidem, p. 91. 1051 Ibidem, p. 92. 1052 Francesco De Sanctis, op. cit., p. 350. 1053 Ibidem, p. 352. 1054 Ibidem. 284 același timp comică. Donna demonicata atrage simpatia asupra ei mai ales datorită implicării în numeroase situații insolite, licențioase, care stârnesc râsul cel mai benign, reliefate pe larg în subcapitolul al treilea al ultimului capitol. Evenimentele la care participă personajele feminine, și nu numai
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
Carpov, Editura Univers, București, 1975. 40. Hansen, Elaine Tuttle, Introduction to Chaucer and the Fictions of Gender, University of California Press, 1992, pp. 1-25. 41. Hazlitt, William, On Chaucer and Spenser, în Lectures on the English Poets, and the English Comic Writers, edited by William Carew Hazlitt, George Bell and Sons, 1894, pp. 26-57. 291 42. Heffernan, Carol Falvo, The Book of the Duchess: Chaucer and the Medieval Physicians, în The Melancholy Muse: Chaucer, Shakespeare and Early Medicine, Duquesne University Press
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
a priceput. Trebuie să vină o altă generațiune, care să fie în stare a-l pricepe și prețui. Aceasta e cauza, de genii necunoscuți în viață, și după moarte mai târziu au început a fi recunoscuți de atare. Cât de comic stă însă lucrul cu Eminescu! El în mijlocul aceleiași generațiuni, în un interval tare scurt de 5 ani, a fost pe aici să moară de foame, când era viu,/și/ i s-a ridicat numaidecât monument și i s-a pus
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
1883, în mijlocul acelorași oameni, mai piere de foame și la anul 1889 același public plânge după el ca după cel mai mare poet al nostru și ar sta să dea oricât să-l vadă viu. Aceasta este a treia situațiune comică în suirea lui Eminescu pe scara geniilor. Același public, sedus pentru aceleași scrieri, l-a și ignorat și l-a și ridicat până la cer, ca și cum ar fi femeie nervoasă care acum plânge și-și blestemă bărbatul, acum râde și-l
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
C-a rămas a nimănui; Cât de tare aș dori, / Eu n-am cui mă jelui."301 Comparația vârstelor omului cu cântecul cucului conturează un spațiu al trecerilor și al pe-trecerilor existențiale în care pactul ontologic dintre uman și comic este posibil: "Frunzuliță de pe nuci, / Tinerețe-a mea, te duci, / Ca și glasu cel de cuci, / Când îs zilele mai dulci, / Tinerețe-a mea, te-ai dus / Fără ca să te aud. Primăvara cucu vine și se petrece-n pădure, / Da
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
de succes sau efectele asupra spectatorilor. Spre deosebire de vechii greci care nu agreau pantomima, romanii au înlocuit treptat teatrul vorbit cu acest gen de spectacol oferit de limbajul corpului. Potrivit mărturiilor celor doi mimi străluciți, Bathyllus din Alexandria, specializat în partituri comice, și Pylade din Cilicia, vestit pentru interpretarea patetică a rolurilor de tragedie, lumea nu venea la teatru pentru a afla subiectul, întrucât îl știa dinainte, ci doar pentru a aprecia performanța actorilor, care traduceau în limbaj gestual fiecare scenă, tiradă
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
naivitate. De aceea se și spune În popor: „Greșelile se Îndreaptă, păcatele se răzbună”. * „Poți trăi acceptînd absurdul, dar nu poți trăi În absurd.” (A. Malraux) Putem să acceptăm „absurdul” În semnificația lui logică doar pentru a realiza o situație comică, menită să ne destindă (ex: teatrul absurdului al lui Eugen Ionesco). În rest, absurdul ca idee sau situație lipsită de sens, de coerență logică este generator de neliniște și chiar de angoasă (filosofii existențialiști au urmărit implicațiile absurdului În condițiile
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
