9,812 matches
-
treaz, verifică fiecare depeșă, fiecare mesager, atent la cei ce se cred mai marii lumii asumându-și dreptul hotărârii soartei altora, de zece ani cu taica zâmbind blajin încearcă, încearcă mereu să facă ceva ca domnii țării să nu mai tremure când aud că un oarecare bumbașir trece Dunărea la Giurgiu. I se pare că o aude pe Bălașa implorându-l: „Ștefane, rogu-mă domniei tale, lasă grijile politicii că au înflorit pomii la Târgoviște și prea stau mult singură”. — Bălașo
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
străbătuți de cârcei în toate mădularele. Pe drum nu mai opriseră decât la mânăstirea Slănicului, cea în care poslușnicii citesc psalmii fără oprire, ziua și noaptea. Oprirea nu fusese pentru odihna lor, ci a dobitoacelor cărora începuseră picioarele să le tremure de atâta mers. La Hurezi, Ștefan se rugă de ieromonah să se odihnească pentru a putea pleca sâmbătă înapoi spre Târgoviște și București, dar în zadar, ieromonahul făcea numai ce știa el. Sâmbătă în zori - era Sâmbăta lui Lazăr -, urmat
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
plece și să meargă în alai înaintea imbrohorului împărătesc. Suntem păziți de lefegiii lui Mustafa Aga; trebuie să sosească mama și Matei cu ceilalți. — Aș vrea să mă îmbraci frumos, ca la sărbătoare. Pleoapa dreaptă a lui Ștefan începu să tremure ușor. O să mă îmbrac singur, culcă-te aici în patul meu, pari foarte obosit. Toți suntem, și Constantin, și Radu... — Eu am dormit bine, zâmbi blând domnitorul. Nici un răspuns. Era atâta milă în ochii lui Ștefan încât tatăl nu mai
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cuvântul meu oprește năvala lor. Cuvântul meu vă apără viețile și averile, pentru că știți bine că dacă vă răsculați sultanul vă dă pe mâna lor! Spaima începu să se facă simțită. Primii s-au așezat boierii cei mari. Unora le tremura buza de jos, altora mâinile. Dacă nu știți să fiți înțelepți și să alegeți domn după vrerea sultanului, ei bine atunci îl numesc eu pe cel ce este vrednic de asta: să fie domn vel logofătul Ștefan Cantacuzinul. Fusese imbrohorul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cea care stăpânea în sala mare a divanului. Amuțiseră cu toții. Marele logofăt Ștefan Cantacuzinul, alb la față, se ridică în picioare. Imbrohorul îi făcea semn cu mâna să se apropie, dar el, bărbat de patruzeci de ani, nu putu. Îi tremurau picioarele și simțea că dacă face un pas ar fi căzut jos. Imbrohorul fu cel care se apropie de el, îi puse cu milă mâna pe umăr ca să-l proclame domn, dar își dădu seama că nu are caftan pentru
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nu se prăbușească jos ca un mal. Vodă Ștefan se repezi să-l ajute și amândoi, susținându-l, îl așezară într-un jilț. Bătrânul respira greu, fără să poată scoate nici un cuvânt, fața îi era roșie vineție, iar buzele palide tremurau sacadat. — Neică Mihai, să-l tragem colo spre laviță, să-l întindem pe spate. Aș, nu, ajută-mă să-i țin capul așa în sus, să i se scurgă sângele în jos, că dacă nu i se liniștesc vinele damblagește
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pe brațul lui Gherasim. — De mai bine de două săptămâni mi-am pierdut somnul... Nu mai pot adormi în nici un fel. La început am crezut că din cauza durerilor trupului acestuia păcătos. Preotului îi era frică să nu înceapă să-i tremure mâinile și să mărească astfel suferința schingiuitului. Îi era groază de ce urma să audă, știa că unii oameni își pierd somnul când revolta pune stăpânire pe sufletul lor în așa măsură încât ajung să-și piardă credința. Văzuse că alții
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nimeni nu-l vedea, acum toți se uitau la neica Ștefan cum se împărtășește, ridică mâna cu pumnul strâns și-și șterse grăbit lacrimile. Se împărtășește robul lui Dumnezeu, Ștefan..., cântă cu glas răgușit monahul cel coliliu și mâna-i tremură atât de tare încât lingurița zăngăni de buza potirului. — Părinte, să ai grijă de Măriuța mea, și roagă-te atunci pentru noi, se auzi ca un oftat șoapta lui Ștefan. De sus de la fereastră, doamna Marica se strădui să nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
