6,948 matches
-
Închideau pe oamenii de prin sate, în lungul Dunării, ca să mărturisească dacă știu de el - nimic. Acuma, de la acea semeție, domnu plutonier Chiriță a avut semn. Umblând și cercetând, a mai găsit o altă urmă. S-a dus la rudari. Nene Caloiene, ți-ai dat fata după Sandu? —N-am dat-o; mi-a cumpărat-o. —Mulțumit ești? Sunt. — O mai vezi câteodată? — Cum nu? vine acasă din când în când. A urmărit-o pe Raruca. A știut pe ce gârlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
importanță strategică pentru urbe. Au fost de față, cum era și normal, și re- prezentanții Primăriei, s-a tăiat panglica, s-au rostit scurte cu- vântări, s-au pronunțat cuvinte de mulțumire și de felicitare. Tot tacâmul potrivit pentru aseme- nea ocazii. Importantă era sigu- ranța pe care o căpătau oame- nii, protecția ce li se promitea în caz de nevoie. Dar, așa cum se întâmplă câteodată în viață, fericirile nu durează cât hăul și pârăul. Ele sunt rare și scurte. Cum
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
tate, pe care numai simțurile olfactive și gustative extrem de sensibile și de experimentate le pot sesiza și aprecia cu exactitate de profesi- onist. Amatorii, în fruntea cărora aș putea să mă aflu și eu, dacă e să-l parafrazez pe nenea Iancu, habar nu au. Iar Boris, care se cam dă oleacă de specialist - că el a băut până acum vreo trei iazuri - nu știe cam ce fel de băutură poate fi Vinul Pai. Cu toate că acest vin nu seamănă
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
tot nu mai candidează. Și-așa a domnit aproape cât răposatul... — Care răposat?... Las’ că știi matale care... — Bine, dar poate să fie prim-ministru. — Prim-ministrul cui? — Ia ghicește! — Al lui Vadim? Fugi d’acilea! — Nu știu. — Al regelui, nea Mitică. Al regelui! Nu înțeleg. Vrei să zici că se instaurează monarhia? — Monarhia salvează România! — Și poporul? O să fie plebi... plebiscit? — O să fie. — Bine, dar sondajele au arătat că... Mă rog, până acum, poporul nu vrea rege... Fugi, domnule, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
D.N. o manifestase până în acel moment. Seșizându-i deruta pșihologică, mr. Irimia a abandonat schema de interogare prestabilită și cu un gest scurt, îi oferă fotografia mărită a ,,Ciudatului’’ăîn postura unui cadavru) și , pe cel mai firesc ton poșibil, adăugă:nene, ai salutări de la Culică și m-a 93 rugat să-ți transmit că te așteaptă’’ăpedeapsa capitală era destul de uzuală pe atunci) Atât a fost tot ce s-a spus: paisprezece cuvinte, cu tot cu prepoziții și conjuncții. Paisprezece cuvinte, după care
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
le poate vedea prea bine, ceva aparte și de neexprimat în cuvinte, i le arată pe fiecare. Prima pe dreapta e casa lui Moș Ion Dascălu, față-n față cu ea e casa lui Moș Nicolae Pricop, mai încolo stă nenea Gheorghe Cizmaru, pe urmă vine Constantin Crăciun... Fiul uliței s-a oprit. În inima lui s-a aprins o flacără care arde și-i încălzește obrajii (mai îmbujorați acum), ochii (în care au apărut câteva mărgele cristaline)... “Ce-i, ce
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
ai satului, cei mai tineri ca mine, mult mai tineri, tare-mi mai par noi.” “Ai dracu’, taică, așa e!” Vorba asta îmi zgândărește, fără să vreau, un zâmbet. Îmi amintesc de zilele copilăriei când, ca și acum, la orice, nea Lisandru n-avea decât o singură replică: “Ai dracu’, taică, așa e!” Îmi stăruie, mai ales, în minte o ntâmplare petrecută într-o noapte de Crăciun sau de Paști când, câțiva copii ai satului, aduși de părinți, bunici, unchi, sau
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
putut, a slobozit cu o voce puternică, baritonală, binecunoscutul: “Ai dracu’, taică”, de s-a auzit în toată biserica. Slujba s-a întrerupt, toată lumea a izbucnit în râs, iar preotul, enervat, a ieșit din altar și i-a întors-o: “Nea Lisandre, suntem în lăcașul lui Dumnezeu, dă-o dra...” La care bătrânul nu s-a putut abține: “Să ne ierte pe amândoi, părinte, că am greșit pomenindu-l chiar pe Necuratul. Să ne ierte pe noi, dar și pe țâncii
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
