7,705 matches
-
Prin aerul de noapte puternic, rece, des, [Tresare miazănoaptea în inima de-aramă A turnului de piatră. ]Și prin a lumei vamă Nici viii nu mai intră, nici morții nu mai ies, {EminescuOpVIII 266} Vrăjește frunza-n codri în întuneric des; A lunei adormite pătrund razele rare, În temnița din pieptu-mi trezind simțiri amare Când somnul, frate-al morții, pe lume falnic zace, Sub genele-i lăsate a veciniciei pace, Și când gândirea oarbă prin țara morții trece Și moaie-n
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Toate grijile și căutăturile se deteră nenorocitului maestru, însă izbirile nenorocirii și mișcările cele strașnice doborâseră slaba lui constituție; o tuse seacă ce dobândise din ziua când s-a fost aruncat în golf ca să scape pe Henrietta se făcu mai deasă, mai înecătoare. Trebui să părăsească mănăstirea și i se orânduiră de doctori aerul curat și esercițiul. La Pazoli, o mică și frumoasă cetate din preajma Neapolului, aci își alese Pergoleze lăcuința. Se duse acolo cu mumă-sa; și aci, cu o
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de răcoare. Armin era cu un an mai mare decât mine, să tot fi avut zece sau unsprezece ani. Era băiatul administratorului și vecin cu fata lui Onkel Rodolph, un adolescent cu ochi pătrunzători de culoare închisă, cu un păr des, pieptănat cu cărare; se așeză la masă fără pic de sfială, cu o siguranță de sine pe care nu o întâlnisem nici la mine, nici la colegii mei. Asculta serios și atent întrebările lui Onkel Rodolph, își măsura răspunsurile, zâmbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
viță-de-vie, prin ferestrele mari orientate spre sud, la câmpia unde se aciuase un pâlc format din trei case țărănești în mijlocul ogoarelor. Strada se întindea ca o panglică albă prăfoasă, de-a lungul pârâului și al plopilor, se pierdea în umbra deasă a unei coline împădurite - și noi regăseam în perspectiva aceea, într-un fel, priveliștea din S. așa cum fusese ea la început, de parcă o recâștigaserăm, chiar dacă dintr-o poziție situată mai sus. La inaugurarea casei tata și-a invitat prietenii; aceștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Măriuca și Didina, alături de feciorii lor - s-au oprit în poartă, plângând amarnic... Costăchel și Petrache - ajunși în lumina puternică a farurilor - s-au oprit pentru o clipă și au privit înapoi... Păreau două fantome pornite să bântuie prin pânza deasă a fulgilor de omăt prinși într-un joc fantomatic... Unde l-au dus, Costăchel nu-și dădea seama... În acea noapte, a simțit doar umezeala și frigul unui beci mucegăit... Au urmat zile și nopți de groază... Anchetatorii se schimbau
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Înainte de a mai apuca să vorbesc cu el, Mihai Botez a avut Însă criza hepatică de pe urma căreia a și murit. Am comunicat totuși la București răspunsul meu pozitiv; lucrurile au intrat Însă În timpul cel mai scurt Într-o ceață foarte deasă, mai ales că și Adrian Dohotaru avea să dispară curând, În urma unui stupid accident de mașină. În clipa de față, se pare că Bucureștiul are cu totul alte planuri cu privire la Centrul Cultural de la New York. Ce pot să spun, decât că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
să descopăr rutina, pot căuta doar potențialitățile. * „Sperăm că v-ați mai Înseninat după zbuciumul dinaintea plecării și că va fi un an terapeutic”, scrie prietenul din Italia. „Situația este mai rea ca Înainte. Mama nu mai vede deloc. Are dese accese de anghină pectorală. Ca să fie dusă din pat până În baie durează un sfert de oră. Poșta circulă greu de tot. Am primit abia ieri ilustrata voastră, expediată acum 40 de zile”, scrie tatăl meu, din dulcea Bucovină. „Zunächst möchten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
