10,805 matches
-
de libertate, iar în al doilea - o ireversibilă înstrăinare de bucuriile simple. Ambele maladii sunt la antipodul „cara gialismului“. „Fiți sănătoși și veseli!“ - e formula de încheiere a multe scrisori din corespondența lui Caragiale. A-l citi cu o mină tragică, a identifica peste tot urme de cianură, a recolta din fiecare rând probe de bilă neagră, amărăciuni, acreli, exasperări, cinisme, suferințe disimulate și clovnerii tragice e a merge în răspăr cu firea și geniul său. Da, Caragiale e un om
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
de încheiere a multe scrisori din corespondența lui Caragiale. A-l citi cu o mină tragică, a identifica peste tot urme de cianură, a recolta din fiecare rând probe de bilă neagră, amărăciuni, acreli, exasperări, cinisme, suferințe disimulate și clovnerii tragice e a merge în răspăr cu firea și geniul său. Da, Caragiale e un om întreg, știe ce e tristețea, dezamăgirea, descumpănirea. Are pagini cutremurător patetice, după cum are pagini de un haz nebun și de o devastatoare savoare ludică. Dincolo
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
decât relațiile Orban-Tăriceanu, și chiar decât conflictele dintre președinte și premier, dintre președinte și parlament, dintre PNL și PDL etc. Există întrebări mai acute și mai urgente decât cele pe care le pun, seară de seară, analiștii, moderatorii, diverși gazetari tragici și comici, diverse domnișoare mondene. Fără agita ția televizuală, cerul devine mai înalt, zgomotul lumii - mai subtil, viața - mai limpede. Treci într-un alt univers, mai misterios și totodată mai simplu decât universul tapajului mediatic. Nu cred în utopii. Știu
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Și totuși, oricât de importantă ar fi transpunerea românească a lui Heidegger și Platon, nu încetez să mă întreb dacă am voie să amân în felul acesta proiectul tratatului despre limită (Peratologia) și lucrarea aplicativă și anticipativă despre simbol (după tragic, un fel de peratologie regională II) ( G. Liiceanu, Despre limită) O astfel de critică - oricâte merite literare interne ar avea, și ea le are fără îndoială - atrage totuși puțin atenția, prin forța lucrurilor, traducătorilor și editurilor străine (A. Marino, Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/85016_a_85802]
-
ființe condamnate la o agitată existență pur biologică. O pondere însemnată are critica socială și în Statuia (1969), unde autorul intenționează să demonstreze șubrezenia și nocivitatea societății burgheze. În competiția atroce pentru dobândirea bogăției și a puterii, destinele individuale devin tragice, caracterele se deformează până la autodistrugere. M. atinge apogeul viziunii sale sumbre în Corabia pe uscat (1971), o carte tulburătoare, cu toate defectele și artificiile ei, unde el pare intoxicat de cumulul paroxistic de percepții, experiențe, fapte, trăiri, viziuni negative la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288234_a_289563]
-
de cumulul paroxistic de percepții, experiențe, fapte, trăiri, viziuni negative la extrem. Un fost căpitan de vas își contemplă de la o fereastră proprietatea imobiliară, având vaga iluzie că se află pe o corabie ai cărei călători navighează spre un sfârșit tragic: fiica sa, nevrozată, moare după o naștere grea, nepoțica, infirmă, rămâne alături de un tată monstruos, iar fiul, întors din război mutilat sufletește, nu mai are forța sau voința din reveni la normal și se sinucide. Galer(i)a este completată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288234_a_289563]
-
științifice de a reconstitui concretul, totul „într-un stil fluent, de frumoasă acuratețe și ținută intelectuală”. În culegerile de proză scurtă Femeia și maimuța (1970) și Aurul (1991) apar personaje asemănătoare cu cele din romane - psihopați sau obsedați care sfârșesc tragic, existențe profund nefericite, de multe ori victime ale iraționalității femeilor -, întâmplări ieșite din comun, între care relatarea (în La Bate-drum) a unei abominabile crime comise de o mamă îndobitocită, care își ucide, fără s-o știe, propriul fiu, plecând de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288234_a_289563]
-
vorbă mult de tot. Mi-am pus de gând să mă duc eu la ea, dar am renunțat din motive bine justificate. Pe aici totul e bine. Este adevărat că am trecut iarăși printr-o groaznică încercare. A fost destul de tragic și aici. Circulația a fost întreruptă 2-3 zile. Doamne ferește, nu era chip să ieși din casă, pe stradă. Acum lucrurile s-au liniștit, am fost pe la Jeny cu Marlena, am stat până pe seară și am ascultat la radio (Face referiri
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
