57,527 matches
-
Roiul de aur, București, 1951; Se risipește negura, București, 1951; Huțulca, București, 1953; La poalele Ceahlăului, București, 1953; Valea Fierului, [vol. I], București, 1953, vol. II: În munții de miază-noapte, București, 1959; ed. (Nopțile dinspre ziuă), București, 1970; Însemnări de călătorie prin Țara de Sus, București, 1956; Râpa dracului, București, 1956; A venit un pui de om..., București, 1957; A doua tinerețe, București, 1960; Povestiri la umbra cetinii, cu ilustrații de Eugen Mihăescu, București, 1961; Drumuri ostășești, București, 1962; Cicatricea, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290548_a_291877]
-
a finalității și chiar a fatalității care îi domină cursul. „Portretele” și „reflecțiile” sunt amplificate în Propilee (1984, subintitulat Cărți și destine) și Amfiteatru cu poeți (1995). Volumul Caietele privitorului tăcut (2001) include, pe lângă maxime și amintiri, numeroase însemnări de călătorie, în care prevalează schița de portret făcută din tușe blânde și informații culturale particularizatoare. C. a îngrijit și prefațat ediții din operele lui Calistrat Hogaș, Otilia Cazimir, G. Ibrăileanu, M. Sadoveanu, Hortensia Papadat-Bengescu, G. Topîrceanu, M. Codreanu ș.a. A tradus
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286265_a_287594]
-
Pentru a-i caracteriza, autoarea „inventează” o cântăreață, Stela Dobrian, care îi invită pe toți la masă. Ținta disprețului și a ironiei auctoriale este pictorița de talent, „produsul de lux al comunismului”, Sabina Josan, care, după ce a beneficiat de burse, călătorii în străinătate, cărți publicate în timpul regimului comunist, acum joacă rolul victimei reprimate. O figură memorabilă e „protectorul” Petruț Grigorescu, „cu mutra lui de mistreț corcit cu mops, din care abia i se mai vedeau ochii și nasul cu adâncitură, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290669_a_291998]
-
regeneratoare a pădurilor. Germinația universală, în primăvară, atenuează fiorul morții, făcându-l să privească filosofic „iarba ce crește pe morminte”. Sublimul nu e departe: „Ah, de ce n-am zece vieți,/ ca să te cânt, natură!” (Cântec de primăvară). Un jurnal de călătorie, intitulat Icoane din Carpați, substituie culorii emoția: „Mă cheamă-n zare munții, munții mei!/ Ce dor, ce dor adânc mi-era de ei!” Romanticul „nebun de libertate” adoră muntele misterios și caută luna, „melancolicul străjer”. Turme în peisaj alpestru au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287609_a_288938]
-
noi (în colaborare cu M. Sadoveanu, Maria Banuș, E. Camilar ș.a.), București, 1951; Cântece de zi și noapte, București, 1954; Itinerar bulgar, București, 1954; Două poeme, București, 1956; Colocviu critic, București, 1957; Dincolo de iarnă, București, 1957; Fluxul memoriei, București, 1957; Călătorii în Europa și Asia, București, 1960; Versuri, București, 1961; Imn către zorii de zi, București, 1962; Poeți și poezie, București, 1963; Clujul și împrejurimile sale, București, 1963; Versuri, pref. Mihail Petroveanu, București, 1964; Fiul risipitor, București, 1964; Meridiane, București, 1965
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
Poeți și poezie, București, 1963; Clujul și împrejurimile sale, București, 1963; Versuri, pref. Mihail Petroveanu, București, 1964; Fiul risipitor, București, 1964; Meridiane, București, 1965; Dumitru Ghiață, București, 1966; Echinoxul nebunilor și alte povestiri, București, 1967; Remember, vol. I: Jurnal de călătorie, vol. II: Fals jurnal de călătorie, București, 1968; ed. 2, I-II, București, 1977; Cadavre în vid, București, 1969; Meridiane, București, 1969; Ion Țuculescu, București, 1972; Botticelli, București, 1975; Die Schwarze Kirche, tr. Max Demeter Peyfuss, Berlin - Frankfurt - Viena, 1976