alegem, așa că nu ni se poate reproșa nimic. Unii au viață, alții doar destin. Unii au stea, noi, poate, nu a fost să avem. E și asta o stea În felul ei, o Meccă aiuritoare”, Îmi scrie poetul. „Mama are dese crize de nervi, pe lângă accesele de anghină pectorală. Nu poate merge decât susținută de ambele mâini, abia târâie picioarele. Deși mai este mult până la Întoarcerea voastră, numărăm deja lunile”, citesc În scrisoarea de acasă. „Wir haben Sie nach Ihrer Lesung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și prieten, Campus, aflat În Israel. Într-o altă scrisoare din același an, referindu-se la relația cu țara natală, recunoaște „o complexitate care la timpul copilăriei Îmi dădea confuzie, aș fi vrut să fiu normal, adică primitiv”. Tot mai desele incursiuni, În ultimii ani, În vocabularul românesc confirmau, de fapt, fascinația față de lexicul și trecutul primei biografii. Îmi spusese și mie că dorise În tinerețe să devină scriitor și, nemaiavând, ulterior, o limbă, a recurs la imagini. Complicitatea nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Fii atent la spioni. Omul dă din cap. Felicitări, îmi șoptește Yu Qiwei. Îl urmez pe bărbat, cu inima săltându-mi în piept de frică precum un iepure într-un sac. Mergem cu pas vioi către un părculeț cu tufișuri dese. Omul o ia pe alee. Înainte să cotim, se uită în urma lui. Nu ne urmărește nimeni. Peste o jumătate de oră, sunt declarată membră a Partidului Comunist. Tocmai mi-am depus jurământul și m-am înscris. În timp ce Yunhe își ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
sale. A decis să se întoarcă la actorie - asta este ceea ce face cel mai bine. Dacă nu-și poate împlini visul de a fi actrița principală în viața reală, îl poate realiza pe scenă. E dimineața devreme și ceața e deasă. Vaporul ajunge în cele din urmă în Marea Chinei de Est și se îndreaptă spre fluviul Huangpu. Siajul elicei navei e un arc de alb care taie apa întunecată. Când fata se întoarce cu fața spre prova navei, Shanghaiul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
mai vii, îi zic. El e tăcut. După un timp, mă roagă să fac o plimbare cu el. Eu îl refuz. El o pornește la drum. Ezit, apoi picioarele mele îl urmează. Poteca de pe malul râului îi duce în stufărișul des. După jumătate de milă, ea se întoarce brusc, zice că nu mai poate merge mai departe, că trebuie să plece. Ca un leu care prinde o căprioară, el o saltă de la pământ. Ea se zbate să se elibereze. El devine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
poruncit ca reședința să rămână permanent nelocuită. Îmi place foarte mult locul ăsta, eleganța mobilei și decorațiunilor lui. Ador sălbăticia grădinii mele, mai ales cele două cascade naturale. Arhitectul a proiectat reședința în jurul cursului apei. În fața ferestrei mele, sunt tufe dese de bambus. În nopțile cu lună plină, locul arată ca un magnific teren poleit cu gheață. Și cu toate astea, niciodată în viața mea nu m-am simțit mai rău ca acum. Sunt lăsată singură cu toate aceste comori. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
lui pe sub cămașa mea, în timp ce soldații se lansau în atac pentru a-i cinsti numele. O voce care o imită pe cea a unei ghicitoare de noroc, îmi zice: Doamnă, ai în gură un cârlig de aur. * Trenul străpunge ninsoarea deasă. Frumusețea copacilor de gheață din nord și albul total o mișcă în mod straniu. E în drum spre un doctor. Un doctor rus. Și-a făcut un control pentru durerea crescândă. I s-a descoperit un chist pe colul uterin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ca el să fie răsturnat. Dumnezeu face întorsături stranii de situație. Iată-l acum pe el ajuns în fața mea, ca să fie ajutat. Nu am fost niciodată superstițioasă până acum. Plutim pe Lacul de Vest. E o toamnă aurie. Trestia e deasă și a ieșit papura. Digul e mărginit de sălcii plângătoare. Frunze de lotus acoperă, pe anumite porțiuni, lacul. Printr-un pod, sunt legate de țărm pavilioanele în diverse stiluri construite în timpul dinastiilor. Locul e ornat cu stânci și e înconjurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Romantismul din compozițiile lui Yu mă mișcă. Să fiu cu el e ca într-un vis. Nu este foarte atrăgător ca înfățișare: nu e nici înalt, nici puternic, are o frunte lată și o bărbie prea pătrățoasă. Însă sub sprâncenele dese se află doi ochi strălucitori. Mă inspiră ca un mare artist. Cum amândoi suntem din aceeași provincie, Shan-dong, putem să reflectăm la melodiile din copilăria noastră. Îl invit la ceai în fiecare zi. Este umil până la a avea asta ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
