9,442 matches
-
fără vreo demarcație, alta decât cea temporală și spațială, se diferențiază major prin perspectivele narative. Una e naratoarea din prima și cea mai extinsă parte, întunecată și cu vădite rețineri de literaturizare a experienței angoasante. Altfel sunt celelalte, deschise spre ficțiune și gata să experimenteze stilistic. Naratoarea din prima parte retrăiește un proces tenebros, care, în loc să exorcizeze, amplifică artistic experiența tragică. Scenele vii, concretețea detaliilor macabre, senzația experiențelor live, fac din Lena Constante o strategă care știe, asemeni regizorilor mari, să
Una cosa mentale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3294_a_4619]
-
voința colectivă a femeilor închise. Dobândirea unui nou eu social aduce cu o înviere. E momentul în care Lena Constante poate să scrie poetic și să jongleze povestea cu dezinvoltură. În Evadarea imposibilă va desăvîrși noul eu și drumul spre ficțiune este evident. În singurătatea absolută, Lena Constante extrage din cutia neagră a evenimentelor acele amănunte care refac istoria unei femei ce și-a descoperit esența feminității și a unui popor dezumanizat. Evadarea tăcută arată metabolismul carceral dintr-o perspectivă unică
Una cosa mentale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3294_a_4619]
-
încă doi ani îi apărea în "Timpul" prima capodoperă, La crucea din sat, pentru ca la vîrsta de 32 de ani să fie autorul uneia dintre cele mai reușite nuvele românești, Budulea Taichii (publicată în "Convorbiri literare"). De acum încolo, lumea ficțiunii lui Slavici are hotarele bine trasate. în interval de aproximativ un deceniu și jumătate, se succed cele mai bune bucăți ale autorului, într-o suită niciodată repetată mai tîrziu: Moara cu noroc (scrisă în 1880), Pădureanca (1884), Vecinii II (1892
Prozatorul Biedermayer: Slavici by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7065_a_8390]
-
ideea că pînă la urmă dreptatea va triumfa, la fel ca ideea că adevărul va ieși în final la iveală precum untdelemnul deasupra apei, aceste idei sînt prejudecăți vitale fără de care integritatea noastră psihică ar fi amenințată cu desființarea. Fără ficțiunea dreptății, ne-am pierde cu toții mințile. Și pentru că nu poate face dreptate în lume, justiția oricărei societăți se mulțumește cu rolul de a păstra ordinea ei. Justiția este principala sursă de ordine și disciplină în interiorul unei comunități, iar un echilibru
Capcanele dreptății by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10518_a_11843]
-
imagine dezolantă pentru că nimeni nu mai lucrează acolo. Pe platourile de la Buftea nu mai lucrează nimeni, este un capitol închis. Nu aveam pentru ce să rămân, atâta vreme cât strategia de programe a noilor șefi nu se mai leagă cu producțiile de ficțiune", a declarat pentru EVZ, Ruxandra Ion. Ruxandra Ion a mai spus că nu știe de ce nu s-au păstrat serialele din moment ce făceau rating. Fosta producătoare de la Pro TV a mai zis că telenovela a rămas un gen care prinde în
Imagine teribilă la Pro TV. Dezvăluirea unui fost producător din trust by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/41490_a_42815]
-
rostesc vinovății, aici tînăra generație amendează, acuză complicitățile, tăcerile, lașitățile față de regimul comunist. Simt un gol în stomac. "U la la la..." Și umbrele pleacă, ușor. Coboară în sală, acolo unde stăm, de obicei, noi, spectatorii. Și se pierd în ficțiunea din noi, din fiecare dintre noi.
