6,994 matches
-
viteză. Panta era mult prea Înclinată pentru o mașină de numai 20 de cai putere. Strada nu avea suprafața netedă, nefiind acoperită cu asfalt, ci cu un fel de beton zgrunțuros În care, cam din zece În zece centimetri, fuseseră săpate niște șănțulețe, probabil pentru a Împiedica patinarea. Pietonilor Însă nu părea să le fie de mare folos deoarece, deși zgrunțuroasă, suprafața de beton se Îmbibase cu particule de cauciuc de la anvelope și cu alte mizerii, astfel Încît În zilele ploioase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Opacitatea se datora probabil firelor de păr ondulat și poate că și albul era un efect difuz al acelgiași cauze. Deoarece subiectul era mult aplecat În față, din unghiul meu de vedere numai protuberantele șirei spinării, rînduite precum niște morminte săpate În nisip erau de culoarea făinii arse... Culoarea m-a tulburat profund. Părul aproape invizibil precum țesătura din catifeaua cea mai scumpă și moale... Piele fină, cu nuanțe maronii ca de băiețandru. Bineînțeles că oricît ar fi de măiastră tehnica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
piciorului stîng pe călcîiul drept și apoi din nou pe stîngul. Panta era prea abruptă. Strada nu avea suprafața netedă, nefiind acoperită cu asfalt, ci cu un fel de beton zgrunțuros În care, cam din zece În zece centimetri, fuseseră săpate niște șănțulețe,. probabil pentru a Împiedica patinarea. Pietonilor Însă nu părea să le fie de mare folos, deoarece, deși zgrunțuroasă, suprafața de beton se Îmbibase cu particule de cauciuc de la anvelope și cu alte mizerii, astfel Încît În zilele ploioase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
caracterul celui ce a ajuns în funcția de președinte prin impostură. Dar, pentru acest exercițiu îndelung de păcălire națională Băsescu a început pregătirea încă de pe vremea când a fost ministru al Transporturilor și când i-a păcălit pe cederiști, a săpat adânc la rădăcina CDR, pentru ca mai apoi să arunce acea alianță contra naturii în colaps." (Joacă la cacealma, trișând Poporul Român, Revista România Mare, 2006) În textul de mai sus regăsim sofismul ambiguității. Astfel, se trece de la jocul la cacialma
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
Iuliana Dobrescu și... - A!! Da, da, da! Este bine domnul Iustin... Stați să vă dau un halat, că la ora asta nu are voie nimeni, doamnă... Și așa avem aglomerație mare cu niște amărâți pe care a căzut malul când săpau un șanț adânc, mai apucă să vorbească asistenta, în timp ce luase un halat agățat pe partea interioară a ușii. Așa... acum... sunteți de a noastră, dacă intră cineva... Eu sunt Lidia, ca să știți... Marian Malciu - Mulțumesc mult, doamna Lidia! Domnul doctor
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Unii oameni explică fermecător, convingător, alții explică plicticos. Eu iubesc anecdota și nu trebuie să o disprețuim. Toată înțelepciunea lumii pleacă de la Esop, de la Antichitate... Toate bancurile astea pe care le auzim cu Bulă și cu evrei, de fapt, dacă săpați în arheologia anecdotei și a vorbei de spirit, ajungeți tot la Sumer și la Egiptul antic. Sunt pilde care au devenit datorită trecerii timpului anecdote, la fel cum orice dramă trece în comedie din același motiv. Charlie Chaplin spunea despre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
boala grea de care suferă maestrul italian, este însă greu de spus. VOI N-AȚI ÎNTREBAT fără zahăr V| R|SPUNDE Impresii de călătorie: Londra BOBO » Rețeaua de metrou are 10-12 magistrale și se întinde până hăt departe la aeroport săpând întruna ca o cârtiță (flămândă de parcele subterane). Stațiile de legătură între magistrale sunt structurate pe cel puțin 3 nivele. Metroul în sine e un pic mai îngust, cam cu 1 metru (cum se zice asta în feet?), dar nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
cu el, iar din 2004 a fost manager al postului Realitatea TV, ocazie cu care am lucrat și eu în subordinea lui - n.a.Ț. Cu el am avut o problemă. I se pusese lui pata pe mine și începuse să sape la încrederea în mine. Eu eram abia la început, aveam vreo doi ani de directuri. Și îmi spunea nu știu dacă mai ești în stare, nu știu dacă mai poți. M-a ținut așa vreo șase luni. Plecase urechea la
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
