6,297 matches
-
șocați de contraste. Am întâlni două lumi radical diferite Poziția problemei Când o societate își analizează istoria, descoperă evoluția. Ea poate afirma atunci că această evoluție cunoaște suișuri și coborâșuri, că aceasta constituie un progres sau, dimpotrivă, că semnifică un declin. Și în trecut, când două societăți închise s-au întâlnit (ca Europa și America de Sud, sau India, China sau Africa), ele au fost șocate de caracterul relativ al obiceiurilor, ideilor, instituțiilor. Sociologia clasică, de tradiție pozitivistă, a elaborat teoretic acest relativism
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
încearcă să îl obțină prin doze variabile din cele două valori. Dar toți recunosc unanim că meritul, talentul, munca susținută, responsabilitățile asumate trebuie recompensate. Valorile tradiționale Confruntate cu noile valori postmoderne, multe din vechile valori, predominante de secole, au cunoscut declinul mai rapid sau mai lent. Le cităm succint și doar din memorie. Oricare ar fi indicatorul sau "revelatorul" ales, peste tot în Europa este semnalat declinul religiei (B. 1.), înțeleasă ca și credință, practică, acțiune și comportament (nu putem vorbi
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
Confruntate cu noile valori postmoderne, multe din vechile valori, predominante de secole, au cunoscut declinul mai rapid sau mai lent. Le cităm succint și doar din memorie. Oricare ar fi indicatorul sau "revelatorul" ales, peste tot în Europa este semnalat declinul religiei (B. 1.), înțeleasă ca și credință, practică, acțiune și comportament (nu putem vorbi de o lege a evoluției, deoarece în alte părți, ca în Statele Unite, religia supraviețuiește, ba chiar progresează). Altădată, cădea în sarcina religiei să le prezinte oamenilor
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
De fapt, regula unei societăți unanimiste este că posesorul adevărului poate folosi forța pentru a constrânge recalcitranții să se îndrepte (Inchiziția). Reforma, care reprezintă forța contestatară a epocii, se datorează unei multitudini de cauze, dintre care cea mai vizibilă este declinul Bisericii de la Roma, care se îndreaptă către o criză profundă: abuzurile sunt din ce în ce mai multe, moravurile celor mai înalte autorități sunt corupte, valorile evanghelice sunt nesocotite etc. Biserica nu mai are nici măcar resursele necesare pentru a se autoreforma. Din momentul în
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
cifre, pentru măsurabil, pentru cantități rezultă din precizia științelor în viața cotidiană. 2. Ideea de progres. Progresele științei sunt la baza ei. Înainte, umanitatea a elaborat doar două viziuni asupra istoriei: una ciclică (timpul are perioade de creștere, apogeu și declin; este o eternă reîncepere), alta nostalgică (totul începe cu paradisul, o epocă de aur, și sfârșește într-o vale a plângerii). Odată cu acumularea descoperirilor științifice și geografice, odată cu lărgirea orizonturilor intelectuale, cu economia în plin avânt, gânditori de marcă încep
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
se încearcă o compensare pentru slăbiciunile naționale. Același mecanism funcționează și în cazul antisemitismului (membrii unui grup identificabil, care au succes, stârnesc invidia, ura și devin țapi ispășitori) sau anumiți lideri africani care se disculpă pentru patruzeci de ani de declin, invocând colonialismul. Este posibil să îți învingi propriile prejudecăți? Scena se petrecea într-un orășel român și ne-a fost povestită de un prieten. Aștepta singur autobuzul și brusc s-a trezit înconjurat de patru-cinci țigani cu figuri prea puțin
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
care le vom prezenta în continuare. În aprecierea stărilor demențiale și a bătrâneții propriu-zise, trebuie făcută diferența dintre senilitate și involuție. Senilitatea este procesul de alterare fiziopatologică și psihopatologică a creierului din motive patologice, pe când involuție este procesul natural de declin fiziologic și psihologic al vieții psihice. Ch. Muller insistă asupra relației care trebuie foarte bine precizată între îmbătrânirea fiziologică și senilitate. Când se transformă „bătrânețea” în boală? De obicei, membrii familiei bolnavului sunt cei care observă și pot indica primii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
personalității (N) și modelul patologic al personalității (A). Ele au un caracter complementar. Se poate vedea, comparativ, dinamica tipurilor de personalitate normală cu etapele sale caracteristice de dezvoltare (protecție - 1b; dezvoltare - 2b; adaptare/integrare - 3b), stabilizare (consolidare/independență - 4b) și declin (involuție - 5b; slăbirea performanțelor - 6b); iar pe de altă parte, dinamica tipurilor de personalitate anormală sau patologică cu „factorii morbigenetici” specifici, reprezentați prin conflicte (reacții - 1a), regresiune (nevroze - 2a), inadaptare (psihopatii - 3a), dezadaptare (psihoze - 4a), deteriorare (demențe - 5a) și deficiențe
