57,527 matches
-
și extaz; b) inițierea șamanului se face pe parcursul mai multor experiențe dramatice: călătorii În lumea spiritelor, Înfruntări, dobândirea de obiecte și puteri magice; c) revenirea după călătoria inițiatică este prezentată ca o reînviere, o nouă naștere; d) cosmologia verticală: traseele călătoriei șamanice sunt orientate În sus, către lumea celestă a spiritelor; e) existența unor tehnici specifice: forme de privațiune, substanțe halucinogene, dansuri extatice; f) stăpânirea unor puteri ieșite din comun, de obicei, capacitatea de a zbura sau de a se transforma
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
comparativ care a vizat 47 de culturi diferite, M.J. Winkelman (1990) identifică următoarele note constante: Vindecătorii magico-religioși pe care În mod empiric Îi clasificăm În categoria numită „șamani” sunt caracterizați de variabile precum selectarea În urma unor viziuni involuntare, boli sau călătorii vizionare și printr-o varietate de tehnici de inducere, proceduri și agenți ai transei dobândiți ca urmare a unei pregătiri speciale; zborul sufletului, transformarea În animale, interacțiunea cu entități spirituale. Șamanii se angajează În activități de vindecare și de divinație
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
contingente: spre deosebire de asceți, care sunt preocupați de propria Împlinire spirituală, șamanii au ca principal scop apărarea sau Îmbunătățirea vieții confraților lor; e) zborul sufletului (zborul magic): șamanul are capacitatea de a-și separa sufletul de trup și de a efectua călătorii În lumea spiritelor; În timp ce pentru oamenii obișnuiți această călătorie are loc doar o singură dată, la moarte, pentru șamani ea este un mod curent de a trece dintr-o lume În alta și de a transfera fie puterile celei spirituale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
spirituală, șamanii au ca principal scop apărarea sau Îmbunătățirea vieții confraților lor; e) zborul sufletului (zborul magic): șamanul are capacitatea de a-și separa sufletul de trup și de a efectua călătorii În lumea spiritelor; În timp ce pentru oamenii obișnuiți această călătorie are loc doar o singură dată, la moarte, pentru șamani ea este un mod curent de a trece dintr-o lume În alta și de a transfera fie puterile celei spirituale În cea materială, fie efectele acțiunii lor asupra spiritelor
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de rituri de purificare (post, asceză, alte gesturi rituale). Șamanul Începe invocarea spiritelor prin incantații ritmate, cântece, dansuri (acompaniate Îndeosebi de sunetele tobelor). Uneori, el imită sunetele produse de animale sau păsări. Prin textele performate, descrie lumea spiritelor și traseul călătoriei pe care o va efectua. Deseori, șamanul Îngurgitează sau inhalează anumite produse halucinogene. Dansul și cântecul cresc În intensitate până când șamanul atinge stări alterate de conștiință (transă). Aceste stări pot fi ușoare (păstrează contactul cu lumea materială din jurul lui, poate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de bolnav și silește cauza bolii să plece. Sau scoate răul, Îl aduce În mijlocul Încăperii și, fără să Își Întrerupă blestemele, Îl alungă, Îl scuipă din gură, Îl lovește cu piciorul, Îl alungă cu mâna, suflând peste el. Aici Începe călătoria extatică a șamanului, care trebuie să Însoțească În cer sufletul animalului sacrificat. Afară, lângă iurtă, sunt Înfipți trei copaci fără crengi: cel din mijloc este un mesteacăn, În care se pune un alcion mort. La răsărit de mesteacăn se așază
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ei cu o frânghie subțire, din păr de cal. Șamanul Începe să facă mișcări care imită zborul păsărilor. Încetul cu Încetul se Înalță la cer. Drumul are nouă opriri, de fiecare dată șamanul făcând ofrande spiritului local. La Întoarcerea din călătoria extatică, șamanul cere să fie purificat cu foc (cărbuni aprinși) pe o parte a trupului (M. Eliade, 1997, p. 220). O trăsătură specifică a șamanismului o reprezintă riscul și suferința. Viața șamanului este una marcată, În primul rând, de o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
prea multă lume. Ajuns la casa miresei, el rostea anumite urări tradiționale (orații) și ceda bradul tatălui miresei: acesta Îl prindea Într-un băț Înalt și apoi Îl așeza În partea de răsărit a casei. În orația sa, brădarul prezenta călătoria plină de primejdii pe care a făcut-o pentru a aduce bradul ritual și accentua, prin comparații mitice, calitățile și bogăția mirelui. Cei prezenți petreceau până la prânz, când brădarul pleca spre casa mirelui ducând o salbă de bani și cămașa
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
