8,218 matches
-
Se încruntă: — Or fi vreo 50 de pași de străbătut, tu ce zici? Poate chiar mai mult... Nu primește nici un răspuns, dar nimic nu-l poate descuraja să-și manifeste entuziasmul: — Măi să fie! — Ce-i? mormăie Rufus amorțit. — Se prefac că se apără, ca și cum s-ar lupta pe marginile țestoasei. Își exprimă emoția cu un nou țipăt: — Măiculiță! S au încăierat în centrul ei! Sar și țopăie de parcă s-ar afla pe pământ! Surplusul de energie îl face să se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
urechea unui luptător: — Cu unul singur nu ești nici bărbat, nici femeie. Oi fi poate androgin. Nu se așteaptă să audă râsete și se bucură în sinea sa că ni meni nu cârtește. Evită să privească spre Vittelius și se preface că cercetează cu atenție scrijeliturile de pe inel: — Ce sunt astea? Cuvinte magice? Îl întoarce pe partea cealaltă: — Semne astrologice? Luptătorul se smucește să-și elibereze urechea: — Mă păzesc de ghinion, mârâie botos. Rufus îi rectifică cu o mână expertă poziția
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Capul lui Celer! Capul lui Celer!“ Și dintr-odată se face lumină. Mulțimea s a răsculat la teatru împotriva fostului consul Propertius Celer, însărcinat cu îngrijirea malurilor și albiei râului Tibru. Or Tibrul a crescut din pricina ploilor neînCetate și a prefăcut cartierele joase într-o băltoacă puturoasă. Iar când apele s-au retras, au târât după ele dărâmături de case și leșuri de oameni. Se pare că Augustus, înștiințat, a ridicat neputincios din umeri și n-a fost de acord să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Tiberius face involuntar un pas înapoi și-și ține respirația. Pute a usturoi de trăsnește! Plautius se retrage imediat și întreabă cu o afectare teatrală: — Mă comport cumva prea familiar cu șeful meu de pe câm pul de bătaie? Tiberius se preface că nu observă ironia. Nu are nevoie de încă un dușman. În plus, atât el, cât și maică-sa au rămas alături de Livia pe tot timpul exilului său la Rhodos. — Și tu ești un erou, murmură un pic crispat. Nici măcar
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
înainte pentru a aplana conflictul: — Trebuia într-un fel ca între cetățenii romani și fosta fa milie regală să nu mai fie vreodată nădejde de pace... Silvanus îi aruncă o privire cercetătoare și ironică în același timp. Tiberius Nero se preface că n-o observă, deși i-a înțeles ime diat semnificația. A fost o întrebare mută dacă principatul lui Augustus este o republică sau o monarhie. Ridică involuntar din umeri, căutând răspunsul. Și el are uneori dubii, însă depin de
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Iulia cea mondenă... Încearcă să-și imagineze fosta fiică vitregă înveșmântată sobru și ducând un trai decent. Fără să vrea, pe gură îi țâșnește un gâlgâit de râs. Din toate părțile îl împung imediat ochi mirați. Este nevoit să se prefacă că se luptă cu un acces de tuse. Cu această ocazie îl descoperă pe Velleius din nou lângă el. — Ah! Aicea ești! spune mulțumit. A uitat de el. Mătură din nou cu privirea mulțimea adunată în interiorul incintei sacre. Majoritatea sunt
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de demnitate: — N-ai voie să-l atingi, femeie zăludă ce ești! Încruntat, aruncă priviri piezișe către mult mai tânăra lui so ție. Augustus se decide: — Eu trebuie să ajung la Senat. Astăzi se judecă procesul lui Scribonius Libo. Se preface că nu observă disperarea flaminului. — Sentința se pronunță până la apusul soarelui. Aici am cam terminat, așa că hai să mergem. — Vezi? face triumfătoare femeia. — Dar nu este o zi nefastă pentru procese? se alarmează Paterculus că muza îi va dispărea. Nefastă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Se strâmbă: — Un poetaș la modă. Împunge un deget acuzator în pieptul lui Publius Maximus: — Și pentru asta a plătit. Marcia Medullina s-a abținut până acum. Izbucnește acră: — Nu pentru asta a plătit. Știi prea bine, nu te mai preface. Scoate-ți masca ipocriziei de pe față, dacă din cauza ei nu vezi realitatea. Velleius Paterculus, alb la față, constată că, în afară de Tiberius Nero, este singurul martor care asistă la această scenă. Caută disperat din ochi un mod de a scăpa, dar