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de mai sus, se impune o analiză comparativă a celor două curbe N și A. Curba N este expresia dinamicii normalității personalității, ea reproducând „curba dinamică a vieții” (Ch. Bühler). În ea se deosebesc trei etape principale: dezvoltarea, consolidarea și declinul. Pe această curbă am înscris, în raport cu nivelul de organizare al personalității, șase situații în evoluția vieții, și anume: protecția, dezvoltarea, adaptarea/integrarea, consolidarea/independența, involuția/declinul, slăbirea performanțelor/nevoia de protecție. Cele șase situații nu au caracter de anormalitate și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
a vieții” (Ch. Bühler). În ea se deosebesc trei etape principale: dezvoltarea, consolidarea și declinul. Pe această curbă am înscris, în raport cu nivelul de organizare al personalității, șase situații în evoluția vieții, și anume: protecția, dezvoltarea, adaptarea/integrarea, consolidarea/independența, involuția/declinul, slăbirea performanțelor/nevoia de protecție. Cele șase situații nu au caracter de anormalitate și ele se integrează în nivelul de organizare și dinamică normală a personalității. Curba A este expresia dinamicii anormalității personalității, echivalentă, în ceea ce privește configurația sa, cu curba N.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
vedea din tabelul din pagina 426???, în care sunt expuși „factorii de normalitate” (N) și „factorii de anormalitate” (A). Factorii de normalitate (N) Factorii de anormalitate (A) Protecție Conflict/frustrare Dezvoltare Regresiune Adaptare/integrare Inadaptare Consolidare/independență Dezadaptare/dependență Involuție/declin Deteriorare/degradare Deficiență/performanțe slabe sau absente Slăbire/absența performanțelor Tipurile de personalitate în psihopatologie 1) Personalitățile nevrotice Personalitățile nevrotice corespund cu ceea ce psihanaliza numește caractere nevrotice (Glover, Reich). Caracterul nevrotic se distinge de nevroză prin absența simptomelor și prin
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
reprezintă „confluența factorului metafizic și a factorului natural pe același meridian existențial” ( Ideea de destin, 1937), iar înălțimea absolută a vieții, la care omul ajunge pe calea culturii, este sărbătoarea, „trăirea creatoare a dimensiunii festive a realității” (Duhul sărbătorii și Declinul sărbătorii, 1936, Pedagogia sărbătorii, 1937). Studiul Doctrina personalismului energetic a d-lui Rădulescu-Motru (1927) conține in nuce o bună parte a sistemului ideologic al lui B. Discutând opera de psiholog, pedagog și filosof a celui ce-i fusese profesor, el
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285599_a_286928]
-
la statutul de poli în cadrul sistemului internațional. În plus, tiparele interdependenței economice și instituționale sunt mult mai puțin dezvoltate decât în Europa Occidentală. În timp ce Japonia este integrată în sistemele multilaterale occidentale, apariția Chinei ca putere militară majoră ca urmare a declinului Rusiei ar putea încuraja o rivalitate în planul securității regionale. La rândul ei, Japonia tot mai asertivă și-ar putea reduce implicarea în structurile multilaterale. În calitate de Asistent al Secretarului Apărării în 1994-1995, Nye a coordonat cea mai importantă revizuire a
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
și modernizarea urmărite de China în regimul post-Mao aveau implicații politice semnificative. În al doilea rând, colapsul comunismului sovietic a dus la dispersarea flotei sovietice din Pacific. În consecință, China a devenit puterea emergentă capabilă să umple vidul lăsat de declinul influenței rusești în Asia de Est. Prin urmare, perioada sfârșitului Războiului Rece a ridicat întrebări importante cu privire la rolul viitor al Chinei în sistemul internațional, după aceste schimbări majore. În capitolul de față vom aplica cele trei modele ale relațiilor internaționale
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
să aducă o explicație endogenă pentru colapsul Uniunii Sovietice, în termeni compatibili cu modelul neorealist ortodox. Wohlforth a elaborat o explicație realistă clasică sofisticată a sfârșitului Războiului Rece, care ține seama de faptul că Uniunea Sovietică era un competitor în declin, și nu un hegemon în declin. Această contingență istorică poate, propune Wohlforth, să ajute realismul în a explica coordonatele temporale și natura pașnică a sfârșitului Războiului Rece (Wohlforth, 1995). Totuși, după cum acceptă în totalitate Wohlforth, această abordare dizolvă logica sistemică
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
colapsul Uniunii Sovietice, în termeni compatibili cu modelul neorealist ortodox. Wohlforth a elaborat o explicație realistă clasică sofisticată a sfârșitului Războiului Rece, care ține seama de faptul că Uniunea Sovietică era un competitor în declin, și nu un hegemon în declin. Această contingență istorică poate, propune Wohlforth, să ajute realismul în a explica coordonatele temporale și natura pașnică a sfârșitului Războiului Rece (Wohlforth, 1995). Totuși, după cum acceptă în totalitate Wohlforth, această abordare dizolvă logica sistemică în încercarea de a lărgi puterea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