soluție, mai ales pentru cei care au cunoscut „normalitatea“ administrativă a exilului, din țările europene civilizate. Înclin totuși să cred că enervarea este mai mică în Occident decât aici, dar și mai greu de suportat, viermele înstrăinării și al distanței sapă neîncetat și temeinic. Aici, cu alcool (citește bere ieftină), o soție iubitoare și o mare doză de nesimțire / voință educată se poate supraviețui mai ușor. Nu există soluție universală; doar enervarea rămâne. M-am născut prea târziu... Mirel 15 martie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
dar dese, enervări cotidiene (sau bolile orașului București): - Parcarea imenselor jeep-uri 4x4, 16x16 etc. de-a latul trotuarului, astfel încât amărâții care se încăpățânează să rămână pietoni se amestecă cu autobuzele, asfaltul și mașinile. - Etichetele cu „vând apartament“ sau eternul „sap puțuri de mică și mare adâncime“, lipite pe stâlpii (plăcuțele) indicatoare din stațiile de autobuz, într-un total dispreț față de cei care nu cunosc orașul, RATB-ul etc. Unul dintre primele anunțuri pe care le-am remarcat eu când am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
constanța carențelor pe care le implică o viață obișnuită într-o țară atât de haotică, precum este Valahia. Enervările ne scurtează viața la fel de bine (dacă nu sunt chiar mai eficiente) precum poluarea imensă, alcoolul sau tutunul. Ne afectează psihic. Ne sapă încet, dar sigur. Noi ne dăm seama de efectul lor pervers, ceilalți mai puțin. De ce am scris atâtea „enervări“, de-a lungul a 8-9 luni? Eu unul am făcut-o pentru a mă elibera chiar și foarte puțin de povara
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
Frumosul chip machiat a căpătat aspectul unei păpuși de ceară cu trăsături prea pronunțate. Buzele și pomeții sunt de un roșu strident. Pleoapele au căzut peste lumina ochilor. De sub streașina genelor rimelate încep să se prelingă două lacrimi. Dâre negre sapă crevase adânci în pomeții mult prea roșii. Fotoliul iese din încăpere în aceeași plutire ușoară cum intrase. Încăperea este cuprinsă de o liniște totală. După scurt timp, pe coridor se aud pași grăbiți, apoi alți pași șovăitori și în fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
-te, fetița mea ! Ai văzut-o, nu o poți ajuta cu nimic mai mult. Eu mai rămân până mă dau afară..." Degetul lui Victor îndrăznește să se strecoare sub elasticul verde care fixează masca de pe gura Dorei și simte șanțul săpat în carne. Deplasează ușor poziția strânsurii și masează brazda de pe obraz. Oare i se pare sau vede sub mască buzele Dorei care se mișcă și citește pe ele : Nu pot încă vorbi... Mai povestește-mi..." Inima lui Victor a pornit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
își șterge fața cu o batistă enormă în carouri bleu. Dora îl poate studia mai bine. Așa cum se putea presupune din culoarea bărbii, nu este tânăr ; în jurul ochilor străjuiți de gene dese, lungi și negre de parcă ar fi rimelate, este săpat un păienjeniș de riduri vizibile chiar și la lumina slabă din sala glacială. "Bărbații ! Știu să-și disimuleze bine anii lăsându-și barba să crească", gândește Dora cu ironie. Trebuie însă să recunoască că bărbatul are trăsături frumoase, regulate, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
încep să iasă doi câte doi pentru a se opri apoi în grupuri mici, în care cuvinte molcome par a pune la cale destinele omenirii. Cojoace albe, sumane negre, cușme înalte și broboade multicolore înaintează fără grabă pe făgașul alb săpat în omăt de pașii lor în dimineața aceleiași zile pașnice. Sărut mâna pentru masă, Ștefana ! Totul a fost delicios, dar ciorba acră de gâscă cu tocmagi, cum numai tu știi să faci, le-a întrecut pe toate, exclamă Ciprian ridicându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
în vârstă Ulitia, ajutată de cel mai tânăr Vasili de pescuit, vânat, lemne de foc. Și toate astea fără să fi avut încă habar ce muncă vom avea de făcut ca deținuți. Olga, Ana și Iuliana s-au apucat să sape un adăpost în pământ, iar Ulitia și cu mine am cules ierburi și crengi ca să acoperim și să căptușim viitorul nostru bârlog. Minodora se juca cu Vasili printre copaci și ierburi, fără să își dea seama, dragii de ei, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
doar două pufoaice și trei perechi de pâslari așa că puteam ieși afară doar pe rând. Iuliana, care era cea mai îndemânatecă, a dublat "ușa" bordeiului cu unica blană jerpelită de ren pe care o obținusem. Norocul a fost că bordeiul săpat în pământ păstra bine căldura, iar lemnele nu lipseau. Nu-i vorbă că șapte persoane îngrămădite într-un spațiu atât de strâmt, produceau și ele "căldură animală". Trebuie însă să recunosc că promiscuitatea bordeiului nostru cu totul neîncăpător pentru șapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
