7,087 matches
-
fentează luciditatea sorbind la nesfârșit cafea și halind elegant cocoloașele din mămăligă. Rizea e sâsâitul care topește în el o lume inocentă, tristă și ludică, lumea celor care plâng și râd, amestecând ciclotimic reacțiile, lumea pierduților în propriul lor cerc imaginar, care se deschide din când în când pentru a se agăța de frânturile din existența celorlalți. Compoziția actorului evoluează de la articularea sincopată a silabelor galopante la expresivitatea facială dezvoltată în cadre care fac din moacă un personaj: felul în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
Islamului cere mai întâi o anamneză din partea musulmanilor, și utilizez conștient acest termen psihanalitic, psihanaliza însăși e o formă de anamneză. E vorba de a ajunge cât mai departe posibil în procesul amintirii pentru a găsi elemente reale, și nu imaginare, legate de prima amintire. E foarte important pentru musulmani pentru că astăzi Islamul e foarte simplificat, e un Islam constituit complet pe baza de semne identitare distinctive cu totul antioccidentale. De exemplu, relația majoră cu grecii care a contribuit la splendoarea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
cunoaște o femeie minunată, care a avut grijă de o doamnă în vârstă, și crede că s-ar putea să fie disponibilă. O s-o sun mâine - vrei? - poate ar fi interesată să vină să te ajute. Phyllis scutură o scamă imaginară. — Sun-o dacă vrei, dar asta n-o să schimbe nimic. Poți să spui sau să faci orice, Francesca. Pur și simplu nu pot să îndur așa ceva. Grijile. Riscul de-a ne face de râs în tot orașul. Fran se întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
natural și primitiv, ignorându-se faptul că omul este esențialmente o ființă socială: „Întorcându-se împotriva naturii se întoarce împotriva lui însuși“. Din această cauză, la un moment dat, psihologismul și moralul sunt resimțite ca forțări și abandonate treptat. „Restaurația imaginară“ pe care, apoi, Sadoveanu, o încearcă prin construirea societății arhaice perfecte (care n-a existat astfel niciodată) este pasul decisiv înspre abandonarea oricărei iluzii de realism și instalarea în livresc, în imaginarul afirmat fără rest, al cărții, și nu al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Bătrânii trăiau cum trăisem eu în copilărie în camera cu poze, dar nu era joc ce făceau. Sau dacă era un joc, el era profund serios. Pe măsură ce realitatea mușca mai adânc din trupul lor, se refugiau mai mult în amintiri imaginare. Apoi am făcut legătura cu ce-mi spusese Arhivarul și dintr-odată subrealitatea acestui refugiu mi s-a părut copilăros de logică. Toți își lăsaseră cândva trecutul la arhivă, după care, cu timpul, profitând de faptul că nimeni, cu excepția Arhivarului
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mele, în care mă regăsesc aproape deplin. Din când în când, poposesc la Brive la Gaillarde, unde mă simt la fel de bine, deopotrivă pentru ce găsesc acolo și pentru ce iau cu mine de acasă. Aș putea pune într-o balanță imaginară o sumedenie de as- pecte ce particularizează sau apropie cele două așezări urbane si- tuate la aproape trei mii de kilometri una de alta. Mă refer, să se înțeleagă, la distanța geografică. Eu nu obișnuiesc să compar Iașul cu un
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
pe infractorul Gabriel Mărăraș care mi-a dat mult de lucru, cu furturi și înșelăciuni. Era un țigan uns cu toate alifiile, un infractor cunoscut, încerca mereu să câștige încredere în organele de miliție venind să seșizeze unele fapte, uneori imaginare. În primăvara anului 1954 vine și mă seșizează că are date certe că frații Bubă, tâlhari și criminali urmăriți, cunoscuți pe țară, spunându-mi că ei se află în satul Zaclău, comuna ,, 23 August’’ , pe malul drept al Dunării și
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
decesului). În realitate însă, micul roman, elaborat cu precizia și cu economia de mijloace ale unei serii de articole de presă, reprezintă sinteza nobilă și detașată a unui modus vivendi extrem-oriental, pentru care între faptele presupus gratuite ale unei confruntări imaginare și cele încărcate de consecințe concrete ale unei confruntări reale se țese un raport profund de contiguitate. În Japonia aristocratică, începând din perioada Heian și până în epoca Meiji, viața însăși este un joc, ale cărui ierarhii și reguli trebuie respectate
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