proeminenți, inclusiv Waltz, acceptă în mod explicit că această evoluție este cel mai bine înțeleasă ca un colaps intern, ale cărui origini se află numai la nivelul unității. Bineînțeles că sfârșitul Războiului Rece poate fi privit ca o consecință a declinului relativ al imperiului sovietic, sub greutatea supraextinderii imperiale. Totuși, realiștii au recunoscut de mult timp că această explicație se confruntă cu anomalia reprezentată de natura pașnică a tranziției dintre 1989 și 1991 (Wohlforth, 1995). Astfel, evenimentele de la 11 septembrie 2001
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
principalelor evoluții apărute în sistemul internațional după 1999. Dacă alinierea la hegemon se dovedește a nu fi durabilă, teoria instituționalistă ar putea oferi un scenariu alternativ și mai optimist pentru viitor. Logica argumentelor instituționaliste tinde să indice că riscul de declin și supraextindere hegemonică intrinsec statutului unipolar al SUA le vor încuraja, cel puțin pe termen lung, să depindă în mare măsură de multilateralism. Această perspectivă teoretică se bazează pe metodologia alegerii raționale și pe logica funcțională a cooperării. În chestiunea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
-și susține interesele de securitate națională sunt tot mai contraproductive. Reculul se aseamănă cu supraextinderea imperială, dar efectele lui vor fi mai grave, probabil, pentru că vor fi asociate cu o puternică ripostă în sistemul internațional. În scenariul reculului, hegemonul în declin nu încearcă să se adapteze la declinul puterii sale, ci reacționează căutând să-și consolideze hegemonia exploatatoare. Un exemplu clasic de recul în acțiune sunt, bineînțeles, atacurile de la 11 septembrie. Johnson poate pretinde în mod legitim că a fost unul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
tot mai contraproductive. Reculul se aseamănă cu supraextinderea imperială, dar efectele lui vor fi mai grave, probabil, pentru că vor fi asociate cu o puternică ripostă în sistemul internațional. În scenariul reculului, hegemonul în declin nu încearcă să se adapteze la declinul puterii sale, ci reacționează căutând să-și consolideze hegemonia exploatatoare. Un exemplu clasic de recul în acțiune sunt, bineînțeles, atacurile de la 11 septembrie. Johnson poate pretinde în mod legitim că a fost unul dintre puținii comentatori care au afirmat, încă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
a-și menține preponderența. Într-adevăr, evenimentele ulterioare atacurilor de la 11 septembrie 2001 sunt interpretate de majoritatea comentatorilor ca reflectând o perioadă de superioritate americană neîngrădită în sistemul internațional. Paul Kennedy, autor celebru pentru că a identificat o tendință postbelică a declinului relativ american la sfârșitul anilor 1980, a recunoscut acum în mod deschis că trebuie să-și revizuiască evaluarea (Kennedy, 2002). Scriind în Financial Times în februarie 2002, Kennedy a afirmat că era impresionat de capacitatea SUA de a-și proiecta
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
a valorilor și sentimentelor, pe de altă parte, credea el, este esențială pentru cultivarea onestității și sincerității, ca valori centrale ale vieții. Popularitatea foiletonului reprezenta pentru Kraus doar una dintre expresiile estetismului, în care el vedea un indiciu major al declinului culturii. Protestul lui Kraus împotriva estetismului se întâlnea cu cel reprezentat de arhitectura austeră a lui Adolf Loos, o artă îndreptată aproape programatic împotriva amestecului estetizant al frumosului și utilului. Kraus făcea vinovat estetismul de acea slăbire a sensibilității față de
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
Dar de îndată ce s-a găsit o EXISTĂ UN WITTGENSTEIN I ȘI UN WITTGENSTEIN II? 239 metodă, posibilitățile expresiei personalității sunt limitate. În epoca noastră există tendința de a reduce asemenea posibilități, iar acest lucru este caracteristic pentru o perioadă de declin cultural sau fără cultură. Asta nu înseamnă neapărat că un om mare este într-o asemenea epocă mai puțin mare, dar filozofia este redusă astăzi la o chestiune de îndemânare și nimbul filozofiei dispare.“82 Aceste exprimări programatice sunt coroborate
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
în puterea unei persoane înzestrate cu ceva din ceea ce a constituit geniul său cu totul aparte. O asemenea persoană nu a apărut. NOTE 1 Bertrand Russell a văzut în practica filozofică mai târzie a fostului său discipol semne evidente ale declinului gândirii sale. În schimb, Georg Henrik von Wright, cel care i-a urmat lui Wittgenstein la catedra de la Cambridge, a crezut că ea este expresia unei gândiri autentice, care se desprinde însă sub aspecte esențiale de tradiția gândirii occidentale. (Pentru
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
înflorire, este unitatea stilistică a formelor ei majore, apropierea și comunicarea dintre ele. Pătruns de nostalgie pentru o lume apusă, Wittgenstein privea cu suspiciune, în anii săi mai târzii, dezvoltarea civilizației tehnico-științifice, în care el recunoștea nu progresul, ci simptomele declinului cultural. Într-o versiune timpurie a „Cuvântului înainte“ la un manuscris publicat de Rhees sub titlul Philosophische Bemerkungen, ne atrag atenția câteva pasaje: „Spiritul acestei civilizații, ale cărei expresii sunt WITTGENSTEIN ȘI RUSSELL 343 industria, arhitectura, muzica, fascismul și socialismul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]