Nostalgia by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10746_a_12071]
-
Stănescu, Leonid Dimov, Emil Brumaru sau Șerban Foarță. Caragialieni, toți, cu mai multă sau mai puțină relevanță pentru istoria literaturii române. Caragiale e veriga lipsă în evoluția neverosimilă spre absurdul urmuzian, după cum e veriga lipsă în autenticismul aproape documentaristic al ficțiunii lui Camil Petrescu. Pericolul e însă ca acest comparatism incontinent să dizolve până într-atât personalitatea creatoare a lui Caragiale, încât aceasta să-și piardă cu totul specificul. Căci numelor enumerate mai sus li se alătură Giambattista Vico, Nietzsche, Cioran
Critica supracalificată by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4585_a_5910]
-
O panoramă - 2008 și (aproape) cealaltă jumătate din Prelungiri - 2010). Unele, datate după 2011, apar prinse prima dată în volum. Voi aminti câteva noțiuni la care Irina Petraș ține mult, de aceea le amintește, adăugite, în dezbaterile specifice: istorie și ficțiune în proza contemporană, moartea, erotismul, acordul fin, fragment-defragmentare, despre lectura confidențială, statutul personajului și formele ceptive. Conceptele funcționează dacă avem în vedere continuitatea dintre literaturile interbelică, comunistă și postdecembristă. E motivul pentru care autoarea alege și simbolurile din titlu: drumul
Critica empatică by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2767_a_4092]
-
care își propune să scrie, în timp ce trăiește, chiar despre ceea ce trăiește. Și care, pentru a nu risipi cu totul confuzia legitimă a lectorului, anunță senin că începe "așa, din mai multe părți", până depistează o anumită ordine. Proză și jurnal, ficțiune tratată cu minuție documentară, O limbă comună își înglobează, ca orice text postmodern care se respectă, metatextul. Referințele la propria scriitură și la temele ori personajele predilecte ale cărților publicate abundă în acest volum-arhivă, de o intensă, aproape dureroasă autoreferențialitate
Un testament literar by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8982_a_10307]
-
care a fost acordat scriitorului francez Jean d'Ormesson. Luni, 7 iunie, sala de conferințe a hotelului „President" din Mangalia a găzduit două sesiuni de comunicări (moderator: criticul Eugen Negrici), care au gravitat în jurul temei: „Mărirea și decăderea personajului în ficțiunea literară". Tema a fost de două ori incitantă: mai întîi fiindcă a născut confuzii și apoi fiindcă a dat naștere unor discuții aprinse. Au luat cuvîntul: Dan Lungu („Realitatea slabă și metamorfozele personajului"); Krzysztof Czyzewski („Străină, alta, ea însăși - noi
Festivalul pe scurt by Reporter () [Corola-journal/Journalistic/6242_a_7567]
-
Naguib Mahfouz"); Horia Gârbea („Personaje secondhand"); Samuel Abraham ("Sunt oamenii politici, precum marile personaje literare, pierduți și uitați?"). Dintre vorbitori s-au evidențiat Doru Muntean, care a conturat precis, didactic și cu simț analitic tema dezbaterii: personajul este indispensabil în ficțiunea literară, el este vectorul imaginației auctoriale și instanța fără de care povestea unui roman nu capătă concretețe. Mai mult, personajul este un produs comun ivit din întîlnirea textului cu sensibilitatea cititorului. Cei care prevestesc moartea personajului nu-i intuiesc rolul esențial
Festivalul pe scurt by Reporter () [Corola-journal/Journalistic/6242_a_7567]
-
și instanța fără de care povestea unui roman nu capătă concretețe. Mai mult, personajul este un produs comun ivit din întîlnirea textului cu sensibilitatea cititorului. Cei care prevestesc moartea personajului nu-i intuiesc rolul esențial pe care îl joacă în universul ficțiunii literare. Matei Vișniec, lăsînd la o parte teoria, și-a povestit cîteva din întîmplările care au stat la originea unora din piesele sale de teatru. Ideea pe care a subliniat-o dramaturgul a fost aceea că deseori o piesă se