răspunsul că activitatea preferată în timpul liber este "să doarmă". Oricare dintre români (europeni?), cred, ar muri de rușine înainte de a da un astfel de răspuns, care te-ar transforma imediat în obiect de "bâză" (în cazul unui popor al cărui imaginar colectiv este bântuit de Bulă) sau de dezaprobare (în cazul altor popoare, îmi închipui, cu un simț al gravității mai accentuat). Asta, bineînțeles, dacă acela care a răspuns astfel nu a avut în intenție, el, să-și bată cumva joc
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
exclusă de la o împlinire misterioasă a firii. Acest ca și cum era cheia, simțeam asta. Femeia instituise o nouă ordine a lucrurilor, în care scaune reale, de lemn și nu numai, stăteau alături, într-o perfectă coerență, de scaune posibile, de scaune imaginare și imaginate. Insă această coerență era o insultă la adresa mea, era o rană vie, care ardea. Nu înțelegeam și nu voiam să înțeleg, pentru că, dacă aș fi înțeles, aș fi fost, poate, tentată să accept, iar acceptarea mi se părea
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
de sterilizat ar fi, ar putea impregna și colacul, astfel încât trebuie minimizate zonele de contact cu acesta, oroarea în fața unui act fiziologic a cărui necesitate, în planul divin al creației desăvârșite, încă îmi scapă. M-am amuzat atunci construind antropologii imaginare, în care europeanul, obsedat de o alchimie a purității prin care părțile murdare ale ființei, "rușinoase", sunt refulate în imaginar, neacceptate decât într-o formă aseptizată unde nu mai subzistă decât mici reflexe inconștiente ale terorii inițiale, cum ar fi
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
sfera intimității (înconjurată de mască, apoi, de frontiera propriei familii, de cea a cercului de prieteni, în fine, de cea a firmei care-și angajează personalul pe viață) și sfera Celuilalt sunt complet separate, dacă nu și opuse. Această despărțire imaginară din spațiul relațiilor interumane se reflectă, de altfel, atât în vocabular, cât și în structura morfosintactică a limbii japoneze. Aceste figuri arhetipale, care au contribuit la informarea profilului cultural, psihologic și social al arhipelagului, la determinarea unui ansamblu special de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
de lemn. Nu avem mai mult de trei ani, iar astăzi ochii ni s-au uitat până acum numai în jos, la cum un cub pus peste alt cub, pus peste alt cub construiește un turn, peste care orice călăreț imaginar sare cu dificultate. Ridi căm orașe, le dărâmăm, le potrivim și tragem unul de altul ca să ne mișcăm mai repede, să nu mai băgăm cu burile în gură și să învățăm călărețul să zboare, ca să-i fie mai ușor să
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
prinde l și arată-i cum să zboare, cum să nu-i mai fie frică, dar Otto, stai, nu sări și tu, doar călărețul, Otto, de ce ai sărit și tu? Otto a zburat printre crengile unui vișin, cu un călăreț imaginar alături, până pe iarba care se întinde în fața casei. A aterizat pe burtă și stă acolo, parcă râzând, nu pot să îmi dau seama de aici, de sus, aș vrea să-l strig, să-l întreb cum a fost, dar parcă
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
cât se poate de detașat. Intri într-un cerc din care nu mai scapi. Atunci a ales soluția cea mai nimerită: răspundea o singură dată, scurt, mă simt minunat, fără nici o explicație, după care, înlăturând cu mâna ca pe o imaginară pânză de păianjen, în care va fi nimerit din greșeală, orice alte posibile întrebări și insistențe asupra subiectului, discuta despre orice, ca și cum ieri îi văzuse pe cei cu care stătea de vorbă. În fond, ce i se întâmplase atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
iarna asta ca să-l asculte. Poate că avea și ea propriile vise urîte. În mod ciudat, aceste imagini mișcătoare de tancuri și bomardiere În picaj erau complet mute, de parcă mintea lui adormită Încerca să separe războiul adevărat de aceste conflicte imaginare inventate de Pathé și British Movietone. Jim știa foarte bine ce era real și ce nu. Văzuse el Însuși ce Înseamnă un război adevărat de la invadarea Chinei de către japonezi, În 1937 - vechile cîmpuri de luptă din Hunjao și din Lunghua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de moș Crăciun și o barbă de vată chirurgicală, doctorul Lockwood le făcea semne cu mîna, În timp ce domnul Maxted Își bea paharul cu whiskey lîngă piscina goală, iar scamatorii chinezi se cățărau pe scările lor și se transformau În păsări imaginare. Încă amărît că Își pierduse aeromodelului său, Jim ședea Între părinții săi În spatele Packard-ului. Oare le era teamă că ar fi putut intra În altă belea dacă ședea În față, lîngă Yang? Reușise să strice petrecerea doctorului Lockwood și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
