6,425 matches
-
o marți, ne-am luat și noaptea de marți spre miercuri el a descoperit că sunt construită dintr-un material practic etern, în timp ce lui firma nu-i dădea de trăit mai mult de 30 de ani. Au început zile de chin. Mă bătea ca pe hoții de cai-putere, doar-doar s-o strica vreo piesă în mine; într-o dimineață s-a apucat să mă demonteze, dar știți că la mine șuruburile sunt integrate concepției generale, prin turnare la cald, și altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
să rămână aici. Au vrut să ne-nvețe măcar să construim și noi aparate de-astea, și-au bătut capul ani în șir. Credeți că s-a prins cineva? Nimeni! Tuturora le era milă de ei! Vă dați seama în ce chinuri groaznice au murit toți șase? Nici o ființă inteligentă lângă ei! Acum avioanele sunt ruginite, se joacă puștii și femeile prin ele. Comandantul și pilotul se uitară speriați unul la altul. — Dar ce, se pleacă greu de la voi? făcu Aciobăniței. — Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
pat, asta s-a întâmplat. A vomitat fiecare înghițitură. A vărsat până când nu se mai ținea pe picioare. I-a implorat pe El, pe Iștar, pe Marduk și pe mama lui cea binecuvântată, i-a rugat să-l scape de chinuri și să-l lase să moară. Nebuna de Zilpa s-a strecurat în cortul lui să vadă cum se simte și apoi mi-a povestit și totul suna mult mai rău decât era în realitate. Zicea că avea fața mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
doar bucuria de a fi mamă și cele mai dulci lacrimi din lume. Inna i-a spus că nu trebuie să mai facă copii cel puțin doi ani, dar Zilpa oricum nu avea de gând să mai treacă prin asemenea chinuri încă o dată. Dăduse familiei doi fii. L-a căutat pe Iacob într-o dimineață înainte ca el să plece spre pășune și i-a spus că o altă sarcină ar omorâ-o cu siguranță. L-a rugat să-și amintească asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a luptat pentru visul ei de o viață. S-a luptat ca un animal, cu ochii ieșiți din orbite și transpirația șiroind. Chiar și după trei zile și trei nopți, n-a strigat că vrea să moară ca să scape de chin. „Merita s-o vezi”, spunea Zilpa. Până la urmă Inna a reușit să întoarcă copilul. Dar efortul parcă ar fi rupt ceva în Rahela, iar corpul a început să-i tremure și nu s-a mai oprit. Ochii i s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
vorbească. Iosif spunea cu plăcere la toată lumea că primul cuvânt rostit de el fusese „Dina”, deși Rahela mă asigura că primul cuvânt al lui fusese cuvântul, „Ema”. Nimeni n-a mai crezut că Rahela va mai avea alt copil după chinul pe care-l îndurase cu Iosif, așa că el și cu mine am primit tratamentul rezervat ultimilor copii ai primelor neveste. Potrivit celor mai vechi datini, cel mai mic copil primea binecuvântarea mamei și, într-un fel sau altul, bărbații se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
blasfemiile Leei cu un fel de uimire, dar se trezea că spune ea însăși cuvinte la care nu se gândise înainte: - Nu putem să te liniștim cu dovezi, Zilpa. Zeii rămân mereu tăcuți. Știu, am văzut că femeile aflate în chinurile facerii se liniștesc auzind numele zeilor. Le-am văzut luptând dincolo de puterea omenească la auzul incantațiilor. Am văzut viața biruind în ultimul moment, fără nici un alt motiv decât speranța. Dar știu și că zeii n-o cruță nici pe cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a oprit din mișcare și s-a ridicat în picioare dreaptă. Parcă auzea și acum acel râs. - Am rămas pe jos, cu fața la pământ, iar cei trei stăteau deasupra mea. Am crezut că or să mă omoare și o să se termine chinul. Dar ei nu voiau asta. „De ce nu plângi, m-a întrebat cel cu râsul. N-ai limbă? Sau poate că nu ești femeie de-adevăratelea, pentru că nu ai culoare de femeie. Ai culoarea unui rahat de câine bornav. O să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
în limba mamelor mele. Pui de vierme, să te usuci, tu și toți ca tine, ca grâul în deșert. O femeie care n-a fost iubită zace aici moartă. Duhoarea nefericirii ei se simte încă. Pentru asta, o să mori în chinuri. Amândoi, și Meryt și preotul au rămas cu gura căscată în timp ce eu îmi spuneam blestemele și când am terminat bărbatul a început să tremure și cu o voce înspăimântată, a șoptit: - O vrăjitoare străină în Casa Zeilor! Vocile noastre făcuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