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
și împrejurimile sale, București, 1963; Versuri, pref. Mihail Petroveanu, București, 1964; Fiul risipitor, București, 1964; Meridiane, București, 1965; Dumitru Ghiață, București, 1966; Echinoxul nebunilor și alte povestiri, București, 1967; Remember, vol. I: Jurnal de călătorie, vol. II: Fals jurnal de călătorie, București, 1968; ed. 2, I-II, București, 1977; Cadavre în vid, București, 1969; Meridiane, București, 1969; Ion Țuculescu, București, 1972; Botticelli, București, 1975; Die Schwarze Kirche, tr. Max Demeter Peyfuss, Berlin - Frankfurt - Viena, 1976; Botticelli. Divina Comedie, București, 1977; Corabia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
pref. Al. Călinescu, București-Paris, 1997. Traduceri: Poeți clasici coreeni, București, 1960; Salvatore Quasimodo, Versuri, pref. Tudor Arghezi, București, 1961, Poesie - Poezii, ed. bilingvă, București, 1968; Artur Lundkvist, Versuri, București, 1963; Mahabharata. Arderea zeilor, pref. trad., București, 1964; Jorge Semprun, Marea călătorie, pref. trad., București, 1964; Carl Sandburg, Versuri, pref. trad., București, 1966; S. Kányádi, Cai verticali, București, 1969; Panorama poeziei universale contemporane, introd. trad., București, 1972; Françoise Cachin, Gauguin, București, 1977; Odysseas Elytis, Iar ca sentiment un cristal, îngr. și pref.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
o condiție: dacă el va privi înapoi să o vadă în timp ce era condusă spre ieșirea din Hades, ceea ce el în mod firesc dorea să facă, atunci o va pierde și ea va dispărea pentru totdeauna. Astfel, ei au pornit în călătorie, urcând o scară lungă; dorința lui Orfeu de a-și vedea iubita a fost prea puternică și s-a uitat înapoi, în felul acesta pierzând-o pentru totdeauna. (Recent, am citit un poem feminist în care se afirma că Euridice
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Au urmat o serie de vizite ale sale în state occidentale, întrucât el era realmente interesat de soarta țării, încercând să descifreze tendințele din relațiile internaționale și să propună cele mai bune soluții pentru România. Cele mai cunoscute au fost călătoriile sale din 1936 în Germania, inclusiv primirea lui de către Hitler, mult discutate în epocă și în istoriografie. Autoarea subliniază aportul Partidului la dezbaterea politicii externe a țării, la monitorizarea tuturor pașilor guvernelor pe acest tărâm, adevărat model de opoziție constructivă
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
întruniri era din ce în ce mai mare. La Ploiești au vorbit pentru prima dată N. Constantinescu-Bordeni și Ioan Mateiu, la Cluj s-au adăugat acțiunii inițiate de Gheorghe Brătianu, Ștefan Fabius, Amos Frâncu și Nicolae Zigre 100. Constantin C. Giurescu descrie, în Amintiri, călătoria întreprinsă în cursul lunii iulie 1930, de "un grup de prieteni politici", în Transilvania, având ca țel final regiunea Munților Apuseni. La călătorie au participat, alături de autorul însemnărilor, Gheorghe Brătianu, arhitectul G.M. Cantacuzino, Alexandru Rosetti, Victor Papacostea, și Constantin Hențescu
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
de Gheorghe Brătianu, Ștefan Fabius, Amos Frâncu și Nicolae Zigre 100. Constantin C. Giurescu descrie, în Amintiri, călătoria întreprinsă în cursul lunii iulie 1930, de "un grup de prieteni politici", în Transilvania, având ca țel final regiunea Munților Apuseni. La călătorie au participat, alături de autorul însemnărilor, Gheorghe Brătianu, arhitectul G.M. Cantacuzino, Alexandru Rosetti, Victor Papacostea, și Constantin Hențescu 101. Atmosfera în care se desfășurau aceste întruniri era, potrivit surselor informative ale poliției, destul de încărcată, dacă avem în vedere faptul că participanții