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mânios spre trăsu rică. Când dă să se cațere înăuntru, își prinde piciorul în curelele scării, se dezechilibrează și alunecă. Reușește, din fericire, să se țină de un slujbaș. Semn rău! răsună vocea răzbunătoare a Medullinei în urma lui. Augustus se preface că nu o aude, cu atât mai mult cu cât în capul treptelor a apărut Livia, însoțită de tot alaiul. Încearcă chiar să glumească puțin cu cei din jur: — Sunt sigur că însuși Marte m-a ținut să nu mă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
În fiecare dimineață când te bărbierești, nu e iluzie? Făcea oare să-ți spună toate astea, În această sală, ori ți-au fost spuse numai pentru a-ți sugera să privești În alt fel restul, micile vitrine, instrumentele ce se prefac a ridica În slăvi primordiile fizicii și ale chimiei iluministe? Mască de protecție din piele pentru experiențele de calcinare. Nu, zău? Cu adevărat domnul acela cu niște lumânări sub un clopot Își punea masca aia ca de șoarece de canal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
atârnând, testicule, glandule, excrescențe, creste... Asta-i chimia modernă? Și pentru asta trebuia ghilotinat autorul, când În fond nimic nu se creează și nimic nu se distruge? Sau l-au ucis ca să-l facă să tacă În prinvința a ceea ce, prefăcându-se, descoperea, ca Newton care și-a Întins ditamai aripile, Însă continua să mediteze asupra Cabalei și a esențelor calitative? Sala Lavoisier de la Conservatoire e o mărturie, un mesaj cifrat, un compendiu al Întregului muzeu, o luare În derâdere a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
paznici. Am fost ispitit să mă ghemuiesc sub tabloul de bord ca să scap mai ușor de vreo eventuală privire aruncată distrat, apoi m-am abținut, pentru că, rămânând În picioare, dacă m-ar fi descoperit, aș fi putut oricum să mă prefac că sunt un vizitator absorbit, rămas să se bucure de minunăția aceea. Curând se stinseră luminile și sala rămase Învăluită În penumbră, ghereta deveni mai puțin Întunecoasă, luminată slab de ecranul la care continuam să mă uit țintă, pentru că reprezenta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și-l Închizi, apoi Îți pui discheta În buzunar și te fâțâi pe unde vrei, și nici Torquemada n-o să poată ști ce-ai scris, numai tu și celălalt (acel Altul?). Să zicem că ei te și torturează, tu te prefaci că mărturisești și că tastezi, și, În loc de asta, apeși o tastă nevăzută și mesajul nu mai este. Vai, scrisesem ceva, am mișcat degetul din greșeală, a dispărut tot. Ce era? Nu-mi amintesc. Știu că nu dezvăluiam nici un Mesaj. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
noul ordin sub controlul unuia dintre fiii săi. Marele maestru al Templului, Jacques de Molay, sosi cu mare pompă din Cipru, unde-și avea acum reședința ca un monarh În exil, și-i prezentă papei un memoriu În care se prefăcea că analizează avantajele, dar În realitate punea În lumină dezavantajele acestei fuziuni. Fără pudoare, Molay observa, printre altele, că Templierii erau mai bogați decât Ospitalierii, iar fuzionarea i-ar fi sărăcit pe unii ca să-i Îmbogățească pe ceilalți, ceea ce ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
un joc, nimeni nu-l lua În serios, alții o făceau, eu nu, și asta din educație. Jacques de Molay, marele maestru, nefiind el ultimul din grup, spune că atunci când i-au dat crucifixul să-l scuipe, el s-a prefăcut doar și a scuipat jos. Admite că ceremoniile de inițiere erau de genul acela, dar - ca să vezi - n-ar putea spune cu exactitate de ce el, În timpul carierei lui, inițiase foarte puțini frați. Un altul zice că și-a sărutat maestrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
lase arestat pentru ca lumea să creadă că la Provins s-a făcut ordine, dar trebuia În același timp să lanseze un semnal: Provins nu se clintește. Provins, locul noilor templieri subterani... Galerii care duc de la un edificiu la altul, te prefaci că intri Într-un depozit de grâu sau Într-un han și ieși de-acolo Într-o biserică. Galerii construite cu pilaștri și bolți din zidărie, fiece casă din orașul de sus are și astăzi o pivniță cu bolți ogivale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
are un inconștient care seamănă cu un Luna Park - mi-a spus el -, cei de la Picatrix Îi fac probabil spălarea creierului În fiecare an, nu e neverosimil ca În stare de transă - pentru că fata o simte pe bune, nu se preface și nici nu prea e normală la cap să-i fi revenit imaginile care au impresionat-o cu mult timp În urmă. Dar după două zile mă trezesc cu De Angelis la mine În birou, și-mi spune ia te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
