6,822 matches
-
altă direcție, a voit să treacă pe unde țineau românii tranșeiele. Și aci a fost rănit și prins. Sufletul omenesc are ciudate manifestări și complexe complicații. Deși românii se băteau contra turcilor și aveau de tovarăși pe ruși, totuși toate simpatiile populare mergeau către turci. Prizonierii turci aduși în București erau obiectul tuturor solicitudinilor, după cum am mai spus, iar presa sărbătorea pe Osman-pașa, eroul apărător al Plevnei. Afară de rusofilii din clasa aristocrată, ceilalți români nu iubeau pe ruși. Fiindcă cu nimic
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
în care spune că reprobă cu indignare atentatul, că e convins că toți membrii partidului său arestați în urma atentatului sunt inocenți, iar dacă se va găsi vreun vinovat, să sufere toată rigoarea legilor. Acest atentat a provocat numeroase manifestațiuni de simpatie pentru Ion Brătianu și a silit ziarele opoziției din dreapta să scoboare tonul, care atunci erea foarte violent. anul 1881 [Politice. Viața bucureșteană. Proclamarea Regatului și serbările încoronării. Cestiunea Dunării. C.A. Rosetti, ministru de Interne. Banchetul lui C.A. Rosetti
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
de o lună. Am fost cerut eu de la Telegraful. Astfel am fost, timp de o lună, redactor la Românul.De la Românul am trecut șef de biurou la serviciul accizelor de la Primăria Capitalei. Doctorul Sergiu, care era ajutor de primar, prinsese simpatie de mine din puținul cât scrisesem la Telegraful și Românul. Așa că mă voia la primărie. Pe vremea aceea existau încă accizele comunale. Accizele fuseseră arendate unei asociații particulare, sub președinția d-lui Balanolu. Dar tocmai în anul 1883 primăria luase
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
cu primul său sfetnic sunt făcuți răspunzători de această mare înfrângere politică. în sfârșit opinia publică începe să se mai liniștească sub înrâurirea unor zvonuri. Așa se spune că Ion Brătianu, fiind favoritul țarului Alexandru care-l ține în mare simpatie va izbuti, până în cele din urmă, ca să salveze Basarabia. Se mai spune că prințul Carol, în calitatea lui de german, nu va fi sacrificat de Germania. La ce ne slujește să avem un german pe tron dacă, într-o împrejurare
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
pe români. Pe de altă parte, opera Congresului n-ar putea fi, după opiniunea sa, durabilă, precum a observat-o deja, dacă ar subzista un simțimint de demnitate atinsă în politica viitoare a unui mare Imperiu, și oricare ar fi simpatia sa pentru statul român, al cărui suveran aparține familiei imperiale a Germaniei Alteța-Sa nu trebuie să se inspire decât de interesul general care consiliază de a da o nouă garanție păcii europene. D. Waddington exprimă din nou dorința ca
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
cămin studențesc; exista baie comunală, iar câțiva studenți au organizat chiar și o frizerie, etc. Sosirea Politehnicii în Devesel a coincis cu Sărbatorile Paștelui. Corul bisericesc încropit de studenți le-a crescut acestora prestigiul în fața localnicilor. Astfel, aceștia își manifestau simpatia față de studenți, nu numai prin tratarea acestora cu vin și colaci, obișnuite după procesiunile religioase, ci și invitându-i adesea să le fie oaspeți la masă și chiar în pivnițele cu țuică. Această situație, aproape de invidiat, se apropia însă de
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
lumea s-a schimbat, iar din plănuitul și așteptatul debut (lăsând la o parte două grupaje apărute în 1991 în "Luceafărul" și "Poesis") s-a ales... un strat de praf. Fascinația pentru scriitori am păstrat-o, cu un plus de simpatie pentru cei care au avut un destin nefericit... Ai ajuns la Iași. Și ai rămas la Iași. De ce ai rămas la Iași? Cu ce te-a tentat până la a rămâne probabil definitiv? Care ți-au fost prietenii literari adevărați de la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
văd mulți poeți tineri din țară, care veneau la Colocviile de poezie de la Târgu Neamț. Chiar fără a avea neapărat niște modele (sau fără să-mi dau seama de asta), fascinația pentru scriitori s-a păstrat, cu un plus de simpatie pentru cei care au avut un destin nefericit... cei care s-au sinucis, cei care au înnebunit, cei care au fost omorâți, închiși, persecutați sub dictaturi, cei care s-au revoltat, cei care au râs, cei care au tăcut, cei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
și mulți alții. Nichita Danilov nu. Ăsta e un lucru bun. Ai avut în viață (și în literatură) și niște... antimodele? Te-au influențat în vreun fel? Paradoxal, dacă modelele nu au existat, au existat însă antimodelele. Nu vorbesc de simpatii și antipatii literare. Ci chiar de antimodele. Organic, nu aveam cum să scriu poezie angajată, despre patrie, partid și "mult-iubitul" său conducător. Și atunci am respins pe toți cei care scriau fără scrupule acest gen de poezie. Și mă refer