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
georgiștilor, reîntregirea liberală ar fi trebuit să redea partidului entuziasmul de odinioară. Reîntregirea era condiționată, în viziunea georgiștilor, de existența unui raport de "dezechilibru progresiv" între guvern și partid 589. Într-adevăr, în luna aprilie, întors în țară după o călătorie în străinătate, Dinu Brătianu lăsase să se întrevadă o oarecare nemulțumire față de faptul că, la numirea primului ministru, se încălcase uzanța ca președintele partidului de guvernământ să dețină și președinția Consiliului de Miniștri 590. Totuși, răspunzând unei întrebări referitoare la
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
lui Gheorghe Brătianu față de ideea orientării politicii externe a României către U.R.S.S. răzbate din majoritatea acțiunilor și a luărilor sale de poziție și în cursul anului 1936. În ianuarie 1936, însoțit de Atta Constantinescu, Gheorghe Brătianu a făcut o călătorie la Berlin, fiind invitat să susțină o conferință la universitate, despre Bismarck și I.C. Brătianu. Cu acest prilej, el a avut întâlniri cu ideologul N.S.D.A.P., A. Rosenberg, cu șeful Luftwaffe, H. Göring și cu C. von Neurath, ministrul de
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
unei politici externe de neutralitate, care să apere interesele naționale, fără a se lăsa influențată de ideologii și sisteme extremiste străine, fie ele de dreapta sau de stânga. În ianuarie 1936, însoțit de Atta Constantinescu, Gheorghe Brătianu a făcut o călătorie la Berlin. Politicienii germani cu care cei doi au avut întrevederi, (A. Rosenberg, H. Göring și C. von Neurath) le-au dat asigurări că Berlinul nu susținea revendicările teritoriale ale Budapestei. Ca urmare, în declarațiile făcute la întoarcerea în țară
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
susținute preocupări de natură organizatorică și administrativă, și mai cu seamă de intense cercetări arheologice, efectuate, cu colaboratori, mai ales în Dobrogea. Pe deasupra, conferențiază în cadrul Universității de Vară de la Vălenii de Munte, al Ligii Culturale pentru Unitatea Tuturor Românilor, întreprinde călătorii de studii în străinătate și excursii științifice cu studenții în Transilvania. Scoate în 1913-1914, cu Virgil Arion și G. Bogdan-Duică, publicația „Românismul”. În 1914 contribuie la întemeierea Institutului de Studii Sud-Est Europene, sub a cărui egidă ține prelegeri. Se căsătorește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
căci reușisem să mă conving că era vorba de o reminiscență prenatală. Da, de un ecou pe care mi-l trimitea ascendența mea franțuzească. Asta pentru că într-o istorisire a bunicii regăseam toate elementele acelei amintiri: soarele de toamnă din călătoria ei în Provența, parfumul lanurilor de lavandă și chiar funigeii aceia unduind în văzduhul înmiresmat. N-aveam să îndrăznesc niciodată să-i vorbesc despre preștiința mea de copil. În cursul verii următoare, sora mea și cu mine am văzut-o
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
rău, revenea de acolo de fiecare dată! Era încă prea tânără și prea frumoasă ca să poată evita clevetirile lumii bune din Boiarsk. Prea neobișnuită ca să poată fi acceptată așa cum era. Și curând, prea săracă. Charlotte a remarcat că, după fiecare călătorie la Paris, se instalau într-un apartament din ce în ce mai mic. La școala unde fusese primită datorită unui pacient al tatălui său, a devenit repede „Lemonnier aia”. Într-o bună zi, „doamna ei de clasă”, cum era numită diriginta înainte de revoluție, a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Charlottei, luată cu mulți ani înainte. La prima ocazie ivită, ocazie miraculoasă, a plecat în Rusia. Nu exista încă nici o legătură cu țara aceasta devastată de războiul civil. Era în 1921. O misiune a Crucii Roșii se pregătea pentru o călătorie în regiunea Volgăi, unde foametea făcuse sute de mii de victime. Charlotte a fost primită ca infirmieră. Candidatura ei fusese reținută rapid: voluntarii pentru expediția aceea erau rari. Dar, mai ales, ea vorbea rusește. Acolo a crezut că a ajuns
