9,442 matches
-
să se exprime liber în sintaxa lor (nu spune Valéry că "orice operă este opera mai multor lucruri decît a unui autor"?): universul prozei lui Gheorghe Crăciun este o lume de citate. Pe cine altcineva decît pe cel robit cărților, ficțiunii, "trucajului" cultural, îl mai poate emoționa marea, o ciutură în mijlocul cîmpiei, firul de iarbă, cerul, văzduhul "plin de cîntece ciripitoare" sau, iată, povestea lui Dafnis și Cloe? Realul nu e al celor care îl "trăiesc", ci aparține, ca fapt literar
O lume de citate by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/9446_a_10771]
-
de operații adevărată", de ortopedie-traumatologie. Ce se poate întâmpla în acest spațiu "aseptic" pare să țină de un livresc halucinant, de un fantastic parabolic al mizeriei și suferinței umane, cu efecte literare induse, bine preparate. Dar realitatea românească, vai!, bate ficțiunea universală. Nu mă îndoiesc că paginile Simonei Sora sunt - spre deosebire de cele semnate de Alina Radu - non-ficționale. Iar dacă în alte domenii lucrurile s-au mai îmbunătățit, s-au mai curățat după Revoluție, starea și dotarea majorității spitalelor noastre au rămas
Ceaușism la pătrat (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8183_a_9508]
-
întrebare dacă imposibilitatea de racordare a arghezianismului la postmodernism e un handicap. Bacovia răspunde acestei cerințe conjuncturale. Dar oare pentru continuarea lui Arghezi Mircea Cărtărescu, dintr-o porțiune limititată a creației sale poetice, nu e de ajuns? În proza de ficțiune, adică în roman în mod special, nu știu ceva pe linia Arghezi, deși narațiunea sa corintică e o ofertă tentantă. Romanul Lina e o autoficțiune ratată, dar o autoficțiune într-un gen foarte la modă. Din zona publicisticii, pamfletarul Arghezi
Premise pentru un nou Arghezi by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11652_a_12977]
-
mai știam eu, e că vedenia aceea cerească i-ar fi recomandat un anumit lucru, însemnat pentru ea, la care se referea des, dar pe care nu l-am ținut minte. Ascultam uimit, însă neîncrezător. De obicei, la vârsta aceea, ficțiunile sunt luate drept realități. Mie, invers, ficțiunea mi se părea că... era,... dar că nu exista; așa cum îl vedeam eu de pildă pe nea Radu, brutarul, când ne aducea nouă pâinea caldă învelită într-o rogojină, în căruța lui trasă
"Dacă mama arată cum trebuie..." by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10965_a_12290]
-
cerească i-ar fi recomandat un anumit lucru, însemnat pentru ea, la care se referea des, dar pe care nu l-am ținut minte. Ascultam uimit, însă neîncrezător. De obicei, la vârsta aceea, ficțiunile sunt luate drept realități. Mie, invers, ficțiunea mi se părea că... era,... dar că nu exista; așa cum îl vedeam eu de pildă pe nea Radu, brutarul, când ne aducea nouă pâinea caldă învelită într-o rogojină, în căruța lui trasă de un cal chior. Mai târziu, ficțiunea
"Dacă mama arată cum trebuie..." by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10965_a_12290]
-
ficțiunea mi se părea că... era,... dar că nu exista; așa cum îl vedeam eu de pildă pe nea Radu, brutarul, când ne aducea nouă pâinea caldă învelită într-o rogojină, în căruța lui trasă de un cal chior. Mai târziu, ficțiunea nu mi se mai păru decât o întâmplare petrecută cu adevărat, însă ticluită, răstălmăcită, cei mai mari mincinoși fiind scriitorii. Dar mama, însăși, cu imaginația ei, n-o fi avut și ea un har ascuns de romancieră?... Soarta, până acum
"Dacă mama arată cum trebuie..." by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10965_a_12290]
-
confirmă o atare situație, înfățișînd un amestec de cutezanță și familiaritate, ca și cum autorul nu s-ar îndura a-și părăsi mediul proxim de viețuire, percepțiile comune, habitudinile, despuindu-le în schimb la sînge de banalitate, acordîndu-le enigmaticele echivalențe ale unei ficțiuni suverane: „pămînturi negre de spaimă/ ce ați zice de o lege pentru mări/ să tremure și mările/ doar spaima e ca o gămălie de ac/ e ceva ascuns în încăperile din cioc/ și-n orice fel de ambalaje/ ciocurile nu