pe cine poate să-i cășuneze ceva, că Aldica e oricând gata să bată măr, ori, și mai rău, să dea cu cuțitul. Cum de nu l-am observat la vreme?! “Bună seara, Paule! Nu mă mai cunoști?” “Ba da, nea Aldica.” “Ți-e cam teamă dă mine, bag seama. Da’ poți să stai liniștit. Nu-ți fac nici un rău, io știu să respect oamenii mai dăștepți decât mine. Iar tu ești tobă de carte. Ar trebui să-ți spui <<domnule
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Hai, ia un gât, că nu ne vede nimeni. Și să știi că e bun, e dă la sor-mea Fița, mi l-a dat cică să-l beau acasă. Care casă? Coșmelia aia, d-o am dă la tata?” “Nea Aldica, pot să te întreb și eu ceva?” “Dă-i drumul!” “N-o să te superi?” “Pă tine n-am voie să mă supăr.” “Atunci, uite despre ce este vorba: eu n-am înțeles niciodată de ce n-ai făcut și matale
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
pun în sertarul noptierei. ...tic-tac, tic-tac... Să vedem ce-o să iasă! ...tic-tac, tic-tac, tic-tac, tic-tac, tic-tac, tic-tac ...Să dau drumul aparatului de radio? Ar fi o idee! Numai să nu... ...tic-tac, tic-tac... ...“Buletin de știri”... Trebuie să fie, vorba lui nenea Iancu, “trecute fix”. Ce bine că am deschis după ce se dăduse ora exactă! Așa că, neștiind cât e ceasul, nu intru-n panică, nu-mi fac gânduri negre, lucrurile curg de la sine. Panta Rei! Vocea somnoroasă a crainicului anunță fel de
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Iar pernuța aceea amintește acum de o ființă care nu mai este. Căci signora Paolina, soția lui signor Giuseppe Soldan a murit în urma unei banale pneumonii care, încet dar sigur, a avansat până a ajuns s-o răpună. Astfel că nenea Pepi Talianu, cum îi zic copiii satului, a rămas singur. Au venit în sat imediat după război, aduși aici de valul aiurit al vieții. După ce și-au încropit, cât de cât, un rost, le-a venit greu să mai plece
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mai ales, mereu cu zâmbetul în obraz și cântecul pe buze. Când îl aud, sătenii întâi tresar, oare să fie vorba de vreo caravană artistică ce trece prin sat și anunță, în felul ăsta, un viitor spectacol? Nu, nu, e nea Fănică Alexandrescu, cu căruța lui, “noroc, noroc, hai să trăiești, nene, încotro?, ia, mă duc pe Branciu, să aduc niște nisip pentru Ion a lu’ Moise, ai grijă, să nu se stârnească furtuna și..., las’ pe mine, chiar dacă știu să
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Când îl aud, sătenii întâi tresar, oare să fie vorba de vreo caravană artistică ce trece prin sat și anunță, în felul ăsta, un viitor spectacol? Nu, nu, e nea Fănică Alexandrescu, cu căruța lui, “noroc, noroc, hai să trăiești, nene, încotro?, ia, mă duc pe Branciu, să aduc niște nisip pentru Ion a lu’ Moise, ai grijă, să nu se stârnească furtuna și..., las’ pe mine, chiar dacă știu să înot ca toporu’, are cin’ să mă salveze, ia, uită-te
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
câte cârciumi treci, Pe la toate îți petreci Și-mi dai fân doar pietrele Și grăunță stelele, Stăpânaș, stăpânul meu...” Frumos glas! Dacă posesorul său ar fi putut face mai multă școală... Lumea, care a înțeles ce comoară are în gât nea Fănică, îl roagă pe la petrecerile satului, să cânte melodiile vechi, dar atât de frumoase pe care numai el le știe. Lăutarii încearcă și ei să zică alături de el, însă de fiecare dată rămân de căruță, căci nenea Fănică știe, pentru
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
are în gât nea Fănică, îl roagă pe la petrecerile satului, să cânte melodiile vechi, dar atât de frumoase pe care numai el le știe. Lăutarii încearcă și ei să zică alături de el, însă de fiecare dată rămân de căruță, căci nenea Fănică știe, pentru același cântec, alte și alte stihuri. De unde? Nimeni nu-și poate da seama. Poate că le face pe loc... Sau că, mai demult, le-a auzit de la cineva... Taraful nu reușește de prima dată, să prindă melodia
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
