6,421 matches
-
asupra căruia căzuseră sorții să plece după țigări, iese din scenă, nu Înainte de a da În dreapta și În stânga asigurări că nu va Întârzia mult, că nu va merge decât până la prima bombă, că are bani suficienți, chiar și pentru un Golf. Și ultima frază pe care o mai aude, atunci când Închide ușa, o rostește tot Cătă: — Hai, Mihnea, las-o moartă! Nu vezi că Dani a plecat după țigări? Mergi mai bine și Îți vâră capul sub robinetul cu apă rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
O chemase tata. Când a coborât spre Avaliden pe bicicletă, pelerina de ploaie brună îi flutura în urmă. Avea o bască neagră, pe lângă urechi îi ieșeau șuvițe de păr galbene și crețe și semăna cu pinii subțiri de jos, de lângă golful Rentjärn. A intrat în bucătărie. Eu fugisem din calea ei și mă vârâsem sub masă. Dacă se uita cu atenție, ar fi putut vedea cum răsuflarea mea mișca mușamaua de pe masă. Bunicul deschisese precaut ușa și o lăsase crăpată. Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
să plece din nou și definitiv, mi-a pus în mână o monedă de două coroane, nouă și lucioasă. îmi voi aminti asta cât voi trăi. în cealaltă valiză mama împachetase hainele mele. Cămăși, lenjerie, două perechi de pantaloni de golf și pantaloni lungi, cămășile de noapte din flanel, ciorapii. Și jacheta în carouri cu guler de blană, pe care să mi-o pun când vor veni frigul și zăpada. înfășurată în cămășile de noapte, mai era acolo și reproducerea după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Bani Pentru Blugi Noi și pe care eu și surorile mele îl uram în perioada adolescenței. Dar cu toate că tata era un om minunat, nu era o persoană predispusă la conversații. Cel puțin, nu până în clipa în care venea vorba de golf. Așadar, faptul că tata mă sunase însemna că de data asta o făcusem cu-adevărat lată. Temătoare, am încercat să îndrept lucrurile. — Totul e în regulă, i-am spus tatei. Nu a fost decât o neînțelegere, sunt bine. Dar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
foarte mari îera ceva în legătură cu Helen), așa că instaurase un sistem de pază a telefonului douăzeci și patru de ore din douăzeci și patru. Așa că de fiecare dată când formam un număr, tata simțea indiferent unde era. Chiar dacă era la patru mile depărtare și juca golf, tot ciulea urechea. Dacă formam mai mult de șapte cifre și îmi îndreptam degetul către a opta, tata apărea în hol, tunând și urlând „Lasă dracului nenorocitul ăla de telefon!“. Ceea ce mi-a distrus șansele de a vorbi cu Luke
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Blackrock, am mormăit eu bosumflată. —Ce stradă? I-am spus. Era clar că era satisfăcută. — A, o știu! O prietenă de-a mea stătea acolo, dar au vândut casa și și-au cumpărat una frumoasă în Killiney cu vedere la golf și cinci dormitoare. Prietena mea a angajat un arhitect renumit din Londra ca să i-o aranjeze. — Chiar așa? am întrebat eu țâfnoasă. Cum îl cheamă? Mă pricep binișor la arhitectură. Bineînțeles că n-aveam habar de așa ceva, dar mă scosese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cu siguranță.) —... și mi-a spus că n-are ce face, că facturile erau generate de calculator. Iar eu am zis: „Tinere, cu mine să nu vorbești așa“... îPosibil lăptarul.) —... și erau cu cincisprezece centrimetri mai scurte pentru fereastra dinspre golf. Așa că am refuzat să plătesc... îîmi pare rău, n-am nici cea mai vagă idee.) Și a ținut-o tot așa, în timp ce eu stăteam rezemată de tăblia patului, strivită parcă de o forță centrifugă. Mă întrebam dacă arătam la fel de disperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Costello prezentate pe post de scrumiere, fundul lui Luke Costello pe post de preșuleț de șters picioarele, puțica lui Luke Costello pe post de brățară și, bineînțeles, biluțele lui Luke Costello, puse la pahar, folosite ca ținte, în loc de mingi de golf sau pentru jonglerie, pe post de pietricele din alea cu care se amuză copiii mici sau pe post de prăjiturele din alea colorate. Eram profund mișcată de sprijinul lor. Sigur, nu toată lumea a participat. Mike n-a făcut corp comun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