știu. Pe fața lui Iuda a trecut o umbră de furie, dar s-a repliat repede: - Nu putem schimba greșelile din trecut, a zis. Totuși, e bine pentru tine să-i oferi bătrânului ocazia să moară împăcat. A trăit în chinuri din momentul în care i-am spus că ai murit și nu și-a revenit niciodată, nici după ce a aflat că trăiești. - Vino, a zis Iuda. Hai să vedem dacă tatăl nostru e treaz. Sau vrei să mănânci și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
plecat după actul I. Ea s-a bucurat. Nu era nici o persoană interesantă în sală. 10 martie La un restaurant (de când n-am mai intrat într-un restaurant?) am dat peste C. Are o incontinență verbală obositoare. A fost un chin. Oare am început să devin mizantrop? Mizogin, înțeleg, aș avea motive. Mă apropia de el numai faptul că-l simțeam slab ca o cârpă sub aerele pe care și le dădea. 12 martie Resemnarea e totuși, se pare, cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
punga cu ceai și pachetul, nelipsit, de biscuiți ca să-și facă loc, lua un șervet, se ducea la fereastră, îl scutura, și-l așeza după aceea tacticos dinainte și se apuca să mănânce. Pedant, plescăind fără să se grăbească. Alt chin. Numai că de data aceasta scăpam mai ușor. Ieșeam, mă duceam la Dinu sau pe țărm, mai ales că individul avea obiceiul să doarmă și după-amiaza. De cunoscut, nu-l cunoștea nimeni în afară de Moașa și de Arhivar, cu care fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
a părea jalnic de slab și de invidios. În schimb, puse toate aceste sentimente și dorințe complicate Într-o povestire pe care o intitulă Vârsta de mijloc. Eroul, Dencombe, era un romancier a cărui operă, produsă lent și cu imense chinuri, era respectată dar nu cine știe ce apreciată și acum, aflat la vârsta mijlocie, suferea de o boală care amenința să Îi spulbere speranțele de a obține gloria. „Aceasta fusese durerea cea mai ascuțită din ultimii câțiva ani - sentimentul trecerii timpului, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
echilibrul mental era perturbat“, pentru a folosi o formulă din criminalistică, cu nimic mai puțin tragic din această cauză. Oroarea și compasiunea Îl aruncară Într-o stare vecină cu prăbușirea și Își anulă călătoria la Roma, incapabil să facă față chinului de a participa la Înmormântare. Se oferi, În schimb, să meargă mai târziu la Veneția, să o ajute pe Clara Benedict să strângă lucrurile lui Fenimore. Și cât de târziu avea să se Întâmple aceasta... Toată luna februarie și cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
inima grea de presimțiri negre. [Pe scenă, Guy Domville se apropia târâș de final. Pentru majoritatea prietenilor autorului, aflați În sală, el venea cu pas de melc, căci doreau din tot sufletul să se termine, sărmanii actori să scape de chin și trăgătorii de la galerie să rămână fără ținte, doreau ca propriul lor disconfort să ia sfârșit. „Dă, Doamne, să se termine mai repede!“ se rugă În gând Elizabeth Robins, Îndemnându-i pe actori să grăbească ritmul. Dar, parcă dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
fel Încât fiecare incident mai neobișnuit să aibă două explicații posibile, una naturală și una supranaturală, și tocmai faptul că narațiunea rămânea nedecisă până la final Întreținea mai mult decât orice altceva suspansul. Câțiva Îi scriseseră implorând să fie iertați de chin printr-o explicație auctorială asupra naturii „reale“ a cazului, cereri pe care le eludase În mod politicos. Anticipa alte asemenea pledoarii odată cu publicarea În volum, luna viitoare, Împreună cu altă povestire amplă, Covering End, pentru completarea și rotunjirea cărții. Era reciclarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
