8,226 matches
-
ce nerușinare!, să apară așa la un cocteil!, dar fata stă aici, dragă, e Încă o fetiță; n-are a face, chiar dacă ar sta la Polul Nord, are obligația să-și scoată pantalonii ăștia slinoși și cămașa asta care probabil că miroase de la o poștă!... „Frumoasă obligație!“, exclamă Juan Lucas, Susan spuse un fel de darling, cineva fu gata să se scandalizeze, dar hohotul de rîs al lui Juan Lucas Îi molipsi și-i obligă totodată pe ceilalți să-i Împărtășească buna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sculase foarte devreme și Îi așteptase cu o privire blîndă, zîmbitoare, atît de Încîntătoare. Încît unele mame sufereau mai mult decît copiii lor văzînd că-l lăsau pe Ricardito, de pildă, pe mîna unei călugărițe atît de drăguțe și care mirosea a parfum scump. Fiindcă măicuțele de la Inmaculado Corazón erau americance și miroseau Întotdeauna frumos, erau foarte curate și mai mult ca sigur că la micul dejun mîncau Corn Flakes, care sînt niște cutii cu fulgi de porumb de cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de Încîntătoare. Încît unele mame sufereau mai mult decît copiii lor văzînd că-l lăsau pe Ricardito, de pildă, pe mîna unei călugărițe atît de drăguțe și care mirosea a parfum scump. Fiindcă măicuțele de la Inmaculado Corazón erau americance și miroseau Întotdeauna frumos, erau foarte curate și mai mult ca sigur că la micul dejun mîncau Corn Flakes, care sînt niște cutii cu fulgi de porumb de cea mai bună calitate și cu mult soare din California. Măicuța Mary Agnes nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de el foarte tulburată, de ce, Julius?, de ce a luat mama ta hotărîrea asta? Julius se uita la ea fără să Înțeleagă pricina acestei tulburări, tocmai acum cînd ei avea de gînd să se i facă rău se apropia măicuța asta mirosind a parfum de claviatura, ce hotărîre luase oare mămica? Mămica luase o hotărîre, o anunțase pe măicuța printr-o scrisoare și acum măicuța care avea un parfum minunat Îl informa pe Julius: mama ta spune că trebuie să te ocupi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
colegiului Inmaculado Corazón. Pe urmă maica stareță Începu din nou să vorbească; mai serioasă de data asta și Roșcova Îi Încuviința din cap cuvintele. Le prezentă pe măicuțele cele noi și ele făceau o plecăciune cînd Își auzeau numele, zîmbeau mirosind a curățenie și, cînd maica stareță pomeni de imensul sacrificiu pe care-l făcuseră părăsindu-și tara pentru a veni să-i educe pe cei mai buni copii din Peru, măicuțele deveneau serioase și-și strîngeau la piept șiragul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lui Beethoven. Sánchez Concha nu știa absolut nimic despre filiația geniilor și plecă vînătă de ciudă! Ceilalți rămaseră cu toții. Erau acolo Del Castillo, de los Heros, Espejo Roto1 (se numea Espejo și avea o cicatrice În frunte), frații Arenas care miroseau Îngrozitor, Zapatero, Espinosa, Cano mai trist ca niciodată și Winston Churchill, pe care-l chema chiar așa și era din Nicaragua. În jurul lui Julius se mai strînseseră și alți elevi dintr-a doua, ba chiar și cîțiva dintr-a-ntîia. Povestea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ar fi venit chef să aprindă lumina, dar aproape sigur că nici aici nu era lumină; Înainta și uite că și aici erau o mulțime de ferestre, aici oamenii nu erau albi, peste tot erau rufe Întinse la uscat și mirosea mereu a rufe jilave și a săpun, sărmana Frau Proserpina, să vorbești germana și să trăiești aici, dar e destul de rea și nu mai vreau să mă lovească peste degete cînd greșesc, Înainta, Julius trecea pe lîngă ferestrele de la odăile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cînd venise pentru prima lecție. „Ia să vedem“, spuse nepoata lui Beethoven și el Își puse amîndouă mîinile pe clape și Începu exercițiul acela plicticos din pricina căruia ajunsese să urască lecțiile de pian. De altfel pianele de la Frau Proserpina nu miroseau decît a mucegai și ea nu-i arăta nici cea mai mică afecțiune și nu-i zîmbea niciodată și nu se necăjea cînd el greșea, pe scurt, dacă lucrurile mergeau tot așa bietul Julius Își pierdea tot talentul și cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Juan. — Eu cred, doamnă... — Totul s-a aranjat, draga mea, interveni Juan Lucas, fără a-i da timp bucătarului să deschidă gura și să se lungească la vorbă, cum se vedea că i-ar fi făcut plăcere și pe deasupra să miroasă Îngrozitor. — Așa e, confirmă Abraham, Încîntat că putea să arate că e de acord Întru totul cu don Juan Lucas. — Minunat. Atunci asta-i tot. Mergi să-ți vezi de treburile dumitale și mîine așteptăm să vedem dacă ne pregătești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