poți să mă ajuți s-o mut de-aici, tanti Mae, dup-aia pot să chem doctorul. — Bine, David, cobor, dar lasă doctorul. Nu cred că mai avem vreun ban pe-aici ca să-l plătim. Tanti Mae a coborât scările tremurând. Era albă toată și nu putea să țină mâinile pe balustradă. A apucat-o pe mama de picioare, în timp ce eu o țineam de cap, și am mutat-o pe canapeaua veche din prima cameră. Mama a gemut și a continuat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
fugă, cum trecea prin camera mea. A ieșit prin fereastră pe acoperișul de la verandă, mi-a zis tanti Mae în timp ce îi schimba mamei punga cu gheață de pe obraz. Mama nu își revenise încă, dar mormăia ceva și ochii închiși îi tremurau. După aceea m-am întrebat ce se întâmplase cu tata. Nu voiam să-l mai văd niciodată, dar eram curios să aflu unde se dusese. Am coborât și am ieșit pe verandă. Toate lucrurile pe care le adusese dispăruseră. Luna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
mi-era frică de ce o să se întâmple cu noi acum că tata a plecat. A început să mă usture vârful nasului. Dintr-odată toate stelele s-au încețoșat pe măsură ce ochii mi se umpleau de lacrimi și au început să-mi tremure foarte tare umerii și mi-am pus capul pe genunchi și am plâns și-am tot plâns. Când m-am ridicat să intru în casă, pe strada principală se stingea și ultimul neon. Îmi simțeam ochii ciudat din cauză că mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
ei vreme de câteva clădiri. Am auzit-o pe tanti Mae spunând ceva tare, iar el s-a retras de sub pălăria ei și s-a uitat la drum. Apoi o mașină a trecut atât de aproape de camion încât pânza a tremurat. Am auzit-o pe tanti Mae înjurând sănătos. Camionul s-a oprit. Am ajuns în josul dealului. Am sărit din camion și am înșfăcat vioara lui Clyde exact când era cât pe ce să pice. După ce am îndesat-o înapoi înăntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
se întâmplaseră mi-au venit în minte și mi-am pus capul pe pat lângă al mamei și am ținut-o n brațe și am plâns pe pieptul ei osos, așa cum făceam când era plin și rotund. Am simțit-o tremurând. Ceva m-a făcut să mă uit la fața ei și i-am văzut buzele mișcându-se. Am încercat să înțeleg ce spunea, dar s-au mișcat o vreme fără să scoată vreun sunet, sparte și uscate cu sânge închegat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
am uitat înspre holul de jos de lângă bucătărie, unde era pușca, pe podea. Apoi mi-am întors privirea spre el. Sângele se oprise acum, și am simțit că îmi vine rău. Omorâsem pe cineva. Frigul din casă mă făcea să tremur, deși aveam paltonul pe mine. Am fugit pe holul de sus, am mers în camera cu trenul și am trântit ușa. Am încercat să deschid geamul ca să las înăuntru puțin din căldura de afară, dar geamul se înțepenise. Picioarele mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
se smulgă din Înalta slavă-n pene-ntruchipată? Ce poate trupul ei, sub albul chin, Decât să-i simtă inima bărbată? Fiori i se strecoară prin spinare. E turnu-n flăcări și e zidul frânt. Mort e-Agamemnon... Poate să priceapă Ea, tremurând sub cruda zburătoare, Puterea strânsă-n penele veșmânt Când ea, din plisc, cu nepăsare-o scapă? — Asta a fost, am zis. Pauză. — De cine-i scrisă? Apoi, la mișto: — De tine? — E scrisă de William Butler Yeats, am răspuns eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
În autobuz îmi admiram venele. Într-o bună zi cineva o să se dea la mine și la deltoizii mei, și-o să-i pară rău! Dar nu s-a dat nimeni, slavă Domnului! Asta până la Naomi! Vasăzică pentru ea gâfâisem și tremurasem eu atâta sub privirile dezaprobatoare ale maică-mii. Asta nu înseamnă că nu-mi era superioară la capitolul gambe și coapse -, dar în materie de umeri și pectorali eu eram fruntea, și am prins-o sub mine - și mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
arcuită și roșie, cu ochii negri ca două steluțe și cu mult păr castaniu. Degețelele le ținea tot strânse în pumnisori peste sânul mare, încărcat de lapte. Sugea cu poftă. - Unde-mi sunt țigările? întrebă tatăl emoționat și cu mâinile tremurând. Mi-am dorit tare mult un băiat, dar fetița asta asa de frumoasă m-a cucerit. Să-i mulțumim Moșului și Moașei că ne-au adus-o în dar și să bem pentru asta! spune turnând șampanie în paharele de