contele de Saint-Germain nu, și când zicea că și-a Învățat unele dintre secretele lui chimice de la vechii egipteni, poate că nu se lăuda. Dar fiindcă atunci când cita aceste episoade nimeni nu-l credea, din politețe față de interlocutorii săi, se prefăcea că glumește”. „În schimb, dumneavoastră vă prefaceți că glumiți ca să ne dovediți că spuneți adevărul”, zise Amparo. „Nu numai că sunteți frumoasă, sunteți și extraordinar de perceptivă”, zise Agliè. „Dar vă conjur să nu mă credeți. Dacă v-aș apărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
că și-a Învățat unele dintre secretele lui chimice de la vechii egipteni, poate că nu se lăuda. Dar fiindcă atunci când cita aceste episoade nimeni nu-l credea, din politețe față de interlocutorii săi, se prefăcea că glumește”. „În schimb, dumneavoastră vă prefaceți că glumiți ca să ne dovediți că spuneți adevărul”, zise Amparo. „Nu numai că sunteți frumoasă, sunteți și extraordinar de perceptivă”, zise Agliè. „Dar vă conjur să nu mă credeți. Dacă v-aș apărea În lumina prăfuită a secolelor mele, frumusețea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
când doar Marea Roșie ne ascultă: nemurirea mea a ajuns să mă plictisească. Pământul nu mai are secrete pentru mine și nu-mi mai pun speranța În semenii mei”. „Curios personaj”, am comentat eu. „E clar că Agliè al nostru se preface că-l Întruchipează. Gentilom matur, cam fezandat, cu bani de risipit, timp liber de călătorit și o propensiune pentru supranatural”. „Un reacționar coerent, care are curajul de a fi decadent. În fond, Îl prefer burghezilor democrați”, zise Amparo. „Women power
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ore Întregi - una dintre ultimele seri. Picioarele ne dureau de cât merseserăm pe străduțe și prin piețe și ne duseserăm la culcare devreme, dar fără să ne fie somn. Amparo se culcușise pe o pernă În poziție fetală și se prefăcea că citește printre genunchii ușor depărtați unul dintre micile mele manuale despre ritul umbanda. Când și când se Întindea alene pe spate, cu picioarele depărtate și cu cartea pe burtă, și rămânea să mă asculte pe mine, care citeam cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
În mână și, când cei patru Își dau seama de ceea ce ce-ntâmplă, e prea târziu, Pavel l-a Întâlnit deja pe Isus pe drumul Damascului, Pliniu Își Începe ancheta lui din ordinul Împăratului Îngrijorat, o droaie de apocrife se prefac că știu și ele multe despre asta... Toi, apocryphe lecteur, mon semblable, mon frère... Lui Petru i se urcă la cap, se ia În serios, Ioan amenință că va spune adevărul, Petru și Pavel pun să fie prins, Îl cetluiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
a o lua de la capăt. Nu mai purtam cravată, aruncam cât colo trenci-ul ca să ne cumpărăm o pufoaică uzată, unii și-au dat demisia din slujbă ca să nu-i mai slujească pe patroni...” Își aprinse o țigară și se prefăcu că simulează mânia, pentru a-și scuza această ieșire. „Și ați cedat pe toate fronturile. Noi, prin pelerinajele noastre la locurile de pocăință unde nemții i-au masacrat pe antifasciști și pe evrei, la catacombele ardeatine, refuzam să inventăm un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
mizerabil de distrus. Venisem să te iau de la Pilade. Nu erai acolo. Te-am așteptat, pe urmă am plecat de unul singur, ca să nu găsesc expoziția Închisă. Cineva de-acolo mi-a spus că plecaserăți deja la restaurant. M-am prefăcut că mă uit la tablouri - și-așa arta e moartă Încă de pe vremea lui Hölderlin, mi se spune. Mi-a luat douăzeci de minute până am găsit restaurantul, pentru că expozanții aleg Întotdeauna galeriile ce vor deveni celebre abia peste o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ne suscitară curiozitatea. Diotallevi se ridică, având aerul că admiră o gravură din secolul al XVII-lea aflată pe perete, chiar lângă draperie. Era o peșteră montană, către care câțiva pelerini urcau șapte trepte. Puțin după aceea, toți trei ne prefăceam că admirăm gravura. Cel pe care-l auziserăm era cu siguranță Bramanti, care tocmai spunea: „În fine, eu nu trimit diavoli În casa nimănui!” În ziua aceea ne-am dat seama că Bramanti avea nu numai Înfățișarea de tapir, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]