7,134 matches
-
care iese din casă imediat după ora șase. Deschizând pe jumătate un ochi aproape lipit de pernă, Maggie văzu că era în pantaloni scurți și maiou de alergat, ambele îmbibate de transpirație. Ea dormea încă, în timp ce el își făcuse deja tura de alergare în parcul Rock Creek. Haide! strigă el din baie. Mi-am lăsat liberă ziua asta ca să mobilăm apartamentul. Crate și Barrel; Bed Bath & Beyond; și, la urmă, Macy’s. Am un întreg plan. Nu toată ziua, murmură Maggie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
minus. Doar nu vorbești serios. —De ce nu? Despre ce altceva crezi că vorbesc toată ziua cei din echipa de la Ierusalim la sediul guvernului? Nu ridică privirea, ochii lui rămânând fixați pe nebunul alb pe care îl ținea între degete, deasupra turei negre. — Doar despre asta. Captură turnul, îl înlocui cu nebunul său și se întoarse la birou. —Nu înțeleg. Totul e legat de trecut. De cine a fost aici prima dată, cine e mai îndreptățit să revendice zona. Știți ce i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
bej. Pantalonii erau prea scurți, lucru care făcu necesare niște smucituri în jos foarte puternice, pentru ca aceștia să ajungă la pantofi, dar în curând transformarea era realizată. Purta uniforma unui băiat de serviciu de la hotel. —Cum Dumnezeu... Cine a lucrat ture de noapte la hotel, ca mine, știe un lucru: toate au o spălătorie de rufe undeva. Trebuie doar s-o găsești și să intri prin efracție. Dar de ce? —Nu-ți dai seama? Oamenii ăștia ne-au pus microfoane și ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
unison: —Maggie, Maggie! Ce a spus? Maggie, ce a spus Avraam? Ce spune tăblița? Uri și Mustafa o flancară pe ambele părți, dând la o parte reporterii ca să ajungă la taxiul care îi aștepta. Șoferul fu nevoit să facă două ture complete înainte să poată scăpa de dubele și motocicletele care îi urmăreau, ajungând într-un final în siguranță la hotelul lui Maggie. În sanctuarul camerei sale, Maggie porni televizorul. Își imaginase cam la ce se putea aștepta de la telefonul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
o valiză de un roșu strident, al cărei posesor nu părea să se grăbească -, numărul bagajelor se Împuțina văzând cu ochii, dar nici urmă de frumoasele mele geamantane. Valiza roșie fusese și ea Între timp ridicată. Am mai stat o tură, ca să am până la capăt sentimentul datoriei Împlinite, după care, iritat, am mers la un ghișeu să reclam incidentul. Funcționara m-a asigurat, zâmbind profesional, că se rezolvă imediat. Peste câteva minute, fizionomia ei exprima o dezolare la fel de profesională: geamantanele mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
deloc mai simple. La situația În care mă aflam, numai de ghinion n-aveam nevoie, dar nimeni nu mi-a cerut părerea, drept pentru care am avut parte de el din plin. Știam la ce oră făceau paznicii schimbul de tură și, firește, am evitat momentul respectiv. De unde să-mi treacă prin cap că unul dintre indivizi, și anume cel care urma să preia postul, va avea, dobitocul, taman atunci, nu știu ce Încurcătură cu o fată de la bufet și va Întârzia mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
am dat lovitura. Ați auzit probabil oftând un jucător de tenis, după ce a ratat o minge ușoară. Ați văzut poate fața marelui maestru de renume mondial, Wilhelm Edmundson când, În timpul unui simultan dintr-un local din Minsk, și-a pierdut tura, dintr-o absurdă neatenție, În fața unui amator local, medicul pediatru Dr. Schach, care În cele din urmă a câștigat partida. Dar În ziua aceea nimeni (În afară de mine Însumi) nu m-a văzut scuturând din plasa, de altminteri goală, o bucată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
fructe uscate. Îmi amintesc că Încercam să mă concentrez, În timp ce vasul ieșea șerpuind din golf, asupra unei partide de șah pe care o jucam cu tata - unul din cai nu mai avea cap și o fisă de pocher Înlocuia o tură care lipsea - și sentimentul produs de părăsirea Rusiei era total eclipsat de chinuitorul gând că fără Roșii sau cu Roșii, scrisorile de la Tamara vor continua să sosească, În mod miraculos și inutil, În sudul Crimeii, căutând acolo un destinatar care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pe care-l jucau. Din păcate, dacă le examinai de aproape, se vedea că unele piese erau ciobite (după ce călătoriseră În cutia lor prin cincizeci sau șaizeci de locuințe pe care le-am schimbat pe parcursul acelor ani); dar pe vârful turei regale și pe fruntea calului regal Încă se mai zărea o coroniță purpurie pictată, evocând semnul rotund de pe fruntea unui preafericit hindus. Ceasul meu, un pârâiaș al timpului În comparație cu lacul Înghețat al tablei de șah, arăta trei și jumătate. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
