8,218 matches
-
băiețandru“, zise Ganea. — Varvara Ardalionovna, permiteți-mi să vorbesc. Desigur, pe prinț nu-l pot nici iubi, nici respecta; dar e într-adevăr un om bun, deși... caraghios. Însă n-aș avea absolut nici un motiv să-l urăsc; m-am prefăcut că nu înțeleg când fratele dumneavoastră mă instiga împotriva prințului; plănuiam să râd în momentul deznodământului. Știam că pe fratele dumneavoastră îl va lua gura pe dinainte față de mine și că va da greș în cel mai înalt grad posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
banii sunt toți, până la ultima rublă. — Ai fi putut veni să-mi spui, observă prințul îngândurat. — Mi-a fost frică să vă inoportunez, prințe, având în vedere propriile dumneavoastră impresii care, poate, ca să zicem așa, sunt excepționale. Pe deasupra, m-am prefăcut că n-am găsit nimic. Am deschis portofelul, m-am uitat în el, apoi l-am închis și l-am pus la loc sub scaun. — Asta la ce bun? — A-așa, ca să-mi satisfac și pe mai departe curiozitatea, chicoti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a dreptul că ai găsit portofelul. Fă în așa fel încât să vadă că nu mai ai nimic în căptușeală și el o să înțeleagă. — Oare? N-ar fi mai bine să-i spun că l-am găsit și să mă prefac că până acum nu mi-am dat seama? — N-nu, spuse prințul, căzând pe gânduri. N-nu, de-acum e prea târziu. E mai primejdios așa. Zău că-i mai bine să nu-i spui! Fii blând cu el, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
acum nu mi-am dat seama? — N-nu, spuse prințul, căzând pe gânduri. N-nu, de-acum e prea târziu. E mai primejdios așa. Zău că-i mai bine să nu-i spui! Fii blând cu el, dar... nu te preface prea mult și... și... știi dumneata... — Știu, prințe, știu, adică știu că nu voi face cum spuneți. Pentru asta ar trebui să am o inimă ca a dumneavoastră. În plus, și el s-a făcut nervos și s-a nărăvit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mă bucur că, în sfârșit, pot pune capăt tuturor nedumeririlor acumulate. Dă-mi voie, în sfârșit, să aflu chiar de la dumneata: mă pețești sau nu? Ah, Dumnezeule! făcu Lizaveta Prokofievna. Prințul tresări și făcu un pas îndărăt. Ivan Feodorovici se prefăcu într-o stană de piatră. Surorile se încruntară. Nu minți, prințe, spune adevărul. Din pricina dumitale sunt supusă la interogatorii ciudate. Aceste interogatorii au vreo motivație? Hai! — Nu te-am pețit, Aglaia Ivanovna, rosti prințul, înviorându-se brusc. Dar... știi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
li s-ar părea unora că lucrurile stau altfel. Jur că mi se pare din ce în ce mai clar. Nu te judec, vorbesc ca să-mi spun părerea și regret că atunci am tăcut... Ippolit roși. Îi trecu prin cap gândul că prințul se preface și încearcă să-l prindă cu ceva; dar, privindu-l cu atenție, nu putu să nu aibă încredere în sinceritatea acestuia; fața i se însenină. — Și totuși moartea pândește! rosti el, mai că nu adăugând „un om ca mine!“ Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
femeie, în casa „acestei femei“, și are nevoie de răspunsul ei. La auzul primelor sunete ale glasului Nastasiei Filippovna, parcă o trecu un fior prin tot trupul. Desigur, amănuntul fu remarcat foarte bine de „femeia aceasta“. — Înțelegeți totul... dar vă prefaceți cu bună știință că nu înțelegeți, spuse Aglaia aproape în șoaptă, privind în pământ cu un aer posomorât. — De ce m-aș preface? întrebă Nastasia Filippovna, schițând un zâmbet. — Vreți să profitați de situația... că mă aflu în casa dumneavoastră, continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
un fior prin tot trupul. Desigur, amănuntul fu remarcat foarte bine de „femeia aceasta“. — Înțelegeți totul... dar vă prefaceți cu bună știință că nu înțelegeți, spuse Aglaia aproape în șoaptă, privind în pământ cu un aer posomorât. — De ce m-aș preface? întrebă Nastasia Filippovna, schițând un zâmbet. — Vreți să profitați de situația... că mă aflu în casa dumneavoastră, continuă Aglaia într-un mod caraghios și stângaci. — Vinovată de situație sunteți dumneavoastră, nu eu! explodă deodată Nastasia Filippovna. Nu eu v-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