Un poet de excepție by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3502_a_4827]
-
stilistic. E limpede că în multe dintre texte se răsfrâng, într-un fel sau altul, experiențe biografice ale autoarei, dispuse în "dosare" separate (nepoată, fiică, soție, mamă, rudă, gospodină, confidentă, colegă, corectoare, scriitoare...), dar învălmășite în fluxul vieții și al ficțiunii. Acest personaj fără majusculă exponențială, eroic prin stoicismul lui diurn, este figura tipologică preferată a Adrianei Bittel. Conturul său e mai fin în prozele ce respiră aerul interbelic (sau al unor epoci mai vechi, rămase pe pânză) și mai apăsat
Cum ne trece viața by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9916_a_11241]
-
rămân scrierile lui majore; chiar și Mario crede același lucru, sunt copiii - cărțile - care i-au dat cel mai mult de furcă în fond. Seara, la decernarea Premiului Ovidius, scriitorul a vorbit încă o dată despre importanța literaturii, intri într-o ficțiune, în adevărul acestei minciuni, și uiți de viața reală, de condiția noastră mizeră, mediocră, la care suntem condamnați. M-am simțit uluită: de ce vorbește chiar el despre starea noastră precară, vremelnică, de muritori? O secundă am avut senzația că el
Mario Vargas Llosa în România by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/11017_a_12342]
-
zice, sunt epuizat, sătul, la un moment dat simt că nu mai pot adăuga nici un singur cuvânt și-n felul acesta înțeleg că s-a terminat. Punctul de plecare al oricărei cărți îl reprezintă întotdeauna ceva real, nu e deloc ficțiune, e o străfulgerare a unei senzații, o amintire, cuvintele cuiva, o întâmplare care mi s-a cuibărit undeva adânc în memorie, de-acolo începe totul. Urmează ciorna. Perioada în care scriu ciorna e cea mai grea, e epuizantă, fac fișe
Mario Vargas Llosa în România by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/11017_a_12342]
-
impuse de război ori cu arbitrariul regimului militar, cît cu hidra birocratică și cu suficiența artizanală și agresivă a breslei însăși. Breasla tocmai se instituționalizase sub firma O.N.C. "Dar (...) acest oficiu nici nu exista, emblema sa fiind doar o ficțiune", "nu exista decît titulatura", notează Cantacuzinul în Amintirile sale - cel mai impresionant text filmologic scris în acest secol în limba română, publicat la mai mult de 20 de ani după dispariția prematură a autorului (Întîlniri cu cinematograful. Amintiri, ediție îngrijită
Fatalitatea falimentului by Valerian Sava () [Corola-journal/Journalistic/16599_a_17924]
-
film, decît o bună concordanță de colaborări multiple și ades anonime". A fost nevoie de o a treia lege în domeniu - a cărei promulgare I. Cantacuzino a obținut-o în pofida contextului și a momentului istoric, în aprilie 1941 - pentru ca acea "ficțiune, denumită "Oficiul Național Cinematografic", să devină în realitate un organism corespunzător acestei titulaturi", "care să mute centrul de greutate de pe planul birocrației pe planul creației". Ca atare, "organizarea instituției trebuia modificată din rădăcini, iar spiritul care îi prezidase activitatea trebuia
Fatalitatea falimentului by Valerian Sava () [Corola-journal/Journalistic/16599_a_17924]
-
care oricum scriu mai bine, iar cu restul de bani să li se facă reclamă. Ar fi o nebunie! Dar să nu credeți că am eu o problemă personală cu King. Eu pot să public oricum, iar în Europa aceste "ficțiuni colective" se vînd bine. - De ce credeți? - Sînt un seducător. Am scris odată un text despre puterea de seducție a scriiturii. Limbajul e un afrodiziac extrem de puternic. Nu știu dacă nu greșesc, dar am făcut odată o socoteală, și-am descoperit
Raymond Federman "Sînt un seducător" by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12169_a_13494]
-