subiectele operelor sale. Viața celor bogați era compusă dintr-o succesiune continuă, circulară, de ritualuri, simboluri și mod de comportament în lupta perpetuă pentru a cumpăra favorurile regale.„Teatralitatea, neclaritatea și permeabilitatea clasei sociale a anilor 1660 a făcut teatrul comic să devină mediul ideal pentru a explora problemele ridicate de clasă, identitate și etică“ în tot acest viespar al luptei pentru a atrage atenția regelui, Ludovic al XIV-lea își întărea constant siguranța poziției monarhului, pornind de la stabilirea unei locații
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
valeți, de la bucătari la miniștri era să-l mulțumească pe Rege, să se evidențieze prin zelul lor, să-l mulțumească și evident, să fie recompensați pentru aceasta. într-o scrisoare adresată fiicei sale, doamna de Sévigné relatează o întâmplare tragi comică:„Este duminică, 26 aprilie; această scrisoare nu va pleca până miercuri. Nu este o scrisoare, ci mai degrabă îți relatez ceea ce mia împărtășit Moreuil, pentru a te lămuri, despre ceea ce s-a întâmplat cu Vatel la Chantilly. Ți-am scris
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
ambele curente cel memorialistic și cel apocrif fiind la modă în Europa secolului al XVII-lea. Pentru cercetători sunt importante și direcțiile pe care aceste scrieri s-au axat relatări despre războaie și despre călătorii, dar și povestirile cu notă comică, amintirile din copilărie, aventurile galante. în secolul al XVII-lea memoriile apocrife scrise de curtezane sunt destul de rare. Cele scrise de doamna de La Guette constitue o mărturie importantă asupra vieții cotidiene din timpul Războiului de 30 de ani. Umorul său
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
normativă”, Limba și literatura română, anul XXVII, aprilie-iunie 1998, pp. 59-61. Rad, Ilie, „O scrisoare de la Romulus Todoran”, Tribuna, anul X, nr. 32-52 (2265), 5 august-31 decembrie 1998, pp. 6-7. Richaudeau, 1992. Seche, Luiza; Mircea Seche, „Procedee grafice pentru realizarea comicului În opera satirică a lui I.L. Caragiale”, Limba română, anul III, nr. 4, 1954, pp. 64-70. Soare, Gheorghe, „Funcția stilistică a semnelor de punctuație”, În Buletinul științific al Facultății de Învățământ Pedagogic, sesiunea mai 1980, Pitești, 1981, pp. 191-194. Șerban
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
tipar cu intenții stilistico-satirice Erorile de tipar au fost utilizate dintotdeauna și ca un mijloc de satirizare a adversarului, a oamenilor politici În general. În capitolul consacrat corecturii din cartea citată deja a lui I. Funeriu relevă mai multe situații comice care vizau greșelile de tipar. Astfel, Într-o prefață la ediția de Versuri a lui Tudor Arghezi, Ion Caraion evocă două situații, două „Întâmplări tipografice” de prin anii ’40. Astfel, În ziarul Timpul se afla pe prima pagină un clișeu
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
în suferință a avut noroc, a devaloriza făcând apel la experiența personală, a explica că nu este ceva atât de grav, a spune că ceva similar li s-a întâmplat și altora Dedramatizare și umor A dedramatiza prin sublinierea elementelor comice, a dedramatiza prin derizoriu, a păstra zâmbetul, a tachina, a căuta un aspect pozitiv cu orice preț Ascultarea superficială A reacționa la detalii, a solicita repetarea relatării, a da din cap, a face remarci grosolane ("a fost greu într-adevăr
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
cotidian)" și se concretizează, ca dispoziție receptivă, în compasiune; (4) identificarea cathartică, care se referă la "(a) eroul în suferință; ( b) eroul la strâmtoare" și se concretizează, ca dispoziție receptivă, în "comoție tragică/descătușare sufletească", respectiv în "râsul participativ/destindere comică"; (5) identificarea ironică, care se referă la "eroul absent sau antieroul" și se concretizează, ca dispoziție receptivă, în "surpriză (provocare)" (Jauss, 1983, p. 257). 81 "spațiu imaginar pe care scena nu-l arată niciodată (evocat numai de dialog)" (Hubert, 2011