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
fi plăcut, să se înțeleagă. Altfel, pentru a fi corect, un critic nu trebuie decât să fie corect. Ar trebui să privească cu același dispreț cartea unui apropiat cu care privește eventual cartea unui inamic și să privească cu aceeași simpatie cartea unui inamic cu care o privește pe aceea scrisă de un prieten. Sau, pentru că tot a fost întrebarea despre prieteni, pe aceea scrisă de un apropiat. Ori viceversa. Ai făcut studiile generale într-un sat din Neamț, cele liceale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
generală era, după 1985, amenințarea cu reducerea numărului de studenți de la Filologie. Asta însemna că trebuiau să se debaraseze de unii profi mutându-i în învățământul secundar sau la țară. Trăgeau listele cu îndepărtabilii, dar, cum eram deja lector (prin simpatia regretatului rector Todosia, căruia îi duceam, pe ascuns, ca nutreț vesperal... cărțile disidenților ruși) plus doctor în litere, îmi dădeau numai prin Sulică Popescu, actualul decăcan avertismente de soiul: "Tu nu ești încă pe lista neagră!". După 1987, fiindcă-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
vorbești despre scriitorii din România care trăiesc în Germania și de cum îi vezi tu din ceardacul casei tale din Boppard...! Ne place să ne amăgim, asta e calitatea noastră supremă, ca germani ori români. Există, într-adevăr, câteva grupușoare de simpatie care își mai scriu sau dacă locuiesc aproape, se mai vizitează. Fiecare-și are cuptorașul unde-și coace pâinițele și le trimite ba unuia, ba altuia care (trebuie să recunosc) cu multe piedici și lipsă de fonduri mai publică. Dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
rost de bani pentru edituri și reviste, să aibă influență la consilii sau primării, au automat cărțile ridicate în slăvi; la fel cei ce reușesc să împartă premii și să organizeze tot felul de manifestări mai degrabă bahice decât literare), simpatiile lor impun ierarhia literară. Ei spun că e vorba doar de subiectivism, care e inevitabil și la masa de scris critică. E grav, literatura română e astfel compromisă. Știi, fiindcă eu nu cred că se mai poate schimba această situație
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
America este nepersonalizată, dar sinceră. În diferite părți ale lumii strângerea mâinilor, bătaia pe umăr, sărutul mâinii femeii de către bărbat, sărutul pe obraz sunt gesturi firești sau, dimpotrivă, nepotrivite. Formulele de salut sunt importante, pentru că transmit semnale, comunică sentimente (prietenie, simpatie, antipatie), atitudini (respect, stimă, delimitare, reținere), intenții etc. Adresarea poate fi prietenoasă, folosind numele mic, ca în America, sau poate fi protocolară ori reținută, ca în țările nordice. În Germania, apelarea numelui mic este accidentală în timpul serviciului, dar în afara lui
Brandingul de angajator by Mihaela Alexandra Ionescu [Corola-publishinghouse/Administrative/900_a_2408]
-
a-și exercita puterea pe uscat e contrânsă de faptul că forțele sale armate sunt depășite de situație în Irak. Cu toate acestea, schimbarea cu adevărat drastică a avut loc în zona puterii și influenței politice. După 11 septembrie, câștigasem simpatia și sprijinul tuturor. De atunci, opinia publică s-a întors împotriva noastră și aproape fiecare inițiativă susținută de Statele Unite e întâmpinată cu suspiciune și rezistență de restul lumii. Chiar și numai o privire fugară asupra stării actuale a lucrurilor arată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
colaborat cu diverse ziare și reviste din epocă. Calinic I. Popp Șerboianu este fondatorul primei asociații a țiganilor din România (aprilie 1933). Șerboianu este unicul preot ortodox din România care a susținut, în mod public, ideea cremațiunii umane. Acuzat de simpatii catolice și datorită activității sale cremaționiste a fost caterisit. Calinic I. Popp Șerboianu, (c) 2012 Institutul European, Iași Descrierea CIP a Bibliotecii Naționale a României POPP ȘERBOIANU, CALINIC I. / Calinic I. Popp Șerboianu ; antologie, studiu introd., note, bibliografie de Marius
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
se pune este de ce anume forurile superioare ale Bisericii Ortodoxe Române l-au preferat pe Lăzurică și nu pe Șerboianu în acțiunile lor printre țiganii vremii. Conform lui Petre Matei 62 a fost preferat Lăzurică, deoarece Șerboianu era suspectat de simpatii catolice și, astfel, ar fi fost posibil ca el să lucreze pentru convertirea țiganilor înspre aceasta confesiune. De remarcat este faptul că pe coperta lucrării sale dedicate țiganilor, publicată în 1930 la Paris, Șerboianu apărea menționat ca profesor la Seminarul