prezența mea îi făcea bine. Mai puteam să rămân o noapte, Ajunul Crăciunului era abia a doua zi, deci am dat urmare rugăminții lui. Se simțea bine, plăgile se descongestionaseră, bășicile se resorbiseră și am putut vedea cicatrici deschise, adânc săpate în pulpele picioarelor. Fără să îl întreb mi-a mărturisit că fusese și el deținut ca și noi, printre primii aduși în Siberia în anul 1920. Era tânăr ofițer în Armata finlandeză care luptase alături de Gărzile Albe și fusese făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
calul). Câteva grupuri se stabilesc pentru perioade destul de îndelungate în locuri unde își construiesc primele case de piatră. Sacrul îi însoțește și aici: anumiți zei devin stăpânii unor întinderi de pământ. Acum 15 000 de ani, acești mesopotamieni, încă nomazi, sapă puțuri și controlează turme de animale sălbatice, fără să le domesticească deocamdată; acordă tot mai multă importanță progeniturilor lor și protejează natura, considerată expresie a divinității. Acum 10 000 de ani, pentru a vâna animale mai iuți decât el, omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
comenteze ceva acid, după cum obișnuia, nu era deloc imposibil să nu aibă bani la dânsul. Își aprinsese o altă țigară, degetele de la ambele mâini aveau, de la atâta fum, o culoare galben-arămie, la fel și buza de sus și nările, încrâncenarea săpase în el ca într-o marmură. Ședeau unul în fața altuia pe terasa cafenelei, ea mesteca mecanic în ceașca cu smalțul albastru, privea în gol, lichidul maroniu se rotea alene, împins de căușul linguriței. Vântul mâna pe asfalt câteva frunze. Cafeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
absolut banale, o cumnată mai bună de gură care lansa cine știe ce zvon despre ei în familie, o lucrare de control de-a fetei, punctată incorect, copii care zgâriau vopseaua de pe ușa liftului, vecina de la etajul patru care nu cobora să sape parcela de pământ din fața blocului. De obicei îi povestea cu lux de amănunte motivul nemulțumirii sale, îi explica, se justifica, îi cerea părerea, el o asculta rezemat de ușa cămării, cu brațele încrucișate pe piept, timpanele îi vibrau presate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
amănunțită și complicată a aceluia, plină de poticneli, cu propoziții rău formulate, o asculta cu infinită atenție, așa, așa, murmura din când în când. Marcu nu voia să creadă că purtarea sa e un fel de a unelti, de a săpa o funcție, de-a semăna din timp, gospodărește, ca să poată culege roadele, când o veni timpul, nu, nu, în nici un caz! El își spunea că are conștiința curată și faptele lui bune nu aveau nici un dedesubt, ar fi dea dreptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
-i curețe tenul, stătea zilnic câte un sfert de ceas cu capul în jos și cu picioarele pe speteaza fotoliului, dar măsurile sale, atât de greu de suportat pentru o persoană comodă ca ea se dovedeau zadarnice în fața timpului care săpa mai departe pe chipul ei, îi deshidrata pielea o făcea să-și piardă din elasticitate, să se plieze mărunt, subțire de parcă nu mai avea consistență, ci devenise o undă. De când se angrenase în povestea cu mariajul lui Ovidiu parcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să înceapă mișcarea, ciocnirea, dividerea, zborul. Numai cu un minimum de efort energetic era posibil să se ajungă la proporții fantastice! Atâtea resurse, atâtea șanse. Îl privi pe Ovidiu din profil, părea așa de sigur pe el, cu cearcănele lui săpate sub ochii de culoarea mierii, ce combinație bizară se făcuse totuși între ea și Trofin, atunci, în momentul fecundării, ce amestec zguduitor, celula ei și celula lui, un amalgam, un nebulos, o rotație continuă, până când au reușit să se fixeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
deschidă, sprijinit cu o mână de perete. Intră în hol, își privi papucii aliniați lângă cuier, oftă, își aplecă fruntea și rămase un timp în fața femeii. Apoi o rugă să-l însoțească la mașină. Arăta neguros, cu cearcăne adânci, vineții săpate sub ochii de culoarea mierii. Rămase sprijinit de tocul ușii din sufragerie, cât timp Carmina, pitită în dosul șifonierului, se îmbrăca. Haide, îi spuse, când o văzu oprită în fața oglinzii, cu părul adunat în palme. Da, leagă-l, îi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]