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
românesc, însă cu scopuri polemice" (G. Călinescu, 1941), „Un roman alegoric" (Al. Rosetti, 1951), „Negreșit: roman social, memorii și roman de aventuri" (Perpessicius, 1957), „pamflet politic" (P. P. Panaitescu, 1958), „roman alegoric (...) și pamflet politic [...]conceput ca o epopee eroi comică" (Al. Piru, 1961), „roman animalier" (Mircea Anghelescu, 1972), „Roman? Scriere istorică? Pamflet? Nici una dintre ele și, într-un fel, toate laolaltă" (Andrei Brezeanu, 1973), „În primul rând o lucrare socialpolitică” (G.Ionescu... Gulian, 1974),,roman" (Elvira Sorohan, 1978), „un roman
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
publică un opuscul, devenit celebru, Elogiul nebuniei, în care, pentru prima dată, Nebunia se prezintă ca personaj public în fața societății. Vechile tipare se destramă. Apare un nou model: „nebunul ca bufon”. Nebunia capătă o semnificație hilară, fiind plasată în registrul comicului. Ea nu mai este sursă de teamă, ci devine „personaj de comedie”, menținându-și prin aceasta funcțiile sale culturale în societatea vremii. În Epoca Iluministă „Nebunia” redevine o temă de interes pentru filozofie care încearcă să-i dea o explicație
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
nebuniei și de a delimita prin aceasta, „rolul social al bolnavului psihic”. În Antichitatea clasică nebunul era plasat în registrul tragicului; în Evul Mediu era posedat de diavol și damnat ca eretic impur, în Renaștere devine personaj plasat în registrul comicului: bufon. Iluminismul deschide perspective medicalizării nebuniei pe care o separă de religie și morală. Nebunul este declarat bolnav psihic. Epoca romantică aduce o notă de separație situând la antipozi „nebunia” și „geniul” în sfera teoriei, destul de elastice, a „degenerescenței” (A
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
să profite de pe urmele progresului. E drept că în ultimul timp se tot vorbește despre actualitatea lui Caragiale - și e bine că se întâmplă asta -, dar acest argument poate avea un înțeles mai profund decât pare. Dincolo de caracterul actual și comic al operei sale (care ne va face cu siguranță mereu să râdem), scrierile lui Caragiale, și în special trilogia sa politică, pot fi înțelese ca o examinare profundă a conștiinței noastre, a principiilor și credințelor cu care societatea românească știe
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
6. Caragiale moralist Caragiale este un moralist, un scriitor preocupat de om, de caracterul și de moravurile acestuia în raport cu societatea: animalul politic, așa cum îl înțelegea Aristotel pe om, în cadrul cetății (polis). De aici și firul politic conducător al trilogiei sale comice: O noapte furtunoasă, Conu Leonida față cu reacțiunea și O scrisoare pierdută. Până și într-o farsă ca D-ale carnavalului apar în mod neobișnuit atitudini politice, care l-au surprins neplăcut pe criticul Gherea, pentru că erau atribuite unor femei
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
dar și în calitate de femeie cu influență. La pasiunea politică a eroilor lui Caragiale se adaugă un alt element de aceeași importanță și anume pasiunea dragostei. De remarcat că elementul feminin pasional nu este foarte real. Veta apare ca un personaj comic, ca și Zița, sora ei mai tânără. Caragiale nu precizează vârsta exactă a Vetei, dar bănuim că este mai mare decât Zița. Ea se apropie de vârsta la care, acum un secol, femeile erau considerate „trecute“ și, astfel, trăiește, cu
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]