6,571 matches
-
prinț al cărui tată a fost ucis. Dar când oamenii dintr-un dispreț față de neputință și față de vorbăria paralizată se avântă la fapte nobile, oare știu ce fac? Când Încep să ceară sânge și să pledeze pentru teroare sau să proclame o stare generală de spargere de ouă pentru a face o uriașă omletă istorică, oare știu ce cer? Când au lovit o oglindă cu un ciocan, cu intenția de a o repara, pot să pună fragmentele din nou laolaltă? Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
și moralitate. Nu orice lucru greșit moral (dacă trăim într-o societate plurală) implică interzicerea sa legală. Probabil cea mai mare opoziție la ingineria genetică vine tocmai dinspre cei cu dizabilități, în virtutea unui drept la diferență pe care și-l proclamă. Cum în timp ingineria genetică ar putea reduce și elimina posibilitatea dizabilităților, acești minoritari se simt amenințați în existența lor viitoare și în ceea ce-i face diferiți. Ei vor „pierde sprijinul“ acordat de societate. Autoarea respinge, pe rând, toate „argumentele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
până la umeri. În jurul lor, războinicii făcură un semicerc. Păreau obișnuiți cu astfel de confruntări și, pesemne, nici una nu fusese pierdută de șeful lor. Dar, dacă acesta era rănit, cei opt arcași aveau misiunea de a-l ucide imediat pe adversar, proclamând victoria lui Jian Shi. Nu era cinstit, dar era eficient. Și apoi, onestitatea era ultimul lucru la care s-ar fi putut gândi o ceată de bandiți. - Să ne grăbim... spuse căpetenia, rotind sulița cu o singură mână. Avem multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
fost infestat, în școală, cu tâmpenia aproape macabră că regele Mihai a ușchit-o din țară cu un vagon plin de aur. Nu știu câți dintre foștii mei colegi de generație mai cred chestia asta. Nu știu nici câți dintre ei se proclamă acum vadimiști, aiuriști, liberaliști, liber-schimbiști, optimiști sau futuriști. Știu doar că, dacă nu au ratat emisiunea în care Ana de Bourbon a fost prezentă, se vor fi simțit, cumva, răzbunați pentru toate prostiile auzite în adolescență. P.S.: Am găsit, recent
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
jalnici, cu șlapii lor și cu șorturile de nylon și cu maiourile decolorate de atâta purtare, pe care scria Țin’te bine! Ești din generația Pepsi! Treceau și grupuri de tinere cu pantaloni și bluze sobre, cu dra pele care proclamau că ele sunt REVOLUȚIONARELE DOMNULUI, sau TINERELE LUPTĂTOARE PENTRU FERICIREA OMENIRII. Studenții puteau fi deosebiți cu ușurință, erau ceva mai Îngrijiți, În ciuda strădaniilor unora care arătau jerpeliți ca să se amestece cu ceilalți frați de-ai lor. Margaret i-a căutat
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
de America, nu mai avea nici un motiv să se socotească de-a lor. În trenul de la Le Havre spre Paris a tras cu ochiul la ziarul citit de cineva din preajma ei. CHINA DEVINE COMUNISTĂ urlau literele groase ale titlurilor. Mao proclamă Republica Populară Chineză. O poză mai mică i-a atras atenția și a Încercat să urmărească paginile date una după alta, era o imagine neclară a unei persoane cu tenul ceva mai Închis decât chinezii, un javanez, negreșit, dacă nu
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
poezie care este de o frumusețe aeriană, dar care, odată scrisă, se evaporă imediat. Era în stare să construiască turnuri de nori din cuvinte și, prin retragerea treptată a silabelor, să le facă să se surpe. Fragil el însuși, se proclama un înger zăngănitor, cu o voință în fața căreia nu rezista nici o alcătuire, oricât de temeinică. Cu savoare și cu un cuțit de bucătărie și-a distrus el tablourile. La puțin timp după plecarea mea în dimineața de Anul Nou - sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mai nou, aveam în urechi vocile unor scriitori la fel de tineri ca mine. Acrobațiile verbale ale lui Hans Magnus Enzensberger provocau uimire. De fluxul verbal al lui Martin Walser mă lăsam purtat orișiunde. E adevărat că profesorul meu, Karl Hartung, mă proclamase în puține cuvinte elev eminent, dar o bună parte din timpul meu trecea în văgăuna din ruina de lângă lacul Diana, acolo unde Olivetti devora cu un clămpănit bâlbâit coli de hârtie DIN A4 și nu se mai sătura. Cântam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
bine să-ți spui dinainte . Vei ști că sânt bolnavă, că nu am putut scăpa de experiența înjositoare . . . dar vei putea spera că mă voi lecui și libera curând . . . - Afară numai dacă, nu vei găsi vreun tovarăș destul de îndemînatec ca să proclame supremația femeiei și infamia colectivă a bărbaților. - Nu e primejdie! Specimenul nu s-a născut! . . . Iacă pentru mine . . . dar tu? Da, da ... domnia-ta? . . . întrebarea surprinse pe Mini și uimirea întoarse, pe căile acelea sufletești, sângele, din mersul lui lin