scaun anunța invazia hitleristă În Țările de Jos. Am În fața mea foaia de hârtie pe care am schițat În acea noapte la Paris diagrama pozițiilor din problemă. Albul: rege la a7 (adică primul dosar, al șaptelea rând), regina la b6, turele la f4 și h5n, nebunii la e4 și h8, caii la d8 și e6, pionii la b7 și g3; Negrul: regele la e5, tura la g7, nebunul la h6, caii la e2 și g5, pionii la c3, c6 și d7
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pozițiilor din problemă. Albul: rege la a7 (adică primul dosar, al șaptelea rând), regina la b6, turele la f4 și h5n, nebunii la e4 și h8, caii la d8 și e6, pionii la b7 și g3; Negrul: regele la e5, tura la g7, nebunul la h6, caii la e2 și g5, pionii la c3, c6 și d7. Albul Începe jocul și dă mat În două mutări. Pista falsă, irezistibilă „Încercare“ este: pion la b8, luând un cal, după care urmează trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
să-mi îngân romanțele. Nu am mai apucat să mă confesez. Între timp a revenit și celălalt cu Volga. Au vorbit ceva între ei și mi-au dat legitimațiile. Mi-au spus că puteau să mă salte, dar ieșeau din tură și n-aveau chef. Altă dată o vor face, dacă mă mai prind pe-acolo. N-am mai trecut. Peste câțiva ani, în căsuța din colțul străzii aveam să lucrez. Fereastra biroului meu dădea chiar spre Boteanu. Priveam uneori chenarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
treaz fiind, dar în condițiile noastre, o batjocură, ospătarul a venit nervos la mine: — Dom’ inginer, mergeți, bre, cu el la cabină. Vreți să moară pe drum? L-ați văzut cum coboară? Zici că-l ține nenorocirea numa-n șuturi. Tura trecută l-a prins fochistu’, că dacă nu era pe fază se proptea dom’ doctor în obrelict. Acu’ l-am dus io la necesități. Mergeți și-l aduceți, recuperați-l, că mai face vreo tumbă cu salt mortal și dați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
damnării de a munci pentru o leafă mizeră, un drum al batjocoririlor îndurate chiar de la primul ins cu care te afli, oarecum, într-o relație de subordonare. De la veșnic nervoasa „doamnă Miți“ de la pontaj și până la șeful de echipă, de tură, de șantier, de întreprindere, de trust, de Direcție Generală, de Minister, la Prim-Ministru, Șef al statului, delegat al UE și câți vor mai fi fiind. Doar că sentimentul de subordonare se diluează până la nepăsare, odată cu înaintarea în ierarhii. Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
știu. Oricum, pe atunci frecventasem des podul. Beam, discutam literatură, citeau texte Gelu și alți prieteni, citeam des și eu din textele mele (scriam „Cade gheața“ pe atunci), jucam cărți cu câteva femeiuști fără noroc, amuzând literați și lucrând în ture la APACA. Nu rămâneam să dorm acolo. Oricât de târziu ar fi fost, preferam să mă retrag în bârlogul meu. Oriunde m-aș fi aflat, într-un târziu porneam spre casă. Era ca și cum aș fi ieșit dintr-odată din joc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
nici măcar că primea bacșișuri, în pofida preceptelor morale comuniste, în ciuda afișului de pe oglinda ei de la unitate: „Nu mă jicniți cu BACȘIȘUL (CIUBUK). Sunt OM AL MUNCII la Cop-va. «Hygiena»“. Mă amuzam chiar când, seara, își făcea socoteala banilor adunați din tură și, întotdeauna, punea deoparte, într-o cutie de tinichea, de lapte praf olandez, câțiva lei din câștigul zilei. Spunea că voia să dea banii astfel strânși bisericii de la ei din sat, undeva pe lângă Făurei, să-și cumpere preotul un rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