Festivalul pe scurt by Reporter () [Corola-journal/Journalistic/6242_a_7567]
-
-și exprima intimitățile. Dar astăzi romanul a redevenit poveste, iar personajele sînt din nou individualități vii, autonome, în carne și oase. Fără personaj nu există literatură, de aceea viitorul lui e sigur, în ciuda vocilor care au cerut scoaterea lui din ficțiune. Colocviul i-a avut ca protagoniști pe Alev Adil („Autorul în căutarea unui personaj"); Dumitru Chioaru („Simbolistica măririi și decăderii personajului"); Simona Constantinovici („De ce (nu) ne place excentricul și grotescul personaj urmuzian?"); Ștefan Borbely („Personajul apocaliptic"); Aleksandar Prokopiev („PMS în
Festivalul pe scurt by Reporter () [Corola-journal/Journalistic/6242_a_7567]
-
din substanța cărții) urmează două pagini cu motto-uri (i se cere cititorului să le aranjeze după cum crede de cuviință în dreptul diferitelor capitole) și o anexă conținând trei povești care nu și-au mai găsit locul în structura propriu-zisă a ficțiunii. Totul seamănă cu legumele aflate într-o oală care dă în clocot și care sunt împinse în direcții dintre cele mai neașteptate. Trecutul se combină cu prezentul și viitorul, drumul dintre existența terestră și iad este cât se pare de
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
și iad este cât se pare de natural, sfinții coabitează cu dracii, memoria culturală este un dat universal care acționează în toate direcțiile, personajele din secolul al XVIII-lea sunt pe deplin familiarizate cu textele lui Cioran sau... Ioan Groșan. Ficțiunea este descompusă până la ultimele sale elemente. Totul este un mare haos fictiv, universul însuși este o mare ficțiune (o borgesiană bibliotecă a tot ceea ce s-a scris și se va scrie vreodată, în care Dante devine contemporan cu Bulgakov și
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
care acționează în toate direcțiile, personajele din secolul al XVIII-lea sunt pe deplin familiarizate cu textele lui Cioran sau... Ioan Groșan. Ficțiunea este descompusă până la ultimele sale elemente. Totul este un mare haos fictiv, universul însuși este o mare ficțiune (o borgesiană bibliotecă a tot ceea ce s-a scris și se va scrie vreodată, în care Dante devine contemporan cu Bulgakov și Daniel Bănulescu, iar hagiografiile medievale se simt mai mult decât confortabil în imediata vecinătate a prozei textualiste). La
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
Bănulescu, iar hagiografiile medievale se simt mai mult decât confortabil în imediata vecinătate a prozei textualiste). La această scară, totul pare derizoriu, eroii și martirii, sfinții și dictatorii devin pascaliene trestii (mai mult sau mai puțin gânditoare) în bătaia vântului (ficțiunii), identitățile sunt slabe, existențe care au stârnit admirația mai multor generații își revelează micimea și ridicolul. Privit de la înălțimea Ficțiunii (ca sumă a tuturor celor ce s-au scris și se vor scrie) totul pare derizoriu, lipsit de consistență, greu
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
pare derizoriu, eroii și martirii, sfinții și dictatorii devin pascaliene trestii (mai mult sau mai puțin gânditoare) în bătaia vântului (ficțiunii), identitățile sunt slabe, existențe care au stârnit admirația mai multor generații își revelează micimea și ridicolul. Privit de la înălțimea Ficțiunii (ca sumă a tuturor celor ce s-au scris și se vor scrie) totul pare derizoriu, lipsit de consistență, greu de articulat într-o construcție care să dureze. Cel mai interesant erou al romanului Război ascuns este, fără îndoială, naratorul
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
este micul demiurg, deținătorul puterii absolute, care se joacă ironic cu destinul personajelor sale și cu așteptările cititorilor (până aici, nimic nou), dar care ajunge, în cele din urmă, să piardă controlul în universul atemporal și lipsit de spațialitate al Ficțiunii. De altfel, sarea și piperul cărții sunt date de fragmentele metatextuale (confesiunile directe făcute de narator cititorilor, în buna tradiție a literaturii medievale), de micile aparteuri, fără de care, probabil, nimeni nu ar fi înțeles nimic din această scriere. Combinația de