E Philomena. Și Ted Hutchinson. Ce fac aici? Dacă ne văd? — Cine sunt ăștia? am izbucnit eu și Helen. Sunt niște oameni pe care mamu și tatu voștri îi știu, ne-a lămurit tata. De unde îi știți? De la clubul de golf, a zis mama. Doamne, apără și păzește! Sunt de-a dreptul îngrozită. —Căm, nu așa ne-am întâlnit, a pocit iar tata vocalele. A foșl așa. Câinele lor... adecă... cainele lor fugise și cu toții am găsit creatura și... — Doamne, vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era posibilă intervenția pasagerului: călătoria putea fi programată la început, iar în caz de forță majoră sistemul tuturor vehiculelor ejecta mașina accidentată. Megaruta, pe care circula Homer, era însă o arteră privilegiată, datorită numeroșilor tehnocrați ce dețineau palate pe fundul Golfului Mexic. Iată de ce sistemul autorut, primind o comandă nelogică, a încercat în prima clipă să satisfacă dorința clientului. Apoi a urmat un al doilea ordin fără sens... Câteva infime fracțiuni de secundă, creierii electronici de pe sute de kilometri de auto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
viață petrecerii, așa că era mult zgomot în cameră. Dar conversația nu era generală. Fiecare vorbea cu vecinul lui. Cu vecinul din dreapta în timpul supei, peștelui și antreurilor, cu vecina din stânga în timpul fripturii, dulciurilor și brânzeturilor. Vorbeau despre situația politică și despre golf, despre copiii lor, despre ultima premieră teatrală, despre tablourile de la Galeria Regală, despre vreme și despre planurile de concediu. Nu a existat vreun moment de pauză și zgomotul creștea mereu. Dna Strickland se putea felicita că petrecerea ei e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
VII Sezonul monden se apropia de sfârșitul lui prăfuit și toate cunoștințele mele își aranjau plecarea din Londra. Dna Strickland își ducea familia pe coasta comitatului Norfolk pentru ca odraslele să se poată bucura de mare, iar soțul să poată juca golf. Ne-am luat rămas-bun și am aranjat să ne revedem la toamnă. Dar în ultima zi pe care o petreceam la Londra, ieșind din magazinul Armata și Marina, am întâlnit-o împreună cu băiatul și fata; ca și mine, își făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
întrebări. Adică vreți să spuneți că ea n-a bănuit nimic? — Nimic. Au petrecut luna august împreună cu copiii în comitatul Norfolk. Era același dintotdeauna. Ne-am dus și noi vreo două-trei zile acolo, eu cu nevastă-mea, și am jucat golf cu el. S-a întors la Londra în septembrie ca să-l lase pe partenerul său de afaceri să-și ia vacanță, iar Amy a mai rămas la țară. Închiriaseră o casă pentru șase săptămâni și când a expirat termenul i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
colorat învârtindu-se pe deasupra florilor, pentru crisalida scârboasă din care a ieșit în chip triumfător. Presupun că arta este o manifestare a instinctului sexual. E vorba de aceeași emoție e stârnită în sufletul omului de vederea unei femei frumoase, a golfului Neapole sub luna galbenă sau a Coborârii în mormânt pictate de Tizian. E posibil ca Strickland să fi urât descătușarea normală a poftei sexuale pentru că lui i se părea brutală în comparație cu satisfacția creației artistice. Mi se pare ciudat până și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
E ca o femeie frumoasă care se dovedește destul de darnică în împărțirea farmecelor și frumuseții ei. Și nimic nu poate fi mai împăciuitor decât intrarea în portul Papeete. Goeletele ancorate la chei sunt curățele și cochete. Orășelul desfășurat pe malurile golfului este alb și civilizat, iar copacii exotici cu flori stacojii își flutură culorile ca un strigăt pasionat pe azurul cerului. Sunt senzuali cu o violență nerușinată, care-ți taie pur și simplu respirația. Iar mulțimea care se înghesuie pe debarcader
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
va fi arătând, oare, Marea Moartă? Pe faleză, un bărbat îmbrăcat în trening aleargă, forțîndu-se să păstreze ritmul. Câțiva amatori de pescuit, cu undițele pe umeri și cu un mic pekinez după ei, pleacă să-și încerce norocul. Jos, în golf își fac antrenamentul obișnuit elevii unei școli de karate, îmbrăcați în cămeșoaie albe. Antrenorul lor scoate niște sunete răstite, de parcă îi ceartă mereu, elevii execută, disciplinați, comenzile, lovind aerul, cu mâinile, cu picioarele, și totul are ceva caraghios. Mă întorc
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
floarea vârstei, purta o mantie albă, strânsă după moda egipteană, și o fâșie de purpură îi încingea fruntea. De acolo a plecat la Crotona, unde a întemeiat faimoasa sa școală. Clădirea, albă, strălucea în afara orașului, pe o colină ce domina golful. Se zărea de departe, printre chiparoși, măslini și nenumărate portice. Pe soclul statuii lui Hermes, de la intrare, scria: "Profanii, înapoi!" Dimineața, când soarele se ridica din valurile mării, tinerii novici intonau un imn închinat lui Apolo și executau un dans