condeiu’ și hârtia legată de gât?, și nu vrea să mai repete nimic. Dar muzicanții așteaptă să mai treacă ceva timp, apoi, ca la un semn al cuiva, încep iar să cânte melodia cu pricina, așa cum se pricep și ei. Nenea Fănică rabdă el cât rabdă, însă, până la urmă (și, demulte ori, urma aceasta nici nu-i prea departe) sare de la locul său și se-ndreaptă către muzică. Îl dă la o parte pe cel nepriceput și începe el: “...Dii, dii
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mei, că, pă urmă, întorc foaia, așa să știți. Colindu’ e colind, iar ajunu’ e ajun, ce mai! Ă, ă... Cu ajunu’ ajun, nu știm nici un cântec. Noi le știm p-astea, dă să cântă dăcând lumea și pământu’, bre nea Fănică. Așa! Da’ al meu, ăsta d-o să vă învăț acuma, dă când să cântă, mă taică? Dă azi? S-o spui tu lu’ mutu! Tot dăcând lumea și pământu’, măăă, capete seci ce sunteți! Adică, dăcând ne-am aciuat
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
drum Și-am rămas cu roatele Să se mire satele. Și-am să chem ferarii toți Ca să-mi facă la car roți, Să merg cu căruța bine, Să se mire-ntreaga lume. Ce spui matale că e vechi cântecu’ ăsta, nea Fănică?! Noi nu l-am auzit până acuma de la nimenea. Aoleu, unde-oi fi pus eu reteveiu’ ăla, dom-le? Păi ce mă eu sunt nimenea? Ai? Cin’ ți-a dat ție și covrig, și nuci, și sarailie, și bomboane
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cu mâna lui, să-i știe sănătoși și la adăpost de rele. Colectiva n-ar avea decât de câștigat, căci el se va îngriji, tot timpul de nutreț pentru iarnă și de altele, câte și mai câte... Nu se poate, nene Fănică, nu se poate așa ceva. Dacă nu vă e cu supărare - s-a auzit iar vocea timidă, dar înecată-n lacrimi a țăranului - dă ce să nu se poate? Nu se poate... și... gata, nu ne dă voie socialismul să
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
dă voie socialismul să facem așa ceva! “Măăă, ce domn foroscos o mai fi și socializmul ăsta? Ce să aibă el cu mine și cu bieții mei căișori? Ce rău i-am făcut noi dumnealui?” și-a mai zis, în gând, nenea Fănică și-a plecat amărât spre casă. După vreo patru-cinci zile de neastâmpăr, nemâncare, nesomn și neviață și-a luat inima-n dinți și s-a dus la regiune. A întrebat acolo de Victor al lui Costică Dîrlea, un flăcău
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
indivizi, cu tot felul de fleacuri, el are treabă aici, nu e pus să tundă oi... Caii s-au dus, mânzul a plecat odată cu ei, nimeni nu știe unde... În același an a murit și Dumitru, singurul băiat al lui nenea Fănică. Pentru o vreme, cântecele nu și-au mai aflat sălaș în glasul de aur al necăjitului țăran. Două mari necazuri deodată erau prea mult pentru el și pentru anii lui. Însă dorul de câtec era, parcă, mai arzător decât
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mai sfântă văd icoana Unui car cu patru boi... Foaie verde lemn de prun, Spune, spune, moș bătrân, Spune, caii cum se fură? Noaptea, pe fulgerătură, Or când e negură și ceață Atuncea caii se-nhață... Dar acum, cântecul lui nenea Fănică nu se mai auzea, ca înainte, toată ziua. Glasul bătrânului se dogise, își pierduse mult din farmec. Țăranul cânta din ce în ce mai rar. Pieriseră și voioșia, și zâmbetul de pe chipul său, cu toate că el se căznea să dea măcar impresia că totul
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
se căznea să dea măcar impresia că totul începe să fie ca mai-nainte. Sătenii înțelegeau că, în sufletul lui, cântecul se stingea încetul cu-ncetul. Și le părea rău. Căci erau siguri că existau încă multe melodii pe care nenea Fănică le ținea numai pentru el... Unde erau, acum, voioșia și pofta de viață de altădată? Unde era glasul fermecat, care valora cât douăzeci de orchestre la un loc? Iar când s-a stins bătrânul și l-au dus la
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Unde era glasul fermecat, care valora cât douăzeci de orchestre la un loc? Iar când s-a stins bătrânul și l-au dus la groapă cu camioneta, în capul fiecăruia stăruia gândul că, ce ar zice acum, dacă ar putea nenea Fănică să se scoale și să vadă... Dar nenea Fănică dormea un somn liniștit și profund, mergând, astfel, acolo unde nu există “nici durere și nici întristare...” După ce i-au acoperit sicriul cu pământ, s-a strâns, după obicei, taraful
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]