întâlnindu-se cu el, depunea toate eforturile pentru a-l înveseli, se temea teribil de înfățișarea lui întristată: încercase chiar să-i cânte; cel mai adesea îi povestea toate istorioarele comice pe care și le amintea. Mai întotdeauna, prințul se prefăcea că râde din toată inima și uneori chiar râdea într-adevăr de mintea ei sclipitoare și de simțirea senină cu care ea povestea câteodată când se lăsa (și deseori se lăsa) în voia inspirației. Văzând râsul prințului, văzând impresia produsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
principale. Astfel, unul dintre scopurile fundamentale ale Școlilor de sociologie rurală este de a contribui la dezvoltarea acestei importante direcții de studiu prin reunirea activităților de cercetare și predare cu studiile orientate spre probleme specifice și aplicabilitate practică (Leo Granberg, Preface in Šikic-Micanovic și Mátéffy, 7). În contextul lărgirii Uniunii Europene, noile țări membre au nevoie de cercetări substanțiale în domeniul studiilor și dezvoltării rurale, atât pentru propriile zone de interes, cât și pentru cele localizate în țările vecine. Articolul care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
-o deja de puroi, și gata, am terminat pe ziua de azi, anunță Musa vestea cea bună. — Duceți-vă învârtindu-vă și nu vă mai întoarceți, mârâie printre dinți Livia. Doctorii și discipolii lui Themison fac fețe fețe, dar se prefac că n-au auzit nimic. Numai Augustus zâmbește amuzat, deși rana îl înțeapă rău. De 30 de ani, de când o are la genunchi, s a obișnuit cu durerea. Când mai surdă, când mai acută. Mai ales în zilele ploioase. A
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
temeri... De ce anume te temi? întreabă bătrânul sec, evitând să o pri vească în ochi. Pe fața lui însă se vede că este în mare încurcătură. — Cum poți să stai liniștit..., începe împărăteasa. Se corectează repede: — Cum poți să te prefaci că nu-ți pasă când ești amenințat în permanență de comploturi? Reale sau fictive? se stăpânește principele s-o întrebe. Răspunde cu prudență: Nu e de mirare că se fac comploturi împotriva mea. Nu e străin de comportamentul oamenilor. Totuși
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
șoptește la ureche: — Nimănui, oricât de mult și-ar fi pierdut mințile, nu i ar putea trece prin cap să pună ceva la cale împotriva noastră. Livia, inertă până acum, pare că se trezește la viață. Rostește acră: — Degeaba te prefaci că nu e cu putință ca tu, stăpân pe o forță armată atât de mare, să devii ținta uneltirilor unui simplu cetățean lipsit de arme. Se dezlipește de el. Își trage umerii și își îndreaptă spatele. — Câți conducători n-au
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
blestemat să fie supus după moarte chinurilor a opt puteri demonice. Augustus se obține să nu zâmbească. Lasă, dragă, să se vadă moșneagul mort mai întâi, că, după aia, prostiile astea pământești n-au nici o importanță pe lumea cealaltă. Se preface că o liniștește, când de fapt o ațâță cu bună știință. Dă în sfârșit drumul hohotului de râs care îi gâdilă gâtlejul. — Și, de unde până unde, ai făcut legătura cu Li... Li... ăsta misterios? O fi vreun client pe care
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
buia să rămână secret... — Credeai că nu știu? ricanează bătrânul. Se înfioară de o bucurie perversă. Se pare că pe Livia a luat-o gura pe dinainte. Fulcinius scoate din gâtlej doar sunete nearticulate. — Halal acuzator! exclamă amenințător Augustus. Se preface că-și stăpânește cu greu mânia. Un om care a fost el însuși acuzat că s-a urcat pe scenă! Plesnește indignat din palme. Dovedit pe deasupra și ca mincinos patent! Îl apucă încruntat pe Trio de pliurile sinusoidale ale togii
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cât de bine se înțeleg! Și-i imagina în viitor. Un nou cuplu de conducători. Cum au fost el și Marcus Agrippa. Dar nu doi, ci trei. Imperiul e prea mare pentru o singură persoană. Gaius, Lucius și... Sforăie zgomotos prefăcându-se înfundat. Cum să-l aducă îna poi la Roma? Este încăpățânat și orgolios precum maică-sa. Se întoarce brusc și întâlnește privirea avidă a lui Fulcinius, care îl spionează curios pe sub pleoapele cuviincios coborâte pe jumătate. Suduie în gând
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
probabil în altă parte, la el în atelier după toate probabilitățile, și a inserat-o după aceea aici. Capul îi vâjâie. A sesizat instinctiv jocul principelui. Este dispus să contracareze toate învinuirile aduse lui Scribonius Libo. Probabil chiar se va preface la un moment dat că-l silește pe Flaccus să iasă în față. Dar n-o va face. Cel puțin nu de bu năvoie. Este vorba de un apropiat al lui Tiberius Nero. În plus, dacă se sperie, Flaccus ar