care marchează diferența dintre statutul anterior și noua ipostază socială: aceste cunoștințe au un caracter paradoxal, deoarece ele nu pot fi aplicate În afară, nu pot fi comunicate celor neinițiați; f) numeroase teste și probe (postul Îndelungat, vânătoarea fără arme, călătoria către un loc greu accesibil, dar dotat cu statut sacral, incursiuni războinice, automutilarea); g) efectuarea unor sacrificii, depunerea unor jurăminte; h) rituri consacratoare, care dramatizează finalizarea inițierii prin metafore ale morții și renașterii rituale (performarea ceremoniilor funerare și apoi a
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cultural (tatuaje, cicatrici, răniri); b) identificarea cu o eroină mitologică: prin acest proces, o parte din calitățile arhetipale sunt transmise tinerelor, printr-o oprire mitică a timpului și prin enunțarea unei contopiri simbolice dintre lumea divină și cea umană; c) călătoria cosmică: nu este vorba atât despre o ieșire reală din spațiul social (ca În inițierile masculine), cât despre un traseu narat, identic cu traseul unei divinități sau eroine, prin care persoana supusă inițierii descoperă anumite secrete mistice, se rupe de
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
aplicări ale acestui pattern ritualic este cea oferită de antropologul Julian Pitt-Rivers (1987), care, pornind de la observația că existența unei funcții utilitare nu reduce cu nimic valoarea simbolică a unei acțiuni, interpretează procedurile din aeroporturi drept un ritual de trecere: Călătoria Începe prin mai multe rituri de separare: Înregistrarea bagajelor și cedarea lor (renunțarea la bunurile personale, până la sfârșitul zborului; controlul identității și renunțarea la instrumentul uzual al identității (buletin sau pașaport) În favoarea unui nou Însemn identitar - permisul de Îmbarcare; trecerea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
dispersări, aceleași persoane a căror mișcare către stadiul liminal este punctată de mici rituri de deplasare, care marchează etapele separării și care creează starea mistică necesară pentru Îndeplinirea ritului central. Zona și statutul de margine (limen) este reprezentată de durata călătoriei cu avionul. Acum indivizii au o identitate incertă, nu sunt Încă acceptați În țara spre care se Îndreaptă și sunt mai puțin cetățeni ai țării pe care au lăsat-o În urmă. Ștampila de pe pașaport confirmă acest statut, deoarece călătorul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ordini sociale alternative. Clasele Înstărite foloseau dramatizarea străzii În moduri variate, pentru a construi imagini ale legitimității puterii pe care o dețineau. Pelerinajultc "Pelerinajul" În diferite momente ale anului, În diferite puncte ale planetei, mii de oameni pornesc Într-o călătorie, uneori mai lungă, alteori mai scurtă, mânați de același țel: să ajungă Într-un loc considerat sfânt, să se Împărtășească din puterea acestuia și să se reîntoarcă, schimbați de această experiență, acasă. Lumea creștină cunoaște marile pelerinaje către Ierusalim, Roma
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
formală pentru a fi agreată decât de sinceritate. ș...ț Totul este astfel conceput Încât pelerinul să se asigure că nu va leza pe nimeni prin luarea acestei hotărâri pioase: nu numai că nu trebuie să contacteze datorii În vederea efectuării călătoriei, dar nici nu trebuie să lase datorii la plecare. ș...ț Ihram - sacralizarea. Credinciosul care decide să meargă În pelerinaj acționează exact ca și când ar fi pentru sine propriul „preot”. ș...ț Toate ritualurile pelerinajului se Îndeplinesc Într-un teritoriu determinat
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de a azvârli trei pietricele În direcția fiecăreia din ele ș...ț Aceste pietre erau considerate În preislam divinități. Pelerinii politeiști aruncau un număr anume de pietricele În direcția lor, În semn de venerație (A. Guellouz, 1996, pp. 317-319). Aceste călătorii către locașuri sacre au fost clasificate de antropologi (S. Coleman, 2001, p. 11446; D.F. Eikelman, 1996, p. 423; E. Turner, 1987, pp. 328-330) după mai multe criterii: a) pe o axă geografică, putem distinge Între pelerinajele pe distanțe mici și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pelerinaje la locuri considerate semnificative de participanți, locuri care generează comportamente ritualice analoage celor religioase - chiar dacă acel loc și acea semnificație nu sunt incluse de sistemele religioase În geografia lor sacră; e) pe o axă istorică, pelerinajele de tip arhaic (călătorie pe jos, Însoțită de mari riscuri) pot fi separate de cele moderne (călătorii organizate și/sau protejate de instituții specializate). Într-o tipologie mai elaborată, A. Morinis (1992, pp. 10-13) identifică, pornind de la scopul călătoriei, următoarele familii de pelerinaje: a
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
celor religioase - chiar dacă acel loc și acea semnificație nu sunt incluse de sistemele religioase În geografia lor sacră; e) pe o axă istorică, pelerinajele de tip arhaic (călătorie pe jos, Însoțită de mari riscuri) pot fi separate de cele moderne (călătorii organizate și/sau protejate de instituții specializate). Într-o tipologie mai elaborată, A. Morinis (1992, pp. 10-13) identifică, pornind de la scopul călătoriei, următoarele familii de pelerinaje: a) devoționale: scopul lor este onorarea unei divinități, a unui lăcaș, personaj sau simbol