afacerea?“. Sau: „Să trăiți, dom’ deputat, cum merge la deputăție? Da’ tare mai dați, coane, la opoziție!“. Era plătit de inși, să-i salute astfel, să le impresioneze companiile. „Aveam tarif fix“, preciza el. „Un pol pentru coane, la prima tură, p-ormă cinci lei chipiu’ cu plecăciune. Doi poli escelența, suta pentru dom’ deputat și zece poli pentru dom’ ministru. Era și de-ăștia care se vrea miniștri. Da’ era periculos, la miniștri și generali, nu prea mă băgam, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Asistentă. Mă va privi, scuturând absentă scrumul țigării pe linoleum. — Destul de grea, dacă puteți înțelege. — Încerc. — Fără ironii. Nu cred că puteți înțelege, chiar la talentu’ dumneavoastră probabil, cum e să pierzi un prematur. Eu am pierdut un prematur în tura mea. Se va întoarce, plecând de lângă mine. Va strivi țigara într-o farfurie și va deschide larg fereastra bucătăriei. Va burnița și picurii vor lovi, metalic, pervazul ferestrei. Va năvăli iarăși aburul acela de lapte și femeie reavănă. — E primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
să nu te poți abține- și absolut intenționat, fără îndoială -, așa că am luat o franzelă în ambalaj de celofan, caldă încă. Am rezistat tentației de a rupe o bucată pe loc și de a o mânca, și am dat o tură rapidă prin magazin să iau carne tocată, cartofi și lapte. Felicitându-mă pentru viteza cu care operasem, m-am uitat spre case și aproape m-a apucat disperarea văzând cât de ocupate erau. Ăsta e un alt lucru de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Unșpe. —Ce? Adică unsprezece ani? Nu părea posibil: nu puteam crede că până și SavaMart, deși permisese demonstrarea clară a unei etici de tip profit-mai-presus-de-calitate, ar considera că avantajele angajării copiilor merită asumarea riscurilor juridice. Am început la unșpe, nu? Tura mea. De la unșpe la șapte. Ah, am înțeles. Nu, mă întrebam dacă lucrezi de mult aici? La magazin? —Mda. Mi-am dat seama că n-aveam să ajung prea departe și am fost ușurat când o asiatică drăguță apăru cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
un pic mai rotunjite. În fine, a venit într-un final, și babalâcu’ doar stătea și se uita la el. — Da, Stacey? Are și o voce superbă. —Pot să mă duc la masă acum, domnu’ Chipstead? Doar că-s în tură de seară și... —Stacey, nu-i nevoie să mă chemi pentru atâta lucru, știi asta. Vorbește cu doamna Peters. Da, da’ nu mi-am luat marți pauza de masă și doamna Peters a zis că să vă-ntreb pe dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
etaj, unde ar fi fost camerele servitorilor când fusese construită casa, bănuiesc, iar camera mea era la etajul de dedesubt, chiar deasupra celei unde dormeau părinții mei. Nu era baie la ultimul etaj, iar Charlie era nevoit să facă o tură jos ca să o folosească pe cea de lângă dormitorul meu. Ar fi fost mult prea riscant să se furișeze la mine în cameră, așa că obișnuia să lase un bilețel sau desen în baie când avea chef de un pic de hârjoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
e-n regulă, Sheil. Tu nu știi cum e. — E, hai, că e la fel cu toată lumea, e Vinny. Ar trebui să fie la televizor, așa zice mama. Are-o limbă al naibii de ascuțită. Mâncam o cină cu pește. Îmi terminasem tura la șase și mereu mănânc de seară cam pe la șase jumate la cantină, când îs în tura de zi, ca să nu mai trebuiască mama să facă de mâncare. Nici ea n-ajunge de la muncă decât la șase și nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
e Vinny. Ar trebui să fie la televizor, așa zice mama. Are-o limbă al naibii de ascuțită. Mâncam o cină cu pește. Îmi terminasem tura la șase și mereu mănânc de seară cam pe la șase jumate la cantină, când îs în tura de zi, ca să nu mai trebuiască mama să facă de mâncare. Nici ea n-ajunge de la muncă decât la șase și nu-i place că trebe să facă de mâncare pentru mine imediat cum ajunge. Așa că mereu mănânc după muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
0,1g și 97 de calorii și are la fel de mult calciu ca una integrală, așa că tre’ să fie bun pentru articulațiile mele. Deci terminam iaurtul când citeam scrisoarea de la Crystal. Poșta vine după ce plec io la serviciu, dacă-s în tura de dimineață, așa că dacă primesc scrisori le citesc când vin înapoi, cât îmi beau ceaiu’. Fetele de la muncă ziceau că să ieșim cu toate să vedem un film, așa că oricum eram în toane proaste: nu că nu m-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]