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
piața Suharevka, unde domnea trocul, a schimbat cinci franci de argint (negustorul a încercat moneda cu măseaua, apoi a ciocănit-o de lama unei securi) pe două pâini mari și rotunde, care trebuiau să-i ajungă în primele zile de călătorie. Era deja îmbrăcată ca o rusoaică, iar la gară, în asaltul violent și dezordonat asupra vagoanelor, nimeni nu a luat-o în seamă pe femeia aceea tânără, care, aranjându-și ranița pe spate, se zbătea în zvârcolirile frenetice ale șuvoiului omenesc
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
-i colțurile sub bărbie, cum fac țărăncile bătrâne. Apoi, zâmbind încă la amintirea visului său, și-a aranjat pe genunchi un sac burdușit cu cârpe vechi înfășurate în jurul unui pietroi... Și dacă a fost cruțată în cele două luni de călătorie, e pentru că imensul continent pe care îl traversa era sătul de sânge. Pentru câțiva ani măcar, moartea își pierdea farmecul, devenind prea banală și nemaimeritând osteneala. Charlotte mergea prin Boiarsk, orașul siberian al copilăriei sale, și nu se întreba dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
franțuzesc al bunicii. Latura rusească a vieții ei mă interesa mai puțin. Eram asemenea unui cercetător care, examinând un meteorit, este atras, mai presus de orice, de mici cristale strălucitoare încastrate în suprafața lui bazaltică. Și, așa cum visezi la o călătorie îndepărtată al cărei țel îți este încă necunoscut, visam eu la balconul Charlottei, la Atlantida ei, în care lăsasem parcă, în vara care trecuse, o parte din mine. II 1 În vara aceea, mi-a fost teamă să-l întâlnesc
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
de demonstrație, chiar și total falsificată, cerea o iscusință desăvârșită. Dar Fiodor nu ascundea nimic. Pașaportul Charlottei indica, negru pe alb, naționalitatea ei: franceză. Orașul ei de baștină, Neuilly-sur-Seine, în transcriere rusească, nu făcea decât să sublinieze că era străină. Călătoriile ei în Franța, verii ei „burghezi” care trăiau tot acolo, copiii ei care vorbeau franceza ca și rusa - totul era limpede. Mărturiile false care erau smulse de obicei sub tortură, după săptămâni de interogatorii, fuseseră depuse, de data aceasta, de
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
data aceasta, de bunăvoie, de la început. Mașinăria a bătut pasul pe loc. Fiodor a fost închis, apoi, devenind din ce în ce mai jenant, a fost mutat la celălalt capăt al imperiului, într-un oraș anexat Poloniei. Au petrecut o săptămână împreună. Pe durata călătoriei lor de-a curmezișul țării și a unei zile de mutare, lungi și dezordonate. A doua zi, Fiodor pleca la Moscova ca să fie reprimit în Partidul din care fusese exclus prompt. „E vorba de două zile”, i-a spus el
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
seara aceea. Am ocolit hățișurile de la marginea Stalinkăi, am văzut ultimul vagonet care luneca pierind în penumbra călduță a amurgului. Până și micul convoi răspândea un miros inimitabil de cale ferată, puțin înțepător, și care îndemna pe nesimțite la lungi călătorii hotărâte în momente de fericită nesăbuință. Din depărtare, prin ceața albăstruie a serii, am auzit plutind un melancolic „cu-cu”. Mi-am pus piciorul pe șina care vibra încetișor sub trenul deja dispărut. Stepa tăcută părea să aștepte de la mine
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]