arcuri constante de apă, semănând, de la oarecare distanță, cu patru piciorușe de păianjen. Băiatul urmărit, Celestin, era profund supărat pe câte șuturi în fund primise de la mama ei de viață. Deși primăvară, frunzele se-ngălbeneau și picau. Valurile se destrămau. Chinurile și năpasta își cunoșteau și ele sfârșitul. În basmele amerindienilor, preafericiților prinți, convertiți și excomunicați în aceeași zi, li se retează dintr-o singură lovitură gulerele, cărțile de rugăciuni, lănțișorul, grumazul. Toți se chinuie puțin, se agită pentru o clipă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dintr-o poziție de bună conveniență. Lângă ei, pe tăcute, Patricia izbutise să-și retragă doi centimetri una dintre glezne. În foșnetul, ca de sare, al dantelelor. În gâlgâitul de nădușală al fiecărui por. După cinci minute de sforțare și chin, era din nou la orizontală, dreaptă, cu spinarea întoarsă în sus, nasul în scama covorului și toate extremitățile înainte caraghios împrăștiate în cădere, acum aduse acasă. Își îngăduia un repaus. Mai ales acum, Cocondy nu i-ar fi permis, în
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
te puteai uita, dar la el, ba. 277 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI lui îl dădeau, pentru mai multe zile, afară, să doarmă pe scara blocului; de senzația, incertă, că ar avea 13, 14, 15 sau 16 ani; de chinurile nepământești pe care le îndurase la Securitatea, ce-l slujea pe Brav Conducător. Torturile la care fuseseră supuși el, Otilia și Iarba Fiarelor, din momentul în care fuseseră arestați pe Bulevardul Principal al Arhivei cu Dosarele de U.P. (Urmărire
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
mă bag. Dar, dacă dumneata ai să consimți la crima asta 328 DANIEL BĂNULESCU oribilă, cei de te țin în spate or să fie nevoiți să se spele pe mâini și or să te cam vâre la închisoare. - Prin câte chinuri am trecut eu, a oftat, nesinchisîndu-se câtuși de puțin, individul. Prin câte chinuri am trecut și-am să mai trec și tot n-am îndrăznit să m-apropii de vreo faptă murdară... În unșpe ani de când o cunosc (era, la
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
BĂNULESCU oribilă, cei de te țin în spate or să fie nevoiți să se spele pe mâini și or să te cam vâre la închisoare. - Prin câte chinuri am trecut eu, a oftat, nesinchisîndu-se câtuși de puțin, individul. Prin câte chinuri am trecut și-am să mai trec și tot n-am îndrăznit să m-apropii de vreo faptă murdară... În unșpe ani de când o cunosc (era, la început, aproape o școlăriță), n-am ridicat niciodată la dânsa glasul ori mâna
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
scaun și-a început să se târască pe sub masă, frecându-se de gleznele lui Alison. Apoi a ieșit în partea cealaltă a masei și s-a agățat de piciorul stâng al Sofiei, de parcă aceasta l-ar fi salvat de la un chin înfricoșător. Paolo a avut prezența de spirit să ia câteva bomboane de ciocolată înainte să i se alăture lui frate-su. De-acum David tăcuse. Pe chip îi înghețase o expresie plină de teamă. În sală erau peste trei sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
fetiței încă de la început. Așa că tuturor li s-a părut absolut firesc atunci când Nick i-a cerut ajutorul la necaz. Susan s-a mutat în camera de oaspeți - temporar, așa cum s-a spus inițial - în timp ce Nick s-a cufundat în chinul organizării funeraliilor, pentru ca apoi să încerce să găsească o dădacă pentru Milly, care, deși nu dădea semne pregnante c-ar fi suferit o traumă profundă, era limpede că-i simțea teribil de tare lipsa lui Caitlin. Fetița și-a transferat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
parte de nici un fel de abuz, așa că probabil eu m-am numărat printre cei norocoși. Cel puțin, așa văd lucrurile. Nick o mai chestionase de vreo câteva ori în legătură cu copilăria ei, de parcă s-ar fi așteptat să afle de un chin ascuns până atunci, însă în trecutul lui Susan nu exista nimic de această natură. Nu că ea își amintea de prea multe lucruri din copilărie. Moto-ul femeii era „Trecutul e trecut, prezentul e prezent“, așa că-și vedea de viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Nick tocmai își punea în dulap costumul închiriat pe care trebuia să-l returneze a doua zi, Susan și-a amintintit episodul respectiv și-a simțit cum o trece cu fiori. — Poți să-mi desfaci fermoarul? Doamne, e un adevărat chin să îmbraci și să dezbraci rochia asta! Când fermoarul i-a eliberat carnea din strânsoare, femeia a oftat ușurată, iar rochia din tafta verde s-a prăbușit pe podea într-un morman șifonat. Verdele era culoarea preferată a lui Susan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]