7,662 matches
-
are nevoie În acea zi. Pe masură ce le enumeră, le vor trece pe listă unul sub altul. Învățătorul Îi va cere copilului să taie din listă materialele pe care le are și de care are nevoie pentru prima oră. Recompensa pentru Îndeplinirea acestei activități va fi un carnețel cu suport magnetic, pe care să-l utilizeze acasă și să-l posteze pe frigider. Pentru că avem de a face cu copii mai mici, o dată prezentată tehnica, Învățătorul Îi va oferi copilului
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Rodica HĂRĂMIȚĂ, Carmen Mihaela PELIN () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2191]
-
mergea desculță pe ulițele satului. Piciorușele ei frumoase, delicate, cu pielea subțire chiar și pe talpă, înfruntau noroiul cît se poate de natural. Eu (probabil și alții!) aș fi fost gata să port superba rusoaică în brațe, chiar fără nici o recompensă. Doamna Haldan se dusese după soțul său, casa a fost vîndută și Vasilică a tras la un gospodar, o rudă foarte îndepărtată. Un gospodar cu o casă îngrijită oarecum, dar nu cine știe ce. Totuși, o cameră curată, casa cea mare, cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
îi pune capul între sîni. Ei, ce zici de asta? întreabă Vasilică. Să spun drept? Da, te rugăm. După scena la care am asistat acum, sper să mă ajute Dumnezeu să beau și eu lături... urmate de o astfel de recompensă. Ce drăguț! rîde Katia. Quel flatteur! zîmbește Vasilică. Eu însă eram cît se poate de sincer. Colecționarul Bătrînul Cernescu își trăia viața într-o izolare cvasitotală. Căsuța lui din zona Lascăr Catargi era înconjurată de garduri vii, înalte și impenetrabile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
diavol. Pedro nu mai trăise așa ceva. În el s-a trezit orgoliul de mascul și a început să dea în clocot. Așa ceva nu mai trăise. I-a plăcut mult, nu credea că el este cel care trebuie să primească o recompensă. Se gîndea chiar că Wilma ar merita un cadou, pentru așa clipe de neuitat. Wilma s-a lipit de el, a pus capul pe pieptul lui și a amuțit. A simțit că plînge mut, doar lacrimile îi umezeau pieptul. Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pe mântuitorul care va vindeca existența!", strigă el (F., 44: 16). El insistă: "Cu focul tău arzător și metalul topit, dă semn sufletelor de răsplata pe care o menești celor două tabere, o, înțeleptule, pagubă celui păcătos și celui drept recompensă" (F., 51:9). Probabil că Zarathustra nădăjduise în iminenta "transfigurare" (fraso-kereti) a lumii. "Să putem fi noi aceia care vor înnoi existența aceasta!", exclamă el (F., 30: 9)17. De mai multe ori el se numește pe sine însuși saosyant
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cuvîntului colectiv. Cel mai neînsemnat sistem ierarhic vehiculează un subsistem de restricție, canalizare sau concentrare a discursului autorizat, susceptibil de a deveni autoritar. Puterea de a urca la tribună nu-i decît un atribut printre atîtea altele ale "Centrului" o recompensă onorifică atribuită aparatnicilor care au cîștigat bătălia internă a Partidului, "lupta politică". Într-un partid, puterea de a vorbi, de a se adresa grupului este deopotrivă scopul și instrumentul puterii. Acela care vorbește îl reduce pe celălalt la tăcere, cel
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Sfîrșitul revoluțiilor, începutul revoltelor, convulsiilor și jacqueriilor. Cele din urmă, dacă e să-i credem pe istorici, sînt și mai crude decît primele. Michelet, din nou: "Literatule, ia seama că omul fără carte și cu o cultură slabă are drept recompensă ceva care le înlocuiește: este stăpîn peste dureri." TREI EPOCI ÎN ACELAȘI TIMP Nu-i puteți refuza unui adept al lui Auguste Comte, pentru a-și încheia canonic acest prim ciclu universitar, mica bucurie a celor "trei stări", de natură
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
o scurtă neagră din piele. Atunci am făcut așa o asociere cu filmele lui Sergiu Nicolaescu, când cei din ,,poliția legionară” în frunte cu ,,Paraipan”, erau îmbrăcați tot în haine negre din piele, dar mai lungi. Da, turnătorii primeau ca recompensă, de la aceeași sursă și astfel de haine ,,șic”. Cu administratorul de la asociație mă înțelegeam bine, dar la un moment dat l-am văzut și pe el îmbrăcat cu o astfel de haină (standard) și m-am întrebat dacă și el
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