dintre granguri, scârbit de viață, în loc de un cerb a pândit în pădure momentul când se afla singur și și-a tras un glonț în gură, „casa de hârtii“ a ziarului local a publicat știrea că ar fi murit în urma unui tragic accident de vânătoare. Prietenii mei și cu mine cunoșteam însă o studentă al cărei tată participase la acea vânătoare. Pentru că trăiam primind mereu amenințări cu moartea și eram nevoiți să considerăm zilele vieții noastre ca fiindu-ne numărate de stat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
succesiunea rapidă de consoane, limba i se împiedica - dictatorul molfăia. Încerca să-ți abată atenția de la acest defect, tocând mărunt și lătrând silabele, fluturând necontenit din mâini. De aceea, imitarea felului său de a vorbi ducea la o schimonosire frapantă, tragică și ridicolă a limbii române. Pe-atunci obișnuiam să spun că cei mai tineri dintre activiștii țării sunt și cei mai bătrâni. Căci, pe câte se părea, reușeau să-l imite pe dictator fără nici un efort și apropiindu-se mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
o generație la alta și, mai ales, pentru că tot pe ele hoardele stepelor vor fi în căutare de pradă în secolele următoare. Afară de aceasta, ele confirmă continuitatea poporului român pe aceste meleaguri, atâta timp cât păstraseră din bătrâni, și pomeneau la 1608 tragicul episod al rușilor de la Nipru, care, luați prizonieri în războiul din 1169-1170, fuseseră aduși în robie într-un convoi nesfârșit de către hanul cuman Conceac, pe „drumul zis al lui Conceac”, amintit deci, după 438 de ani, la Berilești, pe Siret
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
după care dispare. Teodor Coriat a revenit la Muncaci, numai după ce a renunțat definitiv la pretențiile sale asupra Podoliei, iar partizanii săi, refugiați în Moldova, au fost vizitați de el la 1 august 1403. Epopeea lui Roman, terminată atât de tragic în prizonieratul lituanian, a fost o lecție bine învățată de Ștefan, fiul său. Prins, probabil odată cu tatăl său, Ștefan primi, la 1 iulie 1394, la Chelm (Holm), în Polonia, să fie voievod al Moldovei. Pe lângă platoșa și coiful aurit, dăruite
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
îl predispune la un gest sinucigaș care nu ar fi mirat pe nimeni e Lefter Popescu, cu al său nume predestinat. Cum însă autorul „nu e dintre cei care se respectă și sunt foarte respectați”, nu vom afla sfârșitul, poate tragic, al funcționarului ghinionist. În general, în literatura română se sinucid intelectualii. Excepție fac personajele lui Rebreanu: Ana trădată de Ion, care se spânzură - ca și Ițic Ștrul, dat dezertor și făcut scăpat de asasinat, dar inutil. De asemeni, se ucide
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
plachetă ce nu înregistrează prea multe reușite estetice, M. publică volumul care l-a impus în atenția criticilor, Însemnări despre lume, prieteni și moarte (1940). Aici predomină meditația existențială, iar marile întrebări primesc răspunsuri ce sporesc neliniștea și amplifică dimensiunea tragică a ființei umane. În ciuda acestor vibrații de esență elegiacă, poetul nu reușește să depășească zona unui lirism de suprafață. SCRIERI: Lumini, București, 1933; Yodler, Brașov, 1935; Intrarea în pădure, Cernăuți, 1936; Versuri, Brașov, 1937; Poezii, Brașov, 1938; Însemnări de vacanță
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288029_a_289358]
-
scris de un autor „care nu putea lipsi din istoria noastră literară” (Șerban Cioculescu). În manuscris au rămas alte culegeri - Joagărul Marghitei, Din vina motanului, Întâmplări din război -, proiectate să includă o nuvelistică de un larg evantai tematic: „nuvele comice, tragice, fantastice, unele cu caracter etnografic, altele mistice sau de moravuri”, cum le caracterizează S. într-o notă. SCRIERI: Sub semnul paloșului, pref. Șerban Cioculescu, București, 1989; Ma-ho, fiul bufniței, îngr. Constantin Măciucă și Getta Săvescu-Slătineanu, București, 1993. Repere bibliografice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289717_a_291046]
-
pe cel interesat, îi spuse lent: «Tu ești, dragă don Alessandro». A coborât o tăcere apăsătoare. Surâsul lui don Rosa s-a stins și fața i s-a îngălbenit. Intrarea în noul sector de activitate a fost pur și simplu tragică. Să urmărim cronica unui preot prezent la eveniment: «E 1 mai 1936, prima vineri din lună. Însoțit de don Stanislao Pellizzer și de doi aspiranți religioși, don Rosa s-a prezentat emoționat în fața poporului care i-a fost încredințat. Piațeta
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
monahale cu numele de sora Beatrice, mulți alți evrei și-au găsit refugiul în Casele Operei, deschise deliberat de don Calabria pentru ei. Mila sa față de dânșii nu urmărea intențiile subtile pentru forțarea vreunei convertiri, profitând de momentul dramatic și tragic pe care îl trăiau. Profesoara Pavia a mărturisit că don Giovanni le-a spus religioșilor săi: «Cunosc profesoara Pavia și sentimentele sale: așadar, nimeni să nu-i facă nici cea mai mică aluzie și nici cea mai mică presiune ca să