a murit de mâna dușmanului. Adu-ți aminte de mine și de tine în acest fel. În zori, îl sun pe Chun-qiao pentru noutăți. Îmi raportează că între „băieții din vechea gardă” și șefii din armată au avut loc vizite dese. Îi rog să vină la mine de îndată. Într-o jumătate de oră, sosește. Ai vorbit cu prietenii mei, comandantul Wu și comandantul Chen? îl întreb. Am cultivat o relație bună cu ei și au promis să mă sprijine. Sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ajunge la capăt. De fapt, nu-l voia - voia doar o dovadă că fratele ei n-o va târî și pe ea în regatul subteran al creierelor bolnave. Înjosirea rituală, îmbătătoare, în combinație cu Gallo și cu țigările tot mai dese trebuia s-o facă să strălucească, să-și recapete culoarea. Își punea unul dintre CD-urile piratate ale lui Mark - formațiile lui de rockeri cu un singur hit, maeștri ai asiduității extatice. Apoi se întindea pe spate, în patul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
asta? Ăsta ar trebui să fie doctorașu’? Nici vorbă. Sub luminile din studio, deformat de transmisie și de stresul apariției în public, omul părea într-adevăr schimbat. Karin îi aruncă o privire Barbarei, care i-o întoarse, cu sprâncenele ei dese unite într-o încruntare. Părul lui Weber era acum dat mult pe spate, peste calota lui rărită. Barba îi era tapată, bogată, aproape franțuzească. Iar costumul închis la culoare fusese înlocuit de o cămașă roșie fără guler, care părea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cum să stau în picioare și mă apucase și amețeala din pricina foamei, a goanei bezmetice prin încăperi și a tot ce văzusem în ele. Podeaua era făcută din bucățele de lemn și se chema parchet, covoarele groase, ca o iarbă deasă de lână, se numeau persane, iar mobilele erau din lemn de nuc, închis la culoare. În vitrina cu geamuri glisante stăteau puse la vedere figurine de porțelan chinezesc, pahare și carafe din sticlă de Murano. Exact așa ne descrisese Iulia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Senzualitatea de tip paroxistic cu faze de descărcare și reacumulare. Trăsături accentuate pe tipologia Leonhardt: Exaltat, Anxios, Ciclotim, Hiperexact, Distimic. Într-un fel, un profil psihologic caracteristic mediei populației. Dinclo de oglindă Începu să ningă cu fulgi mari, o ninsoare deasă În care alunecau umbre de oameni, siluete de bărbați și femei Îndepărtându-se și pierzându-se În ceața gri a zărilor. Din spatele pinului decorativ, o femeie brunetă păși provocator, de la stânga la dreapta, rostind insinuant: Les voici qui causent Dieu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
gât, că eu ți-am făcut cravată nouă, iar el Îi spune că a făcut schimb cu o pionieră sovietică pe care o cheamă Vera, și este din orașul Perm și este fruntașă la Învățătură. Și umbre curgeau prin ninsoarea deasă și se văzu și pe el Îndepărtându-se În albul lăptos al zării, cu căciula lui de miel, fierbinte ca o sobă și frecată cu mălai ca să fie albă și pusă pe o ureche. Și cele patru zări erau neînduplecate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
venirea noului director, producție chineză, Plăcinta, film de desen animat, și Cândva la Paris, film de lung metraj, producție R.D.G. După-amiaza curge greu. Îți faci de lucru. Citești În ziar o epigramă: „De la o vreme pe insula Taiwan se Înregistrează dese cutremure de pământ”. O, tu pământ al marilor chinezi / Din cele mai străbune vremuri / Când bază la yankei te vezi / Nici nu mă mir că te curemuri. Epigrama este nostimă, dar timpul trece din ce În ce mai greu. În fine vine ora. În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ale fetei care cântă: Toate fetele se duc / La umbră de nuc / Numai eu nu mă mai duc / Sub umbra de nuc / Căci pe mine nu mă lasă / Măicuța de-acasă / Căci i-e frică lup să iasă / Din pădurea deasă... Fata a umplut ulciorul și pleacă pe miriște. La umbra snopilor de grâu, unchiul tău mănâncă ciorba de post acrită cu mere. Tu Îți Închipui că ai să te dai de trei ori peste cap și ai să te prefaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
NICOLAE ANGHELESCU Doamne, sînt plin de păcate, Iarna-n suflet mi se strecoară, Geruri năprasnice mă doboară, Inima pîlpîie stins, abia de mai bate. Mă rătăcesc în ceața cea deasă, Totu-i străin la mine acasă. Viața mi se sparge în cioburi, În trup durerile sapă scorburi. Ridic capul și murmur o rugăciune, Icoana din perete face o minune, Eu mă închin; știu, am să plec din lume Mai devreme
CÂNTAREA MEA by NICOLAE ANGHELESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/517_a_856]