de un vas pirat francez, care i-a prădat încărcătura. Nava franceză avea să fie atacată la rândul ei de nava "Magdalena", aparținând unui contrabandist spaniol din Sevilla, Diego Perez. Inițial, Perez a pretins autorităților din Santiago de Cuba o "recompensă" pen-tru a se angaja în lupta împotriva navei franceze, dar fiind refuzat, a declarat că o va face "pentru propria onoare"! Cele două nave s-au urmărit și s-au atacat timp de patru zile "de la răsăritul până la apusul soarelui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
cafea, pentru cele din mine, ca sclavi domestici la orașe. În acest context existau diferențe notabile între munca și situația sclavilor de pe plantații și mine și cei de la oraș .Cei de la oraș munceau mai puțin, mâncau mai bine, primeau uneori recompense. Cei de pe plantațiile de trestie de zahăr, de exemplu, se sculau înainte de răsăritul soarelui și munceau până la apus. Regulamentul promovat la 1842 de căpitanul general Valdes prevedea un program zilnic de 10 ore, în perioada recoltărilor chiar de 16 ore
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
în întregime de diverși Clerici; de aici sensul filosofic al beneficiilor, înrădăcinate în cuvîntul în sine; beneficiu este un termen tehnic al vocabularului feudal care indică în primă instanță terenurile date în uzufruct de către conducător curtenilor și comesenilor săi ca recompensă pentru serviciile prestate. 147. Trebuie să observăm că atunci cînd o idee se imprimă puternic în mintea și imaginația oamenilor, devine prevalentă și devine normă, model căruia i se conformează toate celelalte gînduri și toate modalitățile de lucru care pot
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
care nu sînt nevoiași, căci așa nu ar mai putea să-i ajute pe cei ce nu au. Iar cei care slujesc Bisericii devin prea lumești dacă își închipuie că ar trebui să primească salarii lumești 304 iar nu o recompensă veșnică. Dacă vreun slujitor al Bisericii nu are unde să locuiască, atunci nu mai este vorba că Biserica i-ar da vreo recompensă, ci îi dă strictul necesar; ca în viitor să primească răsplata pentru osteneala sa, nimic mai mult
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
devin prea lumești dacă își închipuie că ar trebui să primească salarii lumești 304 iar nu o recompensă veșnică. Dacă vreun slujitor al Bisericii nu are unde să locuiască, atunci nu mai este vorba că Biserica i-ar da vreo recompensă, ci îi dă strictul necesar; ca în viitor să primească răsplata pentru osteneala sa, nimic mai mult sau mai puțin, pentru ca să nu-și piardă răsplata pe care o așteaptă în viața viitoare, după cum a promis Domnul. Cît despre cei ce
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
propriile dorințe, contrastează cu suferințele imaginare ale celorlalți. Sinceritatea ei trezește un răspuns În cei care nu și-au pierdut total capacitatea de a se deschide spre viață. Deși nu așteaptă nici o răsplată, sau tocmai de aceea, Viola primește o recompensă uriașă: Își regăsește fratele pe care Îl credea mort și, În plus, câștigă dragostea lui Orsino, iar cei mai mulți din cei care au fost În contact cu ea ajung să vadă realitatea și părăsesc teritoriul iluziilor. Intriga paralelă, de o extremă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
sfințenie într-un geamantan, pe care eu le copiam bătându-le în câte trei exemplare la mașina de scris, din care exemplarul princeps i-l dădeam tot ei, un exemplar lui Florino, iar unul îmi rămânea mie. și asta ca recompensă pentru că și eu îi dădusem tot ce aveam de la Mihai, scrisorile lui, ba chiar și caietele mele de însemnări care îi erau destinate. Pe acestea din urmă mi le-a dat înapoi după câtva timp, dar scrisorile de la dânsul n-
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
săraci cu duhul“. Se pare că, în sens biblic, nu e vorba de puținătatea min ții. Și foarte bine că fericirea nu e recompensa proș tilor. Slavă Domnului, în societatea noastră, prostia și igno ranța se bucură de alte numeroase recompense. Cele enumerate de dumneavoastră, adică prostia, ignoranța, tupeul și impostura, sunt perfect compatibile. Nu se exclud de loc una pe cealaltă. Merg mână-n mână și dansează hora unirii. Și-a vulgarității, și-a infatuării, și-a talk-show-urilor politice, și-
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
mamei și spre amuzamentul fratelui meu. Când intram în salon, aveam impresia că pianul era un dragon cu o coadă lungă, neagră, care rânjea la mine cu clapele lui albe. R.P. Cum decurgeau lecțiile din copilărie? Vă amintiți de vreo recompensă? Dar de vreo sancțiune? Părinții dum neavoastră erau flexibili, pretențioși sau intransigenți față de randamentul dumneavoastră școlar? A.R. Nu am primit nici recompense, nici sancțiuni. Nu am încasat niciodată vreo palmă în toată copilăria mea. Când se supăra pe mine