au subtitluri, pentru că eu nu scriu romane, scriu altceva. În fiecare moment inventez un gen. Iar cînd am observat că ceea ce fac eu e un melanj de de toate, de la proză la critică, i-am inventat și un nume: critificțiunea, ficțiunea care-și cuprinde propria critică. - Ce înseamnă playgiarism? - Am descoperit, citind, și mai ales citind Beckett (mi-am dat doctoratul cu Beckett), că într-un roman ca Murphy există citate, pasaje întregi din Biblie, din texte de teologie, de filozofie
Raymond Federman "Sînt un seducător" by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12169_a_13494]
-
e cel care deschide, de fapt, seria confesiunilor. Cred că n-am mai citit ceva atât de atroce de la Însemnările unui nebun, ale lui Gogol sau dostoievskienele Însemnările din subterană. Cu o diferență majoră: în cazurile citate era vorba de ficțiune, pe când la Tony Judt ne aflăm în plin infern trăit cu ochii deschiși. Delirurile lui Poprișcin sunt urmarea unor frământări interioare care conduc, inevitabil, la nebunie, adică la anihilarea completă a rațiunii ființei umane: „Pentru ce mă chinuie? Ce vor
Memorii de dincolo de mormânt (IV) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5281_a_6606]
-
cu atât părerile sunt mai împărțite, iar șansa de a ajunge la o concluzie indubitabilă, mai puțin probabilă. Aceasta este lumea logicii fuzzy, care dă notele dominante ale climatului intelectual postmodern. Această logică fuzzy stă la temelia tuturor scrierilor de ficțiune care poartă semnătura lui Constantin Virgil Negoiță. De aici impresiile de noutate absolută, de remarcabilă adaptare la ceea ce s-ar putea numi l'air du temps, de revoluționare a imaginarului prozei, remarcate de toți comentatorii mai vechi sau mai noi
În laboratoarele politicii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8097_a_9422]
-
poziție". Opus Dei de Constantin Virgil Negoiță este departe de a fi un roman genial. Acțiunea este difuză, personajele nu au contururi ferme, stilul nu taie respirația, construcția pare aleatorie. Cartea este mai degrabă o demonstrație științifică, făcută cu instrumentele ficțiunii. Fără a fi un roman de geniu, Opus Dei este un excelent eseu fictiv despre logica postmodernismului. O carte a timpului nostru, la fel de utilă publicului român și american. Publicarea ei în ediție blingvă (română și engleză) este, de aceea, mai
În laboratoarele politicii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8097_a_9422]
-
din presă (de cele mai multe ori străvezii, puerile și facile) sunt "vânate" și disecate cu meticulozitate de Rodica Zafiu. Astfel, retorica titlurilor, narativizarea și ficționalizarea senzaționalului (mergând până la exemple concrete, cum este cazul violului), literaturizarea articolelor de ziar (naratorul și timpul ficțiunii), stilistica dialogului cu cititorii, clișeele figurilor semantice (de remarcat fragmentele dedicate preluării în presă a unor expresii eminesciene și caragialene), prelucrarea zvonurilor, precum și scurtele analize dedicate cronicii, interviului și anchetei (R. Zafiu scrie chiar și despre neglijențele ortografice), totul intră
Romanul limbii actuale by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/15188_a_16513]
-
narativității, își reduc nucleul epic la minimum, la o propoziție generală, nedeterminată [...]. Adevăratele știri de senzație sunt, în schimb, intens narativizate; chiar când faptul brut e banal, discursul îl transformă, prin procedee care se plasează la limita dintre real și ficțiune" (p. 27). În partea a doua a cărții, intitulată Stiluri, limbaje și tipuri de texte contemporane, Rodica Zafiu scrie despre limbajul informatic, mica publicitate ca "document lingvistic și sociologic" (de la oferte de serviciu până la anunțurile de vrăjitorie putând fi detectați
Romanul limbii actuale by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/15188_a_16513]
-
un purgatoriu degradat colcăind de resentimente, nesiguranțe, planuri mari și izbânzi mărunte. Căci nu e nimic de ispășit, vina e a tuturor și a nimănui, iar paradisul, un vis hărțuit de coșmaruri. În epoca relativismului extrem, crește din nou prețul ficțiunii, al fantasmei, al cuvântului. Ele mai sunt ceea ce par - identități.