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
istorică, pelerinajele de tip arhaic (călătorie pe jos, Însoțită de mari riscuri) pot fi separate de cele moderne (călătorii organizate și/sau protejate de instituții specializate). Într-o tipologie mai elaborată, A. Morinis (1992, pp. 10-13) identifică, pornind de la scopul călătoriei, următoarele familii de pelerinaje: a) devoționale: scopul lor este onorarea unei divinități, a unui lăcaș, personaj sau simbol; b) instrumentale: urmăresc Îndeplinirea unor scopuri concrete, pământești (Însănătoșire, penitență); c) normative: sunt asociate și impuse de sistemul riturilor de trecere, legate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
comunicării de masă. Chiar dacă include sau coabitează cu unități culturale eterogene, pelerinajul poate fi analizat ca un sistem ritual coerent, circumscris de o seamă de note specifice, unitare, pe baza cărora se pot formula definiții (relativ) convergente. Pelerinajul este o călătorie făcută de o persoană În căutarea unui loc sau a unei stări despre care crede că Întrupează idealul dorit. În forma cea mai convențională, la capătul pelerinajului se află un loc de cult plasat Într-un anumit punct geografic. Acest
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
un anumit punct geografic. Acest loc a dobândit o reputație care atrage pelerinii. (A. Morinis, 1992, p. 4) Pelerinajul implică mișcarea unui individ sau grup, care Își părăsește casa, sub impulsul unui ideal sacru. În cele mai multe cazuri, pelerinajul implică o călătorie către un loc care a fost sanctificat de prezența sau acțiunea fie a unei divinități, fie a unei figuri umane sfinte. (S. Coleman, 2001, p. 11445) Pelerinajul este practica unei călătorii către un loc precis, unde se crede că puteri
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
unui ideal sacru. În cele mai multe cazuri, pelerinajul implică o călătorie către un loc care a fost sanctificat de prezența sau acțiunea fie a unei divinități, fie a unei figuri umane sfinte. (S. Coleman, 2001, p. 11445) Pelerinajul este practica unei călătorii către un loc precis, unde se crede că puteri sacre sau spirituale aparte devin accesibile. Fiecare pelerinaj implică un scop anume și eforturi pentru atingerea lui. Destinațiile pelerinajelor sunt centre sacre sau regiuni care au o mitologie și o istorie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
se crede că puteri sacre sau spirituale aparte devin accesibile. Fiecare pelerinaj implică un scop anume și eforturi pentru atingerea lui. Destinațiile pelerinajelor sunt centre sacre sau regiuni care au o mitologie și o istorie bogate. Experiențele pelerinilor pe durata călătoriei pot cuprinde căutări spirituale și transformări ale personalității, dar și plăceri sau obstacole mai pământești. (A.G. Gold, 1997, p. 359) În toate religiile, pelerinajul este În primul rând o călătorie ancorată În imaginarul religios. El apare ca o mișcare fizică
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
o mitologie și o istorie bogate. Experiențele pelerinilor pe durata călătoriei pot cuprinde căutări spirituale și transformări ale personalității, dar și plăceri sau obstacole mai pământești. (A.G. Gold, 1997, p. 359) În toate religiile, pelerinajul este În primul rând o călătorie ancorată În imaginarul religios. El apare ca o mișcare fizică dintr-un loc În altul, dar, În același timp, implică o mișcare temporală și spirituală. Pelerinajele pot Împinge credincioșii dincolo de granițele de gen, etnicitate, clasă, limbă și spațialitate (familiare lor
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și spațialitate (familiare lor - n. M.C.). Dar, chiar dacă pelerini cred că au depășit granițele „comunității imaginare” specifice mediului lor imediat, pelerinajul creează, el Însuși, noi granițe și noi diferențe. (D.F. Eikelman, 1996, p. 423) Pelerinajul poate fi definit ca o călătorie efectuată din motive religioase, care culminează cu vizitarea unui loc considerat a fi lăcașul sau manifestarea puterii supranaturale - un loc de unde este mai ușor să se obțină un ajutor divin. (L. Tomassi, 2002, p. 3) Multe dintre aceste elemente - ideea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
din motive religioase, care culminează cu vizitarea unui loc considerat a fi lăcașul sau manifestarea puterii supranaturale - un loc de unde este mai ușor să se obțină un ajutor divin. (L. Tomassi, 2002, p. 3) Multe dintre aceste elemente - ideea unei călătorii dincolo de parametrii vieții de zi cu zi, intrarea Într-o lume diferită, căutarea a ceva nou, motivele multiple ale participanților, de la omagiu și venerare la simpla curiozitate - sunt extrem de comune, dacă nu chiar caracteristici universale ale pelerinajului. (I. Reader, 1993
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]