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
vine acoperită cu un amestec de maternitate și de ingenuă fragilitate. Ce naivitate: să crezi că acel „ceva“ ce face frumusețea unui chip e sufletul frumos ce păstrează inocența copilului! Să pretinzi reciprocitatea atunci cînd, dorind să aurești iubirea trupurilor, proclami de unul singur împărăția dragostei sufletești! V. caută cu totdinadinsul să scape de moartea incertă. Ea vine din afară. N-a întîlnit-o prin jocurile vieții lui. Iubirea care îl sufocă cu o nemărginită și tăcută tandrețe e o construcție împotriva
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
zi ca și cum eu aș pleca pe front. Și ne ascundem unul altuia, ceva mai prezenți abia în absență, abia atunci, perfecți. Ne telefonam de zeci de ori pe zi și ne strigam numele ca o cataplasmă pentru boala morții. Încă proclamam că ne iubim și pronunțam cuvîntul ca și cum acesta ne-ar izbăvi de durerea fericirii din care erupe. Ne deștepam în miez de noapte bîntuiți de frică. Frica de țara sufletului nostru și de părăsirea ei. V. tînăr, capăt senzația că
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
Vorbeam de modă: istoria se repetă, a început migrarea populațiilor, chiar a popoarelor: tiranie, foame, războaie religioase pentru putere și resurse. Și migrația acoperă perfid traficul de copii, de femei. Am revăzut filmul “Spartacus”: sclavii eliberați au vrut să-l proclame rege, a refuzat, spunând că cel mai prețios lucru pentru el este că e un om liber!? Darwin: Câtă revoltă poate acumula o ființă umană în milioane de ani de sclavie!? Evelin: Da, pentru că milioane de ani am fost sclavi
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
nu puteam. Aveam jurământul și credința mea și lipsa copiilor de la școală sau a mea dintre ei parcă ar fi micșorat speranța încheierii acestui război al tuturor împotriva tuturor. Școala mi se părea singurul loc unde armistițiul trebuia nu doar proclamat ci și susținut cu toată dragostea. Apoi cum puteam răsplăti oamenii aceștia puțin cunoscuți și atât de primitori decât cu ceea ce știam eu mai bine să fac: luminarea minții copiilor lor. De aceea, ca și în Basarabia, începusem să bat
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
apropiată, acum uitată), bucuria de a mă surprinde uneori drept "altul" decât cel cu care m-am familiarizat în traiul cotidian; un "altul" apropiat de un ideal de sine ce își schimbă continuu contururile. ٭ Postmodernismul constată falimentul rațiunii sau îl proclamă? Cred că mai curând îi evidențiază caracterul de ideal, de orientare a acțiunii și nu de normă a ei. Înghesuim faptele în ceea ce știm despre posibilul lor, în explicațiile la îndemână sau care ne sunt cele mai convenabile; altfel spus
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
văr. De fapt n-avea pe nimeni decît cel mult... Se încruntă. Ridicol! Individul era pur și simplu un băgăreț încrezut, dar foarte isteț, e drept. Chiar și acum îi venea greu să înțeleagă de ce-i dăduse voie să-și proclame obiectivele. O ochire involuntară la teleecran, conectat la astronava lui Greer, îi readuse brutal gîndurile la primejdia fundamentală. Minute în șir se holbă la racheta unde treburile fuseseră lăsate neterminate. Apoi, tremurînd, întrerupse legătura. Era un coșmar așteptarea asta, gîndi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
restrîn-sele perfecțiuni poliedrale. Valéry și Dehmel Eseistul mi se pare mai important în Valéry decât însuși poetul Vrăjilor. Bucata Eureka, de exemplu, te obligă să saluți foarte adânc Omul Vincian din Valéry. Trebuie să ne mirăm totuși cum Valéry, care proclamă autonomia poemei față de celelalte genuri literare, desfășoară în versuri oblonul material al unei retorice abia răscumpărată de aurul din care e turnată. Cu toate acestea în Ebauche d'un Serpent și Pythie sânt strofe ce nu se pot uita: "Soleil
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
d-lui Blaga această experiență? Mai puțin ca teatrul lui cred eu. Fapta se desfășoară în chiar cămările incongruente ale visului. Solemnitatea Laudei somnului vine din altă parte. O altă memorie se obliterează aici: memoria colectivă a rapsozilor și profeților proclamând istorii împlinite sau numai necesare. Durata specială a poeziei d-lui Blaga e durata Fabulei, vis al umanității. Aș înscrie pe cartea d-lui Blaga versul rilkean care i se potrivește: "...und wie Legenden weit, und über-wunden"1 . Subliniind acel