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93396]
-
fructe și cereale, fără nici un aliment de origine animală, fără nici un aliment conservat. Timpul trece rapid. La ochiul stâng mi-au apărut simptome noi. După ce țin ochiul deschis o perioadă de timp (circa 4 ore), în ochi îmi filează, îmi tremură o masă luminoasă, amestecată cu o masă închisă la culoare, fenomen similar cu filarea unui bec de neon defect. Deoarece mă deranjează, am decis să țin ochiul stâng acoperit, când pot. Îl descopăr și-l deschid când mă spăl și
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
poluarea și distrugerea planetei, nerecunoscându-și propria vină și contribuție, dau vina pe Dumnezeu. În ochiul meu cel stâng, mai există un obstacol în calea vederii, pe care îl percep ca pe un strat de lichid, în care, uneori filează (tremură) particule luminoase. Stratul de lichid este încă suficient de opalescent (întunecat). Dar percep umbrele obiectelor albe, în mișcare. Umbrele percepute continuă să fie mai mari decât obiectele reale și îmi par mai apropiate de mine, față de poziția lor reală. Bruiajul
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
intensă de muncă în familie. Important este că ochiul stâng nu mă deranjează, nu mă supără cu nimic. Fiind ocupată cu treburile, nu am mai aplicat nici un tratament. Când privesc la televizor, îmi acopăr ochiul stâng, ca să nu fileze. Îmi tremură niște lumini, în ochiul stâng, când privesc la televizor, cu el. În timpul liber, continui să citesc din tratatul „AUTOCAD 12”. Aceasta este o preocupare care îmi satisface necesitatea activității mentale și care mă bucură. Guvernul se interesează de starea de
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
nici să te bucuri n-ai fi avut de ce. La cinșpe ani te încurcaseși cu Ticuță, cum ar veni lăsându-te sedusă, păcălită, coruptă, violată și așa mai departe. Ba bine că nu. Te mâncase-n fund, Mirelo, erai leșinată. Tremurai, trepidai, iar Ticuță n-avea decât să se pună la mintea ta. La douăzeci și doi de ani ai lui, n-o fi avut nici el prea multă minte, măcar c-o fi avut el niște socoteli, dacă abia peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
până ar uita unde stă, dar dacă lui i-ar da prin cap... Ba bine că nu, Velicu glumise, n-a vrut s-o jignească... Nu-ți stătea capul la jigniri, Mirelo, te pierdeai și te goleai, și privirile-ți tremurau adulmecându-l pe când îl băgai în casă și încuiai ușa. Prin memorie ți se amestecau chipuri și trupuri de bărbați fără nume, care intraseră aici pentru o zi și o noapte, iar disperarea pulsând și vărsându-se-n dorință răscolea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și uite-o, dragostea mea, atunci te-am văzut, uite-o p-aia care nu pare să aibă mai mult de douăj’ de anișori, cât de fragedă, bruneta aia criminală cu pomeți înalți, învăpăiați, și cu buze pline, umed-strălucitoare și tremurând imperceptibil, de-ai zice că-i în toiul trebii, Rafaele, păi, bineînțeles c-a înnebunit lumea. Te lingi pe buze, mort de foame și de sete, deh, nu te mai uita, că-ți pică, ie să-ți vină rău fetița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
aproape, se lăsa dus, se abandona în vorbăria și chicotelile lor încercate de vibrații erotice. Se buluceau în jurul lui, îl întrebau, câtă curiozitate și ignoranță dezinvoltă, lasă-mă să te-ating și să te îmbib, să te umezesc, și buzele tremurând imperceptibil aruncându-te și amestecându-te în hăul de coapse, fese, țâțe care vor să absoarbă și să știe, pentru că el, ca bărbat, s-ar fi cuvenit să știe și să le spună și lor, dacă tot s-au apucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
care bărbați? — Cu bărbații-n general. Mai ales cu ăia care te-au futut și și-au pus coada pe spinare. Nici pentru tine nu-i timpul pierdut să-ți pui coada pe spinare. Mă gonești, dragostea mea... Ei îi tremurau buzele de nervi. Dădea înapoi: — Nu te gonesc. Ești cam porc. Îți vezi doar interesul. — Care interes? — Toți bărbații își văd interesul... — Iar mă amesteci cu toți? — Toți bărbații și toate femeile, întări neabătută, își văd doar interesul. Cât le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]