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
sarea și piperul cărții sunt date de fragmentele metatextuale (confesiunile directe făcute de narator cititorilor, în buna tradiție a literaturii medievale), de micile aparteuri, fără de care, probabil, nimeni nu ar fi înțeles nimic din această scriere. Combinația de document și ficțiune este explicată cu ironie postmodernă, într-un stil ce parodiază tânguirile vechilor cronicari: "Și iată-mă iar pus la cazne. Iubite cititor, câtă vreme am scris frumoasele pagini anume pentru tine, un mare necaz mi se întâmplă: am pierdut planul
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
sirenă ale poveștii. Dan Perșa însumează fericit ambele calități și romanele sale - incitante jocuri ale acuității observației și perspicacității - pot constitui materialul ideal pentru efectuarea unor consistente studii de naratologie. Probabil că autorul însuși, dacă nu ar fi optat pentru ficțiune, ar fi avut toate șansele să devină un redutabil naratolog. Luciditatea sa textuală, aplicată și în cazul propriilor producții epice este una puțin comună. Întrebarea care se pune este însă în ce măsură aceste cărți, adorabile din perspectivă naratologică, dar în care
Rătăciți în ficțiune by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9983_a_11308]
-
trimiteri și referințe capitale. Dar, printre atîtea felurite priveliști pentru suflet, cîte înmănunchează actuala lui Expozitie, pe itinerarul miilor de studenți de la Academia de Studii Economice, eu nu-mi îngădui, totuși, să mă abandonez unui exercițiu identificînd prea lesnicios imaginile ficțiunii creatoare și acelea care-s domeniul geografiei efective. Călătoream în Malta, mă aspira ciudat prestigiul ultimelor biruințe artistice din tablourile lui Caravaggio, vizibile acolo, și crunta determinare cu care geniul său neînfricat ațintea supliciile martiriului și, implacabilă, moartea. Atras o
În magnetismul imaginarului by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/4452_a_5777]
-
neasemuit, ca un vertij de suprem exotism, - pustiul ei se popula fără de vrere, pentru mine, cu zvîcniri ingenue, de călăreți galopînd juvenil, ieșiseră, ași fi jurat, din primăvara eternă a unui tablou bine știut de Gauguin. Etern sacrala putere a ficțiunii - aceea plastică, de astădată -, corectînd orice prezumpție, de scepticism blazat și de răceală epigonică!
În magnetismul imaginarului by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/4452_a_5777]
-
într-o pledoarie pentru un anumit mod de a recepta și de a evalua contribuția unor specialiști în domeniul istoriei noastre culturale și literare. Prima parte a volumului este consacrată jurnalului (ca specie, desigur), iar primul capitol este dedicat lucrării Ficțiunea jurnalului intim de Eugen Simion. Criticul universitar de la Iași, care nu e de felul său un entuziast, apreciază că Eugen Simion "desprinde o serie de trăsături ale jurnalului intim, într-o analiză dintre cele mai complexe și echilibrate din câte
Critica criticii by Daniel Dragomirescu () [Corola-journal/Journalistic/7503_a_8828]
-
caz este în ce măsură asemenea texte au presupus și conștiința actului de creație, spre a putea fi adjudecate cu deplină legitimitate în contul literaturii artistice. Dacă premeditare nu e, nici de literatură ca artă nu putem vorbi. Plasând jurnalul sub semnul ficțiunii, academicianul Simion nu s-a înșelat, ci a enunțat în mod pertinent condiția esențială pentru ca acest tip de scriere să poată fi asimilat în sfera literaturii, alături de speciile epice consacrate. Referindu-se, în capitolul Eliade lusitanul, la Jurnalul portughez al
Critica criticii by Daniel Dragomirescu () [Corola-journal/Journalistic/7503_a_8828]