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
Karamazov) la catedră și tablă se însuflețește. Gestul, mai larg, arată rândurile oștirilor de algebre. Un călugăr-soldat ridicând Cruciata de semne pentru cauza: cea mai adevărată, cea mai importantă, "cum sabia n-a pledat vreodată și nici trâmbița n-a proclamat". Bătălia se desfășoară albă, hotărâtă, într-un mers de fapt suveran. Ochii profesorului preciși, albaștri în planul median al amfiteatrului, par materializarea punctelor circulare, de la infinit: organizatori și absoluți. Pe când fața se desface pe fondul negru al tablei ca Masca
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
geniu stăteau la masă cu mirajele unor Pablo Picasso, Isaac Albéniz, Federico García Lorca ori Salvador Dalí. Acolo, orice coate-goale se putea simți, pentru cîteva momente, o figură istorică, la prețul unei cafele cu lapte. Ia te uită, Sempere, a proclamat Barceló cînd l-a văzut intrînd pe tata. Cărui fapt datorăm cinstea? — Cinstea i-o datorați dumneavoastră, don Gustavo, fiului meu Daniel, care tocmai a făcut o descoperire. — Atunci luați loc lîngă noi, căci aceste efeméride trebuie să le celebrăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
cînd l-a văzut intrînd pe tata. Cărui fapt datorăm cinstea? — Cinstea i-o datorați dumneavoastră, don Gustavo, fiului meu Daniel, care tocmai a făcut o descoperire. — Atunci luați loc lîngă noi, căci aceste efeméride trebuie să le celebrăm, a proclamat Barceló. — Efeméride? i-am șoptit tatei. — Barceló se exprimă numai În proparoxitone, mi-a răspuns tata În șoaptă. Tu nu spune nimic, fiindcă Își ia nasul la purtare. Cenacliștii ne-au făcut loc În cercul lor și Barceló, căruia Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
de ani ce se născuse odată cu secolul În orașul Barcelona, iar acum trăia la Paris, scria În limba franceză și profesa ca pianist de noapte Într-un local de moravuri ușoare. Textul de pe supracopertă, pompos și cariat, după gustul epocii, proclama pe un ton prusac cum că aceea era prima operă a unei valori uluitoare, un talent proteic și ilustru, promisiune de viitor pentru literele europene, fără asemuire În lumea celor vii. În orice caz, rezumatul transcris În continuare lăsa să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
aluneca pe scări În jos ca un trapezist, cu zîmbetul florentin Întipărit pe chip și cu ochii impregnați de luxură și de fascinație. — Bernarda, acesta este... — Fermín Romero de Torres, asesor bibliografic la Sempere și fiul, la picioarele dumneavoastră, doamnă, proclamă Fermín, luînd mîna Bernardei și sărutînd-o ceremonios. În cîteva secunde, Bernarda se Înroși ca o sfeclă. — Vai, vă Înșelați, eu, doamnă... — Cel puțin marchiză, i-o reteză Fermín. Mi-oi fi dînd seama eu, care tot bat partea cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
În biroul acestuia de la facultate, În piața Universității. Lui Fermín, simpla menționare a universitarului Îi stîrnea urticaria și, sub acest pretext, m-am oferit eu să-i duc cărțile. — Individul ăsta e un pedant, un depravat și un pupincurist fascist, proclamă Fermín, ridicîndu-și pumnul În modul inechivoc În care o făcea cînd Îl apuca mîncărimea justițiară. Cu povestea cu catedra și cu examenul final, ăsta ar profita pînă și de pasionaria, dacă i s-ar oferi prilejul. — Nu te enerva, Fermín
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
putrede, geometria aleatorie a tocurilor de uși smulse și de ferestre betege, această realitate separată, în care viețuia familia sa și care se surpa implacabil, ca într-o implozie încetinită, din care orașul fusese exilat de victoria dărâmăturilor. Panouri mari, proclamând Șantier în lucru, pericol de accidentare! împresurau imense spații, încremenite zăbavnic și interziceau trecătorilor accesul dincolo de granițe cenușii din gălămoaze năruite, de morene ale tencuielilor în culori zoioase, de parapete din cărămidă, cu ambrazuri de ferestre pustii, amestecându-se într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
și-a făcut datoria, măcelărind douăzeci de mii de nevinovați. Deci, pentru oribila hecatombă, se aștepta ca Tătucul de la Kremlin să-l recompenseze, atârnându-i pe piept decorații și în trâmbițări de goarnă și în duruit de darabană, să-l proclame Erou al Uniunii Sovietice. Însă Tătucul și ceilalți comandanți l-au uitat. Ori s-au prefăcut că l-au uitat! Nu l-au mai făcut pe Marinescov nici un fel de erou: l-au lăsat să-l schingiuiască remușcările și Istoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]