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
a forului conducător ortodox înspre Gheorghe Niculescu au reprezentat un alt motiv de apropiere a celor doi. Petre Matei a arătat că, în 1937, Șerboianu și Lăzurică au atacat concomitent atât Biserica Ortodoxă cât și pe Niculescu, manifestându-și deschis simpatiile catolice 64. Este totodată relevant faptul că mai târziu, în textele sale pro cremațiune, arhimandritul nu avea decât o singură mențiune legată de țigani. Aceasta nu se referea la activitatea sa ca misionar prin țigani, ci la un episod legat
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
antecedentele sale în această direcție, cât și de diversele conflicte pe care le-a avut, este foarte posibil ca această opțiune a arhimandritului să fi fost o ultimă formă de răzvrătire. De asemenea, din textele sale pro cremațiune nu reies simpatiile sale catolice de care fusese acuzat, ci mai degrabă, la o privire generală, tonul adoptat de către arhimandrit, de la un anumit moment, pare unul al resemnării, dincolo de răzvrătirea ce-l caracterizează. În orice caz, făcând parte din tabăra cremaționiștilor și fiind
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
este necurat, igiena primând totul. Aceasta este singurul punct comun al animalelor cu omul. Dacă de exemplu, moare o albină-n stup, celelalte sar și o învelesc într-un strat de ceară. Aceasta nu însemnează însă că ele nutresc o simpatie pentru tovarășa lor, ci pentru că prin putrefacția ce se produce, periclitează existența întregii comunități. Acest lucru l-au făcut și oamenii la începutul începuturilor, ținând seama numai de partea pur igienică. Cu timpul însă, și mai ales, după ce s-a
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
existența întregii comunități. Acest lucru l-au făcut și oamenii la începutul începuturilor, ținând seama numai de partea pur igienică. Cu timpul însă, și mai ales, după ce s-a constituit familia și s-au stabilit legături reciproce de iubire și simpatie, omul decedat supraviețuia în amintirea și sentimentele celor rămași în viață, fapt care a condus la stabilirea cultului morților, în alt sens decât cel igienic și pe care l-am putea numi oarecum religios, căci la stabilirea lui au intervenit
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
poulidoriști” și „anquetiliști”; după ce în fiecare an a fost învins fie din Anquetil, fie de ghinion, fie de el însuși, căci omul acesta - s-a constatat - nu are ambiții, ci, vai, doar demnitate; după ce a strâns în jurul său milioanele de simpatii care se adună totdeauna în jurul unei victime; după ce a pierdut nenumărate curse în care pornea ca mare favorit aducând imense deziluzii suporterilor, după ce anul trecut și-a sacrificat toate șansele pentru a-l ajuta pe Pingeon să câștige Turul; după ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
nediferențiat, ci într-o realitate culturală determinată cu care realitatea socială citită de ecranizator se află într-un anumit raport de similaritate. Esteticianul român Tudor Vianu este de părere că o traducere trebuie “să fie un act de alegere și simpatie” iar atunci când descrie noțiunea de “paralelism”, consideră că ea desemnează “similitudinea unei situații literare cu o altă a unei literaturi străine și care se explică nu întotdeauna printr-un izvor literar, dat în tot cazul prin analogia condițiilor sociale, intelectuale
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Adina Durbacă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1357]
-
exclusiv către lucrarea și slujirea Bisericii, către scrisul cărților și către îndrumarea credincioșilor spre mântuire. Misiunile grele pe care a trebuit să le îndeplinească, și înfăptuirea acestora cu simțul răspunderii, au făcut din Nectarie Cotlarciuc un mare misionar. A câștigat simpatia străinilor ortodocși și apusenilor, iar acasă la el a avut de luptat cu mizeriile, dar a dovedit o părintească blândețe și o bunătatea rară, un duh de dreptate și de creștinească iertare. Si poate tocmai pentru că a fost drept, a
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
revistei. Sunt „comunitatea“ revistei. „Nu sunt victimele promovării. Sunt cititori, creatori de conținut, oameni cu care discutăm idei.“ Jurnaliștii îi cultivă și încearcă să fie deschiși în relația cu ei. „Asta pentru că DoR supraviețuiește în continuare (datorită) unui capital de simpatie și entuziasm pe care nu-l poți cuantifica.“ Mai mult, la fiecare număr, unii dintre acești fani de pe Facebook devin și ei cumpărători. Astfel că o comunitate în creștere pe Facebook înseamnă, cel puțin până la un punct, din ce în ce mai mulți cititori
CARTEA FETELOR. Revoluţia facebook în spaţiul social by ALEXANDRU-BRĂDUȚ ULMANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/577_a_1049]