chiar dacă erau mult mai estompate. Înaintea privirilor lui, verdele, albul și roșul luau negrul cu asalt. În seara aceea, Juan Lucas tocmai adăugase o nouă dimensiune plăcerii sale. Aproape fără să vrea. Își dusese paharul de whisky În dreptul nasului (să miroși whisky-ul În timp ce culorile se luptau Între ele era o dimensiune adăugată mai de mult), dar de data asta mîna continuă să se Înalțe pînă cînd cristalul de rocă Îi acoperi priveliștea Îmbogățind-o cu o mulțime de priveliști noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
putut ține mai mult, trebuia să se mai gîndească... Într-adevăr ținea. Văzu o sticlă de whisky, prima din colecția pe care Juan Lucas poruncise s-o distribuie cu iscusință prin tot palatul, Îl aștepta de aseară. O deschise, o mirosi, gustă, whisky-ul Îl arse pînă În rărunchi și Îndată parcă Începu să i se răspîndească prin tot corpul. Încălzindu-i picioarele. Mai bău o Înghițitură, foc mocnit și deodată simți că prindea noi puteri și picioarele-i sînt mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era cît pe-aci să-i dea pușculița, ha, ha, ha, ce-ar face unchiul Juan Lucas?, dar faptul că fratele lui venea să-i ceară tați banii din pușculiță la patru dimineața și duhnind a băutură nu i-a mirosit a bine. În curînd vine vara, Îi spuse; n-o să ai de unde să mi-i dai Înapoi. Răspunde repede, dobitocule. Da ori ba? — Ba! strigă Julius, repezindu-se asupra valijoarei de fier a Băncii Internaționale din Peru. Bobby o Înșfăcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Ted a lansat o nouă glumă: —Bufnița mea nu are nas, anunță el. Tăcere în continuare. Ashling aproape că își înfigea unghiile în palmă din cauza tensiunii. —Bufnița mea nu are nas, repetă Ted, vădit disperat. Apoi Ashling înțelese. —Și cum miroase? întrebă ea, cu vocea tremurându-i. —Îngrozitor! Oamenii erau în mod clar nelămuriți. Se întorceau către cei de lângă ei cu o privire care parcă spunea „ce-mama-dracu’...“ Ted continua. M-am întâlnit cu un prieten care m-a întrebat: „Cine era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
el chiar arăta bine. Și asta era puțin spus. Era un prinț impunător din abanos, cu piele fină și lucioasă, întinsă peste niște pomeți oblici, ochi migdalați și șuvițe împletite subțire care se opreau deasupra maxilarului. Mergea de parcă dansa și mirosea a soare. Pauline mai bănuia - deși nu fusese niciodată capabilă să articuleze asta conștient - că era foarte bine dotat. —A întâlnit pe altcineva? Nu. — Dar ar putea, Lisa, scumpo. Un băiat așa arătos ca el. —Bravo lui, din partea mea. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
conștiință. Când au apărut Molly și Craig, Dylan i-a expediat somnoros: — Mergeți jos și mai spargeți câte ceva și lăsați-ne pe mine și pe mami să mai dormim. Uimitor, au plecat, iar Dylan și Clodagh au ațipit la loc. — Miroși minunat, mormăi Dylan adulmecând părul lui Clodagh. Ca un biscuit. Dulce și... dulce... Peste câteva minute ea îi șopti lui: — Îți dau un milion de lire dacă-mi aduci micul dejun. —Ce ai dori? —Cafea și fructe. Dylan plecă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
la săptămâna care tocmai trecuse. Și nu mi-am mai cumpărat nimic de secole. Și, oricum, sunt luate pe credit. Și nu e vina mea că e dependent de alcool sau de heroină. Deși, dacă era să fim corecți, nu mirosise niciodată a alcool în jurul lui și nici nu părea pe altă lume sau ceva de genul ăsta. Aflată în siguranță, cu ușa încuiată în spatele ei, a expirat. Mulțumesc lui Dumnezeu, se gândi ea. Puteam să ajung pe străzi. Apoi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