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dea supra legilor. Îngrijorarea lui Fulcinius se transformă pe nesimțite în groază. Fie că se arată îngăduitor, fie că se arată sever, este la latitudinea principelui să se lase sau nu ghidat de lege. În cel mai bun caz, se preface doar de ochii lumii că-și dă silința să o respecte. Și asta va face cu el... Augustus îl întreabă încruntat: — Ce dovezi ai? Fulcinius reușește cu greu să-și stăpânească nervozitatea. Bâi guie speriat: — Corupe femei... — Ce fel de
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
simte vinovat? — Nu... Împăratul conchide satisfăcut: — Asta dovedește că omul este curat ca lacrima! Blândețea din glasul său nu-i prevestește nimic bun lui Trio Fulcinius. — Uită-te la cei cărora conștiința le reproșează fapte rele: dacă-i ataci se prefac indignați... chiar dacă se știu de mult angajați pe drumul viciului... Fulcinius încuviințează, căci nu are încotro. Pe când Libo tace. Chiar, de ce tace? se frământă Trio. E o armă teribilă tăcerea, pentru că nu te poți lupta cu ea. Principele îl părăsește
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
căci i s-a înălțat și lui un templu pe terenul de alături - și Augustus, acest zeu aflat încă în viață. — Ai să fii scutită de tutelă... Doar cu numele, oftează Occia. — ...asemenea mamelor romane cu trei copii. Degeaba se preface. Tot sub autoritatea poporului sunt. În tr-o poziție similară cu cea pe care o au față de rudele apro piate femeile care nu se mai află nici sub puterea tatălui, nici sub cea a soțului. O aude pe Asinia rozându-și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ca să nu se sperie oamenii că s-au pierdut adevăratele însemne ale puterii Romei. Alungă gândul cu mânie și se urnește din loc. Ca un blestem, vocea Claudiei o urmărește: — Locul poartă și acum denumirea de „ascunzătoarea butoa ielor“... Se preface că n-o aude și se îndreaptă spre fundul încăperii. Celelalte o urmează în tăcere. Toate simt atmosfera ten sionată. Curioasă, fetița arată către o statuie înălțată pe un piedestal. Reprezintă o femeie înarmată. — Cine e? — Minerva, i se răspunde
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
scria, pentru că mințile oamenilor mari au nevoie de o mulțime de desfătări ca să se destindă. Gallus adaugă noi și noi rânduri, nu ispitit de ușurința cu care le scrie, ci mulțumit că sunt căutate, copiate și repetate. Sau poate se preface doar că este mulțumit. Un lucru e sigur: își dorește ca posteritatea, pe drept sau pe nedrept, să-l judece ca admiratorii săi de astăzi. Numai că ea se îndoiește. Pe nesimțite o cuprinde remușcarea. Rușinea chiar. Pentru sarcasmul mușcător
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
hâtru. Își permite câteva clipe să le studieze trăsăturile și adaugă cu o amabilitate care nu prevestește nimic bun: — To... tocmai lucrez la o apologie a lui Ci... Cicero împotriva cărții lui Ga... Gallus. Trăsăturile celor din jur înțepenesc. Se preface că nu observă și zâmbește larg: — N... n a publicat-o încă, dar am ascultat destule pas... sa... saje ca să-mi fac o părere. Vipsania își înghite cu greu o replică usturătoare. Nu se cade însă să-și uite rolul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
nații diferite cu înfățișări identice este însă neprețuită, continuă cu voce calină. Gallus simte cum vehemența i se înmoaie. Până la urmă, ar pu tea fi o investiție bună. Și apoi, mai știi de unde sare iepurele? Totul e să insiste. Se preface însă nemulțumit și-i gonește cu mâna. — Bine, bine, mă mai gândesc. — O sută șaptezeci și cinci, stăpâne, mai lasă negustorul din preț cu voce plângăcioasă. Asinius Gallus nu lasă să i se citească mulțumirea pe față. Le întoarce spatele și mormăie
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
morți de-a binelea? întreabă temător băiatul. — De câte ori să-ți spun, prostule? intervine arțăgos Gany medes. Îi lovești cu ciocanul de lemn în cap, așa, să te asiguri că nu mai mișcă. Morfăie scârbit: — Unii sunt în stare să se prefacă, numai să scape cu zile. Rufus s-a răsucit pe călcâie să plece, dar, auzindu-l, se în toarce iute îndărăt. — Unde sunt sicriele? — Le-am aliniat, răspunde plin de sine Ganymedes. — Bine, dă din cap instructorul. Încearcă să-și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]