6,028 matches
-
În fața mortului și rosti amabil: — Doriți un taxi, domnule? Un taxi? Polițistul care ținuse pălăria mortului se opri brusc, se Întoarse rîzÎnd și-l amenință În glumă pe taximetrist cu bastonul zicînd: — Șterge-o, mă, derbedeule! Apoi, rîzÎnd Încă și exclamînd „O, Doamne!“, aruncă pălăria mortului În duba verde În care brancardierii băgaseră deja trupul neînsuflețit. Unul dintre brancardieri Închise ușile, ocoli mașina și se duse În față, unde celălalt se așezase deja lîngă șofer, scoase o țigară și o aprinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
spui, flăcăule? Te-ai plictisit? Ei, hai, că nu mai avem mult... Ăștia termină imediat și pe urmă-i rîndul nostru. — Măcar de-ar termina! răspunse marinarul cu o brutalitate glumeață. Că, dacă nu, sparg porcăria asta de dugheană! Dumnezeule! exclamă el pe un ton uimit, după ce ascultase atent cîteva clipe. Dumnezeule mare! Spuse el cu un glas uluit. Ce dracu’ fac acolo de-atîta timp? Cine-o fi ăla? Parc-ar fi un Întreg regiment de marinari, după cum se aude. Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pe un ton uimit, după ce ascultase atent cîteva clipe. Dumnezeule mare! Spuse el cu un glas uluit. Ce dracu’ fac acolo de-atîta timp? Cine-o fi ăla? Parc-ar fi un Întreg regiment de marinari, după cum se aude. Dumnezeule mare! exclamă el rîzÎnd mirat. Doamne! — Ei, haide, Jack! spuse femeia cu un soi de duioșie brutală În glasul răgușit, cuibărindu-se lîngă brațul lui musculos și lipindu-și Îmbietor trupul greoi de al lui. Doar n-ai să-ți pierzi răbdarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
făcînd acolo atîta timp?! Hei! strigă ea aspru și bătu În ușă. Care ești acolo? Ieși odată afară! Ții toată coada-n loc! Peste o clipă un glas de femeie răspunse istovit: — Imediat, Fay! Stai puțin, dragă! Ies acum. Ah! exclamă femeia cu o blîndețe ciudată În glas. E Margaret... o fi istovită, sărmana! Și bătu la ușă, de data aceasta Încet, aproape timid, și spuse calm: — Ce faci, puiule?... Să te ajut? Nu, n-am nimic, Fay, răspunse fata dinăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
-s de mult pe-aici. Pe unde să fie asta? Întreabă el. O fi-n cartierul Flatbush? — Nu, zice tipul cel voinic. E prin Bensonhurst. Dar n-am fost niciodată pe-acolo. Cum fac s-ajung pe-acolo? — Ei, Doamne! exclamă tipul cel mărunțel scărpinîndu-se În creștet, se vedea cît se poate de clar că n-are habar. Cu asta m-ai Încuiat, șefule. Habar n-am! Poate știe vreunul din voi? spune el Întorcîndu-se spre mine. — Bine-nțeles, răspund eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Iei metroul pentru Fourth Avenue, te dai jos la Fifty-Ninth Street, mai iei un autobuz local, te dai jos la intersecția dintre Eighteenth Avenue și Sixty-Third Street și mai mergi puțin pe jos. Asta-i tot, zic eu. — Da’ de unde! exclamă un tip priceput, pe care nu-l mai văzusem În viața mea. Ce tot spui acolo?! - zice el - ei, face și el pe deșteptul! Nu vezi că-i nebun! Îți spun eu ce să faci - Îi zice el tipului cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de cîte ori vin democrații la putere. De asta să fiți siguri! zise el scurt, tuși, Își umezi degetul mare, se aplecă brusc În față și scuipă din nou. Se lăsă o clipă de tăcere și vecinii așteptară. — Of, Doamne! exclamă tata În cele din urmă grav și trist, cu glas scăzut, aproape imperceptibil. Și deodată se stinse În el toată vigoarea de altădată și mînia vijelioasă a tiradelor sale: redeveni un om bătrîn, bolnav și indiferent, aflat la un pas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pășit azi-dimineață... deci, fraților, să ne mai aruncăm o privire Înainte de-a pleca. Iată moara, iată tufișurile, iată albia rîului presărată cu pietre strălucitoare, iată răcoarea plăcută și bine cunoscută a copacilor... dar pe-aici am mai trecut cîndva! exclamă ei. — Bine-nțeles, fraților, am stat pe pod, În fața morii, și-am cîntat Împreună seara pe malul pîrÎului, presărat de pietre strălucitoare, și-am trecut În zori prin lanul de grîu și-am auzit ciripitul dulce, umezit de rouă, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