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
-mi unesc vocea umilă celor numeroase ce se înalță astăzi spre Sanctitatea voastră, pentru a promova cauza de beatificare și de canonizare a Slujitorului lui Dumnezeu, don Giovanni Calabria. Vocea mea, este cea a unei doctorese evreice care, în ceasurile tragice ale persecuției rasiale, a fost primită patern de Veneratul don Giovanni Calabria (prietenul tatălui meu) în „Casa Copiilor Buni“ de el fondată. Acolo, în haine monahale și sub numele de Suor Beatrice, cu obiectivitatea care îmi este specifică și care
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
să demonstreze tuturor că nimeni nu-l putea mișca din propunerile sale. A avut un colocviu cu don Calabria. S-a destăinuit sincer. A spus că era fiul unui alcoolizat și al unei prostituate. Copilăria sa a fost tristă și tragică. A fugit din infernul familiei sale, a început să lucreze, dar frecventarea unor companii nerecomandate l-au târât pe drumul viciului și al destrăbălării. chemat sub arme, se gândea să-și răscumpere viața trecută, dar informațiile despre trecutul său l-
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
între reprezentanții a două categorii sociale diferite. Nuvelele au o compoziție asemănătoare, în primul capitol fiind expuse intențiile personajului central, sortite, de la început, eșecului. Avertizat, cititorul urmărește totuși cu interes desfășurarea propriu-zisă a conflictului, a cărui rezolvare este de obicei tragică, deși scriitorul încearcă să atenueze impresia, punând deznodământul sub specia eternității. SCRIERI: Serghie Pavlovici și alte nuvele, pref. Titu Maiorescu, București, [1912]. Repere bibliografice: T.M.[Titu Maiorescu], Leon C. Negruzzi, CL, 1890, 7; Negruzzi, Junimea, 56-59, 70-71, 173, 334-379; Iorga
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288414_a_289743]
-
limbajului tehnic și științific: „sunt filament de wolfram într-un tub de sticlă vidat/ mâinile mele sunt mercurice/trupul meu se electrocutează continuu” ( Fi-lamentație). Poemul Știri despre mine anunță linia antimitopoetică, autoironică a viitoarelor volume, amestecul de serios și glumă, tragic și comic, dedublarea lui homo poesis în sfânt și „javră fiziologică”. Scrâșnind în pumni, cu grație (1993) nu se remarcă printr-o stilistică specifică, dar este o carte mai compactă ca tonalitate și tematică: poeme de dragoste (amorurile din orașul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287133_a_288462]
-
se împletesc într-un adevărat festin de ambiguități simbolice și lingvistice. Se „sare” de la registrul popular, argotic, colocvial la registrul religios, poetic, de la limbajul aparent cotidian la cel metaforic și simbolic, configurându-se astfel un univers poetic unic, amestec de tragic și comic, de realitate și viziune. Bunicul Kennedy este eul poetic văzut de nepoții virtuali din viitor (trăitori în holospațiu), care vizionează filmul vieții bunicului. Perspectiva aparține când nepoților virtuali („noi”), când prezentului bunicului - un eu incert, identificat cu autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287133_a_288462]
-
ci și capacitate de a retrăi o biografie, în felul ei ciudată, pe coordonatele istoriei literare” (Nicolae Oprea), iar în însemnările referitoare la teatrul lui I. L. Caragiale intitulate Fragmente pentru o „mitologie” caragialeană, a emis opinii pertinente privind dubla ipostază, „tragică și parodică”, a conului Leonida sau individualitatea personajelor din Năpasta. Întreaga măsură a demersului de editor și-o dă H. în realizarea seriei Opere de I. L. Caragiale, care a cerut îndelungi și riguroase investigații și confruntări cu sursele (manuscrise, ziare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287414_a_288743]
-
flori moarte, apoi Mike pierde întreaga moștenire la Hard Rock Casino în Las Vegas, după care ia parte la altă orgie (de data asta în Williamsburg - Brooklyn, nu fosta capitală colonială) și sfârșește într-o „cruntă depravare“, romanul încheindu-se tragic cu un avort și o cină plină de tensiune la Nello cu ocazia Zilei Îndrăgostiților (scenă de mare forță). „Cum ai putut să-mi faci una ca asta?“ e ultima replică din roman. Cartea trebuia să fie un mare succes
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
tânăr dintre cei trei frați, principele Balșa, rămas singur stăpânitor al Zentei, în urma unei confruntări militare în Epir, cu o armată de 40.000 de turcii, a fost înfrânt și decapitat, capul său fiind trimis sultanului Murat 18. După aceste tragice evenimente, stăpân al Zentei și al Albaniei a rămas Gheorghe, fiul lui Strașimir, numit și Strascino Balsichio. Pentru a se apăra de turci s-a înrudit cu regele Lazăr al sârbilor, luând în căsătorie pe fiica acestuia, Despina, rămasă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]