Un purgatoriu degradat by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/4203_a_5528]
-
p. 72), „Lalelele mele răsar splendid. Ele vor trebui să fie o priveliște magnifică [...]” (p. 85), „[...] seara am avut lectura noastră din Biblie cu tinerii mei.” (p. 98) ș.a. E adevărat că un jurnal intim nu este un text de ficțiune, iar poetica lui nu valutează elementul estetic. Însă repetițiile inutile ale pronumelui personal - inclus sau subînțeles, în limba română -, calcurile după sintaxa engleză, falsele sinonime, la care se adaugă o redactare neglijentă și supărător de multele greșeli de tipar fac
„Criza dinastică“, în jurnalul Reginei Maria by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/5485_a_6810]
-
el se privește finalmente în oglindă, doar că nu în singurătatea lui. Ci a celorlalți. Asistăm, altfel spus, la un fel de descompunere obligatorie, livrescă, prin ceilalți. O dezordine necesară. Drept pentru care, el se asigură de trecerea în jocul ficțiunii. Două capitole aparte din volum tratează exact raportarea la instanță și interpretare. E vorba despre cum lumea se poate organiza prin contrariile ei. În prima narațiune, Adresantul necunoscut, se probează imaturitatea autorului în corespondență cu propriul personaj sau conceptul inventat
Dezordinea necesară by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2855_a_4180]
-
vast”. Problema e că „perfecțiunea plictisitoare” a personajului e și a creatorului. Nepotrivirea vine din incompatibilitate de Dasein, alături de multe altele, mai mărunte. Când personajul capătă eu social, rupt de placenta ideologică a autorului, corespondența încetează. Al doilea text de ficțiune, Gilică și Gilică sau Urmare fără sfârșit transcrie dialogul absurdist despre tot și toate a doi bătrâni; de fapt, ei trăncănesc vrute și nevrute, pe marginea unor citate luate aiurea. E ca și cum Autorul generic s-a pulverizat în două euri informe, doi
Dezordinea necesară by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2855_a_4180]
-
autoficțiune, rămâne operațiunea funciară a scriitorului timișorean. În toate, Livius Ciocârlie explorează un teritoriu al autocunoașterii prin idei ce se formulează, mereu strategic, la întâlnirea dintre filosofie și literatură. Exercițiile de imaturitate sunt solilocvii în game diferite, de la interpretare la ficțiune și invers, molipsitoare ca întotdeauna, prin invitațiile la lectură și relectură. În aparență colecții de curiozități intelectuale, textele ascund, de fapt, istoria unui înțelept care știe că nimic nu-l poate împiedica să-și vadă de revelația matură a imaturității
Dezordinea necesară by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2855_a_4180]
-
Andrei Moisoiu (Google) Un pastor a pornit un protest amplu pe internet, după ce a găsit Biblia într-un loc care l-a supărat. Religia și literatura de ficțiune s-au amestecat într-un mod nu tocmai ortodox la standurile unei librării din Statele Unite. Acolo, Biblia apare etichetată drept ficțiune. Sau, în alte cazuri, e trecută la secțiunea de cadouri, antena3.ro. Descoperirea a făcut-o un pastor, Caleb
Biblia, carte de ficțiune. Un pastor protestează pe internet by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/62992_a_64317]