să mănînce, iar atunci părintele O’Rourke Îl sîcÎia și-l Îndemna pe părintele Dolan și, cu o privire plină de disperare, Îi arăta ceasul aplecîndu-se și șoptindu-i cu glas sumbru: — Ai să Întîrzii! E aproape douăsprezece! Pentru Dumnezeu! exclama părintele Dolan. Am să Întîrzii! Era un bărbat voinic, dar avea o voce caraghioasă, subțire, de irlandez, proaspătă și veselă, cu o unduire hazlie, ce parcă venea de undeva, de departe. — N-am văzut În viața mea un om ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
lui - oare poate fi ceva mai Îngrozitor? Ei bine, după felul cum pășea, se vedea că domnul Gates este deosebit de agitat: era și el un tip Înalt și gras și se vedea cum Îi tremură fălcile cînd se apropia. — Doamne! exclamă tata. Iată-l pe Bunny cum vine clocotind. Domnul Gates i se adresă tatei de la jumătatea salonului și toți cei de față se opriră și-l priviră. — Joe! Joe! strigă el - avea o voce răgușită și caraghioasă, Încețoșată de whisky
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
se Înălțau din pămînt, pe care parcă le auzeai cum cresc: mi se părea că nu mai trăisem nicicînd clipe atît de frumoase, iar cînd m-am uitat la tata am văzut că are ochii plini de lacrimi și a exclamat: „CÎtă măreție! CÎtă măreție!“, iar apoi rosti cu glasul său minunat: „Ce făptură minunată e omul! Ce măreț În gîndire! Ce plin de daruri! Ce curat și frumos În forme și mișcări! Ce angelic În faptele sale! Ce divin În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
daruri! Ce curat și frumos În forme și mișcări! Ce angelic În faptele sale! Ce divin În judecată!“. Iar cuvintele Îi erau așa de frumoase, muzicalitatea lor atît de Înălțătoare că mi-a venit să plîng, iar, cînd tata a exclamat Încă o dată: „CÎtă măreție!“ și a tăcut, i-am văzut fruntea frumoasă și mîndră În Întuneric și mi-am ridicat ochii spre cer și am văzut stelele mari și triste, iar În ochii săi și pe creștetul său se zărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
mi-am ridicat ochii spre cer și am văzut stelele mari și triste, iar În ochii săi și pe creștetul său se zărea parcă semnul destinului și l-am privit deodată și am Înțeles că avea să moară. Și el exclama: „CÎtă măreție! CÎtă măreție!“, și ne plimbam În jurul parcului Învăluiți În noapte, iar apoi s-au ivit zorile și toate păsările au Început să cînte. Și cîntecul păsărilor a izbucnit la primele raze de lumină și am auzit deodată fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
trebui să ne propui ceva mai bun decît o biată pricină chioară. Drept răspuns se stîrnește un hohot de rîs imens, marcat pe ici, pe colo de plesnetul palmelor peste coapse și pe genunchi și chicote ascuțite. — Măi, al dracului...! exclamă cu admirație un ascultător cînd izbutește să-și tragă sufletul. Cred că o să se potolească un timp! Povestea despre „catîrul sănătos și pricina chioară“ a avut Într-adevăr mare succes, căci oamenii sînt mari amatori de astfel de snoave și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
bine fă dumneata prețul. CÎt dai pe el?“ „Știu eu“ - zice. „Ce părere ai de trei sute de dolari?“ Urmează o pauză Încărcată de o liniște vie, pe cînd Jim se reîntoarce În sfîrșit victorios spre cei care-l ascultă. — Bun! exclamă el apăsat și hotărît, aplecîndu-se În față, sprijinindu-și o mînă mare pe genunchi și Îndreptînd arătătorul de la mîna cealaltă spre cei de față. — Zi mai departe! spune Joe cu glas calm, prevestitor de rele. Mi-am scos banii pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
clipă, fraților, zice el. Nu sînt chiar așa de sigur de treaba asta. Nu cred că Jim a spus o prostie chiar așa de mare cum ziceți voi. Am impresia că e o fărîmă de adevăr În vorbele lui. — Bun! exclamă Joe cu un aer hotărît. Nu v-am spus eu? E plin pămîntul de ăștia. Iată Încă unul care-i de partea mea. Dar abia acum Începe cu adevărat disputa: continuă cu furie, dar cu multă seriozitate, cu acești doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
iar Ceaușescu cred că i-ar fi împușcat pentru trădare. Mare păcat numai, că el însuși, între timp, a fost împușcat. Dar degeaba, unii cu capul pe umeri, adică exact acolo unde îi este locul, pierdut în autocunoașterea mioritică ar exclama, asemenea latinului: „Nimic din ce e românesc nu-mi e străin!", că din lipsă de senzațional, dezvăluirile WikiLeaks în România au fost asimilate rapid de organismul grav bolnav al vieții noastre publice. I-au preluat tot așa la grămadă, predicatele
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