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
rânjea la mine cu clapele lui albe. R.P. Cum decurgeau lecțiile din copilărie? Vă amintiți de vreo recompensă? Dar de vreo sancțiune? Părinții dum neavoastră erau flexibili, pretențioși sau intransigenți față de randamentul dumneavoastră școlar? A.R. Nu am primit nici recompense, nici sancțiuni. Nu am încasat niciodată vreo palmă în toată copilăria mea. Când se supăra pe mine, mama nu-mi vorbea două zile. Nu-mi adresa nici un cuvânt, ceea ce mă ustura mult mai rău decât orice palmă. Mă duceam să
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
supăra pe mine, mama nu-mi vorbea două zile. Nu-mi adresa nici un cuvânt, ceea ce mă ustura mult mai rău decât orice palmă. Mă duceam să-mi cer iertare și eram fericită când mă săruta și reîncepea să-mi vorbească. Recompense speciale nu primeam, pentru că tot timpul mi se cumpăra câte ceva. Vrute și nevrute. Am fost, în toți anii de școală, o elevă strălucită. Foarte conștiincioasă, foarte tocilară, iar mama era foarte mândră de mine. În camera mea, deasupra patului, atârnau pe perete
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
din Lumea Noua în Spania. A fost al doilea comandant al flotei engleze în lupta victorioasă dusă împotriva Armadei spaniole (1588). A făcut înconjurul lumii, după Magellan, în intervalul 1577-1580. Regele Spaniei, Filip al II-lea (1556-1598), a fixat o recompensă de 20.000 de ducați 10 milioane de dolari pentru prinderea și uciderea lui. Vestitul corsar a murit în anul 1596, de dizenterie, după ce a încercat, fără succes, să asedieze Puerto Rico și San Juan. 99 Sir Walter Raleigh (1552-1618). Om
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
termen ales. Pentru că ceea ce am înfăptuit noi face parte, de fapt, din ființa noastră, din programul nostru existențial. Totul s-a desfășurat în sensul devenirii noastre. Nu consider că am muncit, nu consider că suntem demni de laude sau de recompense! Noi nu am făcut decât să existăm conform aspirațiilor și propriilor alegeri! Note de jurnal: resorbția ego-ului și starea de bucurie permanentă de după. Ajuns acasă, nu am putut multă vreme să-mi șterg din minte și din suflet starea de
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
fructe, noi neavând (încă) permisiunea de a părăsi clădirea. Iam dat banii solicitați și, după meditația de seară, mi-am primit pungile cu doritele delicatese, ca și restul de câteva rupii - puține! Am vrut să i le ofer lui drept recompensă pentru efortul său. Repet: nu erau bani mulți, iar valoarea pecuniară era nesemnificativă în comparație cu serviciul făcut. Am insistat... în virtutea celor mai românești obiceiuri. Cu modestie, umilință și demnitate, în același timp, tânărul indian a închis definitiv și elegant subiectul, folosindu
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
situat chiar în fața intrării în campus am cumpărat cele mai multe mărunțișuri. Apoi am mai adus clienți. Iar am mai cumpărat câte ceva. Și iar am adus clienți. M-am împrietenit astfel cu vânzătorul, un indian foarte închis la pigment; aproape negru. Drept recompensă mi-a oferit inițial un suport metalic pentru puja și încă un mic recipient metalic pentru kum-kum. Apoi un altul din piatră, tot pentru kum-kum. Toate aceastea, după obișnuitele negocieri purtate la sânge. De la el am cumpărat, mai apoi, două
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
făcut să-mi crească adrenalina și, asemenea lui Alexandru Macedon, am tăiat nodul Gordian, tunând în receptor: "Cine ne ascultă să ne pupe-n cur!" Mi-am spus ca prestația de înalt profesionalism în "room-service", asigurată de "cooperator", merita o recompensă pe măsură! Nu știu ce-o fi gândit și o fi simțit Iulius Cezar la trecerea Rubiconului, rostind memorabilele cuvinte Alea iacta est (zarurile au fost aruncate), dar eu, după "declarația adolescentină de amor" de mai sus, formulată, e adevărat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
a spus: Așteptați un timp; și la momentul potrivit îmi voi aminti de voi”. Dar până la urmă: obiectivul nostru sunt sufletele sau funcția? Ce răstălmăcire mai e și aceasta? „Și atunci - se întreabă, în final - preotul nu va avea nici o recompensă?...“. «Atunci Petru - continuă să ne spună Evanghelia - a luat cuvântul și a zis: „Iată, noi am lăsat toate și Te-am urmat, deci care va fi partea noastră?“ Dar Isus le-a zis: „Adevăr vă spun că voi care M-
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]