mai atîrna din tavan. Jim trase salteaua Înapoi pe pat și se Întinse pe ea. Urmări cum aeromodelul se Învîrtea În vîntul rece care adia prin Încăperile pustii ale apartamentului. El și Patrick petrecuseră ore În șir inventînd bătălii aeriene imaginare pe cerul acestui dormitor de pe Avenue Joffre. Jim urmări avioanele Spitfire și Hurricane Învîrtindu-i-se deasupra capului. Mișcarea lor Îl liniștea, potolindu-i durerea din maxilar și Îi veni să rămînă acolo, dormind liniștit În camera prietenului său plecat pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
În cuie pe un stîlp de bambus, lîngă potecă. Jim Îl ignoră, așa cum făcea și cu celelalte semne asemănătoare pe care era scris „Piccadilly“, „Knightsbridge“ și „Petticoat Lane“, și care marcau principalele poteci din lagăr. Aceste relicve ale unei Londre imaginare - pe care mulți dintre deținuții britanici născuți la Shanghai nu o văzuseră niciodată - Îl intrigau pe Jim, dar Într-un fel Îl plictiseau. Doar pentru că discutau mereu despre Londra antebelică, familiile britanice mai vîrstnice din lagăr se pretindeau privilegiate. Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
investise demult toate speranțele În acest tînăr pilot, În acel vis deșart că vor zbura amîndoi de acolo, lăsînd În urma lor pentru totdeauna Lunghua, Shanghai-ul și războiul. Avusese nevoie de pilot ca să-l ajute să supraviețuiască războiului, acest geamăn imaginar pe care Îl inventase, o replică a sa, pe care Îl urmărea prin gardul de sîrmă ghimpată. Dacă japonezul era mort, Înseamnă că murise o parte din el Însuși. Nu reușise să Înțeleagă adevărul pe care milioane de chinezi Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
fi văzută. Iată de ce waki își dăduse seama încă de la început că o anume bizarerie, ceva greu de definit, îi clătinase convingerea că are de-a face cu o ființă reală. Firește, teatrul no trimite neîncetat la ideea unui shite „imaginar”, „vizitator” nocturn al viselor lui waki: „vedenia ce ți-a apărut în vis”... După cum trimite neîncetat și la grămăjoara de ierburi de care waki își reazemă capul când se odihnește, ca și cum fiecare piesă no și-ar avea propria pernă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
cu cotidianul? În ceea ce-l privește pe Pirandello, acesta se concentrează asupra personajului: personajul este cel căruia îi acordă materialitatea cea mai compactă, mai densă, masivitatea impunătoare a statuii. Și, după cum s-a văzut, i-o acordă nu numai personajului imaginar, dar deja statornicit într-un text, ci și aceluia care, înfiripat în sânul aceluiași imaginar, continuă să rătăcească în căutarea unei forme care l-ar defini, a unui autor care i-ar asigura pentru totdeauna un loc într-o piesă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
arătări fantomatice. Ilse însăși atribuie prezența lor puterilor speciale ale lui Cotrone și îl imploră pe acesta să nu distrugă vraja: e ușor de înțeles că, punând „aparițiile” alături de actor, Pirandello a ținut să sublinieze forța de realitate a personajului imaginar, care, în viziunea poetului, este întotdeauna mult mai real decât s-ar părea. Dar și actorul resimte această forță de realitate - firește, actorul capabil să creadă în fantome, să se lase fermecat de ele, prins în mrejele lor. „V-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
invitații unei serate târzii. Dar era de-a dreptul periculos chiar și numai să-și imagineze așa ceva. Acolo, la Paris, prințul ar fi devenit un idol al femeilor. „Pentru că... asta este!” sublinie ea concluzia la care ajunsese după acel demers imaginar și, ridicând ochii, întâlni deodată privirea lui Mariam. Soția prințului avea o expresie înțelegătoare, ca și cum tocmai i-ar fi citit gândurile. Făcu un gest prin care îi indică locul de alături. Era ceva fragil și deopotrivă puternic în alcătuirea acelei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
și-a ridicat cupa, urându-le tuturor sănătate și viață lungă, apoi s-a uitat în sus, spre cafasuri, făcându-le semn muzicanților să-și reia muzica întreruptă. Furat de amintiri, Ledoulx se ridică, ținându-și paharul ca pe o imaginară cupă, în încercarea de a impresiona femeia cu ultimul gest al boierului Filipescu, dar, lipsindu-i cu desăvârșire măreția seniorială a acestuia, se trezi într-o postură ridicolă și apelă la o formulă patetică de încheiere, care sună însă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]