crezi? a întrebat-o el din nou. Simțind că vorbeau codificat, ea se uită la frunza din mâna lui și spuse: Nu știu. El sfărâmă frunza între degetul mare și cel arătător, după care a apropiat-o de fața ei. — Miroase, îi spuse el. A inhalat cu ochii închiși, încercând să ajungă la parfumul pielii lui. —Coriandru, spuse ea, triumfătoare. Lisa primi drept răsplată un alt zâmbet din partea lui. Gura i se curba puțin la colțuri... Și mai e busuioc, chimen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
plecat? Te-ai culcat cu ea? Nu. —Ted! Doar nu vorbești serios. Chiar dacă nu i-ai tras-o, tot trebuie să spui că ai făcut-o, pentru a-i proteja onoarea. Dar Ted nu era amuzat. — Mi-a spus că miros ciudat. Ca bunica ei. Unii oameni pur și simplu sunt nebuni. De fapt, nu, spuse Ted foarte nervos. Avea dreptate. Chiar miroseam ca bunica ei. În timp ce Ashling se întreba de unde știa Ted cum mirosea bunica fetei, Ted o întrerupse acuzator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
că ai făcut-o, pentru a-i proteja onoarea. Dar Ted nu era amuzat. — Mi-a spus că miros ciudat. Ca bunica ei. Unii oameni pur și simplu sunt nebuni. De fapt, nu, spuse Ted foarte nervos. Avea dreptate. Chiar miroseam ca bunica ei. În timp ce Ashling se întreba de unde știa Ted cum mirosea bunica fetei, Ted o întrerupse acuzator: —Și știi ce cred că era? —Ce? — Tâmpenia aia cu care mi-ai dat înainte să ieșim. A, uleiul de lavandă. Câteodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
era amuzat. — Mi-a spus că miros ciudat. Ca bunica ei. Unii oameni pur și simplu sunt nebuni. De fapt, nu, spuse Ted foarte nervos. Avea dreptate. Chiar miroseam ca bunica ei. În timp ce Ashling se întreba de unde știa Ted cum mirosea bunica fetei, Ted o întrerupse acuzator: —Și știi ce cred că era? —Ce? — Tâmpenia aia cu care mi-ai dat înainte să ieșim. A, uleiul de lavandă. Câteodată, Ashling se simțea foarte neapreciată. Are miros de bunică, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cluburile și oamenii importanți. Jack era un socialist prost îmbrăcat care făcea sport nautic pe o placă de surf și care habar nu avea ce înseamnă viața mondenă. Dar, pe de altă parte, era masiv și sexy și periculos și mirosea bine și hei, nu le poți avea pe toate. 24tc "24" Ești o fată minunată, Ashling, ești o fată minunată, Ashling. Felul în care Dylan își luase rămas-bun i se învârtea în minte în timp ce mergea spre casă. Și nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Dar să îi spună asta lui Trix era un pic ciudat, așa că problema a rămas în aer până la venirea lui Kelvin. Până la urmă, era un tip de douăzeci și ceva de ani și vulgaritatea făcea parte din personalitatea lui. —Trix, miroși a ceva ce pot doar să sper că e pește. Chiar este pește. Te putem întreba de ce? — Îmi doream un bărbat cu roți, spuse Trix iritată. Kelvin și-a plesnit vreo două palme peste față. — Nu! spuse el vesel. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
îl reprezinți. Nu este un ziar. Este revista Colleen. Am făcut o ședință foto în Donegal cu... Dar Frieda nu asculta. În schimb, se ridicase într-un cot și striga prin ușă către asistenta ei. —Fată! Cineva în clădirea asta miroase a gulie! Află cine este și scapă de el. Ți-am mai spus că nu suport! Asistenta apăru din biroul de afară și spuse calm: — Îți imaginezi, nimeni nu miroase a gulie. —Simt mirosul. Ești concediată! țipă Frieda. Lisa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
prin ușă către asistenta ei. —Fată! Cineva în clădirea asta miroase a gulie! Află cine este și scapă de el. Ți-am mai spus că nu suport! Asistenta apăru din biroul de afară și spuse calm: — Îți imaginezi, nimeni nu miroase a gulie. —Simt mirosul. Ești concediată! țipă Frieda. Lisa se uita fix la mâna ei. Nenorocitul ăla mic își lăsase urmele dinților pe ea. Se săturase. Era imposibil să facă un material despre nebuna asta. În biroul extern, asistenta - pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de scaun? spuse ea, punând o mână să investigheze. Am o pată de ceva negru și lipicios pe fund. Smoală, poate. Drace, pe noua mea rochie. Cum am reușit asta? Din instinct, și-a dus degetele la nas pentru a mirosi, apoi izbucni în râs. —E gem de afine. Pariez că Molly a făcut-o, răsfățata mică. E de comă, nu? —E genială. Nici Dylan nu era prea treaz. — Crezi că sunt în regulă? întrebă Clodagh, dintr-odată neliniștită. —Bineînțeles! Ashling
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]