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
la fiecare pas. Iar peste momentele cele mai senine plutește umbra unei întrebări: de ce să drămuiești singur când și așa, viața fiind scurtă, vei fi drămuit? Am pornit-o spre sud și m-am oprit înainte de Vama Veche, în dreptul unui golf aproape sălbatec... Trec pe lângă un mic țarc, înlăuntrul căruia se află câteva oi păzite de un câine. Cobor râpa abruptă, acoperită cu ierburi uscate și pietre, și mă dezbrac pe o fâșie de plajă plină de alge ce putrezesc și
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
își poate motiva crimele. Totodată, civilizația a făcut din noi niște maniaci ai nerăbdării. Vrem să câștigăm timp, de parcă ne-am asigura astfel o halcă mai mare de eternitate. Exagerez, desigur. Probabil, fiindcă, în timp ce mă uit la pietrele de pe marginea golfului, aproape negre din pricina durității soarelui, simt că vara se duce. Când va începe, la toamnă, sezonul ploilor, voi redeveni o "persoană civilizată". Acum, însă, mă uit cu o strângere de inimă că marea începe să piardă din lumina pe care
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
cât mai repede, piciorul pe cheiul de la Pireu. Să ajungem pe "teren sigur". Discuțiile sunt crispate, iar privirile lunecă, mereu, spre geam pentru a vedea cum mai arată valurile. Nu sunt prea înalte, deocamdată. Dar n-am ieșit, încă, din golf. Vom afla după ce vom ajunge în larg cât de agitată e marea. Numai "Biju" își păstrează umorul. "Monseniore, ce barca de salvare preferați?" "Să ne ferească Dumnezeu, fiule", zice, pe jumătate serios, "franciscanul" Adrian Popescu, uitîndu-se îngrijorat afară. Marius Ghica
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
culori luminoase, aproape tropicale. Nu auzi nici o larmă. Nu vezi nici un pieton. Rar, trece câte o mașină. Totul pare desprins dintr-un basm cu milionari cumsecade care nu fac toată viața decât să stropească peluzele cu flori și să joace golf. Când se plictisesc, se sinucid. Numele doctorului Miron Costin mi se pare, cumva, de împrumut. Tresar de câte ori îl aud. E ciudat să porți un nume celebru, să te recomanzi "Vasile Alecsandri" sau Grigore Ureche". De ieri, m-am gândit de
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
trebuie să ajungem, la familia V., care ne va găzdui două nopți. Dan se dovedește de un calm englezesc. Mona, urmărind o hartă, îl pilotează. Cu puțin noroc, nimerim în cartierul cu pricina, situat la limita Pacificului sau a unui golf. Urcăm o pantă ușoară și, deodată, în fața unei case zărim, fluturând în noapte, bătut de vânt, un drapel românesc. Drapelul românesc m-a făcut să cred că familia V. trăiește continuu cu gândul la ce se întîmplă în țară. Nu
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
un reflex apărare. Locurile au nume pitorești. O porțiune de deșert presărată cu arbuști piperniciți se cheamă "cîmpul de porumb al diavolului". Alta, fără nici un fir de vegetație, dar încrețită, semănând cu un ogor arat, a fost botezată "terenul de golf al diavolului". Frecvența cu care revine cuvântul "diavol" impune compararea acestui deșert stâncos cu Infernul. Un infern luminat de un soare atroce, singurul element mobil în acest peisaj, diferit, cumva, de ceea ce mă așteptam să văd. Într-un deșert "clasic
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
și mă reped să mă spăl pe față, să mă răcoresc. Apa e mai caldă, însă, decât aerul. În această insulă de verdeață au apărut un motel, un magazin "cu de toate", o pompă de benzină și un teren de golf. În prima clipă, m-a mirat prezența unui teren de golf în plin deșert. Dar așa se întîmplă în America. Trecerea de la primitivitate la civilizație se face fără nici o tranziție. Brusc. Și fără nuanțe. Nu-i exclus ca motelul și
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Apa e mai caldă, însă, decât aerul. În această insulă de verdeață au apărut un motel, un magazin "cu de toate", o pompă de benzină și un teren de golf. În prima clipă, m-a mirat prezența unui teren de golf în plin deșert. Dar așa se întîmplă în America. Trecerea de la primitivitate la civilizație se face fără nici o tranziție. Brusc. Și fără nuanțe. Nu-i exclus ca motelul și magazinul "cu de toate" să fi fost construite pentru terenul de
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]