a aflat din ziar, la telefonul celular, sau i-au fost aduse la cunoștință cu ajutorul porumbelului sfânt, dar lucru cert este, că Iov a rămas doar cu pielea. însă având un caracter fericit, a îngenuncheat și s-a mărginit să. exclame: "Gol am ieșit din pântecele mamei mele și gol mă voi întoarce. Domnul a dat, domnul a luat, fie numele domnului binecuvântat!” (v. 21). Până aici, este înduioșător cum a procedat moșneagul cel ferm. Dar Satan credeți să s-a
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
aotomată“ și câteva cartușe care (surpriză!) se potrivesc foarte bine și la arma lui. Se joacă cu țeava găsită și fumează uitându-se Împreună cu ceilalți la splendidul rezultat al muncii lor de câteva ore. „Mă, da’ l-am făcut, mă!“, exclamă unul dintre „combatanți“ și toți cei ca el Își clatină capul cu mulțumire. Acesta e momentul, În ceas de după-amiază, În care vine și ordinul de Înaintare. În cursul nopții se vor părăsi pozițiile actuale și se va Înainta circa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
lunii pline, / cu dangăt șoptit, cheamă la vecernie. / îmbie la rugă, în timp ce catedrala e luminată feeric / de candelabrul cu infinite lumini / al Căii Lactee), e un alt prilej-argument prin care se reliefează misterul copleșitor al Creației, făcându-l pe poet să exclame: Cât mister! / Doamne, cât mister! Din preamărirea operei Creatorului nu poate lipsi instrumentul primordial, Cuvântul, la fel de puternic și prin „urmașii” lui, fiindcă fără cuvinte nimic nu-i posibil, / nimic nu există, perpetuând atotputernicia verbului primar: Cuvântul Întrupat / în Istorie. / Cuvânt
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
trecut în clipa în care a observat că vederea acelei cicatrici l-a înviorat pe doctor. În ochii lui, tulburi și verzi, ca ai bălților stătute, s-a aprins o luminiță de interes. "Atunci, să vorbim despre bolile noastre", a exclamat doctorul. Era vădit încîntat că găsise un subiect interesant pentru amândoi. Vreo jumătate de oră, apoi, și-au răcnit mărturisiri despre frică, despre speranță, despre durerea fizică. În cele din urmă, doctorul a hotărât că marile boli sunt preferabile bolilor
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
ceea ce anula dexteritatea mea. 9. Se zice că omul îmbătrînește când îmbătrînesc pasiunile sale. Dar poate că, înaintea pasiunilor, se uzează capacitatea de a înțelege unele din problemele noastre de altădată. Întorcîndu-mă la primii ani de liceu, îmi vine să exclam: "Chiar am fost, se pare, un "mic barbar" adus la "Roma"!" Din București, vedeam doar centrul. Și nici acesta tot. Nu mă abăteam de la traseul cel mai scurt care mă ducea de la internat la școală, și invers. De ce? Orice explicație
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
Disperat a întors capul poate vedea ceva si a început s-o bălmăjească, însă Rebegilă nu l-a lăsat și a început cu limbajul lui de lemn. Când a terminat ce avea de spus, Burlacu fără să privească pe nimeni, exclamă: - Foarte bine tovarășul Laur! Ulterior află, în caz că nu știa candidatul, trebuia să răspundă secretarul care l-a propus! În continuare nu-l mai lăsă Rebegilă... răspunse la toate întrebările parcă îl băgase în priză cineva, iar laudele le primea tot
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
doi amorezi, așezați pe o băncuță. Făceau preocupați schimb de telefoane și adrese. El avea un zâmbet lăbărțat pe față iar ea era fericită ca un copil ce tocmai mâncase o prăjitură; colonelul îi zări prin ușa larg deschisă și exclamă, - Ia te uită profesore, te-ai îndrăgostit! Iar voi terminați cu prostiile și nu mai pierdeți timpul! Coșul din WC, la început cu două prezervative folosite s-a umplut cu altele colorate, cu crampoane... arome sau gusturi coloniale, exotice și
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
două, îmbrăcată cu un halat ușor, în stil japonez. Din el ieșea la iveală o bucată dintr-un stern pistruiat, acoperit cu o peliculă subțire de transpirație, deși mie mi se părea că temperatura scăzuse mult în seara aceea. — Michael! exclamă ea. — Am fost foarte antipatic în ultimele săptămâni, am îngăimat. Am venit să-mi cer scuze. Păru nedumerită, desigur, dar a reușit să treacă peste acest moment. — Nu e nevoie. Sunt anumite lucruri - probabil că sunt anumite lucruri pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]